Semua Bab ทำไมถึงเป็นเธอ: Bab 61 - Bab 70

“นิล! มาหาพี่ทำไมไม่โทรมาบอกเลยคะ ทนคิดถึงพี่ไม่ไหวเหรออออ”คชาพุ่งตัวเข้ามาหาหมอสาวด้วยสีหน้าแปลกใจระคนดีใจ อ้าแขนออกกว้างหมายจะรวบร่างนุ่มมาโอบกอดให้หายคิดถึง แต่ต้องชะงักไปเมื่อพบว่าเนื้อตัวท่อนบนของเธอเปียกปอนไปหมด“แล้วนี่...ทำไมตัวเปียกอย่างนั้นล่ะ”“เรื่องนี้ นิลว่าพี่ถามเลขาคนสวยของพี่ดูสิคะ”หมอสาวทำหน้าเศร้าสลดแล้วเบือนหน้าหนีไปทางอื่น ทั้ง ๆ ที่ตั้งใจจะเล่นบทนางเอกผู้แสนดี แต่พอเห็นใบหน้าคมคาย เรื่องราวที่เลขาพูดกรอกหูก็ทำเอาเธอหุงดหงิดจนต้องรีบปรับอารมณ์เป็นการใหญ่จีน่าที่เห็นคชาเอาแต่สนใจและมองแค่ผู้หญิงอีกคนก็หน้างอ ขยับเข้ามาสอดมือคล้องแขนแล้วเขย่าเรียกความสนใจ“เขาเอาน้ำสาดใส่จีน่าค่ะ เขาไม่พอใจที่จีน่าทำงานกับคชา แต่จีน่าพยายามอธิบายแล้วนะคะว่ามันเป็นแค่งาน”คชาสะบัดแขนออกจากการเกาะกุมอย่างสุภาพ ส่งสายตาดุดันปรามให้เลขาสาวเงียบเสียง เมื่อหล่อนกำลังจะสร้างเรื่องให้เขาถูกสาดน้ำไปด้วยอีกคน“แล้วที่นิลเขาเปียกละ คุณสาดน้ำใส่เขาคืนเหรอ”“เปล่านะคะ แม่นั่นเอาน้ำสาดใส่ตัวเองเพื่อเรียกร้องความสนใจค่ะ”นิลกาฬยกมือขึ้นป้องปากแสร้งทำเป็นตกอกตกใจอย่างมีจริต ยกมือขึ้นชี้มาที่

มือหนาบีบเคล้นเต้าอวบดันให้เบียดชิดกันแล้วฝังใบหน้าลงฟัดความนุ่มหยุ่นอย่างมันเขี้ยว ตวัดลิ้นหยอกล้อยอดชูชันทั้งสองข้างสลับกันอย่างเท่าเทียมให้ตายสิ! ทำไมเมียเขาถึงได้นุ่มนิ่มหอมหวานไปทั้งตัวแบบนี้นะ มันทำให้เขาอดใจที่จะสัมผัสเธอไม่ได้เมื่อยามอยู่ใกล้กัน“อื้ออ หะ..หิวก็ไปกินข้าว อ๊ะ อ๊า สะ..สั่ง โทรสั่งข้าวก่อน อ๊า”“อืมมม นี่ไงคะ พี่กินนมอยู่!”นิลกาฬหัวเราะเบา ๆ ขบขันในคำตอบที่แสนตรงไปตรงมา แล้วแอ่นอกป้อนอาหารใส่ปากคนหิวอย่างเอาใจเธอรู้อยู่แล้วว่าต้องถูกจับกินแทนการทำโทษ เพราะสายตาที่เขาคอยชำเลืองมาตอนที่อยู่ในรถ มันแฝงด้วยความหื่นกระหายจนปิดไม่มิด“อ๊ะ ไอ้คนหื่น”ร่างบางสั่นสะท้าน บิดเร่าด้วยความเสียวสยิวเมื่อลิ้นร้อนลากผ่านหน้าท้องแบนราบลงไปยังด้านล่างที่เปียกชื้น ขาเรียวอ้าออกกว้างโดยอัตโนมัติพลางสอดมือเข้าใต้เรือนผม แล้วออกแรงกดใบหน้าคมคายให้แนบชิดกับกลีบกุหลาบ“สาดน้ำยังไงให้เปียกมาถึงข้างล่างคะ”คชาช้อนสายตาขึ้นมองใบหน้าแดงซ่าน แล้วกระเซ้าเย้าแหย่ด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ ก่อนจะโดนหมอสาวมองค้อนขุ่นเคืองที่ล้อเลียนแล้วกดศีรษะลงกับเนินเนื้อสาวแทนการตอบคำถามริมฝีปากหนาหยักกระตุ

“อ๊ะ ๆ หลบไป เดี๋ยวฉันเก็บให้เอง”คชาลอบยิ้มสมใจที่หมอสาวไม่ได้สงสัยอะไรต่อ แถมยังเสนอตัวเข้ามาช่วยโดยที่เขาไม่ต้องงัดเหตุผลอีกร้อยแปดมาหลอกล่อ เขารีบปรับสีหน้าให้กลับมาดูเคร่งเครียดแล้วแสร้งทำเป็นพูดเกรงใจ“จะดีเหรอคะ เดี๋ยวนิล....จะเจ็บตัวเอานะ”หมอสาวที่ไม่ทันได้ระแวดระวังในคำเตือนที่แฝงนัยยะบางอย่าง กรอกตามองบนใส่ชายหนุ่มที่เอาแต่โอ้เอ้ไม่ยอมลุก มือเล็กดันเก้าอี้ที่มีชายหนุ่มนั่งขวางอยู่ให้ถอยออก ก่อนจะมุดตัวเข้าไปควานหาปากกาด้ามที่ว่าคนเจ้าแผนการไม่รอให้หมอสาวมีโอกาสได้กลับลำ รีบดันเก้าอี้ปิดทางเข้าออกของโต๊ะทำงานแล้วกางขาออกกว้างอย่างแนบเนียน หากเธออยากจะออกจากใต้โต๊ะ ก็ต้องมุดขึ้นมาจากกลางหว่างขาเขาเท่านั้น หึหึ!ความมืดสลัวใต้โต๊ะทำให้นิลกาฬใช้วิธีคลำหาแบบสะเปะสะปะ จนกระทั่งมือเล็กคลำเจอแท่งเล็ก ๆ ที่ดูคล้ายกับสิ่งที่ตามหา จึงหยิบมากำไว้แล้วหมุนตัวเตรียมจะคลานออกทว่าสิ่งแรกที่ปะทะสายตากลับไม่ใช่ด้ามปากกาในมือ แต่เป็นความพองใหญ่ที่กำลังขดตัวคับแน่นอยู่ใต้กางเกงสแล็คสีดำ ที่อยู่ห่างจากใบหน้าของเธอเพียงคืบเดียวนี่มัน....ห่อหมกชัด ๆ“เอ่อ ใช่ ... ใช่ อ่า ด้ามนี้ไหม”หมอสาวล

คชามองอดีตเลขาที่ทำหน้าคล้ายจะร้องไห้แล้วถอนหายใจเบา ๆ สิ่งที่เขาเกลียดที่สุดคือการต่อกรกับผู้หญิงเจ้าน้ำตานี่แหละ เพราะมันน่ารำคาญ“ถึงมันจะกะทันหันไปหน่อย แต่ผมว่าเหตุผลที่โยกย้ายตำแหน่ง คุณน่าจะรู้ดีอยู่แก่ใจนะจีน่า”“จีน่าไม่ได้ทำอะไรผิดนะคะ ทำไมจีน่าต้องย้ายด้วย ฮึก คชาคืนตำแหน่งให้จีน่าเลยนะ ฮึก ๆ “งั้นคุณก็ไปเรียนคุณลุงสิ”จีน่าทำหน้าเสียอกเสียใจ หยาดน้ำตาเอ่อคลอเต็มสองเบ้า ปริ่มจะหยดอยู่ร่อมรอ พยายามจะแทรกตัวเข้ามาด้านใน ทว่าถูกพนักงานหลายคนฉุดดึงแขนเอาไว้แน่น จึงทำได้แค่หันไปจิกสายตาใส่อย่างขัดใจ“คชาขา เราเข้าไปคุยกันในห้องดี ๆ ได้ไหมคะ นะคะ เห็นแก่ที่เราอยู่ด้วยกันมาตั้งหลายปี ครั้งนี้จีน่าจะปรับปรุงตัว จะยอมเชื่อฟังคชาทุกอย่างเลย...นะคะ....นะ””เหอะ ออดอ้อนกันเข้าปายยยย ใช่สิ ฉันมันแค่คนมาทีหลังงงงงงงนิลกาฬเบ้ปากด้วยความหมั่นไส้สุดกำลัง หลังได้ยินบทสนทนาที่ตั้งใจแอบฟังลอยเข้าหู สงสัยเธอต้องทำอะไรสักอย่างแล้วละมั้ง ถึงจะเห็นหัวกันบ้าง นังเลขาจอมกวน.... หมอสาวยกยิ้มมุมปาก มือเล็กยีผมตัวเองให้เสียทรง ปลดกระดุมเสื้อชิ้นบนออกสองเม็ดพลางดึงปกเสื้อให้เผยอออกกว้างจนเห็นไ

มือเล็กยกขึ้นปาดน้ำตาที่อาบอยู่เต็มสองพวงแก้มอย่างลวก ๆ ก่อนหมุนตัวเดินไปยังโถงลิฟต์ โดยไม่สนใจจะกลับไปเก็บกระเป๋าและข้าวของส่วนตัวที่วางทิ้งไว้ในห้องติ้ง!ขาเรียวก้าวออกจากลิฟต์อย่างเชื่องช้า แล้วเดินเลี้ยวไปทางลานจอดรถของตึกเพื่อจัดการกับอารมณ์ที่ไม่คงที่ของตัวเอง ในขณะที่นิ้วเรียวกดต่อสายหาฟ้าใสเพื่อนสนิทที่สุดของเธอไปด้วย ทว่าปลายสายกลับไม่มีการตอบรับ(คุณกำลังเข้าสู่ระบบฝากข้อความของหมายเลข......กรุณาฝากข้อความ หลังได้ยินเสียงสัญญาณ ติ๊ดดดดดด)“ฮึก ๆ ฟ้าใส~ ถ้าแกว่างแล้ว ฮึก ช่วยโทรกลับหาฉันหน่อย ฮึก ๆ ฉันต้องการแก ฮือออ”จบคำนิลกาฬก็ทรุดตัวลงนั่งยอง ๆ กับพื้นอย่างอ่อนแรง ความอดทนอดกลั้นที่พยายามทำตัวเข้มแข็งพังทลายลงไม่เสี้ยววินาทีหยาดน้ำตาพรั่งพรู่ออกมาจากดวงตาคู่สวยไม่ขาดสายจนหยดลงพื้น ไหล่มนสั่นสะท้านตามแรงสะอื้นไห้อย่างน่าสงสาร“ฮึก ๆ ไหนบอกไม่มีอะไรไง ฮือ ทำไม! ทำไมต้องโกหกกันด้วย”เธอซบหน้าลงบนท่อนแขนตัวเองแล้วปล่อยโฮออกมาอย่างสุดกลั้น กรีดร้องพลางยกสองมือขึ้นปิดหูของตัวเองเมื่อเสียงครวญครางของเจ้าหล่อนยังคงตามหลอกหลอนอยู่ในหัวความคิดเชิงลบมากมายผุดขึ้นในหัวเป็นดอกเห็ด