บททั้งหมดของ My Honey คนนี้ของผม: บทที่ 31 - บทที่ 40

สี่คนนี้เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเรียกได้ว่าแสบที่สุดในบ้าน ยิ่งมารวมตัวกันเมื่อไหร่บอกเลยว่าบรรลัยเมื่อนั้น จนเขาและพัชชาที่ค่อนข้างจะชอบความสงบสุขปวดหัวไม่เว้นแต่ละวัน แล้วนั่นยกโขยงกันไปเรียนที่เดียวกัน มีหวังลุงปราณนท์ปวดหัวตายชัก ตอนนี้จึงเหลือแค่รชตกับพัชชาเท่านั้นที่ยังไปมาหาสู่อยู่ใกล้ ๆ คนเป็นย่าและเป็นยายอย่างเธอกับสามีไม่ให้เฉาตายเสียก่อนพัชชาและรชตเลือกจะเรียนที่ไทยเองด้วยสมัครใจ เพราะเป็นห่วงคนทางนี้ ทั้งคู่เป็นเด็กเรียนดีอยู่แล้วจึงไม่ห่วงนัก ทั้งสองคิดว่าค่อยไปต่อปริญญาโทที่เมืองนอกเอาก็ได้ ยังอยากใช้ชีวิตมหา’ลัยแบบเด็กไทยก่อน“แหม ไปว่าน้อง ตัวเองใช่ย่อยซะที่ไหนเจ้าโรม” อากงแซวหลานที่ก็แสบสันไม่แพ้น้อง ๆ เห็นเรียนเก่งแบบนี้รชตแอบดื้อไม่มีใครเกิน แล้วดันเป็นพี่ใหญ่อีกต่างหาก“อ้าว... อากง วกมาเข้าผมได้ไงครับเนี่ย กินข้าวกันเถอะนะ อะพายกินนี่พี่ตักให้” รชตแกล้งตักหม่าล่าของโปรดตนเองใส่ข้างจานพัชชานิดหนึ่ง เน้นที่พริกด้วย ทั้งที่รู้ว่าน้องสาวกินไม่ได้ พัชชาก็โวยวาย“โอ๊ยพี่โรม! พายไม่กินเผ็ดไง เอาคืนไปเลยนะ”“หัดสิ เด็กอะไรชอบกินแต่หมูหวานหมูติดมัน” วิถีการกินช่างสวนทางวิถ

เมื่อพัชชาไปถึงคอนโด คนรถของที่บ้านคุณยายก็จอดรถรอพัชชาอยู่ที่หน้าคอนโดหรูแล้ว หญิงสาวลงจากรถไปรับกุญแจคืนมา ตั้งใจจะจอดรถไว้ตรงลานจอดข้างคอนโดไปก่อน ไม่ได้ขับไปจอดที่ประจำอย่างเช่นทุกวัน อย่างไรเสียเธอกับเพื่อนก็ต้องออกไปซื้อของกันช่วงเย็นนี้“ขับรถดี ๆ นะพี่โรม อย่าเถลไถล” พัชชาบอกญาติผู้พี่ เรียกเสียงหัวเราะจากชายหนุ่มได้เป็นอย่างดี“ยายแก่แดด เป็นน้องเป็นนุ่งหัดมาสั่งพี่นะ ให้ช่วยถือของขึ้นไปไหม” เขาถามเมื่อเห็นของในมือพัชชา มีทั้งเซตอาหารญี่ปุ่นกล่องใหญ่สี่กล่อง ไหนจะหมูฮ้องกับน้ำพริกฝีมือคุณย่าเขา หรือคุณยายของเธอที่หญิงสาวอ้อนให้ท่านทำใส่กล่องให้เพื่อเอากลับมากินที่คอนโดอีก เห็นบ่นว่ากินร้านไหน หรือฝีมือใครก็ไม่อร่อยเท่ากับฝีมือคุณยาย เอามากล่องใหญ่บอกจะมาฝากเพื่อน ๆ ด้วย“ไม่ต้องหรอกค่ะ พายขี้เกียจลงมาส่งอีก” คอนโดเธอจะเข้าจะออกต้องมีการ์ดขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นนั้น ๆ ยิ่งห้องแพง ๆ ชั้นบนยิ่งมีระบบรักษาความปลอดภัยแน่นหนา เพื่อความเป็นส่วนตัวของลูกบ้าน หากขึ้นไปไม่วายต้องออกมาส่งอีก และของแค่นี้เธอถือสบายมาก ยกเวตยังหนักกว่า“อืมดีละ ถามไปงั้นแหละ ฮ่า ๆ” เพราะเขาเองก็ขี้เกียจเช่นเดี

“ไม่รู้สิ” พัชชาไหวไหล่ ก็เพิ่งรู้จักกันไม่นาน เธอยังประหม่าและไม่มั่นใจ คนไม่เคยมีแฟนอย่างเธอยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าต้องทำตัวอย่างไรหากต้องมีสถานะกับใครสักคน และจนถึงตอนนี้อาทิตย์ก็ต้องพรูลมหายใจยาว ๆ เพื่อระงับอารมณ์ของตัวเองให้สงบนิ่ง วันนี้เขาใจร้อนเกินไปแล้ว“ขอโทษนะคะ” คำขอโทษออกจากปากชายหนุ่ม ถือว่าเป็นการขอโทษเธอล่วงหน้า หากเขากระทำอะไรลงไปต่อจากนี้ ในเมื่อคบหากันดี ๆ ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ตราบใดที่ยังได้กินเธออยู่บ่อย ๆ จะเอาแบบนี้ก็ได้ เขาเป็นผู้ชายไม่เสียหายอยู่แล้ว แต่อย่ามาหาว่าเขาใจร้ายทีหลังก็แล้วกัน!ช่วงปลายสัปดาห์ถัดมาภาควิชาบริหารอินเตอร์ต้องไปดูงานนอกสถานที่ เป็นโรงงานอาหารทะเลแช่แข็งส่งออกที่พัทยา กิจกรรมนี้มีทั้งนักศึกษาชั้นปีที่หนึ่ง และชั้นปีอื่น ๆ เข้าร่วมด้วยเพื่อเก็บชั่วโมงกิจกรรม ใช้เวลาไม่ถึงวัน การดูงานก็เสร็จสิ้นในช่วงบ่าย หลังจากนั้นก็ปล่อยฟรีสไตล์“มีเวลาให้พักผ่อน กินเที่ยวราวสามชั่วโมงนะครับ แล้วพวกพี่ ๆ จะเรียกกลับมาขึ้นรถบัสนะ” จิรกรผู้เป็นประธานรุ่นและเป็นคนรับผิดชอบเรื่องกิจกรรมรับน้องสุดสร้างสรรค์และสบายสไตล์คนรวย ๆ ครั้งนี้แจ้งทุกคนให้แยกย้ายไปพักผ่อนก

“ตลก! เอากระเป๋ามาค่ะ แล้วพี่ก็ไปเปิดห้องเอานะ พายจะนอนคนเดียว” พัชชายื่นมือไปขอกระเป๋าคืนแต่อาทิตย์ก็ไม่ให้ เขารั้งร่างเพรียวสวยมาแนบอก กดจูบเรียวปากอิ่มแรง ๆ จนหญิงสาวหงุดหงิด แต่ก็ยอมให้ทำ ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าเพราะอะไร พักหลังมานี้เธอไม่ค่อยจะขัดขืนเขาเลย หรืออาจจะเป็นเพราะใกล้ชิดกันจนชินไปเสียแล้ว บ้างจริงเชียว!“พี่พูดจริงค่ะ พี่คิดถึงพาย”“คิดถึงยังไง หายไปตั้งหลายวัน” คำพูดหญิงสาวในอ้อมอกเบาหวิวหากคนตัวสูงก็ได้ยินมันชัดเจน เขามองเธอผ่านกระจกเงาของผนังลิฟต์แล้วยกยิ้มตาพราวระยับ“พี่ติดงานที่บริษัทจริง ๆ ค่ะ เป็นโพรเจกต์ใหญ่ที่กำลังจะเปิดตัวสินค้าใหม่ของพี่ตะวัน มันยุ่งเลยไม่ได้แวะไปหาหนูเลย” อาทิตย์เข้ามหาวิทยาลัยเพื่อเรียนตามตาราง เรียนเสร็จก็ต้องรีบกลับไปช่วยพี่สาวทำงาน เพราะบิดามารดาไปดูธุรกิจที่ฮ่องกง ท่านยกโพรเจกต์นี้ให้เขาสองพี่น้องทำกันเองทั้งหมด บางวิชาที่อาจารย์ไม่เช็กชื่อก็มีไม่เข้าเรียนบ้าง แล้วค่อยกลับมาอ่านทบทวนเอาทีหลัง ยังไงเสียเขาก็เป็นคนหัวไว และต่อไปเขาต้องรับช่วงต่อบริหารทันทีที่เรียนจบ มีโพรเจกต์สำคัญแบบนี้ไม่บ่อยนัก เขาจึงไม่อยากพลาด จะเก็บประสบการณ์ไว้ใ

"พายขา ซี้ด... อา... " ชายหนุ่มเรียกเธอเสียงสั่นพร่า มือหนาสัมผัสแก้มนวลแล้วคว้าท้ายทอยสวยไว้ เขาขยุ้มกลุ่มผมนิ่มสลวยหนัก ๆ อยากบังคับให้เธออมมันอีกครั้ง แล้วจะซอยเอวสวนให้เมามันตามนิสัย ทว่าก็ต้องหักห้ามใจ ปล่อยให้คนมือใหม่แต่รู้งานทรมานเขาได้ตามแต่ใจอยาก"ฮึ่ม... ฮันนี่ พี่ไม่ไหว" ยิ่งเธอบดปลายลิ้นกับร่องหัวหยักที่ร่างกายเขาปล่อยสารคัดหลั่งสีใสออกมายืดติดกับปลายลิ้นเธอ อาทิตย์ก็แทบอดใจไม่ได้"อดทนหน่อยสิคะ ฮันนี่" ได้แกล้งเขาให้ทรมานเธอก็ยิ่งรู้สึกดี เห็นใบหน้าหล่อบิดเบ้เพราะความเสียว กับท่าทางกัดปากแสนเซ็กซี่ ร่างกายสมบูรณ์แบบเกร็งแต่ละที มัดกล้ามก็ยิ่งนูนให้เห็นเด่นชัดเธอชอบภาพนี้ชะมัด มองเขาจากมุมเสย เห็นลอนกล้ามหน้าท้องหนั่นแน่น กล้ามหน้าอกแข็งแรง เห็นลำคอแกร่งที่เส้นเลือดปูดโปน เพราะกำลังขบกรามแน่นจากความเสียวซ่านที่ได้รับ อาทิตย์กำลังเงยหน้าสูดปากร้องครางสลับกับก้มมองเธออย่างอ้อนวอน เขาขาสั่นจนยืนแทบไม่ไหวจะได้รู้เสียบ้างว่าเวลาเธอเสียวจนขาสั่น เสียวจนน้ำตาไหลมันทรมานเพียงใด คิดแล้วพัชชาก็ยิ่งดูดเลียแท่งร้อนหนักกว่าเก่า ขบส่วนปลายเบา ๆ แล้วครูดด้วยฟันของเธอ จงใจหยอกเย้าคนตัว