All Chapters of MAID OF A MILLIONAIRE : Chapter 11 - Chapter 20

Next day...Napalingon ako nang makarinig ng pitak ng gitara. Kahit hindi pa kumakanta si chance ay alam ko na kung anong kanta iyon. Bagay tayo by almost. Sobrang favorite ko ang kantang 'yon. " 'Di na ako mag-dalawang isip kung gusto kita. Kitang kita ko rin ang saya sa'yong mga mata." Napangiti ako namg marinig si chance na kumanta. Nasa pinto na ako ngayon ng bahay nila pero hindi muna ako pumasok, gusto ko lang na pakinggan ang himig nya.Patuloy lang ito sa bawat lyrics kaya mas lalong lumalaki ang ngiti ko. Hindi pa rin kumukupas ang galing nya sa pag-awit. "Bagay tayo, bagay tayo, bagay tayo, bagay tayo, bagay tayong dalawa. Hawakan mo ang aking kamay at lilipad na ng sabay. Ohhh- ohhh..."Nang mapansin kong tumigil na ito tsaka naman ako pumalakpak na umagaw ng atensyon nya. "Ah---eh... nandyan ka pala," Nahihiya nitong saad habang napakamot sa kanyang batok."Hanep! Ang ganda talaga ng boses mo." Umupo ako sa tabi nito at inilagay sa mesa ang sling bag ko. "Hindi nga magan

James POV 1 week later.Dahan-dahan kong binuksan ang pinto at pumasok habang dala-dala ang pagkain ni Ella. I can't believe na ginagawa ko 'to para sa isang Maid na kagaya nya. Ipinatong ko ang pagkain sa lamesa sa tabi ng kama nito at bahagyang umupo sa tabi nito.It's been a week pero ganito pa rin sya. I admit, i hate seeing her this miserable. She looks dumb and annoying.Pinagmasdan ko lamang ang maamong mukha nito na natutulog. Nakita kong hawak-hawak nito ang kanyang cellphone. Dahan-dahan kong kinuha iyon at binuksan. Tumambad sa akin ang password. Nagisip ako nang malalim baka sakaling malaman ko kung anong password nya.And boom! I finally open her phone. Napunta ako sa gallary nya. Wala naman akong nakita do'n kundi puro mga picture.Ano bang klaseng picture 'to? Ang labo tapos colorless. Binaliktad ko ang phone nya, tsk local. Magkano kaya kung bilhin nila 'to? 1? or 2 thousands? So cheap. "Anong ginagawa mo?" Hindi ako makagalaw sa gulat na sa isang iglap, wala na ang

James POV "Mr. David Lauren, kailangan mo na talaga ng operation. Malala na talaga ang tumor mo. May taning na ang buhay mo and sadly you only have 5 months to live," Paliwanag ng doktor ko. Huminga ako nang malalim bago nagisip. Ano ang gagawin ko? Hindi ko na alam ang gagawin ko."Magpapa-opera kana ba?" Dugtong pa nito. Huminga ako nang malalim. "No. Kung mamamatay ako, tanggap ko na. Wala naman rin mangmaiiwan ako rito," ani ko. "Paano ang Mommy mo? Wala ka ba talagang balak na sabihin sa kanya?""I have no plans, Doctor. If i die, i will die alone," Matigas kong sagot. Ibinigay nya sa akin ang gamot ko. Baka nga huling gamot ko na ito. Limang buwan na lang pala ang nalalabing araw ko sa mundo.Ironic.***Ella's POV Maaga akong gumising dahil araw ngayon ng aking paglilinis sa kwarto ni sir James. Binuksan ko ang pinto at bumungad sa akin ang napakakalat nyang kwarto. Mga mayayaman talaga, burara sa gamit. Hays. Una kong ginawa ay nagwalis, nag-map na rin, inayos ko na rin 'yo

Ella's POVNag-antay kami doon ng halos kalahating oras pero wala paring dumadaang jeep. Para yatang wala na talaga kasi anong oras na. "I'm hungry," Narinig kong bulong ni James habang nakasandal ito sa balikat ko. "Same," tipid kong sagot. Natahimik kami ng panandalian pero maya-maya ay nagsalita ito. "I'm sorry." Napalingon ako sa kanya nang sabihin nya iyon. "I'm sorry for being rude, Ella," sabi nya ulit. Hindi ako nakasagot dahil wala akong alam na isasagot sa kanya. "Naiintindihan naman kita eh. Seguro kaya ka ganyan dahil...dahil sa Mommy mo. Kung iisipin seguro nga may mga bagay na naging dahilan para magkaganyan ka. Hindi naman kita masisisi eh. Pero sana isipin mo rin ang mga taong masasaktan mo sa mga ginagawa mo," sabi ko na alam kong galing sa puso at gusto ko talagang sabihin sa kanya."I'm sorry," sabi nya ulit. Hindi ko na sya sinagot pagkatapos no'n. Pero lumipas ang ilang segundo at nagulat ako dahil naramdaman ko ang kamay nitong dahan-dahang inaabot ang kamay ko

Ella's POVBuong gabi akong hindi nakatulog ng maayos. Iniisip ko parin ang mga pwedeng mangyari pagbalik namin. Gusto ko si James at alam kong gano'n din sya sa akin pero ano na lang kaya ang sasabihin ng mommy nya?Kinaumagahan noon lutang ang isipan ko hanggang sa makasakay na kami ng eroplano pauwi. Ngayon papasok na ang sasakyan namin sa gate ng mansion nila. Masyado akong kinabahan nang makita ko ang iba pang mga maid na nakalinya para salubungin kami. Napatingin ako kay James nang hawakan nito ang kamay ko saka ngumiti na parang sinasabing magiging ok lang ang lahat. Bumaba kami at alam kong nanginginig na ang kamay ko. "Maligayang pagbabalik, Senyorito," Sabay-sabay nilang pagsasalita. Tumango lang si James saka pumasok sa pintuan at sumunod naman ako. "My son, welcome home," Nakangiting bati ni Madam Veronica. "Thank you, Mom," sagot naman ni James saka hinalikan ang pisngi ng mommy nito. Napatingin sa akin si Madam Veronica at alam kong may kakaiba roon ngunit hindi ko ma