Semua Bab My Honey คนนี้ของผม: Bab 1 - Bab 10

อุตส่าห์หนีมาใช้ห้องน้ำหลังตึกทั้งทีก็ยังไม่วายได้ยินเสียงสัมภเวสีผีเจาะปากมาพูด พัชชา หรือ พาย ที่นั่งปลดทุกข์อยู่ในห้องน้ำห้องในสุดได้แต่อดทนฟังเสียงหญิงสาวน่าจะสองถึงสามคนนินทาตัวเองอย่างสนุกปาก อยากกระโจนออกไปถีบยอดหน้าทว่ายังทำไม่ได้ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนที่พูดถึงเธอเสีย ๆ หาย ๆ พวกนั้นเป็นใคร ไม่คุ้นเสียงสักนิด เธอเพิ่งเข้าเรียนปีหนึ่งได้ไม่กี่วันแท้ ๆ ใครมันจะเกลียดเธอมากถึงขนาดเอามาพูดจาเสียหายได้ขนาดนี้กันนะ ในรั้วมหาวิทยาลัยตอนนี้ก็รู้จักอยู่ไม่กี่คนเท่านั้น ส่วนใครจะรู้จักเธอหรือเปล่าอันนั้นไม่รู้ “จริงเหรอแอนนี่ ที่ว่ายายนั่นเป็นเด็กเสี่ย”“จริงสิ ฉันจะโกหกเธอทำไม”“ไหนว่าบ้านนางรวย ฉันตามช่องนางตามไอจีนางเห็นบ้านหลังใหญ่โตอย่างกับคฤหาสน์ จะไปเป็นเด็กเสี่ยทำไมวะ งงมาก”"ก็กลวงน่ะสิ ทำตัวรวยแต่จริง ๆ คือกำลังจะล้มละลาย ฉันรู้จักนางดี เคยเรียนมอปลายที่เดียวกัน พี่ชายนางฉันก็เคยได้" เสียงหญิงสาวต้นเรื่องฟังดูเหมือนภูมิใจหนักหนากับการอวดอ้างว่าเคยมีอะไรกับพี่ชายเธอ พัชชาถึงกับเบ้ปาก ถ้าร่านพอ ก็คงเคยได้พี่ชายเธอทั้งนั้นแหละ ไม่มีอะไรน่าแปลกใจ ‘แอนนี่... ใครกันนะ เคยเรียนที่เดี

“น้องชอบ” จิรกรเสนอหน้าตอบ ทั้งยังลอบมองเพื่อนที่ติดสอยห้อยตามมาหน้าด้าน ๆ ทั้งที่รู้แก่ใจว่าหากมีคะขาลงท้ายประโยค มันไม่ได้พูดกับเขาเป็นแน่ ดูได้จากสายตาวาววับที่เหลือบมองพัชชาอย่างไม่ลดละ“ชอบเหรอคะ” คราวนี้อาทิตย์ขยับตัวไประหว่างที่นั่งข้างคนขับและคนขับ หันหน้าไปทางพัชชาอย่างชัดเจนจนจิรกรต้องกลอกตาแล้วก่นด่าในใจ ‘ไอ้หน้าหม้อ ไอ้ทิต ไอ้ฉิบหาย!’พัชชาแอบสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อชายหนุ่มรุ่นพี่ขยับเข้ามาใกล้กว่าเก่า หากแต่ใบหน้าสวยยังคงเรียบเฉย ไม่แสดงอาการตกใจหรือประหม่า พัชชาตอบเขาสั้น ๆ เพียงว่า “ค่ะ” เท่านั้นเธอก็เปิดประตูรถแล้วเดินลิ่วเข้าร้านอาหารสองหนุ่มเดินตามหญิงสาวเข้าไปในร้านซึ่งพัชชาเลือกที่นั่งเรียบร้อยแล้ว จิรกรนั่งเก้าอี้ตัวตรงข้ามกับหญิงสาว ส่วนอาทิตย์นั่งข้างจิรกรแทนที่จะนั่งข้างเธอ เขายังไม่อยากให้หญิงสาวตกใจและรู้สึกว่ากำลังถูกคุกคาม ยังอยากให้ทุกอย่างค่อยเป็นค่อยไปเธอดูไม่ใช่คนหัวอ่อนและดูไม่ตื่นเต้นกับคนหล่อเหมือนผู้หญิงส่วนใหญ่ ทั้งที่พวกเขาจัดว่าเป็นหนุ่มฮอตมาก ทั้งรูปร่างหน้าตา ความสามารถและฐานะ โพรไฟล์ดีขนาดนี้พัชชายังเมินใส่ หากรุกแรงเกินเกรงจะชวดโอกาสเอาได้ เธอไ

ระหว่างขับรถตรงไปยังคอนโดมิเนียมพัชชาหัวเสียไม่น้อยเมื่อนึกถึงใบหน้าหล่อเหลาของรุ่นพี่ขี้หลีที่ชื่ออาทิตย์ ยิ่งนึกถึงกิริยาวาจาที่พยายามมาสนิทสนมด้วยทั้งที่เธอไม่ได้เปิดทางให้ก็ยิ่งไม่ชอบใจ ทำมาพูดคะพูดขา ทำมาเรียกเธอว่าหนูอย่างนั้นหนูอย่างนี้“หนูกับผีน่ะสิ อี๊... ขนลุก!” พัชชาถึงขั้นทำหน้ายี้ รู้ตัวเองดีว่าเป็นคนสวยจัดคนหนึ่ง แต่การวางตัวหยิ่ง หน้านิ่ง ๆ บอกบุญไม่รับของเธอก็ช่วยกันพวกผู้ชายขี้หลีที่เข้าหาต่างก็รีบเผ่นออกไปได้เสมอ หากไม่ใช่กับอาทิตย์ เขาหน้าด้านกว่าที่คิดไว้มาก ไม่เคยมีใครที่โดนเธอมองแรงพูดห้วนใส่พร้อมตัดไมตรีแล้วยังตื๊อต่อได้ขนาดนี้ เขาทำหน้าซื่อตาใสทั้งที่มุมปากยกยิ้มร้ายได้ยังไงกันนะใบหน้าที่หล่อเหลาและมีเสน่ห์จนทำให้เธอหายใจติดขัดได้อย่างน่าประหลาดใจ... แต่ช่างมันเถอะ! พัชชาสะบัดหน้าเรียกสติตัวเองแล้วพรูลมหายใจออกมา ถึงจะเป็นรุ่นพี่ในคณะและเป็นเพื่อนของจิรกร แต่หวังว่าจะไม่ต้องเจอกันบ่อยหรอกนะ หญิงสาวได้แต่ภาวนาในใจเพียงไม่กี่นาทีรถคันหรูก็มาถึงคอนโดมิเนียมหรูและราคาแพงที่สุดใกล้มหาวิทยาลัยที่เธอเรียนอยู่ คนที่จะได้จับจองเป็นเจ้าของต้องรวยระดับพันล้านเป็นอย่างต

“อะไรนะคะ! ของของพาย พี่ยอมให้คนอื่นหยิบไปสุ่มสี่สุ่มห้าได้ยังไง รู้ใช่ไหมว่ามันผิดกฎหมาย” พัชชาเสียงเย็นแต่ใจเธอไม่ได้เย็นด้วยเลยสักนิดเมื่อรู้ว่ากล่องพัสดุของตัวเองโดนคนอื่นหยิบไป“ขะ ขอโทษจริงๆค่ะ พี่จะรีบตามพัสดุกลับมาให้นะคะ” พนักงานประจำคอนโดหน้าซีดปากสั่น รู้ดีว่าครั้งนี้ตนเองทำพลาด ปล่อยให้ความหล่อของชายหนุ่มสะกดจนใจอ่อน หากหญิงสาวตรงหน้าเอาเรื่องขึ้นมาเธอจบเห่แน่“พี่จะรีบทวงของจากคุณอาทิตย์ให้เดี๋ยวนี้เลยนะคะ ใจเย็นๆนะคะคุณพัชชา” ว่าแล้วสองมือก็ละล่ำละลักกดต่อสายขึ้นไปยังเพนต์เฮาส์ของชายหนุ่มทว่าไม่มีใครรับสาย“คุณอาทิตย์น่าจะไปเรียนแล้วค่ะ รอสักครู่นะคะ” พนักงานสาวน้ำตาคลอเบ้าแทบร้องไห้ ยิ่งเห็นท่าทางเอาเรื่องของพัชชาจึงรีบเปลี่ยนเป็นค้นเบอร์ส่วนตัวของลูกบ้านในแฟ้มประวัติที่มักใช้ในยามจำเป็นเท่านั้นพัชชาอยู่ในชุดนักศึกษา เธอมองเวลาที่ข้อมือแล้วก็ถอนหายใจ“พายไปเรียนก่อน แต่กลับมาหวังว่าจะได้เรื่องนะคะ” ว่าจบหญิงสาวก็เดินออกไปทันที พนักงานคอนโดถึงกับยกมือกุมอกด้วยความโล่งใจ พัชชาได้ยินแค่เสียงพนักงานอีกคนเอ่ยต่อว่าตามหลังมา...“ไม่ต้องมาโล่งอกเลยหล่อน รีบติดต่อคุณอาทิตย์ให้

“ทำไรอะ! สรุปว่าบิคีนีเมื่อวานเป็นของใครวะ” เป็นเสียงของกรวิชญ์ที่เพิ่งเดินมาหมายจะเข้าไปรวมตัวกินข้าวกับเดอะแก๊งเด็กเทพ คำพูดของคนมาใหม่ทำเอาหญิงสาวเบิกตากว้าง เธอมองกรวิชญ์ที่ยิ้มแซวแล้วหันมาสบตาคนที่ยังรวบแขนทั้งสองข้างของเธออยู่ตาขวาง‘ไอ้สัดวิช! พ่องตาย!’ ท่าทางที่อาทิตย์มองกรวิชญ์อย่างคาดโทษพร้อมทั้งทำปากขมุบขมิบด่าแบบไม่มีเสียงก็มากพอให้หญิงสาวรู้คำตอบแล้ว“พี่อาทิตย์!”นั่นไง! คราวนี้แหละได้ฉิบหายแล้วจริง ๆ ไอ้ทิตเอ๊ย!…ผัวะ!“โอ๊ย! ตบทำไมวะ ก็กูไม่รู้นี่หว่า” กรวิชญ์ลูบหัวตัวเองป้อย ๆ หลังจากที่โดนอาทิตย์ตบกะบาลเข้าให้“อู้วว...! เน้นๆเลยครับ เสียงโคตรแน่น” ธิติสูดปากเจ็บแทนหากแต่ใบหน้ากลับออกไปทางสะใจจนโดนกรวิชญ์ชี้หน้าอาฆาต“มึงไม่ต้องมาสะใจเลยไอ้พี่แบงค์!” กรวิชญ์เห็นอาทิตย์ตามติดพัชชามาหลายวันแล้ว หนำซ้ำวันนี้ยังจับมือถือแขนหญิงสาวจนแทบจะดึงมากอดไว้แนบอก ดูจากดาวอังคารก็รู้ว่ามันสนใจ ไม่รู้มันจีบติดหรือยังเขาก็แค่อยากแซวเล่น ๆ ไปอย่างนั้นเอง แต่ใครจะไปรู้ว่ากล่องพัสดุเป็นของพัชชา เมื่อวานถามแล้วไม่ยอมบอกเอง เขาผิดตรงไหน!“เสือกไม่เข้าเรื่องนะมึง เดี๋ยวปั๊ด อีกสักทีดีไหม”