All Chapters of อยู่ในสถานะที่ค่อนข้างอธิบายยาก: Chapter 11 - Chapter 20

เวลาต่อมา คนที่ยืนเคียงข้างร่างบางกลับกลายเป็นท่านรองประธานแทนเลขานุการคนเก่ง ในความเป็นจริงจินณ์ควรมอบหน้าที่ดูแลนาราโดยตรงให้กับกริช ทว่าเขากลับตั้งใจทำหน้าที่นี้เสียเองอย่างที่ไม่เคยทำให้ใครมาก่อน ราวจะประกาศความนัยบางอย่างออกมา ส่วนนาราแม้จะค่อนข้างลำบากใจแต่ความกังวลต่ออาการของบิดานั้นมีมากกว่า จึงยอมเดินตามจินณ์ต้อยๆ ไปยังลิฟต์ผู้บริหาร โชคดีที่ยังไม่ถึงเวลาเลิกงานคนจึงไม่พลุกพล่าน จินณ์กดลิฟต์ตรงไปยังชั้นจอดรถใต้ดิน เมื่อเขาออกจากลิฟต์ รถของผู้บริหารส่วนตัวก็จอดรออยู่ก่อนแล้ว หญิงสาวถูกจับยัดเข้าไปในห้องโดยสาร จากนั้นคนขับรถก็ขับออกไปทันที เพราะจินณ์ได้โทรศัพท์ลงมาบอกกับคนขับว่าให้เตรียมรถรอ... หญิงสาวนั่งซึม ดวงหน้าของหล่อนแดงเรื่อเพราะผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก แม้กระทั่งเวลานี้หญิงสาวก็ยังเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาป้อยๆ ทำให้คนที่นั่งข้างกันมองด้วยความเห็นใจ นาราเงยหน้าขึ้นสบตาคมเข้ม แม้สีหน้าของเขาจะเรียบเฉยเย็นชา แต่แววตาคู่นั้นแฝงเอาไว้ด้วยความอ่อนโยนปนเห็นใจ เพียงแค่นั้นนาราก็น้ำตาไหลออกมาอีกครั้ง และเกินกว่าใครจะคาดคิด ร่างเล็กก็ถูกอ้อมแขนแกร่งรั้งห

ทว่าเสียงรองเท้ากระทบพื้นพรมเบาๆ ที่เคลื่อนมาหยุดตรงหน้า ทำให้คนที่ก้มหน้ามองพื้นได้เห็นปลายรองเท้าของเขาเต็มตา จินณ์ได้เห็นดวงตาที่แดงก่ำ มีหยาดน้ำตาคลอหน่วยตาคู่สวย จุดที่เขาหยุดยืนนั้นใกล้กันจนหญิงสาวตกใจเผลอถอยหลัง ทว่าในความเป็นจริงหญิงสาวแทบจะไม่ได้ขยับห่าง เพราะเมื่อหล่อนทำท่าผงะ เขาก็สอดท่อนแขนเข้ามารั้งร่างของหล่อนเอาไว้ จนเจ้าของร่างเล็กรับรู้ได้ถึงสัมผัสจากฝ่ามือใหญ่ที่ทาบลงบนบั้นเอวกลมกลึง “อยากร้องก็ร้อง เธอไม่จำเป็นต้องเข้มแข็งตลอดเวลาก็ได้” เมื่อสิ้นเสียงที่แผ่วเบา เขื่อนน้ำตาของนาราก็คล้ายกับพังทลาย มันไหลลงมากระทบนวลแก้มทั้งสองข้าง แล้วก้มหน้าลงร้องไห้อย่างหนักด้วยความหวาดกลัวอนาคต หล่อนกลัวว่าพ่อจะจากไปโดยไม่ทันได้ร่ำลา กลัวว่าจะไม่ได้เห็นรอยยิ้มอบอุ่นอ่อนโยนของท่านอีก กลัวว่าคนที่ใจดีกับหล่อนที่สุดในโลกจะไม่อยู่ข้างๆ อีกต่อไป “ฮือ...” หญิงสาวปล่อยเสียงร้องไห้ดังออกมาเบาๆ ขณะที่สองมือนั้นกอดถาดที่ใช้รองแก้วกาแฟและของว่างแน่น จินณ์ดึงถาดออกไปวางลงบนโต๊ะ ก่อนจะพาตนเองเข้าไปแทนที่มันโดยการรั้งร่างเล็กของนักศึกษาสาวเข้าไปกอดปลอบอย่างที

หล่อนรู้จักที่นี่ดี แต่ไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะมีโอกาสเหยียบย่างเข้ามาใช้บริการ เพราะฐานะอย่างหล่อนยามเจ็บไข้ได้ป่วยคงเอื้อมถึงเพียงบริการของรัฐเท่านั้น ทว่าที่นี่แตกต่างไปในทุกด้าน ตั้งแต่บริการจากพนักงานรักษาความปลอดภัยไปจนถึงระดับผู้บริหาร เรียกว่าดีจนเกินกว่าจะเป็นจริง แต่ก็เหมาะสมเมื่อเทียบเท่ากับจำนวนเงินที่ต้องจ่าย พ่อของหล่อนจึงเข้าถึงบริการที่ดีเยี่ยมไปเสียทุกอย่าง และคนที่หล่อนจะต้องขอบคุณมากที่สุดคงหนีไม่พ้นจินณ์ นาราอดคิดถึงเขาไม่ได้ สามวันแล้วที่หล่อนไม่เจอหน้า เพราะจินณ์ต้องเดินทางไปต่างประเทศ จึงมีเพียงกริชที่อยู่โยงและเป็นคนที่จัดการเรื่องของบิดาทั้งหมด หญิงสาวรู้สึกตื้นตันจนพูดไม่ออก เพราะไม่คิดว่าจะได้เจอคนที่ดีต่อหล่อนมากถึงเพียงนี้ แม้ว่าจะไม่ได้เป็นอะไรกันเลยก็ตาม หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป เลิศมีอาการดีขึ้นตามลำดับ แต่ยังคงต้องพักรักษาตัวในห้องไอซียูเหมือนเดิม หมอคาดว่าอาจออกจากห้องไอซียูได้ภายในหนึ่งถึงสองวัน ทำให้นารามีกำลังใจในการฝึกงานเพิ่มมากขึ้น และสิ่งหนึ่งที่หญิงสาวตอบแทนได้คือการตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่ “พี่กริชดื่มกาแฟไหมคะ หนูดีจะชงให้ค

นาราไม่เคยเจอจินณ์ที่โรงพยาบาล ทว่าในความเป็นจริงเขามักไปตอนที่หล่อนไม่อยู่ เพิ่งรู้ว่าเขาออกค่ารักษาพยาบาลเพิ่มไปอีกก้อนโตโดยที่หล่อนไม่เคยรู้มาก่อน ที่รู้เพราะมารดาเป็นคนเล่าให้ฟัง จนถึงวันหยุด หญิงสาวที่เก็บความอึดอัดเอาไว้ไม่ได้อีกต่อไปตัดสินใจลางานพาร์ตไทม์ หยิบนามบัตรของชายหนุ่มที่หล่อนแอบจิ๊กมันมาหนึ่งใบจากห้องทำงานของเขา เคยนั่งลูบไล้ลายเส้นบนนามบัตรเล่นยามคิดอะไรเพลินๆ แต่เวลานี้หล่อนไม่อยากเป็นหนี้เขาเพิ่มอีกแล้ว เพราะเกรงว่าอาจจะต้องใช้ทั้งชีวิตเพื่อหาเงินมาคืนเขา! ตื๊ด...ตื๊ด...ตื๊ด... เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้น ทำให้คนที่เพิ่งมีโอกาสได้หยุดอยู่บ้านเป็นวันแรกในรอบสามเดือนถึงกับต้องขมวดคิ้ว หัวใจของเขากระตุกขึ้นทันทีที่เห็นเบอร์โทรศัพท์ที่เขาบันทึกเอาไว้ นารา... ปลายนิ้วเรียวสวยกดรับหลังจากปล่อยให้มันดังอยู่อึดใจหนึ่ง “สวัสดี” นาราหัวใจเต้นแรง เพราะรู้ว่าโทร.มารบกวนในวันที่เขาอาจจะกำลังใช้เวลาพักผ่อนอยู่กับใครสักคน แต่หล่อนก็มีความจำเป็นต้องพูดกับเขาจริงๆ “สวัสดีค่ะคุณจินณ์ หนูดีเองนะคะ” “อืม มีอะไรหรือเปล

แต่แล้ว สิ่งที่หล่อนกลัวกลับไม่เกิดขึ้น ที่นั่งข้างกายหล่อนคล้ายกับว่ามันพองออก พอลืมตาเขากำลังจะลุกขึ้นจากตรงนั้น แต่แล้วไม่รู้ผีห่าซาตานตัวไหนดลใจให้หล่อนเอื้อมมือขึ้นไปรั้งข้อมือแกร่งของจินณ์ คนที่แทบอดทนอดกลั้นกับความน่ารักน่าใคร่ของนาราไม่ไหวและกำลังลุกหนีไปนั่งห่างๆ ก่อนห้ามใจตัวเองไม่ได้ชะงักกึก แล้วหันกลับมามองสาวน้อยตรงหน้าด้วยนัยน์ตาที่ฉายแววเข้มข้นกว่าปกติ ขณะที่หญิงสาวเอาแต่ก้มหน้านิ่ง ไม่ยอมสบตาเขา ไม่เข้าใจตัวเอง ทั้งที่รู้ว่าไม่เหมาะไม่ควร ซ้ำดูเชิญชวนเป็นนัย แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่ยอมปล่อยมืออีกฝ่าย ที่นั่งข้างตัวของหล่อนยุบลงอีกหน พร้อมด้วยฝ่ามือข้างที่หล่อนกุมไว้พลิกมากุมมือนุ่มนิ่ม แล้วยกมือขึ้นกุมไหล่นุ่มทำให้หล่อนมาเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้ง ปลายนิ้วเรียวเชยคางมนขึ้นเพื่อบังคับให้หล่อนสบตาเขา ชายหนุ่มจ้องนิ่ง แล้วเคลื่อนใบหน้าเข้าใกล้ จนกระทั่งริมฝีปากของเขาแตะลงบนกลีบปากนุ่มอิ่มสีเรื่อแผ่วเบา หญิงสาวหลับตาแน่น เผลอจิกมือลงบนท่อนแขนแกร่ง อีกมือขยุ้มเสื้อยืดคอกลมสีขาวของเขาเอาไว้ จินณ์ค่อยๆ บดคลึงเรียวปากอิ่มแผ่วเบาราวหยั่งเชิง เมื่อห