All Chapters of Married to my scumbag ex-boyfriend's Brother: Chapter 11 - Chapter 20

Tinitigan ni Cassandra ang malamig at pamilyar na hindi pamilyar na mukha ni Xyler. May awtoridad sa kanyang mga mata, halos nakakasakal, ngunit sa huli ay kinuha pa rin niya ang damit at pumasok sa fitting room.Habang isinusukat ang mga pinili ng lalaki, hindi niya maiwasang mapansin ang kakaibang mata nito sa pagpili. Sexy na miniskirt, elegante at marikit na bestida, hanggang sa trench coat na may bahid ng pagiging sopistikado lahat ay akmang-akma sa kanyang katawan, na para bang siya mismo ang iniisip sa bawat pagpili.Napatitig siya sa salamin, at halos hindi niya makilala ang sarili. Ang babaeng nasa harap niya ay parang estranghera mas kaakit-akit, mas matapang, at may alindog na matagal na niyang nakalimutang taglayin. Halos hindi siya makapaniwala siya nga ba talaga ang nasa repleksyon na iyon? Ang mapusyaw na rosas at kulay kremang mga damit mga kulay na ni minsan ay hindi niya nagawang isuot dahil sa takot at alinlangan ngayon ay nakahain sa kanyang katawan. At sa kanyang

“Na-register na kami.” mahinahong tugon ni Xyler, kalmado pa rin ang tinig at walang pagbabago sa ekspresyon ng kanyang mukha.Napakunot lalo ang noo ni Emilio. “Anong ibig mong sabihin? Kanina lang sinabi mong wala pa kayong marriage certificate. Bakit ngayon bigla mong sinasabi na registered na kayo?”Halatang litong-lito ang kanyang boses, at ang natitirang miyembro ng pamilya ay isa-isang napatingin kay Xyler, lahat may parehong ekspresyon ng pagtataka. Hindi nila maintindihan ang ibig niyang tukuyin.Ang katahimikan sa mesa ay mas lalo pang bumigat, at bawat isa’y naghihintay ng kasunod na salita mula sa lalaki. Parang isang malaking rebelasyon ang nakabitin sa hangin isang rebelasyon na alam nilang magbabago ng lahat.“Ang nakasulat sa marriage certificate hindi si Elira.” diretsong tugon ni Xyler, malamig pa rin ang tinig ngunit ang bigat ng bawat salita ay parang kulog na bumagsak sa hapag-kainan.Halos sabay-sabay na napaawang ang bibig ng pamilya Valdez. Ang ilang kutsara ay

Si Regina, halos mawalan ng kontrol, biglang tumayo at mabilis na lumapit kay Xyler. Tinakpan niya ang daraanan ng wheelchair, ang mukha niya ay maputla ngunit ang mga mata’y nagliliyab sa galit. Itinaas niya ang kaniyang kamay at mariing itinuro ang binata, parang gusto niya itong lasunin ng tingin.“Xyler!” mariin niyang bulyaw, halos mabasag ang boses. “Sa wakas, lumabas din ang tunay mong iniisip! Emilio tingnan niyo ngaito ba ang ipinagmamalaki ninyong anak? Iyan ba ang tinatawag ninyong mabuting apo? Kapitan daw? Isang bayani daw?”Bahagyang natawa siya, pero halatang puno ng poot. “Hmph! Ni kahit kapatid mo, hindi mo kayang igalang! Kay Ethan, hindi ka karapat-dapat na tawaging kuya!”Ang bawat salita niya ay tumatama sa hangin na parang sampal, hindi lang para kay Xyler kundi para na rin sa buong pamilya. Ang dining hall ay lalo pang nabalot ng tensyon ang ilan ay napayuko, ang ilan ay titig na titig sa eksena na parang naghihintay ng susunod na pagsabog.Samantalang si Xyler,

Agad na napatigil si Dominic, hindi na nangahas pang gumalaw matapos marinig ang tinig ng matandang Valdez.“Dad! Hayaan n’yo na siyang umalis!” mariing sigaw ni Emilio, habang namumula ang mukha sa tindi ng galit. “Panganay nga siya, pero nagawa niyang gawin ‘tong kahihiyan wala na siyang mukhang maihaharap pa sa pamilyang ‘to!”Nanginginig ang kanyang mga kamay habang nakatutok ang matalim na tingin kay Xyler. Ramdam sa bawat salitang lumalabas sa kanyang bibig ang bigat ng pagkadismaya at galit- galit hindi lang bilang ama, kundi bilang isang taong buong buhay na nagtiwala at umasa sa kanyang anak. Ngunit heto siya ngayon winasak mismo ng anak na minahal niya nang labis.Samantala, nanatiling tahimik si Xyler sa kanyang kinauupuan, tila isang pader na hindi matinag kahit anong unos ng salita. Ngunit sa likod ng malamig niyang mga mata, may bahid ng lungkot na pilit niyang itinatago isang damdaming ayaw niyang ipakita sa sinuman, lalo na sa amang ngayo’y itinakwil na siya.“Tumahimi

“Ibig mong sabihin gusto mong ipaniwala sa mama mo na ikaw ang nagtaksil sa kanya?”Walang bakas ng emosyon sa mukha ni Xyler habang tinitigan lamang niya ang dalaga nang may malamig na tingin.Napangiti si Cassandra nang mapait habang dahan-dahang tumango, pilit na itinago ang bigat sa kanyang dibdib.“ Oo.” mahina niyang sagot, halos pabulong, na para bang baka mabasag siya kapag narinig iyon ng iba.Tahimik lamang siyang tinitigan ni Xyler, malamig ang ekspresyon ngunit may bahagyang bakas ng pagtataka sa kanyang mga mata. Hindi niya mawari kung paano nagagawa ng babaeng ito na pasanin ang sakit na hindi naman dapat sa kanya.“Hindi mo ba nararamdamang naaapi ka?” tanong nito sa mababang tinig, tila sinusubukang basahin ang bawat emosyon sa mukha niya.Napalingon si Cassandra sa bintana, pinipigilang mamuo ang mga luha sa kanyang mga mata. Sa likod ng mapanatag niyang anyo, kumakabog ang dibdib niya hindi dahil sa takot, kundi dahil sa bigat ng desisyong pinili niyang akuin. Hindi