อยู่ในสถานะที่ค่อนข้างอธิบายยาก의 모든 챕터: 챕터 41 - 챕터 50

“อื๊ม!” ใบหน้างามส่ายสะบัด ความเสียวซ่านเล่นงานหล่อนทุกอณูเนื้อ ยิ่งขย่มกายสวมครอบเขาเร็วเท่าไร ก็เสียดเสียวมากเท่านั้น แต่ทำไปทำมา คนที่ดูจะออกแรงมากกว่ากลายเป็นจินณ์ เพราะเมื่อหล่อนเริ่มอ่อนแรง คนที่ทำตัวเป็นเบี้ยล่างก็หวนกลับมาเป็นผู้คุมเกมอีกครั้งทั้งที่อยู่ข้างใต้ “คุณจินณ์! คุณจินณ์!” หญิงสาวเรียกชื่อจินณ์รัวเร็วเท่ากับจังหวะกระแทกเสยเสียบของเขา นมนางส่ายกระเพื่อม เสียงของความฉ่ำเยิ้มที่ถูกเสียดสีสอดผสานดังจ้อกแจ้ก เนื้อกระทบเนื้อปึกปัก เสียงหวานผสานเสียงห้าวทุ้ม ทุกอย่างที่นาราเคยนึกรังเกียจกำลังเกิดขึ้นและกลายเป็นความลุ่มหลงเกินต้านทาน หล่อนหลงใหลบทรักของจินณ์จนถอนกายใจไม่ขึ้น ร่างงามโยกโยนไปตามจังหวะ สองมือที่กอดคอเขาเอาไว้เคลื่อนประคองใบหน้าหล่อเหลา ก่อนก้มลงจูบริมฝีปากได้รูปอย่างหลงใหล จินณ์ตอบรับอย่างหนักหน่วง เขากอดหล่อนแนบแน่น ไม่คิดจะปล่อยให้ห่างกายเลยสักวินาที “หนูดี คนดี!” เขาคำรามกระหึ่ม เสยกายกระแทกกระทั้นถี่รัว นาราหวีดร้องสุดเสียงก่อนกระตุกกายเกร็งพร้อมกับหยาดน้ำหวานที่เอ่อซ่านออกมา จินณ์เร่งกระทั้นกายเร็วขึ้น ควบทะยานไม่กี่ครั้งกายแกร่ง

๑๙นารากำลังนั่งทำงานอย่างตั้งใจหลังจากพบเจอกับเรื่องวุ่นวายมาตลอดเช้า แต่แล้วก็ต้องละสายตาเมื่อกริชเดินเข้ามาพร้อมกับดาริกา จึงลุกขึ้นยืนพร้อมกับยกมือไหว้อีกฝ่ายทันที ดาริกามองหญิงสาวหน้าตาน่ารักตรงหน้าแล้วยิ้มให้ เวลาเดียวกันก็กวาดตามองคนที่กำลังตกเป็นหัวข้อซุบซิบในบริษัทไปพร้อมกับตัวหล่อนและจินณ์ ดาริกาพอรู้เรื่องนี้มาสักพักแล้ว ออกจะขบขันกับการคาดเดาไปต่างๆ นานาของคนภายใน “สวัสดีค่ะ” สาวนักเรียนนอกมองคนตรงหน้าด้วยสายตาเป็นมิตร “ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ” “เช่นกันค่ะคุณดาริกา” ดาริกาหัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อนาราเรียกขานตนเสียเต็มยศ “เรียกคุณดาวเฉยๆ หรือจะเรียกพี่ดาวก็ได้นะคะ อย่าเรียกเต็มยศแบบนั้นเลย ฟังดูเป็นทางการยังไงก็ไม่รู้” ความเป็นกันเองของดาริกาทำให้นารารู้สึกปลอดโปร่ง จากความกดดันตั้งรับสายตาหยามหยัน ก็แปรเปลี่ยนเป็นความประทับใจ กริชยิ้มให้นาราเมื่อใบหน้าของหญิงสาวดูผ่อนคลายลง ก่อนจะกระซิบบอก “ขอกาแฟหนึ่ง น้ำส้มหนึ่งจ้ะ รบกวนเอาเข้าไปให้ในห้องคุณจินณ์ด้วยนะครับ” นารายิ้มหวานพร้อมพยักหน้าเบาๆ

พอจินณ์รู้สึกตัวก็ชะงักงัน หยุดเคลื่อนไหวแล้วมองหล่อนด้วยความเป็นห่วง “โทษที เป็นไรไหม” เขาถามเสียงพร่า หญิงสาวน้ำตาคลอเกือบขย้อนออกมา แต่เพราะรู้ว่าเขาไม่ได้ตั้งใจจึงส่ายหน้าเบาๆ ริมฝีปากยังคาบอมแก่นกายของเขาเอาไว้ก่อนจะออกแรงดูดอีกครั้งพร้อมกับจ้องตาเขาไปด้วยจนชายหนุ่มทนไม่ไหวสูดปากครางซี้ด “พอ อ่าส์” เขาพูดได้แค่นั้น ใบหน้าหล่อเข้มจัดกัดฟันกรอดขณะรั้งร่างบางขึ้นมากอดแล้วจ้วงจูบรับรสชาติที่เป็นของเขาเองผ่านเรียวปากสีหวาน “อืม” นาราครางแผ่วเมื่อชายหนุ่มจูบอย่างดูดดื่มรุนแรง ตอนนี้อารมณ์ของเขาคงเตลิดไปไกลทีเดียว ชุดอยู่บ้านบางเบาของหล่อนจึงถูกเขากระชากจนขาดแควก “คุณจินณ์” หญิงสาวพยายามบอกให้เขาใจเย็น แต่ช้าเกินไป เพราะเมื่อมองไปยังเสื้อตัวสวยก็พบว่ามันหมดสภาพจะนำมาสวมใส่ ขณะที่หล่อนถูกปอกเปลือกจนเกลี้ยงเกลา ก็ถูกผลักให้นอนราบบนเตียงกว้าง จินณ์ตามติดพร้อมบอกเสียงร้อนรน สีหน้าแดงก่ำปวดร้าวเพราะความปรารถนา “ขอก่อนนะ” นาราพยักหน้า พร้อมกับแยกเรียวขาออกจากกันเพื่อตอบรับแก่นกายใหญ่โตของจินณ์เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของหล่อนอย่างเต็มใจ

คนที่ลุกขึ้นมานั่งขยี้ตาเหมือนเด็กเงยหน้ามอง นาราคิดหนักเรื่องเด็กในท้องมาสองวันแล้ว แต่ก็ยังคิดไม่ตก ไม่รู้จะเริ่มต้นบอกกับเขาอย่างไร จินณ์อาจไม่ใช่คนใจร้าย แต่เรื่องนี้ไม่อยู่ในข้อตกลงระหว่างกัน “ปวดหัวนิดหน่อยค่ะ” เขาเชยคางเรียว แล้วมองลึกเข้าไปในดวงตา หล่อนอายุแค่นี้ เวลาโกหกจึงยังอ่อนหัดนัก มีหรือคนอย่างเขาจะดูไม่ออก “โกหกไม่เก่ง ไหนบอกมาซิมีอะไรไม่สบายใจ หรือว่าน้อยใจที่ฉันมาช้า” นารายิ้มอ่อน พลางส่ายหน้า “เปล่าสักหน่อย หนูดีไม่ได้น้อยใจคุณ” “งั้นเป็นอะไร” พอถูกย้ำถาม นาราก็ก้มหน้า อาการกระสับกระส่ายและไม่กล้าสบตาของหญิงสาว ทำให้ชายหนุ่มมั่นใจว่าหล่อนมีเรื่องไม่สบายใจมากทีเดียว แต่ก็ไม่กล้าที่จะบอกกับเขาตามตรง ซึ่งเรื่องนี้อาจเกี่ยวข้องกับเขาด้วย “หนูดี” น้ำเสียงของเขาฟังดูอ่อนใจ แต่ก็อ่อนโยนในที... หญิงสาวเงยหน้ามองด้วยนัยน์ตาแดงก่ำ พักนี้หล่อนรู้สึกอ่อนไหวมากเป็นพิเศษ อะไรนิดอะไรหน่อยก็อยากจะร้องไห้ “คือว่า...” ตื๊ดด ตื๊ดดด... โทรศัพท์มือถือของจินณ์ดังขัดจังหวะ เขาดึงออกมาดูแล้วต

๒๑วันนี้จินณ์ค่อนข้างเงียบขรึมกว่าทุกวัน เขาพยายามหาสาเหตุที่ทำให้นาราไม่สดใส ถ้าเป็นเพราะเรื่องข่าวลือระหว่างเขากับดาริกาเขาก็จะปัดเป่า เพราะยิ่งนานวันเขายิ่งได้รู้ว่านารามีค่ากับตนเองมากแค่ไหน หล่อนไม่ใช่แค่ผู้หญิงที่เขาเลี้ยงเอาไว้เพื่อระบายอารมณ์อีกต่อไป เสียงหัวเราะและรอยยิ้มของหล่อนเป็นดั่งน้ำทิพย์ชโลมใจที่อ้างว้าง จากที่ไม่เคยคิดถึงเรื่องครอบครัว แต่เมื่อรู้จักหญิงสาวเขากลับคิดถึง พอหล่อนเศร้า ใบหน้างามไร้รอยยิ้ม เขาจึงทุกข์ตามไปด้วย และคงไม่มีความสุขอีกเลยหากไม่ได้เห็นรอยยิ้มของสาวน้อยอีกครั้ง “ดาว รบกวนมาที่ห้องผมหน่อย” ชายหนุ่มวางสายจากดาริกา หลังจากนั้นสิบนาทีหญิงสาวก็มาหาเขา “มีอะไรให้ดาวรับใช้คะคุณพี่” ดาริกานั่งลงพร้อมรอยยิ้มล้อเลียน แต่พอเห็นสีหน้าท่าทางของเขาอาการล้อเล่นก็เปลี่ยนเป็นจริงจัง “มีอะไรหรือเปล่าคะ” ชายหนุ่มสบตาหญิงสาวแวบหนึ่ง ก่อนจะบอกออกมา “ผมจะแต่งงาน” คำตอบของอีกฝ่ายทำเอาดาริกานิ่งงัน สตันไปหลายวินาทีก่อนจะเรียกสติคืนมา “แต่งงาน? แต่งกับใครคะ อย่าบอกนะว่าอยากจะแต่งกับดาวน่ะ ว้าย ไม่เอาหรอก”