All Chapters of ทำไมถึงเป็นเธอ: Chapter 81 - Chapter 90

นิลกาฬนิ่งเงียบไปพักใหญ่ ใจบางอ่อนยวบลงไปหลายส่วนเมื่อได้ฟังเรื่องราวอีกมุมหนึ่งผ่านปากของคชา ทว่าเธอยังคงไม่เชื่อทุกอย่างทั้งหมดร้อยเปอร์เซ็นเพราะสิ่งที่ได้ยินมันเป็นแค่สาเหตุเท่านั้น ความจริงหากทั้งสองจะเคยมีอะไรกันนั้น มันก็เป็นเรื่องราวในอดีตก่อนที่จะเจอเธอ คำตอบที่เธออยากได้ที่สุด ก็คือเรื่องบุคคลในคลิปนั่นต่างหาก เพราะหากว่านั่นคือเขาจริง ๆ เธอคงทำใจที่จะยืนเคียงข้างเขาไม่ได้อีกต่อไป“ส่วนเรื่องคลิปนั่น พี่สาบานได้ว่าไม่ใช่ พี่ไม่เคยมีอะไรกับจีน่าเลยจริง ๆ!”ครืดครืดด ครืดครืดดเสียงโทรศัพท์สั่นเตือนสั้น ๆ พร้อมกับหน้าจอที่ขึ้นแจ้งเตือนโชว์ว่ามีข้อความบางอย่างเด้งเข้ามา มือหนากดเปิดข้อความออกดูแล้วยกยิ้มบาง ๆ ที่มันมาได้จังหวะพอดี ก่อนจะส่งมันให้หมอสาวได้เป็นคนเปิดดูมันด้วยตัวเองนิลกาฬมองโทรศัพท์มือถือในมือด้วยความสับสนลังเลอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะกดเปิดคลิปออกดูเพื่อให้มันชัดเจนไขข้อข้องใจทั้งหมดที่เธอมี แม้ใจจะเชื่อไปเกินกว่าครึ่งแล้วว่านั่นไม่ใช่คนของเธอหรอกภาพบนหน้าจอปรากฏคลิปวิดีโอในมุมที่สาดเข้ามาด้านในตัวตึกและสามารถมองเห็นทางเข้าออกของทางหนีไฟได้ทั้งหมดพอดี เธอกดกรอว

“พี่ยัง....สัมผัสนิลได้ไหมคะ นิลจะอนุญาตไหมคะ”คชากระซิบถามอีกฝ่ายเสียงแหบพร่าเมื่อเห็นว่าเธอไม่ได้ต่อต้านอีกต่อไป แล้วรอดูท่าทีของหมอสาวอย่างใจเย็น ด้วยกลัวว่าเขาจะทำให้หมอสาวหวาดกลัวแล้วนึกถึงเรื่องราวในคืนนั้นขึ้นมาอีกลมหายใจอุ่นจัดเป่ารดใส่กันซ้ำ ๆ ทำเอาใจสองดวงเต้นแรงขึ้นด้วยความตื่นเต้น มือหนาคลายออกจากข้อมือเปลี่ยนมาประคองใบหน้าหวานเอาไว้ ก่อนประทับริมฝีปากลงบนปากอวบอิ่มอย่างนุ่มนวลอ่อนโยน“อื้มมม”นิลกาฬครางแผ่วเบา หลับตาลงช้า ๆ แล้วปล่อยกายปล่อยใจไปตามความต้องการส่วนลึกของหัวใจ ซึมซับความอบอุ่นนุ่มละมุนที่เขามอบให้ด้วยความเต็มใจปากร้อนไล้เลียไปตามกลีบปากอย่างนุ่มนวล ก่อนเพิ่มน้ำหนักการบดจูบมากขึ้นเมื่อหมอสาวจูบตอบ มือหนาลูบไล้ไปตามเนื้อตัวหมอสาว ค่อย ๆ ปลุกเร้าเธออย่างนุ่มนวล รอจนเธอเคลิ้มตามจึงเอื้อมไปจับปลายเชือกแล้วกระตุกเบา ๆ ชุดผู้ป่วยถูกปลดร่วงลงมากองที่เอวคอดอย่างง่ายดายหญิงสาวสะดุ้งด้วยความตกใจเมื่อรู้สึกได้ว่าตัวเองกำลังเปลือยเปล่า เธอรีบยกมือที่สั่นเทาขึ้นปิดบังร่างกายพร้อมกับเบือนหน้าหนีด้วยความอับอายแววตาวูบไหวฉายความเจ็บปวดออกมาอย่างชัดเจน เมื่อตอนนี้ร่าง

ฟ้าใสเดินตัวปลิวไปตามทางเดินของตึกผู้ป่วยในพลางสอดส่ายสายตาเพื่อมองหาใครคนหนึ่งไปด้วยตอนนี้น่าจะราวด์วอร์ดอยู่นี่นา แกล้งเดินไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวก็คงเจอละมั้ง“อ๊ะ! อยู่นั่นเอง”ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นเมื่อมองเห็นร่างสูงที่คุ้นตา เธอเร่งฝีเท้ามากขึ้นเพื่อเดินเข้าไปหาแต่ก็ต้องชะงักหยุดเดินกลางทาง เมื่อเห็นหมอสาวร่างเล็กอีกคนถลาเข้าไปยืนข้าง ๆ แล้ววิ่งล้อมหน้าล้อมหลัง ทำตัวเกาะหนึบเป็นตุ๊กแกอยู่ไม่ห่างยังไม่ไปเกิดใหม่อีกเหรอยัยเรนนี่ ผีหน้าวอก!ฟ้าใสแบะปากกับภาพตรงหน้า มองตามจนกระทั่งคนทั้งคู่จะเดินหายลับไปจากสายตา จึงดึงสายตากลับมามองสาคูไส้หมูอีกกล่องในมือที่เธอตั้งใจซื้อมาเผื่อใครบางคน“กล่องนู้นก็เป็นหมัน กล่องนี้ก็คงมีสภาพไม่ต่างกัน งั้นฉันกินเองก็ได้”พลันหางตาก็เหลือบไปเห็นรุ่นพี่ที่สนิทอีกคนกำลังก้ม ๆ เงย ๆ วุ่นวายอยู่กับชาร์จคนไข้ในมือ ฟ้าใสจึงปรี่เข้าไปกระโดดเกาะแขนอีกฝ่ายอย่างสนิทสนมพร้อมรอยยิ้มสดใสการปรากฏตัวอย่างไม่มีสัญญาณเตือนทำเอาเกมส์สะดุ้งโหยงจนเกือบทำชาร์จคนไข้หลุดมือ ก่อนจะฉีกยิ้มกรุ้มกริ่ม ตาเป็นประกายเมื่อพบว่าเจ้าของมือเป็นรุ่นน้องจอมป่วนนั่นเอง“โอ๊ย ก็นึกว่าใคร

“ไม่สนใจอยากมีเป็นของตัวเองสักคนสองคนเหรอคะ”จบประโยคคำถามของพี่สะใภ้ หมอสาวถึงกับสำลักน้ำลายไอค่อกแค่ก แก้มนวลแดงระเรื่อขึ้นจนสังเกตได้ จะให้เธอข้ามขั้นไปมีเจ้าตัวเล็กได้อย่างไรในเมื่ออีกคนยังไม่ยอมขอเธอสักที “มิริน!”เตชินท์รีบปรามภรรยาเสียงต่ำ ไม่อยากให้เธอไปชี้โพรงให้กระรอกก่อนเวลา แต่แทนที่คนข้าง ๆ จะเกรงกลัว กลับหัวเราะคิกคักชอบใจแทนซะนี่ไอ้เรื่องบนเตียงนั้นเขาก็พอเข้าใจว่าความต้องการมันฝืนกันไม่ได้ เพราะตัวเขาเองก็ทำอะไรเลยเถิดข้ามขั้นไปมากโข แต่ก็ไม่ได้อยากให้น้องสาวมาเจริญรอยตามอยู่ดี“ไม่ดีเหรอ จะได้โตทันกันหมดไงคะ ได้ส่งลูก ๆ เรียนโรงเรียนเดียวกันหมด น่ารักจะตายยยยย”ยิ่งหมอสาวหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอาย มิรินก็ยิ่งได้ทีแล้วยุยงหมอสาวหนักขึ้นไปอีก หมอนิลก็สวย เพื่อนเธอก็หล่อ เจ้าตัวน้อยคงต้องน่ารักตุ้ยนุ้ยมากแน่ ๆ เลย “ยัยตัวแสบ! เธอทำอะไรเมียฉัน!”เสียงทุ้มตะโกนมาล่วงหน้า ก่อนที่ร่างสูงจะพุ่งเข้ามายืนขวางคั่นกลางระหว่างหมอสาวและเพื่อนสนิท"ความลับ!""ยัยมิริน!"มิรินหัวเราะคิกคักด้วยความชอบใจที่เห็นใครบางคนหัวร้อน เธอทำสีหน้าเย้ยหยันใส่เพื่อนชายแล้ววิ่งเข้าไปหลบข้างหลังสา

ถึงแม้จะไม่เห็นสีหน้าและแววตาของท็อปเพราะถูกคชากดศีรษะให้แนบไปกับแผงอกกว้าง แต่ทุกถ้อยคำที่อีกฝ่ายพ่นออกมานั้นก็ดังพอที่เธอจะได้ยินมันทั้งหมดมือเล็กโอบกอดรอบเอวสอบแน่นเมื่อสัมผัสได้ถึงความสั่นเทาของกายแกร่ง ไอร้อนแผ่ออกมาจากร่างของชายหนุ่ม บ่งบอกถึงระดับอารมณ์ที่กำลังเดือดดาลของเขาได้เป็นอย่างดีเธอเงยขึ้นมองใบหน้าเกรี้ยวกราดของชายหนุ่มแล้วเอ่ยเรียกเสียงอ่อน“คชาาา เรากลับบ้านกันเถอะ”ดวงตาคมกริบละจากกลุ่มคนพวกนั้น ก้มลงสบสายตาเว้าวอนของคนในอ้อมแขนแล้วยกมือขึ้นโอบไหล่เธอหลวม ๆเขาผ่อนลมหายใจแล้วพยายามข่มความโกรธแค้นที่กำลังสุมอยู่เต็มอกลง ก่อนจะหันไปกระซิบบอกเตชินท์เสียงเย็น“ไว้จะโทรหา”“อืม”แล้วร่างบางก็ถูกดึงจนตัวปลิวให้เดินไปขึ้นรถ หมอสาวก้มหน้าแล้วก้าวขายาว ๆ ตามหลังชายหนุ่มไปโดยไม่ปริปากพูดอะไรสักคำ เพราะรู้ดีว่าเขากำลังอยู่ในห้วงอารมณ์แบบใดบรรยากาศบนรถยนต์คันหรูเงียบกริบจนแทบได้ยินเสียงหัวใจที่กำลังเต้นแรง หลังทั้งคู่ติดแหง่กอยู่บนท้องถนนท่ามกลางการจราจรที่ติดขัดมานานนับชั่วโมงหยาดน้ำฝนเริ่มโปรยปรายลงมาซ้ำเติมให้ทุกอย่างยิ่งแย่ลงไปกว่าเก่านิลกาฬชำเลืองมองเสี้ยวหน้าเคร่งขร