All Chapters of เกลียวมาร: Chapter 41 - Chapter 50

๑๖ยามเมื่อลมพัดหวนกระทั่งมาถึงคอนโดฯ ที่หญิงสาวเช่าเอาไว้ ชายหนุ่มกวาดตามองไปรอบๆ แล้วพยักหน้าเบาๆ อย่างพอใจเมื่อหยุดยืนที่ระเบียงห้อง เพราะจากมุมนี้ มองออกไปจะเห็นวิวทะเลได้ชัดเจน ถือว่าเลือกได้ดี ที่สำคัญระบบรักษาความปลอดภัยก็นับว่าดีเยี่ยมเช่นกัน ทั้งยังเงียบสงบน่าอยู่เลยทีเดียว “ที่นี่ใช้ได้” เขาเปรยเบาๆ เมื่อหญิงสาวนำเครื่องดื่มมาวางลงบนโต๊ะที่ริมระเบียงห้อง “คุณนั่งรอตรงนี้ก่อนนะคะ ฉันจะพาลูกไปอาบน้ำ” พาทิศผุดลุกจากเก้าอี้แล้วบอก “ฉันช่วย” หญิงสาวไม่ทันปฏิเสธ เพราะร่างสูงก้าวอาดๆ ตรงไปยังห้องน้ำราวกับรู้ดีว่ามันอยู่ตรงไหน ทำให้หญิงสาวได้แต่กลอกตาแล้วถอนหายใจยาว รีบเดินตามเขาไปในที่สุด เด็กน้อยดูจะมีความสุขมาก เพราะส่งเสียงคุยทั้งยังหัวเราะเสียงดังลั่นเมื่อมีเพื่อนเล่นคนใหม่ พาทิศเองก็ดูจะไม่เดือดร้อนที่เสื้อผ้าของเขาเปียกปอนไปหมด ทั้งที่ปกติแล้วชายหนุ่มจะเป็นคนที่เนี้ยบไปทุกกระเบียดนิ้ว น้ำสักหยดก็รดเปื้อนเสื้อผ้าไม่ได้ ทว่ายามนี้เขากลับยอมเปียกทั้งตัวเพียงแค่ได้อยู่กับลูก นี่หล่อนไม่ได้ฝันไปใช่หรือเปล่า...

“อืม” เสียงหวานครางแว่วดังเข้ามาในหูของพาทิศ เขายิ่งเพิ่มจังหวะเล้าโลมหนักหน่วง เสื้อตัวนอกเนื้อนุ่มถูกถอดออก จากนั้นเสื้อในตัวจิ๋วถูกกระตุกตามไปติดๆ พาทิศถึงกับลืมหายใจชั่วขณะ เดือนอ้ายอาจมีความอ่อนช้อยงดงามในแบบที่ผู้หญิงทั่วไปมี แต่ที่ต่างออกไปคือความรู้สึกที่เขามีต่อหล่อน ทุกอย่างที่เกิดขึ้นล้วนลึกซึ้ง โดยเฉพาะเวลานี้ การได้จูบหล่อนอีกครั้ง ได้สัมผัสอีกหน พิสูจน์ให้เขารู้ซึ้งว่ามันไม่ใช่เพียงอารมณ์ใคร่ แต่เป็นเพราะความลึกซึ้งในใจที่เขามีต่อหล่อนต่างหากที่สำคัญ ผู้หญิงกี่คนที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ไม่เคยมีใครทำให้เขามีความสุข อิ่มเอมได้เท่าที่ได้รับจากเดือนอ้าย สักปลายก้อยก็ยังไม่เคยมี... ปลายนิ้วเรียวยาวลูบไล้ทรวงอกอวบหยุ่น ปลุกเร้าอารมณ์สาวให้เตลิด ทำให้ร่างงามบิดเร่าด้วยความเสียวสยิว ก่อนจะครางผะแผ่วเมื่อยอดถันถูกดูดกลืน ขบเม้ม ไล้เลีย... “อ๊า” เสียงหวานครางกระเส่า เนิ่นนานเต็มทีที่ห่างหายจากความรู้สึกเร่าร้อน “อย่า คุณพริก พอ” พาทิศผละริมฝีปาก แต่กลับกดใบหน้าลงบนหน้าท้องแบนราบ จูบ ดูดและขบเม้ม สร้างคลื่นความเสียวให้เกิดเป็นระลอก จนร่างบางสะท้านเยือกขึ้นท

ช้อนในมือของเดือนอ้ายตกลงกระทบจานทันทีที่เขากล่าวออกมา หญิงสาวเงยหน้ามองคนพูดด้วยแววตาไม่อยากจะเชื่อ “เรามานับหนึ่งกันใหม่ มาเริ่มต้นกันใหม่ ให้ฉันได้แก้ตัว” ดวงตาสีเข้มจ้องมองนวลแก้มที่ซีดสลับแดง มองเครื่องหน้าเหมาะเจาะ แล้วหยุดนิ่งที่ริมฝีปากที่กำลังถูกเจ้าของขบเม้มเอาไว้ เดือนอ้ายมองลูกชายตัวน้อย เจ้าหัวทุยแก้มป่องยิ้มแป้น ชี้ไม้ชี้มือชวนเที่ยว “ตอนนี้ยังไม่ไปครับ รอแดดอ่อนลงอีกหน่อยแม่จะพาน้องปราณลงไปเล่นข้างล่างนะครับ” หญิงสาวบอกลูกพลางลูบศีรษะน้อยๆ อย่างอ่อนโยน ดวงตาที่มองนั้นเต็มไปด้วยความรักใคร่สุดหัวใจ พาทิศมองตามแล้วอดรู้สึกเสียไม่ได้ว่าสายตาของหญิงสาวเวลามองลูกชายนั้นแสนลึกซึ้งเสียจนเขาไม่รู้ว่าจะมีโอกาสหยั่งถึงหรือไม่ แต่ที่แน่ๆ มันมากมายมหาศาลจนล้นออกมาให้ได้เห็นและรับรู้ถึงความรู้สึกนั้น “เดือนอ้าย” ชายหนุ่มเดินตามเมื่อหญิงสาวอุ้มลูกชายขึ้นจากเก้าอี้เด็กออกไปยังโถงใหญ่ วางหนูน้อยลงบนผืนผ้าที่ปูรองเอาไว้ ข้างกันคือตะกร้าของเล่นนานาชนิด หญิงสาวนั่งลงข้างๆ ลูก แล้วหยิบของเล่นส่งให้ มือน้อยๆ รับไปถือเอาไว้พร้อมเขย่า ทำให

เมื่อถึงจุดที่ค่อนข้างเงียบแต่ร่มรื่นพอควร หญิงสาวก็หยุดเดินพร้อมกับหันกลับมามองร่างสูงที่ตามมาหยุดลงตรงหน้า “คุณมีธุระอะไรกับ...” “กลับบ้านกัน” เขารวบมือเรียวไปกุมเอาไว้ ดวงตาที่มองหล่อนตอนนี้แตกต่างจากเมื่อครู่ราวฟ้ากับเหว “ฉันบอกแล้วไงคะว่า...” “งั้นฉันจะย้ายตัวเองมาอยู่กับเธอและลูกที่นี่ งานการไม่ต้องทำมันคราวนี้ ปล่อยให้ล่มจมไปเลยดีไหม” เขายิ้มขู่ ทว่าหญิงสาวเชิดหน้าขึ้นอย่างไม่ยี่หระ “ถ้าคุณอยากจะล่มจมนักมันก็เรื่องของคุณ” เจ้าของเสียงหวานกอดอกมองเขาอย่างหมั่นไส้ คนแบบนี้หรือจะยอมให้ตัวเองล่มจม ไม่มีวันหรอก เขาไม่มีวันละทิ้งทุกอย่างมาเพื่อผู้หญิงที่ไม่มีค่าอะไรทัดเทียมหรือส่งเสริมให้เขาก้าวหน้าได้ ผู้ชายคนนี้ฉลาดและใจดำเกินกว่าจะทำอะไรที่เรียกว่าเสียสละ... ขณะเดียวกันพาทิศนิ่งอึ้งกับคำตอบของหญิงสาว เขาคิดว่าหล่อนจะใจอ่อนลงบ้างหลังจากที่เขายอมบอกรักหล่อนไปแล้ว แต่มาวันนี้ทุกอย่างก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ ทำไมท่าทีอ่อนลงของหล่อนจึงกลับมาแข็งกร้าวอีกครั้งในวันนี้ “ฉันต้องทำยังไงเธอถึงจะเชื่อว่าที่ฉันบอกกับเธอคือเรื

เสียงคลื่นซัดสาดคลืนๆ ในยามเช้าตรู่ ส่งเสียงดังขึ้นไปถึงห้องพักของพาทิศภายในโรงแรมหรู ชายหนุ่มยืนกอดอกอยู่ที่ระเบียงกว้าง มือหนึ่งถือแก้วกาแฟ ดวงหน้าคมคายวันนี้แจ่มกระจ่างกว่าทุกวัน ร่างกายสดชื่นกระปรี้กระเปร่า ก่อนหันไปมองด้านหลังแล้วยิ้มอ่อน หมุนตัวตรงไปหาคนบนเตียง นั่งลงข้างๆ คนที่หลับใหล ในอ้อมแขนมีคนตัวเล็กหลับพริ้ม ริมฝีปากจิ้มลิ้มเผยอน้อยๆ ชายหนุ่มก้มลงจูบแก้มยุ้ยของลูกชาย ก่อนเลื่อนจูบหน้าผากมนของคนที่มีผ้าห่มคลุมจนชิดลำคอ เมื่อวานเขาพาสองแม่ลูกมานอนค้างที่ห้องนี้ ดวงตาสีเข้มเลื่อนมองท่อนแขนเปลือยของเดือนอ้าย ก่อนก้มลงกดจูบและขบเม้มผิวเนื้อนุ่มหอมกรุ่นเบาๆ ทว่ากลับปลุกให้คนที่หลับไปพร้อมกับความอ่อนเพลียแสนสุขสมรู้สึกตัวตื่นและลืมตาขึ้น เมื่อสบตาคมเข้มที่มองมาด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนปนล้อเลียน หญิงสาวก็กระชับผ้าห่มเอาไว้แน่น เนื้อตัวเปลือยเปล่าภายใต้ผ้าห่มตอกย้ำว่าค่ำคืนที่ผ่านมานั้นเกิดอะไรขึ้นกับหล่อนบ้าง พาทิศหลุบสายตามองนวลแก้มแดงก่ำ ระเรื่อยลงมายังลาดไหล่ละมุน แล้วลดใบหน้าลงจูบเบาๆ จนหญิงสาวต้องเบี่ยงไหล่หนีด้วยความจักจี้ “คุณพริก” ปรามเขาเบา