All Chapters of เกลียวมาร: Chapter 1 - Chapter 10

๑วันฝนพรำฟ้าครึ้มได้ไม่นาน ฝนก็เทลงมาอย่างหนักหน่วง ทำให้เดือนอ้ายที่เพิ่งออกมาจากบริษัทที่มาสัมภาษณ์งาน จำเป็นต้องวิ่งเข้าไปในร้านกาแฟใกล้กับป้ายรถเมล์ ภายในร้านมีลูกค้านั่งอยู่สองคน คนหนึ่งนั่งที่โต๊ะบาร์ติดกระจก อีกคนนั่งอยู่ที่โต๊ะด้านข้าง คนนี้เป็นผู้หญิงหน้าตาสะสวยเลยทีเดียว เดือนอ้ายผ่อนลมหายใจยาวขณะก้าวตรงไปยังเคาน์เตอร์บาร์ หญิงสาวคะเนดูแล้วคิดว่าฝนคงจะตกหนักไปอีกสักพักใหญ่และรถก็คงจะติดยาวเป็นแพ จึงตัดสินใจสั่งโกโก้ร้อนมาหนึ่งแก้ว แล้วนั่งลงบนเก้าอี้ที่โต๊ะบาร์ริมกระจก หันหน้าออกไปด้านนอก มองรถราที่แออัดพยายามฝ่าสายฝนที่โปรยลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา ขณะที่หญิงสาวกำลังละเลียดโกโก้อยู่นั้น เสียงกระดิ่งจากประตูก็ดังขึ้น พร้อมกับเสียงหวานๆ ของสาวสวยที่ร้องเรียกใครบางคนจนเดือนอ้ายต้องหันไปมองตามอย่างอดไม่ได้ “ทางนี้ค่ะพริก” ชายหนุ่มที่ถูกเรียกว่า ‘พริก’ ก้าวตรงไปหาสาวสวยคนนั้น เขาส่งยิ้มบาดตาให้เจ้าหล่อนแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ตัวตรงข้าม รูปร่างหน้าตาของชายหนุ่มคนนั้นจัดว่าดีมาก ส่วนสูงน่าจะไม่ต่ำกว่าหนึ่งร้อยแปดสิบเซนติเมตร ส่วนสูงกับน้ำหนักสัมพันธ

๒เมียที่ไม่คิดจะรักพาทิศกระดกเหล้าลงคอราวกับดื่มน้ำเปล่าอย่างไรอย่างนั้น หน้าตาแดงก่ำซ้ำยังถมึงทึง วรวิศที่ถูกเรียกออกมานั่งดื่มเป็นเพื่อนมองพลางส่ายหัวอย่างนึกเห็นใจ ก่อนพลิกข้อมือดูเวลา “เกือบสี่ทุ่มแล้วว่ะพริก” พาทิศยังคงดื่มต่อไป ทำเป็นไม่ได้ยินเสียงของเพื่อนรัก จนอีกฝ่ายถึงกับต้องถอนหายใจยาว “พอได้แล้วมั้งมึง ป่านนี้เมียมึงคงชะเง้อคอมองแล้ว นี่แต่งงานวันแรกไม่ใช่เหรอ ไม่คิดจะกลับไป...” “รำคาญว่ะ กูเรียกมึงออกมาก็เพราะไม่อยากกลับบ้าน ไม่ใช่ให้มาไล่กูกลับบ้าน” วรวิศเลิกคิ้วสูง ก่อนจะผ่อนลมหายใจยาว “แต่มึงดื่มเยอะเกินไปแล้ว” เขาเตือนเพื่อนรัก ให้ขับรถกลับเองคงไม่ไหวแน่ พาทิศแสยะยิ้ม พลางยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มอีกครั้ง “กูจะดื่ม ดื่มให้เมา” เพื่อนฟังแล้วส่ายหัว อดคิดถึงสาวสวยนามว่าเดือนอ้ายไม่ได้ ครั้งแรกที่เขาพบเจอผู้หญิงคนนั้นหัวใจของเขาก็สั่น อีกหลายครั้งหลังจากนั้นก็ยิ่งประทับใจในความน่ารัก แต่ยังไม่ทันได้แสดงความรู้สึกก็รับรู้ว่าหญิงสาวตั้งท้องกับเพื่อนรัก เขามองคนตรงหน้าอย่างนึกหมั่นไส้แกมสม

๓รักแรก แสบสัน“น้องอ้ายคะ ช่วยยกกาแฟเข้าไปให้บอสด้วยนะคะ” มาลินีเลื่อนถาดกาแฟไปตรงหน้าสาวสวยรุ่นน้อง ดวงตาที่มองนั้นส่งยิ้มอ่อนอย่างล้อเลียน เพราะตั้งแต่สาวน้อยเข้ามาทำงานเป็นผู้ช่วยของตน ก็ดูเหมือนบอสจะสดใสและกระปรี้กระเปร่า โดยเฉพาะสายตาที่มองสาวสวยตรงหน้านั้นชัดเจนว่าพาทิศพอใจในตัวเดือนอ้ายมากแค่ไหน ที่ผ่านมา แม้พาทิศจะขึ้นชื่อว่ามีสาวๆ ในสต๊อกเพียบ ทว่าเขาไม่เคยทำตัวเป็นสมภารกินไก่วัด ไม่แลตามองผู้หญิงในบริษัทของตนเอง ไม่แม้แต่จะพาผู้หญิงของเขามาพลอดรักที่ทำงาน ทว่าเวลานี้ดูเหมือนแม่สาวน้อยหน้าแฉล้มคนนี้จะทำให้ความตั้งใจของชายหนุ่มเปลี่ยนแปลงไปมากพอสมควรเลยทีเดียว เดือนอ้ายแก้มร้อนผ่าวเมื่อได้รับสายตาล้อเลียนจากมาลินี ก่อนจะยกถาดกาแฟเข้าไปในห้องของพาทิศ บอส...ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมองเมื่อหญิงสาววางกาแฟลงบนโต๊ะ ทำให้เดือนอ้ายงุนงงเล็กน้อย เพราะปกติเขาจะรั้งหล่อนเอาไว้พูดคุยหรือถามไถ่ไปเรื่อยเปื่อย แต่คราวนี้เขาทำเหมือนไม่สนใจหล่อน หญิงสาวจึงเตรียมหมุนตัวกลับทว่ากลับถูกเขาเรียกเอาไว้ก่อน “เที่ยงนี้ไปกินข้าวกับผมนะ” คำชักชวนของพาทิ

ดวงตาที่มองเขาอย่างค้นคว้าปนผิดหวังทำให้ พาทิศเมินมองออกไปทางหน้าต่างห้อง ก่อนจะตอบออกมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่นและเย็นชาจนคนฟังหนาวเยือกไปทั้งใจ “ก็แค่ชั่วคราว ไว้คลอดเมื่อไรก็ค่อยกลับไปทำใหม่” มุมปากอิ่มกระตุกเบาๆ กับคำตอบของเขา “กลับไปทำหน้าที่อะไรล่ะคะ” พาทิศพ่นลมหายใจหนักหน่วง ตวัดสายตาหันมามองหญิงสาวอย่างหงุดหงิด “แล้วจะทำยังไง ท้องโย้ไปทำงานเหรอ ได้อายขายขี้หน้าคนอื่นน่ะสิ พรุ่งนี้ไปทำเรื่องลาออกให้เรียบร้อย ส่วนเงินเดือนผมจะโอนให้ทุกเดือน คุณไม่ต้องห่วงเรื่องค่าใช้จ่าย” หญิงสาวกัดริมฝีปากจนเจ็บไปหมด แต่มือกำแน่นยิ่งกว่า ก่อนจะเอ่ยออกมาอีกครั้งว่า “อ้ายต้องการให้คุณรับผิดชอบอ้าย” คนฟังถึงกับคิ้วและมุมปากกระตุก เขาหันขวับมองหญิงสาวราวกับไม่เคยเห็น ดวงตาที่หล่อนเคยเห็นแสดงออกมาทั้งรักทั้งหลง ยามนี้มองหล่อนอย่างหมิ่นแคลนและรังเกียจ! “รับผิดชอบ?” เดือนอ้ายขบเม้มริมฝีปากที่สั่นระริก หล่อนจนหนทางแล้ว ถ้าหากเขาคิดจะทิ้งขว้างหล่อนแล้วละก็ คงได้เห็นดีกันแน่ “ค่ะ แต่ถ้าไม่ ทุกคนจะได้รู้ว่าคุณทำ

เวลาเดียวกันพาทิศทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงด้วยความรู้สึกหงุดหงิด มีบางอย่างคอยรบกวนจิตใจของเขา สายตาที่ตัดพ้อและดวงหน้าหม่นเศร้าที่กลายเป็นเพื่อนสนิทของเดือนอ้ายในระยะหลังมานี้ทำให้เขาไม่อยากคิดถึง ไม่อยากแม้แต่จะเห็นหน้า เพราะทุกครั้งที่เห็น มักจะมีบางอย่างเกิดขึ้นในความรู้สึก คงเป็นความคิดฝ่ายดีที่บอกให้เขาทำบางสิ่งที่ถูกต้องกว่าที่เป็นอยู่ ทว่าอีกใจยังค้าน และบอกกับเขาว่าเดือนอ้ายได้รับทุกอย่างที่หล่อนต้องการแล้ว และเขาจะไม่มีวันยุ่งเกี่ยวกับหล่อนให้ต้องเดือดเนื้อร้อนใจอีก ชายหนุ่มขบเม้มริมฝีปากตนเองเอาไว้เมื่อเผลอปล่อยให้ตัวเองจมอยู่กับความคิด เขามักหวนคะนึงย้อนไปเมื่อหนึ่งปีก่อน รอยยิ้มอ่อนหวานสดใสของใครบางคนกระตุกใจของเขาเข้าอย่างจัง เขารู้สึกถูกชะตาและเอ็นดูจนถลำใจพาตัวเข้าใกล้ชิด ครั้นตรวจสอบประวัติของหญิงสาวอย่างละเอียด จึงได้รู้ว่าหล่อนเหลือญาติเพียงคนเดียวคือน้องชาย ซึ่งเวลานี้ก็กลายเป็นนักโทษในเรือนจำแห่งหนึ่ง เรื่องนี้ทำให้เขาอึ้งและตะขิดตะขวงใจไม่น้อย ทว่าความน่ารักของหล่อนกลับยึดเหนี่ยวเขาเอาไว้อย่างเหนียวแน่น ในที่สุดก็ก้าวข้ามกฎเหล็กของตนเองคือไม่ยุ่งกับค