Lahat ng Kabanata ng เมื่อเธอหลุดเข้ามาในนิยายรัก แต่ดันเป็นนางร้าย: Kabanata 101 - Kabanata 110

"นะ?" มือหนาโอบรอบเอวบาง สัมผัสตรงคอชวนให้จั๊กจี้น้อย ๆ "ไม่เอาค่ะ อือ..." เสียงหวานหลุดครางแผ่วยามมือซนลูบเบา ๆ ที่หน้าท้อง ฟาหยางหัวเราะในลำคอเมื่อเห็นปฏิกิริยาเช่นนั้น "ไม่ต้องไปข้างนอกดีไหม" "คะ...คุณหยาง" เมื่อสัมผัสเริ่มหนักขึ้น มือเรียวจึงค้ำตัวเองไว้ที่โต๊ะหน้ากระจก เยว่ซินเม้มริมฝีปาก

"อยากกลับจีนตอนนี้เลยจริง ๆ " คนตัวสูงพูดพลางจดจ้องใบหน้างามของคนที่มีศักดิ์เป็นว่าที่ภรรยาตัวเอง เยว่ซินยกยิ้ม ดวงตากลมโตใสแป๋วราวกระต่ายน้อยหากแต่คำพูดดันตรงกันข้าม เพราะเพียงเธอเอ่ยจบประโยคก็โดนราชสีห์ตัวโตมันเขี้ยวก้มลงงับแก้มงับคอจนจั๊กจี้ไปเสียหมด "กลับตอนไหนซินก็เป็นภรรยาเหล่ากงอยู่ดี" มันน

"แสนจะดื้อเลย ตัวก็แค่นี้" ฟาหยางพูดพร้อมกับกอดอก กว่าเยว่ซินจะเคลียร์กับเขาเสร็จก็เล่นเอาตัวลีบไปไม่น้อย ดูท่าทางว่าเธอจะเอาคืนฟาหยางได้ยากพอสมควร สุดท้ายเรื่องการทำงานก็โดนพับเก็บไว้เสียก่อนเมื่อหน้าคฤหาสน์มีแขกมาขอพบ "คุณฟาหยางครับ ท่านห่าวอู๋มาขอพบครับ" อาโปเดินเข้ามารายงานแก่กัน ไม่ทันให้พูดอ

"เรียบร้อยแล้วค่ะคุณหนูเยว่ ช่วงที่หยุดพักผ่อนไปเป็นอย่างไรบ้างคะ" "อือ สนุกมากเลยค่ะ" พูดคุยกันต่ออีกได้ครู่เดียวก็โดนคนที่อยู่ด้านในกระแอมไอใส่ เลขาเอินรีบขอตัวออกจากห้องทำให้เยว่ซินได้เห็นพ่อตัวเองซึ่งนั่งอยู่ที่เก้าอี้ประจำ "สวัสดีค่ะ" เธอเอ่ยทักทาย เลี่ยงหรงไม่ได้พูดตอบแต่ก็พยักหน้ารับ เยว่

"วันนั้นอาซินคงสวยมากจนฉันอดใจไม่ไหวแน่ ๆ" พอพูดถึงรายละเอียดงานโดยคร่าว ๆ เสร็จแล้วจึงเอ่ยหยอกภรรยาตัวเองอีกครั้ง เยว่ซินพอโดนชมซึ่ง ๆ หน้าก็รู้สึกเขินไม่ใช่น้อย ทั้งคู่คุยกันต่ออีกสักพักหนึ่ง ฟาหยางยังมีประชุมต่อที่บริษัท แม้อยากจะหนีบว่าที่ภรรยาไปนั่งตาแป๋วอยู่ที่นั่นด้วยกันแต่เพราะเยว่ซินมีนัดกั