บททั้งหมดของ My Honey คนนี้ของผม: บทที่ 51 - บทที่ 60

“ก็ได้ค่ะ แต่ถ้ามีอะไรรีบโทร. มาหาพี่นะคะ” เข้าเอื้อมมือมาลูบแก้มขาวแผ่วเบา พัชชายิ้มรับก่อนจะหันหลังเดินขึ้นตึกไปยังห้องชมรมที่เป็นสตูดิโอไว้ซ้อมเต้น เมื่อหญิงสาวเข้าตึกเดินไปเจอกับเพื่อนเธอ ชายหนุ่มจึงทะยานรถออกไปทำธุระของตัวเองบ้างเช่นกัน ระหว่างขับรถอยู่บนทางด่วนอาทิตย์รับสายบิดาที่โทร. เข้ามา“ครับป๊า”[อยู่ไหนแล้วลูก]“ขึ้นทางด่วนพอดีครับ ป๊ามีอะไรรึเปล่า หรือเจ้าแสบมันร้องหิวแล้ว”[หิวน่ะใช่ แต่บอกไม่อยากกินอาหารญี่ปุ่นแล้วนี่สิ]“อ้าว... แล้วจะกินอะไรครับ” อาทิตย์ได้ยินก็กลั้วขำ ช่วงนี้หลานอารมณ์แปรปรวนอย่างที่เคยได้ยินว่าคงเป็นวัยทองของเด็ก ยิ่งเป็นเด็กที่โดนสปอยล์อย่างหนักยิ่งแล้วใหญ่[เห็นเบอเกอร์ในโฆษณาแล้วร้องจะกินขึ้นมา เพราะมีของแถมแหละ โอมากาเสะไม่เอาแล้วมั้ง] เจสันบ่นกับลูกชายไม่จริงจังนัก ต่อด้วยบอกให้อาทิตย์ขับตามไปยังห้างดังแล้วไปเจอกันกับครอบครัวที่นั่นเลย“ครับป๊า เจอกันครับ” อาทิตย์ส่ายหน้า ทว่ามุมปากกลับยกยิ้มเมื่อคิดถึงหลานชายแจ๊คสันเป็นหลานคนเดียวของบ้าน และเขาขาดพ่อ ทุกคนเลยพยายามให้ความรักความเอาใจใส่เต็มที่ หลานบอกอยากได้อะไรเป็นต้องได้ทันทีทันใดกระนั้นห

หลังซ้อมเต้นกันอย่างหนักหลายชั่วโมงผ่านไป ตะวันเริ่มจะลับขอบฟ้า พัชชาและเพื่อน ๆ ในทีมจึงได้รับอนุญาตจากรุ่นพี่ที่มาซ้อมท่าเต้นให้พักได้“พักชั่วโมงหนึ่งนะครับเด็ก ๆ เดี๋ยวมาต่อกันนะ”พัชชามานั่งทิ้งตัวบนโต๊ะตัวยาวตรงระเบียงกว้างบริเวณหน้าสตูดิโอซ้อมเต้นรวมตัวกับเพื่อนอีกสี่ห้าคน ส่วนคนที่เหลือก็กระจัดกระจายกันไปตามอัธยาศัย หลายคนนอนเกลือกกลิ้งอยู่ในสตูดิโออย่างหมดเรี่ยวแรง บ้างก็ขอตัวเข้าห้องน้ำ หน้าที่ซื้อข้าวซื้อน้ำมาบำรุงบำเรอพวกเธอที่ซ้อมเต้นกันอย่างหนักจึงเป็นของรุ่นพี่ที่มาช่วยดูแลเป็นสตาฟให้“เป้ขอน้ำหน่อยสิ... ขอบใจ” พัชชาเอ่ยกับเพื่อนชายที่นั่งคนละฝั่งโต๊ะกันพลางยื่นมือรับน้ำแร่มากระดกดื่ม“หิวยังพวกแก” แอลลี่เอ่ยถาม หลายคนพร้อมใจกันพยักหน้า“หึ! กินไม่ลงอะ เต้นจนจุกไปหมด”“ฉันหิวอะ อยากกินเบอร์เกอร์” พัชชากลับอยากกินของที่เธอแทบไม่เคยแตะเสียอย่างนั้น อาจเป็นเพราะใกล้วันนั้นของเดือนกระมัง และเหมือนสวรรค์จะรู้ใจ จึงส่งมาให้ตามคำขอของหญิงสาว“พาย! มีหนุ่มมาหา...” เสียงตะโกนบอกของเพื่อนต่างคณะที่นอนแผ่หราอยู่บนโต๊ะไม้ตัวยาวไม่ใกล้ไม่ไกลกันทำให้พัชชาหันไปมอง“หืม... พี่ปริ๊น” หญ

“พายขอกลับเองละกันค่ะ พูดกันตอนนี้ก็ไม่น่ารู้เรื่อง” พัชชาผลักประตูซูเปอร์คาร์ออกกว้าง ลงจากรถได้สองขาเรียวก็รีบจ้ำอ้าว ก้าวยาว ๆ ไปทางคอนโดในช่วงอกหญิงสาววูบไหว กระบอกตาร้อนผ่าว ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นเพราะสาเหตุอะไร น้อยใจเขาที่ไม่อ่อนโยนกับเธอเหมือนเก่า หรือเพราะเขาทำเธอขายขี้หน้าต่อหน้าเพื่อน ๆ ก็ไม่อาจทราบได้ แต่พัชชารู้ว่าอารมณ์กำลังไม่มั่นคง เธอก็แค่อยากดึงตัวเองออกมาจากสถานการณ์ตอนนี้“พาย... ขึ้นรถ!” อาทิตย์ขับรถมาขนาบข้างแล้วเรียกเธอขึ้นรถให้กลับไปด้วยกัน ยิ่งพัชชาเดินต่อไม่หันกลับมามองไม่สนใจเสียงเขา ทำราวกับเป็นอากาศธาตุ ชายหนุ่มก็ยิ่งไม่พอใจเข้าไปใหญ่ เขาพรูลมหายใจหนัก ๆ ก่อนจะตัดสินใจจอดรถทิ้งไว้ตรงนั้นแล้วรีบก้าวยาว ๆ จนตามเธอทัน มือหนาคว้าแขนเรียวแล้วดึงร่างเธอมากอดไว้แน่น“โอ๊ยปล่อย! ไม่ต้องมายุ่งกับพาย!” พัชชาทุบวงแขนล่ำที่เอาแต่กอดเธอไม่ปล่อย เธอกำลังปล่อยน้ำตาแห่งความน้อยใจให้ไหลจนเลอะเสื้อเขาจนอาทิตย์รู้สึกได้โชคดีที่ตอนนี้ในมหาวิทยาลัยคนน้อย และโซนนี้ก็ไม่มีคนในระยะสายตาจึงไม่ได้เป็นที่สนใจของใคร เขากอดเธอแน่นขึ้น ลูบแผ่นหลังบอบบางอย่างแผ่วเบา จูบขมับสาวไปหนึ่งฟ

“เดี๋ยวพี่ซื้อคอนซีลเลอร์ใหม่ให้นะคะที่รัก” เสียงทุ้มพร่ากระซิบบอกชิดซอกคอขาวทำขนอ่อนในกายสาวลุกเกรียวด้วยความกระสันซ่าน น้ำเสียงเซ็กซี่และการกระทำดุดันเช่นนี้ของเขาเธอชอบมันชะมัด เขาทำให้เธอร้อนเร็วทุกครั้งที่ได้สัมผัสกัน“ก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้วค่ะ ใครทำรอยก็รับผิดชอบไปนะคะ” พัชชาดึงเขาให้โน้มลงมาประกบจูบอีกครั้ง ฟันซี่สวยกัดเรียวปากหยักหยอกเย้าอย่างมันเขี้ยว ตั้งแต่มีเขาเธอใช้คอนซีลเลอร์เปลืองเหลือเกิน เพราะต้องคอยปกปิดร่องรอยแดงจ้ำจากความซาดิสม์ของเขาอยู่เสมอ หากแต่ไม่ค่อยจะห้ามเพราะเธอเองก็ชอบมันเช่นกัน ความดิบเถื่อนพวกนั้น มันถึงใจดีสองเรียวลิ้นดูดดึงดุดันอย่างซาบซ่านด้วยแรงพิศวาสที่เข้ากันได้ดีเกินกว่าใครจะจินตนาการ“อยากเอาหนูทุกวันเลยรู้ไหมพาย”“ก็ได้อยู่ทุกวันนี่คะ อื้อ...” หญิงสาวร้องครางเมื่อมือหนาที่กอบกุมยอดถันออกแรงบีบขยำ“พี่มันหื่น อ๊า...” ถ้าอยู่ด้วยกันก็ไม่เคยมีวันไหนที่ไม่ได้ บางวันก็หลายรอบด้วยซ้ำ ไม่รู้เอาเรี่ยวแรงมาจากไหน“ก็หื่นพอกันแหละที่รัก” มือหนาสอดเข้าไปในเสื้อยืดตัวบาง กอบกุมเต้าอวบใต้สปอร์ตบราข้างหนึ่งแล้วบดคลึงหนัก ท้องนิ้วสะกิดหยอกเอินยอดถันแข็งชัน

“อื้อ... พี่ทิตขา” ยิ่งมือใหญ่ทาบลงกลางกายสาว เสียงหวานยิ่งร้องขอให้เขาเติมเต็มสลับร้องครางอย่างกระสันซ่านจนแทบอดรนทนไม่ไหว “เอาหนูที นะ อ๊า...”“ใจเย็นนะคะฮันนี่” ปลายท้องนิ้วบดขยี้ติ่งกระสันสีหวานราวกับต้องการกลั่นแกล้งเธอให้ขาดใจสะโพกอวบแอ่นรับอย่างสู้งาน ไม่นานนิ้วเรียวยาวก็สอดเสยเข้าร่องรักฉ่ำน้ำ ค่อยขยับเชื่องช้าจนพัชชาร้องขัดใจ“พี่ทิตอย่าแกล้งหนู อื้อ...” เสียงเอ็ดจากคนใต้ร่างเรียกรอยยิ้มขัดจากคนขี้แกล้งได้ไม่ยาก จากนั้นเขาก็ทำตามเธอต้องการด้วยการขยับนิ้วเข้าออกรัวเร็ว เพิ่มจากหนึ่งเป็นสองนิ้ว บิดข้อมือในบางจังหวะจนหญิงสาวสั่นระริก เธอกอดเขาแล้วรั้งมาจูบเพื่อกักเก็บเสียงร้องครางให้อื้ออึงในคอ เพราะเขาทำเธอเสียวแทบขาดใจอาทิตย์กอดเธอแน่นขึ้น จูบเธอตอบร่างเร่าร้อน มืออีกข้างก็ขยับเข้าออกรัวเร็ว เมื่อรู้สึกถึงแรงตอดรัดตุบ ๆ เขากดข้อนิ้วย้ำหนัก ๆ ให้เข้าลึกกว่าเดิมอย่างรู้ใจ ท้องนิ้วโป้งบดขยี้ปุ่มกระสันกลางกายสาวไปพร้อมกันไม่นานเสียงหวานก็หวีดร้อง กายสาวสั่นสะท้าน สมองขาวโพลนตัวเบาหวิวเมื่อเขาส่งเธอไปแตะขอบสวรรค์เพียงแค่ปลายนิ้วเท่านั้นเธอทิ้งร่างลงนอนราบบนเตียงอย่างคนไร้เรี่ยว