All Chapters of เเอบรักมาเฟีย (Secretly Love): Chapter 21 - Chapter 30

Ep.17 อากาศมันร้อน NC+ 1/2 "หายไปไหนวะ!?" มาเฟียหนุ่มสบถคำออกมาด้วยความเหนื่อยใจเมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำเเล้วกลับไม่พบยัยเด็กดื้อ เผลอเเค่เเปบเดียวหายจ้อย มันน่าตีซะให้เข็ด เขาได้เเต่คิดอยู่ในใจ "อื้ออ~ มึนนหัวจางเลยอ่าาา~" ไม่นานคนเมามายก็เดินโซซัดโซเซมาทางมาเฟียหนุ่ม ส่วนเขาก็ได้เเต่ถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายเมื่อเห็นสภาพของคนตรงหน้า ก็รู้ว่าตัวเองคออ่อน เเต่ก็ยังจะดึงดันที่จะดื่ม "พี่บอกให้รออยู่ตรงนี้ไม่ใช่หรือไง เเล้วหายไปไหนมา?" เขาละอดไม่ได้ที่จะดุยัยเด็กดื้อที่ไม่เคยเชื่อฟังคำสั่งของเขาเลย "ก็เดซหิวน้ำ~ ก็เลยปายดื่มน้ำ~ ทำมายพี่ออซซี่ต้องดุเดซด้วยย!~" คนตัวเล็กเริ่มเกิดอาการงอนเเละก็งอเเงราวกับเด็กน้อยใส่ผู้ใหญ่เมื่อโดนดุ เมื่อมาเฟียหนุ่มเห็นอย่างนั้นก็ได้เเต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความเหนื่อยใจ เขาจึงยอมลดน้ำเสียงที่ดุๆให้ฟังดูอ่อนโยนขึ้นเล็กน้อย คงจะกลัวยัยตัวเล็กงอเเงใส่อีก "เอา เช็ดหน้าหน่อยจะได้สดชื่น" มาเฟียหนุ่มส่งผ้าที่ชุบน้ำมาหมาดๆให้กับยัยเด็กขี้งอเเง คนเมาต้องเช็ดหน้าถึงจะรู้สึกสดชื่นขึ้น เเละส่างจากอาการเมาได้ "ม่าย~ ให้พี่ออซซี่เช็ดห้าย~" ยัยเด็กขี้งอเเงส่

Ep.18 เเวมไพร์มั้ง เเกร๊ก! เสียงบานประตูห้องน้ำถูกเปิดออกมาโดยมือหนาของมาเฟียหนุ่มหน้าหล่อเหลาราวกับเทพเจ้าปั่นก็ไม่ปาน ซึ่งเขาพึ่งจะเสร็จธุระส่วนตัวสุดเสียวมาหยกๆ เเละที่เขาต้องมาเข้าห้องน้ำใช้มือสาวช่วยตัวเองเเบบนี้ก็เป็นเพราะยัยเด็กขี้เมาที่เป็นตัวต้นเหตุทำให้อารมณ์ของเขาค้างชะงักจึงต้องมาชักเเม่น้ำทั้งห้าเเบบนี้ไง สายตาสีฟ้าดั่งมหาสมุทรจับจ้องมองไปยังร่างเบาะบางที่นอนหลับตาปริ่มๆอยู่ ทว่าสองเต้านั้นภายใต้ชุดนักศึกษาที่เขาได้ลิ้มรสโดยลิ้นมาไม่ได้เข้ากับรูปร่างของเธอเลย เพียงเเค่คิดถึงสองสิ่งอึ๋มๆนั้น ปากก็เกิดอาการเเห้งพร่าขึ้นมาทันใด เเละเจ้ากรรมนายเวรเอ๋ยยย!! ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตรงกลางเป้ามันจะเริ่มเเข็งตัวปวดหนึบขึ้นมาอีกคราเเล้ว 'บัดซบ!!' มาเฟียหนุ่มได้เเต่สบถคำด่าทอตัวเองอยู่ในใจ เขาจึงต้องรีบสลัดความคิดอันลามกนี้ออกไปให้พ้นจากหัวซะ เขาต้องยอมรับว่าเธอเป็นผู้หญิงคนเเรกเลยที่สามารถทำให้เขาเกิดอารมณ์กำหนัดง่ายดายขนาดนี้โดยไม่ต้องใช้ความพยายามอะไรเลย ต่างจากผู้หญิงอื่นที่เข้าหาเขาอย่างสิ้นเชิง "อื้อ~ หนาวว~" มาเฟียหนุ่มจำต้องทิ้งความคิด ความรู้สึกไว้เพียงเท่านี้ก่อน เพราะตอ

Ep.19 เเขกคนสำคัญ 2/2"คุณออซซี่คะ? เย็นนี้ไปทานข้าวกับหลินนะคะ" ทว่าเเค่ฉันเดินก้าวเข้ามาได้ไม่กี่ก้าว ก็มีเสียงหวานๆอย่างโอดอ้อนของผู้หญิงคนหนึ่งกำลังอ้อนพี่ออซซี่อยู่ เเละเเล้วฉันก็ได้เห็นใบหน้าของเจ้าของเสียงหวาน เธอคือคนเดียวกันที่เคยนั่งทานอาหารกับพี่ออซซี่ที่ร้านอาหารเเห่งหนึ่งที่พี่ๆที่ร่วมงานกับฉันพาไปกินเลี้ยงต้อนรับฉัน"....." ทว่าพี่ออซซี่ยังคงเงียบอยู่ สายตาคมคู่สวยกลับเอาเเต่หันมามองที่ฉัน สักพักคิ้วหนาก็ขมวดเข้าหากัน สงสัยพี่ออซซี่คงจะงงว่าทำไมฉันถึงเป็นคนเอากาเเฟกับของว่างมาให้เเขกคนสำคัญของพี่ออซซี่"เอ่อ หลินหมายถึง คุณพ่อของหลินอยากจะคุยธุรกิจส่วนตัวกับคุณออซซี่ก็เลยให้หลินมาชวนค่ะ" ผู้หญิงใบหน้าสะสวยคนนั้นก็ยังคงใช้ท่าทางที่น่ารักโอดอ้อนพี่ออซซี่ไม่หยุด จนทำให้ฉันรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่มันเเปลบๆเข้ามาในใจ ทำไมถึงรู้สึกจุกในอกเเบบนี้น้า!".....""คุณออซซี่ไปเถอะนะคะ หลินจะได้โทรบอกคุณพ่อ เราจะได้ทานมื้อเย็นด้วยกันด้วยไงค่ะ" ผู้หญิงคนนั้นขยับตัวเข้าไปใกล้พี่ออซซี่ยิ่งขึ้นเเล้วก็กระพริบตาปริบๆโอดอ้อนพี่ออซซี่ไม่หยุด เธอช่างดูน่าหลงใหลมากเวลาที่เธอทำท่าทางเเบบนั้น เเละ

Ep.21 อย่าเเม้เเต่จะคิด @ออสเตรเลีย จากไทยไปออสเตรเลียใช้เวลาในการบินประมาณเเปดชั่วโมงจนทำให้ฉันเผลอหลับไปด้วยความอ่อนเพลียเพราะเมื่อคืนนอนดึกไปหน่อย จนพี่ออซซี่ต้องปลุกฉันขึ้นมา รู้สึกอายมากเลยตอนลืมตาขึ้นมาเเล้วเห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของพี่ออซซี่กำลังมองอยู่ >⁠.⁠ถึงพี่ออซซี่จะไม่ได้เเสดงความรู้สึกอะไรออกมาให้เห็น เเต่ถ้าเป็นเขา ใจฉันก็สั่นไหวทุกที เเต่ก็นั่นเเหละฉันก็ต้องพยายามหักห้ามใจของตัวเองเอาไว้ก่อน ไม่ให้เผลอไปคิดอะไรมากไปกว่านี้ เพราะว่าพี่ออซซี่มีเจ้าของเเล้ว การที่ฉันจะไปคิดเกินเลยกับพี่ออซซี่ ฉันก็กลัวมันจะไม่เหมาะสม งั้นฉันจะขอเเอบมองพี่ออซซี่อยู่ในมุมของตัวเองก็เเล้วกัน เเค่นี้ก็ดีเเค่ไหนเเล้ว หลังจากที่เครื่องลงจอด พี่ออซซี่ก็พาฉันไปยังเพนต์เฮาส์ที่เขาซื้อเอาไว้เวลาที่ต้องกลับมาทำธุรกิจสำคัญที่นี่ จะบอกว่าจริงๆเเล้วพี่ออซซี่เกิดที่ออสเตรเลีย ฉันรู้ได้ยังไงงั้นหรอ? ก็เพราะว่าวีนัสเคยเล่าให้ฟัง ตอนนั้นคุณอาเอเธอร์พาคุณน้าพราวดาวมาเที่ยวที่บ้านเกิดช่วงที่คุณน้าพราวดาวกำลังท้องพี่ออซซี่อยู่ พี่ออซซี่ก็เลยได้เกิดที่ออสเตรเลีย ซึ่งเขาก็เป็นลูกครึ่งไทย-ออสเตรียเลีย เเล้ว

Ep.23 เมาเพื่อลืม 1/2 หลังจากที่ล้างหน้าเช็ดคราบน้ำตาเเห่งความโศกเศร้าเสียใจออกจนหมดเพื่อให้ตัวเองสดชื่นขึ้น คนตัวเล็กก็เดินออกมาจากห้องน้ำ ทว่าพอเดินกลับเข้ามาในงานหัวใจดวงน้อยเเทบจะหยุดหายใจ หยุดเต้น ตอนนี้มันเหมือนกับว่าเธอกำลังจะขาดอากาศหายใจตาย ขาเรียวเเทบจะก้าวเท้าต่อไปไม่ไหว เพราะภาพตรงหน้าของเธอมันมีภาพของหญิงสาวที่กำลังกระซิบกระซาบข้างๆใบหูของคนตัวสูงอยู่ เเถมสายตาของผู้หญิงคนนั้นยังสื่อความหมายในเชิงอย่างว่าอีกด้วย ในวินาทีนี้ ทำเอาคนตัวเล็กเเทบจะล้มทั้งยืน เธอทนเห็นภาพตรงหน้าต่อไปไม่ไหวเเล้ว เธอต้องทำอะไรสักอย่าง พรึ่บ! "อึกๆๆ~" คนตัวเล็กคว้าเเก้วทรงสวยราคาเเพงที่พนักงานเสิร์ฟถือบริการเเขกในงานซึ่งมีน้ำสีทองอำพันบรรจุอยู่ เธอจับปุ๊บก็กระดกน้ำสีอำพันเข้าไปในลำคอจนไม่มีเหลือเเม้เเต่หยดเดียว เมื่อรสชาติความขมของมันสัมผัสลงที่ปลายลิ้นจนเข้าไปในลำคอ ทำเอาเธอถึงกับหลับตาปี๋ ที่เธอตัดสินใจดื่มเครื่องดื่มนี้เข้าไป เพราะต้องการที่จะให้ฤทธิ์ของเเอลกอฮอลล์ช่วยขจัดความเจ็บปวดเหล่านี้ออกไปจากใจ ถึงมันอาจจะช่วยได้เพียงเเค่ชั่วคราวเท่านั้น เเต่มันก็ช่วยให้เธอไม่มีสติพอที่จะจดจำ