All Chapters of Married to my scumbag ex-boyfriend's Brother: Chapter 41 - Chapter 50

Pagkababa niya ng hagdan, agad kinuha ni Cassandra ang kanyang cellphone at tinawagan si Xyler.Pagkasagot, malamig na boses ang sumalubong sa kanya.“Ano’ng problema?” tanong ng lalaki, walang anumang emosyon sa tono.Mariing huminga si Cassandra, pinipigil ang inis at kaba sa dibdib.“Xyler! Gusto kitang makausap. Kailangan kitang makita ngayon!”“Sige! Pumunta ka sa gate ng subdivision!” malamig na tugon ni Xyler, diretso at parang nag-uutos lang, gaya ng isang pinuno.Napakunot ang noo ni Cassandra sa narinig.“Hindi ko kailangan ng ganyang sagot, sabihin mo lang kung nasaan ka!” may halong inis at pangungutya ang tono niya.Sa isip-isip niya, legal na asawa na siya ng lalaki kailangan pa ba talaga nitong magsalita na parang may utang siyang limampu’t walong milyon dito?“Sa gate ng subdivision!” malamig na sagot ni Xyler bago biglang ibinaba ang tawag.Nanlaki ang mga mata ni Cassandra habang nakikinig sa paulit-ulit na beep sa kabilang linya.Grabe ang taong ito, nakaupo na nga

Pero habang inuulit niya sa isip ang mga sinabi ni Xyler at iniisip ang malamig nitong ugali, dama ni Cassandra na kahit manatili siya, wala rin siyang mapapala. Mabigat ang bawat hakbang habang pasulyap-sulyap pa siyang nakatingin sa pinto ng silid nito. Pinilit niyang huminga nang malalim, kinuha ang kanyang bag, at nagsimulang lumakad patungo sa pinto ng sala.Ngunit bago pa man siya makadalawang hakbang, isang malakas na “Bag!” ang biglang umalingawngaw mula sa loob ng kuwarto ni Xyler. Napatigil siya, nanlaki ang mga mata, at agad na napatingin pabalik.Gusto na sana niyang ituloy ang pag-alis, ngunit naalala niyang hindi na normal ang katawan ng lalaki. Iba ang kalagayan nito, at ang tunog kanina ay sapat para magdulot ng kaba sa kanyang dibdib. Baka may nangyaring masama.Matagal siyang napatitig sa pinto, nag-aalangan, bago siya tuluyang bumaling pabalik. Sa kabila ng inis na kanina lang ay nararamdaman niya, nanaig ang pag-aalala. Mabilis niyang tinungo ang silid, tinulak ang

Makalipas ang halos isang oras, natapos na rin ni Cassandra ang hapunan. Maingat niyang inilapag ang huling ulam sa mesa, inayos ang mga plato at kubyertos, at saglit na huminga ng malalim. Nang akma na sanang tatawagin niya si Xyler mula sa kwarto, napansin niyang nakalabas na pala ito at naka-upo na sa mesa, para bang matagal na siyang naghihintay.Bahagyang nagulat si Cassandra, pero agad ding lumambot ang kanyang ekspresyon. “Handa na ang hapunan. Dahan-dahanin mo lang, ha. Babalik din ako.” wika niya nang marahan, halos parang alaga na tinuturuan ng pasensya.Tumango lang si Xyler at walang ibang sinabi. Tahimik niyang dinampot ang kutsara at nagsimulang kumain, halos hindi iniintindi kung nasa tabi pa siya o wala.Nang makita niyang walang imik si Xyler at abala lang sa pagkain, saglit na nag-alinlangan si Cassandra. Kumakabog ang dibdib niya, pero pinilit niyang buksan ang usapan.“Uhmm.” mahina niyang simula, saka siya huminga nang malalim. “Sabi ng mama ko, ipinagpaliban daw

“Cassandra, anong nangyayari sa’yo? Kung tama ang dinig ko, sinabi mong nakipaghiwalay ka kay Ethan. Totoo ba ‘yon?” Halos manginig ang tinig ni Isabelle sa kabilang linya. Sa isip niya, ang relasyon ng kaibigan at ni Ethan ay isang kasal na lang ang kulang.“Totoo.” mahina ngunit malinaw na tugon ni Cassandra. Kasabay ng pag-amin niya, sumabog muli ang mga hikbi. Napatigil siya sa gilid ng kalsada, mahigpit na kumapit sa cellphone, parang iyon na lang ang tanging sandalan niya sa mga oras na iyon.“Saan ka ngayon? Pupuntahan kita!” agad na tanong ni Isabelle nang marinig ang basag na boses ng kaibigan. Ramdam niya agad na may mali.“‘Wag na may trabaho ka pa ngayon, ‘di ba?” Mahina at garalgal ang tinig ni Cassandra. Kahit gaano siya nasasaktan, ayaw pa rin niyang maging pabigat kay Isabelle.“Tumigil ka na sa mga paligoy-ligoy at sabihin mo na kung nasaan ka, dali!” madiin na sabi ni Isabelle habang mabilis na tumigil sa gilid ng kalsada. Nagtaas siya ng kamay at agad na huminto ng

“Sundalo? Makakatayo pa ba siya?” gulat na tanong ni Isabelle nang marinig ang sinabi ni Cassandra.“Mukhang hindi na.” umiiling na tugon ni Cassandra. Sa totoo lang, kung makakatayo pa ba ang lalaki o hindi hindi na iyon ang iniintindi niya.“Ibig bang sabihin, habang buhay na siyang nasa wheelchair?” halos bulong pero puno ng pagtataka ang tanong ni Isabelle.“Siguro gano’n na nga.” sagot ni Cassandra habang bahagyang pinipisil ang kanyang mga labi. May kirot sa puso niya habang iniisip ang sinapit ng lalaki, at kahit paano’y naramdaman niya ang awa para sa kanya.Napabuntong-hininga si Isabelle. “Ay, sayang naman Kung maayos lang sana siya, pwede pa. Pero nasa wheelchair siya, Cassandra sabihin ko na sa ’yo nang diretso, kung pakakasalan mo talaga siya, hindi ba parang sinira mo na rin ang buhay mo?”Pagkarinig ni Cassandra sa mga salitang iyon, agad na nangulubot ang kanyang mga mata. “Ang kasal niya kay Elira, dapat bukas na talaga ’yon. Sabi niya, wala na raw siyang ibang mahaha