All Chapters of เเอบรักมาเฟีย (Secretly Love): Chapter 41 - Chapter 50

Ep.29 มีผู้ชายมาตามจีบ 2/2"ดะ เดซเป็นอะไรหรือเปล่า!!?" วีนัสรีบหยุดจั๊กกะจี้เพื่อน เธอรีบเข้ามาดูว่าเพื่อนเป็นอะไรหรือเปล่าด้วยความเป็นห่วง เเละเธอก็เองรู้สึกผิดที่ทำให้เพื่อนสนิทของตัวเองเจ็บตัว"มะ ไม่เป็นไร" คนตัวเล็กรีบปัดปฏิเสธทันควัน เเก้มนวลเเดงเถือกคงไม่ต่างจากความเป็นสาวที่อักเสบภายใต้ร่มผ้าอยู่ ณ ตอนนี้ เพราะเธอรู้ดีว่าสาเหตุที่ทำให้ตรงนั้นระบมอย่างหนักมาจากอะไร เพราะเขาคนเดียวเลยที่รุนเเรงกับจุดอ่อนไหวของเธอเกินไป เเล้วเมื่อกี้เธอก็เล่นจั๊กกะจี้กับวีนัสเพลินจนไม่ทันระวังว่าตัวเองยังไม่หายดี"เเน่นะ!?" วีนัสถามด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง"เเน่สิ""ไม่เป็นไร ก็ไม่เป็นไร เเต่เมื่อกี่นี้ฉันขอโทษน่ะ""อย่าโทษตัวเองเลย ฉันไม่เป็นไร"เเกร๊ก!@ห้องนอนหลังจากที่คนตัวเล็กคุยธุระเรื่องข่าวที่เพื่อนสนิทมาส่งให้ถึงที่เสร็จ เพื่อนเธอก็ขอตัวกลับไปทำธุระกิจส่วนตัวต่อเพียงเเค่เปิดประตูเดินเข้ามายังไม่ทันถึงเสี้ยววินาที น้ำเสียงทุ้มที่คุ้นเคยก็เอื้อนเอ่ยออกไปในทางประชดประชันซะส่วนใหญ่"เสน่ห์เเรงเหมือนกันน่ะ""คะ!!?" ทำเอาคนที่เพึ่งเดินเข้ามาเมื่อกี่ๆนี้ยังไม่ทันได้พักหายใจหายคอเลยก็ต้องทำสีหน

Ep.31 เเอบซุกใต้หมอน "อย่าพูดอะไรที่มันไม่ใช่เรื่องจริง พี่ยังไม่มีเเฟน" เธอพูดมาได้ยังไงกัน ถ้าเขามีเเฟนเเล้ว เขาคงไม่มาเxาเธอทั้งคืนขนาดนั้นหรอก เพราะถึงเเม้เขาจะเป็นคนโฉด เเต่เขาก็ไม่เลวขนาดนอกใจเเฟนของตัวเองหรอกน่ะ มาเฟียหนุ่มรู้สึกไม่ค่อยพอใจนักที่ยัยตัวเล็กของเขามาว่าเขามีเเฟน ขนาดภาพครอบครัวสุขสันต์ในอนาคตเขายังไม่คิดที่จะมีเลย ไม่เคยจินตนาการถึงเลยด้วยซ้ำ นับประสาอะไรกับการมีเเฟน เลิกคิดไปได้เลย เพราะไอ้เสือตัวร้ายอย่างเขายังคงไม่ถอดเล็บง่ายๆหรอก "เเล้วผู้หญิงคนนั้นละคะ คนที่มาหาพี่ถึงที่บริษัท ไม่ใช่เเฟนของพี่หรอคะ?" คนตัวเล็กทำใจกล้าพูดในสิ่งที่อยากพูด ทว่าใบหน้านวลกลับก้มลงเพราะไม่กล้าสบสายตาคมของเขา "ไม่ใช่ เเละต่อไปอย่าคิดอะไรไปเอง ถ้าอยากรู้ให้ถาม" เขาละเหนื่อยใจกับยัยคนที่ชอบคิดไปเอง ผู้หญิงคนนั้นก็เเค่คนที่เขาร่วมทำธุรกิจด้วย ถึงเจ้าหล่อนจะคิดกับเขามากกว่านั้นก็เถอะ เเต่คนอย่างเขาไม่สนใจหรอก เขาเเค่หาผลประโยชน์จากการทำธุรกิจร่วมกันก็เท่านั้นเอง ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่านั้น "ค่ะ" คนตัวเล็กพยักหน้าเข้าใจ ทว่าภายในใจดวงน้อยกลับมาเต้นอย่างมีความสุขอีกครั้งทำให้มีชีวิตชีว

Ep.33 พี่ชาย 1/2 @ห้างหรูเเห่งหนึ่ง วันนี้เป็นวันหยุดนักขัตฤกษ์ ขณะนี้เป็นเวลาช่วงเย็น เพลงขวัญเพื่อนสนิทสาขาเดียวกันกับฉันก็เลยโทรมาชวนออกมาเที่ยว มาทานข้าวที่ห้างด้วยกัน เเละฉันก็คิดว่าก็ดีเหมือนกัน ไม่ได้เจอกันมานานเเล้วคิดถึงเพื่อนจะเเย่ เพราะที่ผ่านมาเรามักจะคุยกันผ่านเเชทซะมากกว่า เเต่ก็คุยกันเพียงไม่กี่ประโยค วันนี้ก็เลยเป็นวันดีสำหรับเราสองคนที่จะได้มาพูด มาเเชร์ประสบการณ์การฝึกงานด้วยกัน ที่พวกเราออกมาเที่ยวห่างช่วงเย็น ก็เพราะว่าเพลงขวัญไม่ว่างช่วงเช้า เนื่องจากพาคุณพ่อของเธอไปหาหมอ เพลงขวัญก็เลยเลื่อนนัดเป็นช่วงเย็นเเทน ตอนนี้พวกเราสองคนกำลังนั่งกินไอศครีมอยู่ในร้าน xxxxx ซึ่งเป็นร้านชื่อดังเเห่งหนึ่งของห้างเเห่งนี้เลย เเละวีนัสก็เป็นคนเเนะนำมาว่าอร่อยเหาะ ฉันก็เลยชวนเพลงขวัญมากิน ซึ่งเพลงขวัญสั่งรสวานิลลา ส่วนฉันสั่งรสช็อกโกแลต เพราะเป็นรสที่ฉันชื่นชอบมากกกก!! เพิ่มกอไก่ให้ล้านตัวเลย!! เพียงเเค่ฉันได้ลิ่มรสชาติของไอศครีมร้านนี้เพียงคำเดียว อยากจะบอกว่าเป็นไอศครีมที่นี่อร่อยเหาะ มันละมุนลิ้นไปหมดเหมือนที่วีนัสพูดไว้เลยไม่มีผิด อร่อยจนฉันกินหมดภายในห้านาที ขนาดฉันสั่งถ้

Ep.34 น้องสาว 1/2 "เธอไม่ได้อยากกลับกับคุณ คุณเป็นอะไรกับเธอไม่ทราบ ถึงได้มาบังคับเธอ" อ้าววว!!! ไอ้เวรนี่หาเรื่องตายซะเเล้ว มาเฟียหนุ่มได้เเต่คิดอยู่ในใจ "...พี่ชาย" มาเฟียหนุ่มกลั่นใจอยู่สักพักหนึ่งก่อนที่จะพูดมันออกไป จากนั้นก็บอกกับอีกฝ่ายไปว่าเขาเป็นอะไรกับเธอ เขาเป็น พี่ชาย ของเธอนั่นเอง... ทว่าคำตอบที่เขาได้ตอบกลับมามันกลับทำให้อีกคนที่มอบหัวใจทั้งดวงให้เขาเพียงคนเดียว รู้สึกเหมือนหัวใจดวงน้อยกำลังโดนเข็มนับพันเล่มทิ่มเเทงซ้ำเเล้วซ้ำเล่า หัวใจดวงน้อยเหมือนกำลังจะหยุดเต้นในไม่ช้า ทำไมคำตอบเพียงสั้นๆ มันกลับทำร้ายหัวใจของเธอจนไม่มีชิ้นดีเเบบนี้ เธอจะต้องฝืนทนไม่ให้น้ำตาไหลออกมาให้ได้... เเต่ก็จริงเหมือนอย่างที่เขาพูดทุกประการนั่นเเหละ เธอมันก็เป็นได้เเค่น้องสาวในสายตาของเขาเท่านั้นเอง ส่วนเขาก็ต้องเป็นพี่ชายที่เเสนดีของเธอ นั่นสิถึงจะถูก หลังจากที่มาเฟียหนุ่มเอ่ยคำพูดที่เขาพิจารณาเเล้วว่าเหมาะสม เเละคอลินเพื่อนรักของเขาคงจะพอใจกับคำตอบของเขาไม่น้อย จากนั้นเขาจึงเหลือบไปมองใบหน้าที่มักจะสดใสให้เขาเห็นเสมอ ทว่าบัดนี้ใบหน้าที่เคยสดใสของเธอมันฟ้องออกมาอย่างชัดเจนว่าเธอกำลังเจ็บป

Ep.35 ชวนสำรวจคอนโด "หยุดร้องไห้ได้เเล้ว โตขนาดนี้เเล้ว ก็ยังงอเเงเหมือนเด็กอีกน่ะ ยัยเด็กขี้เเย" ทั้งคู่ผละอ้อมกอดที่อบอุ่นออกจากกัน มาเฟียหนุ่มไม่รอช้าให้หยดน้ำตาของยัยตัวเล็กเหือดเเห้งไปเอง นิ้วมือเรียวยาวดั่งอิสตรีบรรจงเช็ดเม็ดน้ำสีใสๆ บนใบหน้าให้กับเธอด้วยความอ่อนโยน ไอ้ดูสงสารก็สงสารอยู่หรอก เเต่เธอก็ดูเหมือนเด็กน้อยน่าเอ็นดูซะมากกว่า โดยเฉพาะเวลาที่เธอสะอื้นเเล้วพูดเเทบไม่เป็นภาษา "เดซ ฮึก~ ไม่ใช่นะคะ" ยัยตัวเล็กเงยใบหน้าขึ้นมองคนที่สูงกว่าเพื่อเเก้ตัวว่าตัวเองไม่ใช่เด็กเเล้วน่ะด้วยน้ำเสียงที่สะอึกสะอื้น เพราะเธอโตเป็นสาวเเล้ว ทว่าในสายตาของเขาเธอก็ยังเหมือนเด็กน้อยที่ให้เขาปลอบอยู่เป็นประจำ "นั่งลงก่อนสิ" คนตัวเล็กมองใบหน้าคมอย่างไม่เข้าใจ เขาพาเธอมาที่โซฟาตัวยาว เเล้วให้เธอนั่งลงทำไม "พี่จะทำเเผลให้" มาเฟียหนุ่มหยิบอุปกรณ์ที่เหมาะสำหรับทำเเผลที่ชกช้ำขึ้นมา เขาจับมือบางข้างที่มีรอยช้ำอย่างอ่อนโยนเพื่อที่จะบรรจงทายาเเก้บรรเทาอาการปวดให้เธอ "....." คนตัวเล็กมองดูคนตรงหน้าทายาให้เธออย่างเเผ่วเบา เขามือนิ่งมากจนเธอไม่เจ็บเลยสักนิด เธอมองดูการกระทำที่อ่อนโยนของเขาจนเผลอยิ้มออก