All Chapters of น้องเมีย: Chapter 11 - Chapter 20

บทที่ 11 “คุณอยู่กับใครในห้อง ผมคิดว่าผมได้ยินเสียงคุยกัน” ไบรอันตั้งคำถามทันทีที่เจ้าสาวของเขาเปิดประตูโชติกาไม่คาดว่าจะถูกตั้งคำถามอย่างจับผิดทันทีที่เปิดประตู แต่ก็พยายามไม่แสดงความตื่นตระหนกออกไป“ฉัน..คุยโทรศัพท์อยู่ คุยกับน้องสาวของฉัน” เธอพูดปดและไม่ยอมสู้สายตา“แต่ผมมั่นใจว่าไม่ใช่การคุยโทรศัพท์” เขาแนบหูกับประตูเพื่อฟังให้แน่ใจอยู่สักพักก่อนเคาะเรียก ถึงแม้จะได้ยินไม่ชัดเจน แต่ก็มั่นใจว่าเป็นการสนทนาของคนสองคน เมื่อปะติดปะต่อกับท่าทางแปลก ๆ ของน้องสาวเธอ ที่กลายเป็นเมียของเขาไปแล้วก็ยิ่งทำให้เขามั่นใจมากขึ้นอีกเท่าตัว“ฉันคุยโทรศัพท์กับน้องสาวจริง ๆ ค่ะ คุณมีอะไรกับฉันหรือเปล่าคะ” เธอยืนยันด้วยท่าทางที่จริงจัง แล้วรีบเปลี่ยนเรื่องเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ ภาวนาในใจว่าให้เขาคล้อยตามคำถามของเธอด้วย“น้องสาวคุณไม่ได้อยู่ที่นี่เหรอ คุณถึงได้โทรคุยกับเธอ”“ค่ะ วันนี้เธอมีสอบก็เลยไ

บทที่ 13 ชายหนุ่มหัวเราะด้วยความพอใจ พยักหน้ายอมรับความคิดของอีกฝ่าย “คุณเองก็ไม่ต่างจากผมหรอกลิก้า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือ และขอบคุณที่เข้าใจผม ระหว่างนี้ผมจะหาเช่าคอนโดอยู่ไปก่อนก็แล้วกัน”“คุณเพิ่งมาประเทศไทยครั้งแรก คงไม่รู้เรื่องเส้นทาง ฉันจะหาให้ก็แล้วกันค่ะ” เขาคงอดรนทนไม่ไหวเลยกระมัง เพราะเธอก็พอจะรู้มาบ้างว่าเขาคือนักรักตัวยง“ขอบคุณที่รัก ผมไปนอนก่อนนะ กู๊ดไนต์” เขาผิวปากจากไปอย่างอารมณ์ดี เพราะทุกอย่างมันช่างง่ายดายและลงล็อกไปหมด ก่อนนอนเขาต้องถ่ายรูปส่งไปให้สาวน้อยของเขาดูสักหน่อยว่าไม่ได้ผิดสัญญาต่อเธอ สองอาทิตย์ผ่านไปแล้วนับจากวันแต่งงาน แต่บนโต๊ะอาหารที่มีเพียงคนสามคนกลับไม่ราบรื่นเอาเสียเลย ทุกครั้งที่ไบรอันทักทายน้องภรรยา หรือจะเรียกให้ถูกก็คือภรรยาตามพฤตินัยของเขา สิ่งที่เขาได้รับกลับมาก็คือสายตาไม่เป็นมิตร โดยเฉพาะในช่วงหนึ่งอาทิตย์หลังที่ไม่มีผู้ใหญ่ร่วมโต๊ะ เพราะพวกท่านเดินทางไปเที่ยวบ้านเกิดของเขาแล้ว“สวั

บทที่ 15 “ผมไม่ให้คุณไป”“เหตุผลล่ะ”“เพราะผมหึง”“หึงบ้าอะไร! ฉันยอมคุณไม่ใช่เพราะฉันรักคุณนะไบรอัน คุณเองก็ไม่ได้รักฉันเหมือนกัน คุณจะมาหึงฉันทำไม”“ผมรักคุณ ผมรักคุณตั้งแต่วินาทีแรกที่เห็นหน้าคุณ ทีนี้ผมมีสิทธิ์หึงหรือยัง” เขาประกาศก้องใส่หน้าเธอ ให้เธอรู้ว่าสิ่งที่เขาพูดออกไปไม่ได้พูดพล่อย ๆ“เชื่อคุณก็ตลกแล้ว” เธอคิดว่าเขาพูดเพราะเขาต้องการมีเซ็กซ์กับเธอมากกว่า มันไม่ใช่ความรักแต่มันเป็นแค่ความใคร่ อยากปลดปล่อยเพราะเจอของใหม่ก็เท่านั้น “ถ้าคุณรักฉันจริง คุณคงไม่ขืนใจฉันแบบนั้นหรอก”“ผมไม่เคยขืนใจคุณยอดรัก สิ่งที่เกิดขึ้นมันเป็นความต้องการของเราสองคน กรุณาทบทวนให้ดีก่อนจะใส่ร้ายผม” ถึงแม้มันจะเริ่มต้นเหมือนเขาบังคับขืนใจเธอ แต่จริง ๆ แล้วทุกอย่างที่เกิดขึ้น มันอยู่ภายใต้ความสมยอมพร้อมใจของเธอด้วย ถ้าเธอไม่คล้อยตาม ถ้าเธอไม่ตกลงปลงใจเขาจะไม่ฝืนใจเธอเด็ดขาด&l

บทที่ 17 โชติกากลับมาถึงบ้านเกือบสองทุ่ม เธอรับแก้วน้ำจากสาวใช้แล้วถามถึงน้องสาวเป็นอันดับแรก“คุณหนูนิ่มออกไปกับคุณกูล ยังไม่กลับมาเลยค่ะคุณนุ่ม”คิ้วเรียวโก่งขมวดเข้าหากันเมื่อได้ยินคำตอบ เพราะวันนี้เธอเจอกับเขาและยังกินข้าวด้วยกัน เพราะทนการรบเร้าของเขาไม่ไหว แต่ทำไมเธอไม่เห็นน้องสาวล่ะ“แน่ใจเหรอว่าเป็นคุณกูล”“แน่ใจค่ะ คุณกูลมารับคุณหนูนิ่มตอนประมาณสามสี่โมงเย็นนี่แหละค่ะ”“แล้วคุณไบรอันล่ะ” เธอเก็บความสงสัยเอาไว้แล้วถามถึงสามีในนามบ้าง“ออกไปข้างนอกค่ะ ยังไม่กลับมาเหมือนกัน”“ไปตั้งแต่เมื่อไหร่” เขาคงไปผ่อนคลายสินะ“ออกตามหลังคุณกูลไปค่ะ”เธอพยักหน้ารับคำตอบของสาวใช้ “ไปได้แล้ว”“คุณนุ่มจะทานข้าวไหมคะ ยาจะได้อุ่นกับข้าวให้ใหม่”“ฉันทานมาแล้ว เธอไปพักผ่อนเถอะ” พูดจบก็หยิบกระเป๋าเดินขึ้นชั้น

บทที่ 19 เธอนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนกลางดึก ตอนที่หูแว่วได้ยินเสียงคน เมื่อรู้ว่าเป็นเขากับน้องสาวจึงเดินออกมาจากห้องครัวท่ามกลางความมืด แต่ภาพที่เห็นทำให้เธอต้องรีบถอยหลังกลับเพื่อพรางกาย‘วันนี้ผมมีความสุขที่สุดยอดรัก ขอบคุณที่ตามใจผม ผมรักคุณมากนะ’ เขากอดน้องสาวของเธอแล้วหอมแก้มนวล‘เลิกบ้าสักทีเถอะไบรอัน นี่มันที่บ้านนะ ถ้ามีคนอื่นมาเห็นเข้าจะทำยังไง’ เธอผลักเขาออกไปอย่างแรง‘ผมก็แค่บอกกับเขาไปตรง ๆ ว่าผมรักคุณ ผมเคยบอกคุณแล้วว่าผมไม่อยากอยู่แบบนี้ ผมอยากเป็นตัวจริงของคุณ’‘ไอ้ปากขยะ!’ เสียงกังวานใสของน้องสาวตวาดใส่ชายหนุ่มไม่ดัง แต่เพราะเธออยู่ใกล้และบวกกับความเงียบสงัดในยามราตรี จึงทำให้ได้ยินชัดเจน ‘ที่ฉันยอมคุณไม่ใช่เพราะฉันรักหรือพิศวาสเซ็กซ์ของคุณนะ’‘ผมรู้ว่าคุณยอมเป็นของผมเพราะความรักของลิก้ากับผู้ชายคนนั้น’ แล้วเข้าประชิด รวบร่างโชติรสกอดแน่นแนบอก