Semua Bab ปรารถนารักข้ามมิติ: Bab 11 - Bab 20

แสงจากเชิงเทียนขยับไหวบริเวณมุมโต๊ะหนังสือ สตรีร่างบางกำลังง่วนอยู่กับการเปิดอ่านตำราม้วนไม้ไผ่ด้วยความขมีขมัน“คุณหนูดึกมากแล้วนะเจ้าคะ เข้านอนได้แล้วเจ้าค่ะ”ฟางเซี่ยนเซี่ยนแหงนหน้าจากกองตำรา “ข้ายังไม่ง่วง หากพวกเจ้าง่วงก็กลับไปนอนห้องตัวเองได้เลยนะ วันนี้ข้าจะนอนดึก”“ได้อย่างไรเจ้าคะ เดิมทีท่านไม่นอนผู้เดียว” ยาถงเป็นห่วง ลี่ลี่พยักหน้าสมทบฟางเซี่ยนเซี่ยนส่งยิ้มจนตาหยี “พวกเจ้าคิดมากเกินไปแล้ว ก็นั่นมันข้าเมื่อก่อนแต่ยามนี้ไม่เหมือนกัน ข้าอยู่คนเดียวได้ พวกเจ้าออกไปเถิด”“แต่…” ลี่ลี่ลังเล“ไม่ต้องแต่แล้ว ดูขอบตาพวกเจ้าสิเอาแต่ดูแลข้าไม่ดูแลตัวเอง ดำเป็นหมีแพนด้าแล้วรู้หรือไม่ เป็นสตรีขอบตาดำเช่นนี้ไม่งามหรอกนะ” ฟางเซี่ยนเซี่ยนตัดบทพลางเย้าแหย่สาวใช้ทั้งสองพร้อมใจกันยกมือลูบคลำใบหน้าของตนฉับพลัน ฟางเซี่ยนเซี่ยนเห็นท่าทีร้อนรนของคนทั้งสองก็ลอบอมยิ้ม“หวงกวา [1] อยู่ตรงนั้น พวกเจ้าเอาไปคนละถ้วยสิ”ลี่ลี่และยาถงเหลียวมองหน้ากัน สีหน้าพวกนางล้วนประดับไปด้วยคำถาม “คุณหนูให้พวกเราเอาหวงกวา [1] ไปทำ

ยามเซิน [1]  ฟางเซี่ยนเซี่ยนมองใบหน้าของตนผ่านคันฉ่องสีอำพันแทบลืมกะพริบตา ไม่คิดเลยว่าการแต้มปากนิดแก้มหน่อย ทำให้ผิวพรรณที่ขาวผ่องยิ่งผุดผาดและชวนมองอย่างมาก ทั้งชุดและเครื่องประดับรับกับใบหน้ารูปไข่ได้อย่างลงตัว“วันนี้คุณหนูงดงามมาก หากคุณชายซ่งได้เห็นต้องไม่อยากละสายตาเป็นแน่เจ้าค่ะ” ลี่ลี่เอ่ยชมไม่ขาดปากฟางเซี่ยนเซี่ยนขัดเขินจนหน้าแดงระเรื่อ “พูดอะไรกัน ข้าไม่ได้สวมให้เขามองเสียหน่อย”ยาถงมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยความขัดเขินก็ลอบอมยิ้ม “เจ้าค่ะ พวกบ่าวเชื่อแล้ว”เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น เสียงหยอกล้อกันจึงสิ้นสุดลงลี่ลี่ “บ่าวไปเปิดเองเจ้าค่ะ”ประตูบานหนาถูกเปิดออก ฟางเฉินเฉินก็เดินพรวดเข้ามาทันควัน “พี่หญิง ท่านพี่ซ่งมารอแล้วเจ้าค่ะ ท่านเรียบร้อยแล้วหรือไม่”กระทั่งเห็นอีกฝ่ายสวมอาภรณ์งดงามลายวิจิตร ฟางเฉินเฉินก็นิ่งค้างไปพักหนึ่ง ก่อนคลี่ยิ้มละไม “พี่หญิงท่านงดงามมากเจ้าค่ะ”ฟางเซี่ยนเซี่ยนเริ่มอายม้วนขึ้นมาหน่อยแล้ว เมื่อถูกชมมากเข้าจึงเริ่มทำตัวไม่ถูก “เฉินเฉิน เจ้ากล่าวเกินไปแล้ว”ฟ

ซ่งเหวยซูที่เดินตามหาฟางเซี่ยนเซี่ยนอยู่นานได้ยินเสียงร้องโหวกเหวกของผู้คนก็รุดเข้ามายังที่เกิดเหตุ เขามองลงไปเห็นชายเสื้ออันคุ้นตากำลังจะจมหายก็ตกใจมาก“เซี่ยนเอ๋อร์”ชายหนุ่มไม่รอช้า เขากระโดดลงน้ำอย่างไม่คิดลังเล ผู้คนเริ่มกรูเข้ามามุงกันเต็มสะพาน ฟางเฉินเฉินที่พยายามเกาะติดชายหนุ่มไม่ห่างยืนมองผิวน้ำด้วยแววตาสงบนิ่ง กระทั่งนางถูกใครบางคนดึงตัวออกไป“คุณหนูรอง”ที่แท้เป็นองครักษ์อิงฮ่าว “ท่านจะทำอะไร”“ไปกับข้า”“ข้าไม่ไป ไม่เห็นหรือว่าพี่หญิงตกน้ำ”อิงฮ่าวเอ่ยเสียงเย็น “ท่านเป็นห่วงพี่สาวหรือ”“เหตุใดท่านองครักษ์จึงพูดเช่นนั้น นางเป็นพี่สาวข้า ข้าจะไม่ห่วงได้อย่างไร”“เช่นนั้นคุณหนูรองก็ไปกับข้าเถิด ทางนี้นายท่านของข้าต้องช่วยคุณหนูใหญ่ได้อย่างแน่นอน” นับตั้งแต่ฟางเซี่ยนเซี่ยนตกน้ำ นางก็ยังไม่ได้สติร่วมสามวันแล้ว“เสี่ยวซูอาว่าเจ้าไปพักบ้างเถิด ประเดี๋ยวล้มป่วยไปอีกคนจะแย่เอาได้” ฟางเฉาหมิงพยายามเกลี้ยกล่อม ทว่าชายหนุ่มกลับยังนิ่งเฉยเพราะทุกวันซ่งเหวยซูกลับจากทำงานในรา

สนทนากันมาพักใหญ่ รถม้าก็เคลื่อนตัวมาถึงปลายทาง ซ่งเหวยซูยื่นมือเพื่อช่วยพยุงร่างระหงลงจากรถทั้งสองเดินเคียงกันไปภายในราชวังอันโอ่โถง กระทั่งมาถึงหน้ากองกำลังองครักษ์เสื้อแพรฟางเซี่ยนเซี่ยนเห็นก็ตาค้าง“นี่ท่านอย่าบอกว่าพวกเขา…”“เจ้าคิดว่าอย่างไร”นัยน์ตาดอกท้อแดงก่ำ ไม่คิดว่าเขาถึงขั้นช่วยผลักดันสหายของนางมาจนถึงที่ตรงนี้ “อาเซี่ยน!” เสียงทุ้มดังแว่วมาแต่ไกล ฟางเซี่ยนเซี่ยนหมุนกายกลับก็เห็นเหล่าสหายของตนยืนกองกันอยู่ และคนที่เรียกนางก็ไม่ใช่ใครอื่นริมฝีปากสีกุหลาบยกยิ้มดีใจ “พี่ใหญ่ย่วน”ทั้งสองเดินเข้าหากันคนละครึ่งทาง ซ่งเหวยซูไม่ได้ตามไปด้วย เขาอยากให้ทุกคนผ่อนคลายเพียงมองดูจากที่ไกล ๆ เท่านั้น“พี่ใหญ่ ท่านเป็นอย่างไรบ้าง” หนึ่งในบรรดาลูกน้องทักทายฟางเซี่ยนเซี่ยนด้วยท่าทีตื่นเต้นเพียะ!“โอ๊ย เจ้าตบข้าทำไม” มือหยาบกร้านยกขึ้นลูบศีรษะของตนป้อย ๆ เมื่อถูกแขนบึกบึนฟาดเข้าให้“เจ้าไม่เห็นหรือว่านางเป็นสตรีงดงามบอบบาง เช่นนั้นก็เรียก แม่นางเซี่ยนเซี่ยน”ฟางเซี่ยนเซี่ยนหัวเราะ “ไม่เป็นไร เราท

ฤกษ์มงคลมาเยือน เกี้ยวเจ้าสาวมารอรับที่หน้าเรือนพร้อมกับเจ้าบ่าวซึ่งนั่งองอาจบนหลังอาชาสีขาวนวล เครื่องแต่งกายสีชาดยิ่งขับเน้นผิวพรรณและใบหน้าของชายหนุ่มให้ดูหล่อเหลาชวนมอง สตรีที่มายืนห้อมล้อมต่างสุดเสียดายที่ตนมิได้เป็นคนนั่งบนเกี้ยวนั้นเสียเองวันนี้เหล่าสหายของฟางเซี่ยนเซี่ยนต่างมาร่วมแสดงความยินดี นับตั้งแต่ฟางเซี่ยนเซี่ยนร่วมสาบานเป็นพี่น้องกับย่วนเผิงเฟยเขาก็แวะมาเยี่ยมเยียนนางที่จวนสกุลฟางหลายครั้งฟางเฉาหมิงและเกาโซ่จิ่งเองก็เอ็นดูย่วนเผิงเฟยมาก ทั้งกิริยาและความสามารถของชายหนุ่มล้วนโดดเด่นและก้าวกระโดดไวมาก พริบตาก็สร้างผลงานจนได้เลื่อนตำแหน่งเป็นหัวหน้าองครักษ์เสื้อแพรพูดคุยกันไปมาที่แท้ย่วนเผิงเฟยก็คนกันเอง มิน่าฟางเฉาหมิงจึงคุ้นหน้าย่วนเผิงเฟยนัก ใบหน้าของชายหนุ่มคล้ายบิดามาก เนื่องจากบิดาของย่วนเผิงเฟยก็เป็นสหายของฟางเฉาหมิงเช่นกัน น่าเสียดายที่ตอนนั้นอำนาจสกุลฟางมีไม่มากพอจึงมิอาจยื่นมือเข้าช่วยเหลือสกุลย่วนได้ทันการณ์ตอนนั้นฟางเฉาหมิงคิดว่าบุตรชายคนเดียวของสกุลย่วนตายจากไปแล้ว จึงมิได้ออกตามหา มายามนี้ได้รู้เบื้องหลังของเขาทุกคนก็ยิ