All Chapters of อยู่ในสถานะที่ค่อนข้างอธิบายยาก: Chapter 21 - Chapter 30

๑๐บิดาเริ่มพูดตอบโต้ได้บ้างแล้ว ทว่าส่วนสำคัญของสมองที่ทำหน้าที่ควบคุมการเคลื่อนไหวถูกกระทบกระเทือน ทำให้เลิศต้องกลายเป็นคนพิการ เขาขยับได้เพียงปลายนิ้ว พูดได้เป็นคำๆ ส่วนอื่นยังคงไร้ความรู้สึก หมอบอกว่าอาจจะไม่สามารถกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ ทว่าเขาจะค่อยๆ ดีขึ้นตามลำดับ ต้องได้รับการทำกายภาพฯ อย่างต่อเนื่อง เวลาต่อมาเลิศจึงออกจากโรงพยาบาล กลับมาพักฟื้นต่อที่บ้าน เมื่อครอบครัวขาดรายได้หลัก วิมลจึงต้องทำงานหนักเป็นสองเท่า นอกจากจะต้องดูแลสามีแล้ว ยังต้องหารายได้จุนเจือครอบครัวเพิ่มขึ้น ไหนจะหนี้สินต่างๆ หลักๆ เลยก็คือค่าผ่อนบ้าน เลิศเคยได้รับเงินเดือนมากกว่าห้าหมื่นบาทต่อเดือน แต่เวลานี้ทุกอย่างกลายเป็นศูนย์ เขาต้องออกจากงานประจำ ไม่มีรายได้อีกต่อไป กลายเป็นคนป่วยนอนติดเตียง สภาพจิตใจย่ำแย่ ยิ่งมองเห็นลูกเมียต้องลำบากเขายิ่งอยากตาย แม้ทั้งสามคนจะเต็มใจทำทุกอย่างเพื่อเขา ยิ้มแย้มเสมอ สรรหาเรื่องราวสนุกๆ มาเล่าให้เขาฟัง แต่เลิศก็ยังคงนึกเสียใจอยู่ร่ำไป เขาควรจะตายไปเสียให้รู้แล้วรู้รอด จะได้ไม่ต้องมาเป็นภาระต่อครอบครัวแบบนี้ ลูกๆ ของเขาไม่ควรต้องมาลำบาก น

๑๑หลังจากเสนอตัวให้กับจินณ์ถึงห้องทำงาน และออกมาจากห้องทำงานของเขาเพียงไม่นาน เสียงข้อความก็ดังขึ้นเบาๆ ตามด้วยสายตาของกริชที่มองหล่อนนิ่ง หญิงสาวหลบตาเขา รู้สึกหนาวเยือกกับแววตาคู่นั้น ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะคิดอย่างไร แต่หล่อนตัดสินใจแล้ว ต่อให้ถูกเขามองด้วยสายตาดูแคลนก็ยอม นารานอนมองจำนวนเงินมากมายจากข้อความในโทรศัพท์มือถือส่วนตัวแล้วถอนหายใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า ยังไม่ทันทำข้อตกลงว่าจ้างเขาก็โอนเงินล่วงหน้าเข้ามาให้หล่อนเป็นจำนวนเงินหลักล้าน หญิงสาวยิ้มขื่น เพราะรับรู้ได้ทันทีว่าเป็นเงินค่าตัวของหล่อนนั่นเอง เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น และหญิงสาวรู้ว่าเป็นจินณ์ หัวใจของหล่อนเต้นรัว ก่อนจะกดรับสาย “ค่ะคุณจินณ์” “จัดการเรื่องที่บ้านให้เรียบร้อย อีกสามวันจะให้คนไปช่วยขนของบางส่วน” หญิงสาวใจกระตุก ไม่ได้! จะให้ทุกคนที่บ้านรู้เรื่องนี้ไม่ได้ “มีอะไรเหรอ” คนปลายสายเอ่ยถามเมื่อนาราเงียบไป “ไม่อยากให้พ่อกับแม่รู้ค่ะ” จินณ์ที่ยืนอยู่ภายในห้องนั่งเล่นที่ครั้งหนึ่งนาราเคยเข้ามาหาเขาถึงที่นี่ยกมืออีกข้างกอดอก “เธอกลัวคนรู้?”

๑๒นารานั่งมองผู้หญิงในชุดนอนผ้าเจอร์ซี่สีชมพูอ่อนแล้วใจหวิวแปลกๆ เพราะผู้หญิงตรงหน้าคนนี้หล่อนแทบไม่รู้จัก ผมยาวสีดำขลับถูกปล่อยสยายเต็มแผ่นหลัง เรือนร่างหอมกรุ่นถูกซุกซ่อนภายใต้เนื้อผ้าบางเบา จากที่เคยมีหล่อนเพียงคนเดียวที่เป็นเจ้าของ หลังจากนี้ในไม่ช้า มันจะมีใครอีกคนร่วมมีสิทธิ์มีเสียงในร่างกายร่างนี้ด้วย เสียงประตูห้องน้ำเปิดออก ทำให้นารารู้สึกใจหาย ก่อนจะเต้นแรงรัวเมื่อร่างสูงในผ้าขนหนูสีขาวเนื้อหนาที่พันท่อนล่างเอาไว้เดินมาหยุดอยู่ด้านหลัง เขาสบตาหล่อนผ่านกระจกเงา วางมือลงบนลาดไหล่นุ่ม เลื่อนปลายนิ้วไล้ยังแนวกระดูกที่เชื่อมกับส่วนอก ก่อนเลื่อนขึ้นมายังลำคอระหงแล้วกำเอาไว้เบาๆ หญิงสาวมองตามสลับกับดวงตาและฝ่ามือของเขา อึดใจต่อมาหญิงสาวถูกจับให้ลุกขึ้นยืนและหันกลับมาเผชิญหน้ากับเขา จินณ์สบตาหล่อนก่อนก้มลงซุกไซ้ใบหน้ากับซอกคอหอมกรุ่น หญิงสาวเอียงคอหนีด้วยความสยิว ขบเม้มเรียวปากอิ่มเอาไว้ไม่ให้เผลอปล่อยเสียงครางออกมา ทว่าจินณ์ไม่ชอบให้หล่อนทำแบบนั้น เขาอยากฟังเสียงของหล่อน นาราแก้มร้อน เมื่อเขากระซิบบอกความต้องการ พลางยกมือขึ้นวางบนหน้าท้องแบนราบและกำลังซ

แสงรำไรที่ลอดเข้ามาภายในเล็กน้อย ทำให้คนที่ขยับกายอย่างเมื่อยขบหรี่ตาลง พลางกะพริบตาปริบๆ เพื่อทบทวนความทรงจำ แล้วก็ต้องหันไปมองข้างกายเมื่อจำได้ว่าหล่อนมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ก่อนจะหลุบตามองบางอย่างที่หนักอึ้งอยู่บนหน้าท้องของตน พอเห็นท่อนแขนกำยำ นาราก็ชาวูบไปทั้งร่าง ใจหาย รับรู้ที่มาของความปวดเมื่อยและเจ็บแปลบในส่วนอ่อนไหวทันที เมื่อคืน เขากับหล่อนทำเรื่องนั้นกันไปกี่ครั้ง... หญิงสาวขยับกายเล็กน้อยเพื่อมองเขาในยามหลับใหลแบบนี้ นารากวาดตามองดวงหน้าคมคายของจินณ์ ตั้งแต่หน้าผากกว้างที่มีเส้นผมยุ่งเหยิงปรกลงมาน้อยๆ คิ้วสีเข้ม จมูกโด่งสวย สันกรามบึกบึนและริมฝีปากได้รูป ที่ทำให้หล่อนครวญครางอยู่ค่อนคืน คิดมาถึงตรงนี้ใบหน้าของนาราก็เห่อร้อน ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเขาจึงมีสาวๆ มากมายติดอกติดใจ เพราะนอกจากจะหล่อเหลาร่ำรวยแล้ว บทรักของเขายังดีเยี่ยมจนคนเหล่านั้นไม่ยอมเสียเขาไปง่ายๆ หญิงสาวยกมือขึ้นทาบแก้มตัวเองที่เผลอชมเขาไปว่ามีบทรักที่ดีเยี่ยม ก็ไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างกันนั้นดีที่สุดของเขาแล้วหรือไม่ แต่สำหรับหล่อนมันดีมากจริงๆ เขารู้ว่าเป็นครั้งแรกของหล่อนจึงทั้

“ได้สิ” เขาหรี่เสียงเบาลง แล้วเลือกรายการ “บอกแม่ว่า เป็นอภินันทนาการจากบริษัท” หญิงสาวชะงักลงเล็กน้อย แต่เห็นด้วยกับคำแนะนำของชายหนุ่ม เพราะเป็นทางออกที่ดีที่สุดในยามนี้ นั่งดูหนังกันไปครึ่งเรื่อง มือไม้ของจินณ์ก็เริ่มไม่อยู่สุข โดยเฉพาะเมื่อถึงช่วงที่พระนางกำลังพลอดรักกันอย่างดุเดือด หญิงสาวเองก็เขินอายที่ต้องมานั่งดูบทโรมานซ์กับเขาสองต่อสอง “คุณจินณ์...” หญิงสาวพยายามกดมือใหญ่ไม่ให้ซุกซน ทว่าคนเจ้าเล่ห์มีหรือจะยอมหยุดลงง่ายๆ เพราะยิ่งอยู่ใกล้ ได้กอดจูบ เขายิ่งอยากทำมากกว่านี้ “เครื่องติดแล้วทำไงดี” เขากระซิบเสียงพร่าขณะซุกไซ้ซอกคอระหง จนหญิงสาวขนลุกซู่ “ช่วยหน่อยได้ไหม” คนถูกร้องขอให้ช่วยหน้าแดงก่ำ “ช่วยยังไงคะ” ถามเขาออกไปด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาราวคนละเมอ เปลี่ยนจากดันมือกับแผงอกตึงแน่นของเขาเอาไว้เป็นโอบกอดรอบต้นคอแกร่ง ขณะที่กระโปรงอยู่บ้านผ้าพลิ้วสีขาวแขนกุดลายกระจุ๋มกระจิ๋มมีกระดุมหลอกติดอยู่ด้านหน้าตลอดแนวกำลังถูกถลกขึ้นจากด้านล่าง มือของเขาก็ร้ายกาจ เพราะกำลังลูบไล้ที่ต้นขาอวบ ก่อนเลื่อนขึ้นบีบเคล้นบั้นท้ายงอนงาม แทน