Semua Bab ทำไมถึงเป็นเธอ: Bab 71 - Bab 80

@ไนท์คลับ Yปกตินักท่องราตรีมักจะเริ่มทยอยเข้ามาประมาณสามสี่ทุ่ม ดังนั้นภาพที่หญิงสาวกำลังนั่งดื่มอยู่ที่เคาน์เตอร์บาร์ตั้งแต่หัววัน จึงค่อนข้างดูแปลกตาสำหรับพนักงานและคนบางกลุ่มที่เพิ่มเข้ามาจองโต๊ะนั่งไม่ถึงชั่วโมงแอลกอฮอล์ก็เริ่มออกฤทธิ์ หมอสาววางคางเกยบนท่อนแขนของตัวเอง ทอดมองของเหลวสีอำพันที่ชายหนุ่มแนะนำว่าเห็นผลกว่าค็อกเทลสีสวยผ่านม่านน้ำตา ก่อนจะกรอกมันลงคอจนหมดทุกหยดในรวดเดียวความร้อนผ่าวแผ่ซ่านไปทั่วลำคอทำเอาเธอถึงกับเบ้หน้าหลับตาปี๋ ขนลุกชันไปทั่วทั้งตัว ปากเล็กเปล่งเสียงครางออกมาอย่างสุดกลั้น"ฮ้าาา~"รสชาติแอลกอฮอล์ที่เอาไว้รักษาแผลใจ มันเป็นแบบนี้นี่เอง!นิลกาฬวางแก้วลงบนเคาน์เตอร์บาร์อย่างแรง ช้อนสายตาหยาดเยิ้มเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ขึ้นมองชายหนุ่มในชุดยูนิฟอร์มสีดำสนิทของร้าน แล้วสั่งออเดอร์เพิ่มเสียงอ้อแอ้พร้อมกับผลักแก้วให้“อึก! ขออออ ขออีกแก้ววววว”“หมอนิลครับ ผมว่าหมอนิลเมาแล้วนะครับ พอเถอะครับ”“อื้อออ ไม่เมาค่ะ นิลยังม้ายเมาาาาา”นิลกาฬขมวดคิ้วทำหน้าดุใส่คนข้าง ๆ ก่อนสะบัดมือหนาที่ยึดข้อมือเธอออกแล้วส่ายหน้าไปมา เธอไม่ได้เมา เธอยังมีสติรับรู้ทุกอย่าง แต่แค่ไม่

@K2 Corporationทุกคนต่างนั่งหน้าเคร่งเครียดท่ามกลางซากปรักหักพังที่เกิดจากฝีมือระบายอารมณ์ของผู้เป็นเจ้าของห้อง ซึ่งบรรยากาศภายในนั้นร้อนระอุจนแทบลุกเป็นไฟเมื่อยังไม่มีอะไรคืบหน้า ปัง!“ทำไมฉันจะแจ้งไม่ได้ ในเมื่อคนหายทั้งคนแถมยังติดต่อไม่ได้อีก!”คชาโวยวายเสียงดังพลางตบโต๊ะเสียงดังอย่างเกรี้ยวกราด จ้องใบหน้าเคร่งขรึมของเตชินท์ที่นั่งอยู่บนโซฟาด้วยสายตาไม่พอใจ ในเมื่อสัญชาตญาณของเขามันชี้ชัดว่าตอนนี้เธออาจกำลังตกอยู่ในอันตรายแท้ ๆ“นั่นก็น้องฉันทั้งคนแต่ฉันไม่อยากเสี่ยง! ถ้าคนที่พานิลไปเป็นคู่แข่งทางธุรกิจแล้วมีเส้นสายละก็ การที่เราแจ้งความจะทำให้มันรู้ตัวแล้วทุกอย่างมันจะยิ่งยาก!!”เตชินท์ให้เหตุผลด้วยสีหน้าราบเรียบ ไม่ใช่ว่าเขาไม่ห่วงเพราะเขาก็รักและเอ็นดูนิลกาฬเสมือนน้องสาวแท้ ๆ คนหนึ่งเหมือนกัน แต่ดูเหมือนอีกคนที่กำลังร้อนเป็นไฟจะไม่สนใจฟังอะไรเลยสักนิด“เหอะ เสี่ยงอะไรวะ นิลหายไปตั้งแต่บ่ายแล้วนะเว้ย นี่ยังเรียกว่าเสี่ยงไม่พออีกเหรอวะ!”มิรินถลาเข้าไปโอบกอดเพื่อนชายพลางใช้ตัวเองเป็นกำแพงเพื่อกั้นทั้งสองคนออกห่างจากกัน พยายามพูดให้เพื่อนใจเย็นเพราะต่างร้อนใส่กันไปมันก็เท่านั้น

“โถ่เว้ย!”นิลกาฬสบถออกมาดัง ๆ ด้วยความหงุดหงิด หลังพยายามกระชากโซ่แทบตายแต่สิ่งที่ได้กลับมาคือความปวดร้าวที่ข้อมือ เธอกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ห้องอย่างรวดเร็วเพื่อหาทางออกทางอื่นเธอถอนหายใจอย่างท้อแท้เมื่อทางเข้าออกดันมีเพียงทางเดียว ทางที่มีไอ้ผู้ชายหุ่นหมีแต่หน้ายักษ์นั่นเฝ้าอยู่ยังไงล่ะ!“ถ้าฉันหลุดไปได้เมื่อไหร่ จะลากคอแกเข้าคุก!”แกร่กคนบนเตียงสะดุ้งสุดตัวด้วยความตกใจเมื่อได้ยินเสียงปลดล็อคประตู ก่อนที่ท็อปจะเดินกลับเข้ามาข้างในพร้อมรอยยิ้มที่แสนน่าเกลียด ดวงตากลมโตมองสิ่งที่อยู่ในมือของชายหนุ่มแล้วเบิกกว้างขึ้น3 กล่อง!?แม่เจ้า! นี่มันกะเอาเธอถึงตายเลยหรือยังไง!“ถ้าอยากได้อีกก็บอกนะ ที่รถผมยังมีอีกเพียบ”เก็บเอาไว้ใช้กับพ่อแกเถอะ!มือหนาหยิบโทรศัพท์มือถือมากดเข้าโปรแกรมถ่ายวิดีโอ ก่อนจะตั้งมันเอาไว้บนโต๊ะที่ปลายเตียง โดยเลือกจัดวางให้ได้องศาและมุมที่เห็นหน้าหมอสาวชัด ๆ เพื่อเก็บเข้าเป็นอีกหนึ่งในคอลเลคชันส่วนตัวก่อนจะหันกลับมามองร่างอรชรด้วยแววตาหื่นกระหาย มือหนาค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตทีละเม็ดจนหมดแล้วโยนมันทิ้งลงบนพื้น"ผมอยากรู้จัง ว่าลีลาหมอนิลจะดุเด็ดเผ็ดร้อนสักแค่ไหน

@โรงพยาบาลคชานั่งอยู่ข้างเตียงและคอยเกาะกุมมือเล็กเอาไว้ในห่าง ดวงตาคมกริบจ้องมองใบหน้าของหมอสาวตาไม่กระพริบ รอคอยให้เธอตื่นขึ้นมาสบสายตาอย่างใจดจดใจจ่อมิรินมองใบหน้าอิดโรยของเพื่อนชายที่ดูคล้ายคนป่วยเข้าไปทุกทีแล้วได้แต่ถอนหายใจ เดินเข้ามาใกล้แล้ววางมือลงบนบ่ากว้างอย่างให้กำลังใจ เอ่ยเตือนด้วยความเป็นห่วง“ไปพักก่อนไหม เดี๋ยวฉันดูให้เอง”ในเมื่อตอนนี้นิลกาฬยังไม่ฟื้น เธอก็อยากให้เพื่อนได้พักสายตาสักนิด หลังนั่งจ้องหน้าหมอสาวในท่านี้มานานหลายชั่วโมงติดต่อกันแล้ว“ไม่เป็นไร เธอไปพักเถอะ เดี๋ยวฉันจะดูเมียฉันเอง”มิรินส่ายหน้าไปมาแล้วถอยกลับไปนั่งประจำที่เดิมอย่างจนใจ จำต้องปล่อยให้นั่งเฝ้าในท่าเดิมต่อไปเพราะรู้ดีว่าเพื่อนชายดื้อรั้นมากแค่ไหนคชาหันไปส่งยิ้มบาง ๆ ให้มิรินแล้วดึงสายตากลับมามองที่ใบหน้าหมอสาวดังเดิม ทอดมองดวงหน้าซีดเซียวที่มีร่องรอยฟกช้ำจากการถูกตบตีของคนป่วยด้วยแววตาวูบไหวเขาค่อย ๆ ยกมือเล็กขึ้นมาเกาะกุม ก่อนประทับริมฝีปากลงบนหลังมืออย่างอ่อนโยน“พี่ไม่อนุญาตให้นิลอยู่ห่างจากพี่อีกแล้วนะ”ฟู่วววลมแผ่วเบาเป่ารดลงบนรอยแผลถลอกม่วงช้ำรอบข้อมือบอบบาง ราวกับต้องการปัดเป่า

บรรยากาศในห้องกลับมาเงียบกริบจนน่าอึดอัดใจอีกครั้ง ....นิลกาฬสะดุ้งเล็กน้อยหลังเผลอไปสบตา เธอรีบดึงสายตากลับคืนทันควัน ใจดวงน้อยเต้นแรงไม่เป็นส่ำเมื่อหางตาเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังก้าวเท้าเข้ามาใกล้“นิล....”คชาครางเรียกแผ่วเบาแล้วหย่อนสะโพกลงนั่งบนเตียงผู้ป่วยแทนที่ฟ้าใส ดวงตาฉายแววหวาดหวั่นใจขณะยื่นออกไปวางทาบบนมือเล็กอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ เพราะตั้งแต่เธอฟื้นขึ้นมาก็ไม่ยอมให้เขาแตะต้องเนื้อตัวเลย“ขอเวลาฉันสัก 10 นาที”นิลกาฬโพล่งขึ้นมาเสียงแข็ง หดมือกลับเข้ามาประสานกันแน่นแล้วเบือนหน้าหนีสายตาตัดพ้อของเขาขอเวลาเธอตั้งสติสักแปบ เธอไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นมันอย่างไรดี ใจหนึ่งก็อยากเคลียร์ให้มันจบ ๆ ไป แต่อีกใจก็กลัวคำตอบที่จะได้รับเหลือเกินหากคนที่อยู่หลังประตูนั่นเป็นเขาขึ้นมาจริง ๆ .... เพียงแค่คิด ใจดวงน้อยก็เจ็บแปลบจนแทบทนไม่ไหวคชาพยักหน้าอย่างอ่อนแรง มือหนาสั่นเทากำเข้าหากันแน่นตลอดเวลาที่นั่งรอ ได้แต่นึกภาวนาว่าขออย่าให้เรื่องที่จะคุยไม่ใช่เรื่องขอเลิก เพราะถ้าเป็นเรื่องนั้นจริง ๆ เขาคงทำให้เธอไม่ได้.สิบนาทีถัดมานิลกาฬสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ เพื่อเรียกกำลังใจให้ตัวเอง ก่อนดึงโทรศัพท์ม