“แนนว่าเราสองคนไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้วนะ” ฉันถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายไม่น่าเชื่อว่าฉันเคยรักผู้ชายคนนี้ “แนน ขายบ้านไปเท่าไหร่” ฉันขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ ฉันขายบ้านเกี่ยวอะไรกับเขา บ้านนั้นฉันซื้อและผ่อนเอง “ทำไม” “เราช่วยแนนผ่อนตั้งปีหนึ่ง แนนไม่แบ่งกำไรให้เราบ้างเหรอ” ผู้ชายน่ารังเกียจเห็นแก่ตัวแบบนี้ฉันทนคบมาได้อย่างไรกันนะตั้งเจ็ดปีทำไมฉันถึงได้โง่อย่างนี้ “ถ้าอยากได้เงินไผ่ที่ช่วยผ่อนบ้าน เอาเงินที่เราดาวน์รถกับช่วยผ่อนรถสี่ปีมาคืนก่อนสิ” ฉันยิ้มเยาะกับไอ้เฮงซวยตรงหน้า “จะเอาที่ไหนมาให้ตอนนี้เราไม่มีสักบาท” เพราะอย่างนี้จึงมารีดไถกับฉันอย่างนั้นสินะ “เราไม่มีให้หรอกไผ่ ตอนนั้นไผ่ได้รถไป รถมันราคาเกือบล้าน ส่วนบ้านเราขายได้ส่วนต่างแค่ไม่กี่แสน อีกอย่างเงินทั้งหมดก็เป็นเงินที่เราผ่อนเอง” “รวยแล้วลืมแฟนเก่าเลยนะแนน” ไผ่เสียงดังขึ้นคงคิดว่าฉันจะอาย “ทำไม เป็นแค่แฟนเก่าจะเอาอะไร เลิกกันเป็นปีแล้วไหม” บอกเลยว่าผ่านจุดที่ล้มหน้าร้านกาแฟวันนั้นมาได้คำว่าอายไม่มีในความคิดอีแนนอีก ฉันเสียงดังกว่าไผ่ เอาสิให้มันรู้ไปว่าส
Last Updated : 2025-09-04 Read more