Semua Bab Married to my scumbag ex-boyfriend's Brother: Bab 1 - Bab 10

Dahan-dahan umakyat ang elevator. Puno ng pananabik at matamis na pag-asa ang puso ni Cassandra Villanueva habang iniisip si Ethan Valdez, na matagal na niyang hindi nakikita sa loob ng isang buwan. Sinabi nitong may magandang balita na sasabihin sa kanya. Napaisip siya na mag-propose na kaya ito ngayon? Matagal na niyang inaasam ang araw na iyon, at ngayon tila nasa harap na niya ang sagot, halos hindi na siya mapakali sobrang lakas ng kaba sa kanyang dibdib. Mahigpit na hinawakan ni Cassandra ang dala-dala niya ng siomai at cup cake na siya mismo ang pinaghirapan gawin alas tres ng madaling-araw. Ginising niya ang sarili sa maagang oras na iyon, hindi alintana ang antok at pagod, para lamang maihanda ang paboritong pagkain ni Ethan. Hindi pa siya nakuntento-nag luto din siya ng adobong manok na paborito rin ni Ethan. Sa bawat galaw niya ay naroon ang taos-pusong pag-aalala. Para kay Cassandra sapat na ang makita ang kasiyahan sa mukha ni Ethan hangga’t natutuwa siya, handa siyang m

Paano ba siya hindi nadudurog? Paano ba hindi guguho ang puso at kaluluwa niya?At ang pinakamasakit sa lahat kahit sa harap ng katotohanan, kahit sa gitna ng bangungot kumakapit parin siya sa isang munting sinag ng pag-asa. Umaasa siyang nagsisinungaling lamang si Ethan. Umaasa siyang ang lahat ng ito’y peke isang maling panaginip, isang malupit na palabas na magigising din siya.Ngunit ang bigat ng kanyang dibdib ay nagsasabing totoo ang lahat at iyon ang pinakamasakit sa lahat.“Ethan niloloko mo lang ako diba?” nanginginig na tinig ni Cassandra halos pabulong ngunit puno ng pighati. “Ikaw at ang babaeng iyon ay sinusubukan niyo lang ang damdamin ko para sayo hindi ba.?”Ramdam niyang unting-unting gumuho ang mundo niya. Hindi matanggap ng puso at isip niya ang katotohanan. Buong lakas niyang pinaghahampas ang kwelyo ng damit ni Ethan desperadang nag hahanap ng sagot na mapapawi sa lahat ng sakit. Habang ginagawa niya ito bumuhos ang walang tigil na mga luha puno ng pagkawasak at w

Sa sandaling iyon, huminto ang paghinga ni Cassandra. Ang lahat ng sakit at pagkawasak na pinipilit niyang takasan ay biglang bumangga sa bigat ng tingin ng lalaking na sa harap niya.“Ayos lang ako.” Mahina at basag na tinig ni Cassandra,.pilit pa ring ikinukubli ang panginginig ng kanyang katawan. Hindi man sila ganoon kakilala, naalala niyang minsan o dalawang beses niyang nang nakita ang lalaking ito sa pamilya Valdez. Si Xyler ang panganay na kapatid ni Ethan.Ngunit bago pa man siya makapagtuloy ng kahit anong salita, dumagundong ang malamig na tinig ng lalaki.“Sumakay ka sa kotse!” Matigas walang puwang sa pagtutol. Ang kanyang mukha ay tila ukit na bato seryoso malamig, at puno ng awtoridad na hindi kayang suwayin.Napakurap si Cassandra, tila natauhan. Ramdam niya ang panginginig ng kanyang mga daliri at ang sakit na kumakalat mula sa sugat sa kanyang ulo. Ngunit higit pa sa lahat, naramdaman niyang sa malamig na boses na iyon ay may halong bigat na parang hindi lang basta u

“HAHAHAHA…” mapait na tawa ang lumabas sa labi ni Cassandra, nanginginig ang boses habang pilit niyang hinahanap ang tamang salita. “Ang lalaking mahal ko ay nasa piling ng magiging asawa mo tapos kung pakakasalan kita, hindi mo ba nakikitang napakagrotesko niyon? Nakakatawa at sobrang katawa-tawa!”Hindi niya maipaliwanag ang nararamdaman isang halong sakit, galit, at kawalan ng paniniwala. Ang lahat ay parang bangungot na ayaw niyang paniwalaan, ngunit pilit na ipinapamukha sa kanya ang katotohanan.“Sabihin mo na lang,” malamig na putol ni Xyler, iniiwas ang titig ngunit bakas ang matinding determinasyon sa kanyang mga mata, isang determinasyong hindi pa kailanman nasilayan ni Cassandra.“Pakakasalan mo ba ako o hindi?”Ang bawat salita ay tumama sa kanya na parang pako matulis, mabigat, at hindi niya alam kung saan siya huhugot ng lakas upang sumagot.“Hinding-hindi ako papayag! Hindi kita mahal, bakit ko naman papakasalan ka?” bulalas ni Cassandra, hindi na nag-isip bago sumagot.

“Ipinapangako ko.” Mahina ngunit malinaw ang bawat salita, parang bawat isa ay may kasamang bigat ng kanyang pagkatao. Sa sandaling iyon, tuluyan na niyang tinanggap ang kapalaran na kahit kailan ay hindi niya pinangarap.“Kung gano’n, magparehistro na tayo ngayon.” Tumango si Xyler, malamig ang tinig at diretso sa punto. “Kailangan pa ba nating dumaan sa inyo para kunin ang household registration book?”Tahimik lamang si Cassandra. Walang salitang lumabas sa kanyang bibig, tanging dahan-dahan na pagtango ang kanyang isinagot. Ayaw na niyang magsalita pa, sapagkat alam niyang anumang sabihin niya ay maaaring tuluyang sumabog sa bigat ng kanyang dibdib.Sa kabila ng kanyang katahimikan, malinaw na ramdam ang matinding bigat ng desisyon niyang tanggapin ang kapalaran na hindi niya ginusto. Ang bawat sandali ay tila isang hakbang palayo sa kanyang mga pangarap, at papasok sa isang kasunduang malamig at walang kasiguruhan.Agad na isinara ni Dominic ang pinto ng sasakyan, saka bumalik sa