All Chapters of เมื่อรักต้องลับ: Chapter 101 - Chapter 108

“เดียร์...” เตชินรั้งร่างที่เริ่มสั่นเทิ้มเพราะเธอกลั้นร้องไห้จนไหล่ไหวเข้ามากอดแนบอกย้อนคิดไปแล้วเขาก็ยิ่งปวดใจ ไม่ใช่แค่เธอคนเดียวที่ไม่ลืม เพราะตัวเขาเองก็ยังไม่ลืมเช่นกันกับการกระทำแสนเลวทรามของตนในตอนนั้น ทั้งที่รู้ว่ารักเธอมาก ทั้งที่ก็ไม่เคยคิดอย่างที่พูดเลยสักครั้ง แต่เขาก็ยังปล่อยให้อารมณ์นำพาปากจนเผลอพูดอะไรที่ทำร้ายจิตใจคนรัก“ขอโทษครับ...” เทียงทุ้มเอ่ยแผ่วด้วยกำลังสะอื้นไห้ ยิ่งเธอปล่อยโฮร้องไห้กับอกเขาก็ยิ่งเสียใจ คำพูดเมื่อพ่นออกจากปากมันจะเป็นนาย แม้จะมีเงินสักกี่ร้อยกี่พันล้านมากองก็ไม่อาจลบคำพวกนั้นจากใจคนฟังได้“เตควรทำยังไงดีอะเดียร์” นอกจากคำว่าขอโทษเตชินก็หมดคำใด ๆ เขาไม่มีไทม์แมชชีน ไม่อาจย้อนเวลา หากดารินติดเรื่องนี้เขาก็จนปัญญา“เตรู้สึกผิดมาตลอดเลย ไม่เคยรู้สึกดีกับสิ่งที่พูดไปสักนิด อยากกลับไปแก้ไขตอนนั้นแต่เตทำไม่ได้” ชายหนุ่มยิ่งกอดเธอแน่นขึ้นเมื่อรู้สึกว่าสิ้นหวังที่หญิงสาวจะกลับมารักกันอีกครั้ง เขากลัวจะเสียเธอไป หากเป็นเพราะเหตุผลที่เธอว่า เขาคงหมดหวัง สู้อะไรก็สู้ได้ แต่สู้กับความกลัวในใจของเธอเขาจะไปสู้ได้อย่างไร“ขอร้องเถอะนะ ขอโอกาสเตอีกครั้งได้ไหม

“จะทำอะไรก็เกรงใจคนอื่นบ้าง” เสียงทุ้มหนักของตุลาเอ่ยประชดประชันอย่างคนพาลเมื่อเห็นว่าน้องสาวและน้องชายของเขากำลังกระหนุงกระหนิงกัน เตชินนั่งอยู่บนโซฟามีดารินนั่งบนตัก คู่รักกำลังเลือกแบบของชำร่วยและการ์ดแต่งงาน โซฟาออกตั้งกว้างจะนั่งตักกันให้อึดอัดทำไม“ไม่มีเมียก็ลำบากหน่อยนะ” เตชินว่าให้“มี! กูมี!” ตุลากัดฟันเถียง หากไม่ติดว่าเคยสัญญากับดารินว่าจะเป็นคนซัพพอร์ตเรื่องค่าใช้จ่ายต่าง ๆ ให้เพราะถือว่าเป็นของขวัญวันแต่งงาน เขาก็คงไม่มาทนนั่งดูคนหวานกันให้ปวดใจอยู่แบบนี้หรอก“ไหนล่ะ มาแต่งพร้อมกันเลยไหม” ได้ทีเตชินก็ค่อนแคะใหญ่ หมั่นไส้ไอ้พี่ชายปากแข็งไม่หาย “ถ้าเขายอมรับเฮียเป็นผัวอะนะ”“ไอ้เต!” ถ้าไม่ติดว่าเป็นน้องแม่เดียวกันตุลาคงซัดเตชินหน้าหงาย “เพราะมึงนั่นแหละ”“หึ ผมเกี่ยวอะไร” เตชินไหวไหล่ไม่สนความเดือดดาลนั้นของตุลา เขากอดคนรักแล้วจุมพิตลงบนลาดไหล่ของดารินซ้ำ ๆ โชว์คนโดนเมียทิ้งให้อิจฉาเล่นไปพลาง ๆ“ทะเลาะกันเป็นเด็ก ๆ เลยคู่นี้” ดารินว่าให้ แม้เตชินและตุลากลับมาคืนดีเป็นที่น้องกันเช่นเดิมแล้ว แต่เพิ่มเติมคือเตชินชอบกวนทาบาใส่พี่ชายมากกว่าเก่า ด้วยตัวเองกำลังถือไพ่เหนือกว่า มี

ผม... เตชิน เตชะดำรงกุล โพรไฟล์ดี มีดีกรีเป็นหมอ รูปหล่อ และพ่อเป็นเจ้าสัว ผมเป็นลูกคนสุดท้องของบ้าน ตั้งแต่เล็กจนโตก็มีแต่คนรักคนโอ๋ คนเอาใจสารพัด ที่บ้านเลี้ยงผมมาดีมากนะ แต่เพราะไม่ต้องแบกรับภาระอะไรทั้งนั้น ป๊ากับม้าโยนความคาดหวังไปให้พี่ชายกับพี่สาวหมดแล้ว ผมเลยมักจะได้ทำอะไรตามที่ใจฝัน ไม่ว่าจะเรื่องเรียน เรื่องงาน หรือแม้แต่การใช้ชีวิตที่เรียนเป็นหมอเพราะมันเท่ห์และผมก็ดันฉลาดสอบได้ ไม่ได้จะเป็นสายเนิร์ดเด็กเรียนอะไรทั้งนั้นนะ แก๊งของผมเพื่อน ๆ ออกจะจัญไรด้วยซ้ำ สมัยเรียนผมค่อนข้างเกเรแม้จะเรียนเก่งมาก แต่ถึงจะเกเรแค่ไหนก็ยังคงรักษาหน้าตาของป๊ากับม้าเลยมักจะเป็นสายแอบจัญไรเสียมากกว่า ผมน่ะมันเด็กอยู่เป็นป๊ากับม้าเลยตามใจตั้งแต่มัธยมต้นผมเจอเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง เธอตัวผอมบาง ตาสวยเหมือนตากวาง ผิวขาว น่ารัก... ถึงเธอจะปากหมาไปหน่อยก็ตาม แต่ผมชอบนะ ดูสู้คนดีเธอชื่อว่าเดียร์ ที่มีความหมายว่าที่รัก แต่เหมือนเพื่อน ๆ เธอจะชอบเรียกว่ากวาง ผมเคยคิดจะจีบเธอ บอกตรง ๆ ว่าชอบมาก แต่คู่แข่งเยอะน่าดู คนรุมจีบเธอเยอะแต่ดู่เหมือนเดียร์จะไม่สนใจใครสักคน แล้วตอนนั้นผมมันก็ฮอตมากซะด้วยสิ สาว ๆ เข

“ไตร ลงมา เดี๋ยวตกต้นไม้” ผมขู่ แต่เจ้านั่นก็ส่ายหน้า ทำหน้ายียวน เด็กเก้าขวบมันกวนได้ขนาดนี้เลยเหรอวะ ดาร์ลิ่งก็ร้องแหกปากสลับกับฟ้องผมไปเถอะ ผมล่ะจะบ้าตายรายวัน เมื่อไหร่เมียจะกลับบ้าน!บ้าน... บ้านของเรา ตอนนี้เราย้ายมาอยู่ในบ้านหลังใหม่ ส่วนบ้านหลังนั้นที่ผมเคยตั้งใจสร้างเพื่อจะเซอรไพรส์เดียร์ผมขายทิ้งไปแล้วเพราะกลัวเดียร์จะนึกถึงเรื่องราวในอดีต เรื่องราวที่ไม่ดีเท่าไหร่ แม้ปากเธอบอกว่าลืมไปแล้ว ไม่ได้รู้สึกอะไรแล้ว ทว่าผมก็ไว้ใจไม่ได้ ก็อารมณ์ผู้หญิงแหละเนอะ โกรธกันงอนกันทีก็รื้อฟื้นเก่งฉิบหาย ขุดมาด่ายับในแบบที่ผมก็ดันเถียงไม่ออกเสียด้วยสิ“นั่นไง เสียงรถแม่ แม่กลับมาแล้ว หนูจะฟ้องแม่!” เมื่อพ่ออย่างผมเป็นที่พึ่งให้ไม่ได้ ลูกสาวผมก็วิ่งหน้าตั้งไปทางโรงจอดรถ ตอนนี้เมียผมกลับมาจากไปดูงานที่ต่างจังหวัดแล้ว สวรรค์ชัด ๆ เมียไม่อยู่ต้องเลี้ยงลูกเองตั้งสามวัน โคตรของความวายป่วง“เมียครับ...” ผมรีบเดินตามลูกสาวไปหาเมียรัก แล้วก็ได้สายตาเขียวปั้ดกลับมา“ดูลูกยังไงเนี่ยฮะ” โอเค ลูกทะเลาะกัน แต่กูโดนเมียด่า“ก็เจ้าไตรมัน...”“ไม่ต้องพูดค่ะ หลบ!” ไม่ทันได้ฟ้องเมียก็บอกให้หุบปากเอาแล้วกู คื