Semua Bab Crazy in love วิศวะคลั่งรัก (เอเดน): Bab 11 - Bab 20

เวลาผ่านไปเร็วมาก มาเบลนอนกอดเอเดนร้องไห้ พรุ่งนี้ต้องเดินทางแล้ว“เบลไม่ต้องร้อง ตาบวมหมดแล้วครับ” เขาลูบหัวเธอปลอบคนตัวเล็กในอ้อมกอด “อีกสามเดือนเอเดนไปหา โอเคไหม” มาเบลพยักหน้า “ดูแลตัวเองดีๆ เลิกร้อง ตาบวมหมดแล้วพรุ่งนี้ไม่สวยนะ” เขาเชิดน้ำตาให้เธอ “เอเดนต้องทำตัวดีๆ อย่าให้เบลต้องเป็นห่วง” “สัญญาเลยครับ จะเปิดแล็ปท็อปตลอดเวลาที่อยู่คอนโดโอเคไหม” “โอเคค่ะ”@สนามบินเพื่อนๆ ทุกคนรวมตัวเพื่อมาส่งมาเบล เอเดนมีสีหน้าเศร้ามาก เฌอรีนที่เห็นแล้วสงสารพี่ชายอย่างมากจนเริ่มร้องไห้แล้ว“เฌอพี่เบลไปแป๊บเดียวพี่เดนไม่เป็นอะไรหรอก” เจเจลูบหลังเฌอรีนมาเบล เดินมากอดเอเดน แล้วก็บ๊ายบายทุกคน เอเดนยืนมองมาเบลจนลับตาเลโอเดินมากอดคอเพื่อนรัก “ไหวรึเปล่ามึง ตามไปไหม งานที่นี่กูช่วยเอง”“ขอบใจเลโอ กูอยู่ได้”เลโอพยักหน้า เมื่อเพื่อนยืนยันแบบนั้น@อเมริกา มาเบลมาถึงที่พัก ต้องทำอะไรหลายอย่าง รีบDMหาเอเดนบอกเขาว่าถึงที่พักเรียบร้อยแล้ว จะนัดเวลาโทรหาอีกที Aden : คิดถึงเบลครับMabel : คิดถึงเอเดนมากกว่าเช้าวันต่อมามาเบลวิดีโอคอลหาเอเดนไทย 19.30 P.M.นิวยอร์ก 8.35 A.M.“เอเดนอยู่ที่ไหน?”“ถึงคอ

“เบลพรุ่งนี้เรียนกี่โมง” “ตอนเช้าเลย เอเดนอยากไปไหน” “เบลเลิกเรียนกี่โมงละ”“ช่วงบ่าย” “ขอเอเดนคิดก่อนค่อยบอกอีกทีละกัน เสาร์อาทิตย์ไม่มีเรียนใช่ไหม” “อืม”“แล้วเอเดนหยุดเรียนแบบนี้ไม่เป็นอะไรแน่นะ” ฉันถามย้ำเรื่องเรียนเพราะเป็นห่วงเขา “ได้ไม่เป็นอะไรหรอก ขาดได้วิชาละสองครั้ง”@ที่พักมาเบล“เบลทำไมเตียงเล็กจัง” เอเดนเดินสำรวจห้องเธอและเข้าไปในห้องนอน “ก็เบลนอนคนเดียว แต่นอนสองคนได้”“มาลองนอนดิ์”“นอนได้ค่ะ ใครใช้ให้เอเดนตัวใหญ่กันล่ะ” ฉันกอดเขาแน่น ซบแก้มลงบนหน้าอกแกร่ง“เอเดนง่วงแล้วเหรอ”“อืม เพลียจัง” มาเบลกอดคนเพลียซบหน้าแนบอกเขา “ไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดแล้วค่อยมานอนดีไหม”“นอนก่อนเดี๋ยวค่อยตื่นมาอาบ”“เบลจะไปไหน” เอเดนกอดคนตัวเล็กไว้ทันทีที่เธอจะลุกไป“ไปอาบน้ำไง”“นอนแบบนี้แหละ ค่อยอาบพร้อมกัน” “เน่าทั้งคู่เนี่ยนะ”เอเดนยิ้ม “อืม นอนเถอะ” เขากดมาเบลให้นอนลงใกล้ๆ เขาแล้วกอดคนตัวเล็กลูบหลังเธอเบาๆ กล่อมเธอหลับไปพร้อมเขาเอเดนตื่นมามึนๆ มาเบลนอนกอดเขาอยู่ใกล้ๆ เขายังปรับตัวกับเวลาที่นี่ไม่ได้“เบล เบล....”“อือ!” “ไปอาบน้ำไหม” “ไปสิอุ้มหน่อย” ฉันกางแขนรอเขาอุ้ม “ได้ครับอุ้ม

“เอเดนคะ เบลกลับมาแล้วค่ะ” มาเบลเดินผ่านห้องนั่งเล่นเข้าในห้องนอน“อุ๊ย! เอเดนทำอะไรเนี่ย”“เปลี่ยนเตียงใหม่ไง เตียงเล็กนอนไม่สบาย” มาเบลหน้ายุ่งใส่เขา “มานอนเถอะหน้าง่วงขนาดนั้น” “เพราะใครละคะ” “ช่วยไม่ได้นะครับที่รัก เราน่าเอาเองนะ” “เดี๋ยวเหอะ ทะลึ่ง”มาเบลเดินมานอนลงบนเตียงกว้าง คนตัวสูงเดินมานั่งใกล้ๆ โน้มตัวลงไปหอมแก้มคนสวย“เบลง่วงจังค่ะ”“นอนเถอะ เอเดนถอดกางเกงให้นะ จะได้นอนสบายๆ” เขาถอดกางเกงยีนออกจากตัวให้คนตัวเล็ก มาเบลหลับไปแล้ว เอเดนปล่อยเธอหลับ ไม่กวนเธอ เขาออกไปนั่งที่ห้องนั่งเล่น ดูหนัง สักพัก ออกไปซื้ออาหารแล้วก็ขนมเครื่องดื่ม กลับมารอมาเบลตื่นเอเดนกลับมาถึง มาเบลตื่นแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำ“เอเดนออกไปไหนมาคะ” “ไปซื้ออะไรมาไว้ให้เบลทานไง ตื่นมาเดี๋ยวหิว” “น่ารักจัง เบลหิวมากเลยค่ะ” “จูบก่อนสิเดี๋ยวให้กิน” ฉันเดินเข้าไปกอดเขา จูบคนตัวสูงอย่างเอาใจ มือใหญ่บีบก้นเค้นแรงๆ ก้นแน่นๆ ที่ตอนนี้เธอใส่แค่แพนตี้ตัวเดียว เพี้ยะ!ฟาดก้นแน่นๆ ไปอย่างมันเขี้ยว“อืม เอเดนฟาดแรงจัง ก้นเบลเป็นรอยนิ้วแล้วเนี่ย” “ขอโทษครับมันเขี้ยว เดี๋ยวจูบก้นคืนนะครับ” “พอเลย” ฉันทำหน้างอ

เช้าวันต่อมาเอเดนไปเรียน ส่งงานอาจารย์“คุณเอเดนงานสวยจังเลยครับ” รุ่นพี่ชมเขา “ขอบคุณครับ” “วันนี้เรียนเสร็จแล้วไปทานข้าวกันดีไหมครับ คุณเอเดนรีบไปไหนรึเปล่าครับ” “ไม่รีบครับไปได้ครับ”เขานั่งทานข้าวกับพี่ๆ เพื่อนๆ ตอนนี้มาเบลน่าจะตื่นแล้ว สักพักเธอDMมาหาเขาMabel : เอเดนเบลจะโทรหาAden : ตอนนี้ไม่ได้อยู่ข้างนอกMabel : เรียนเสร็จแล้วไม่ใช่เหรอ?Aden : ทานข้าวอยู่Mabel : กับใคร?Aden : กลุ่มพี่ที่เรียนโทมาเบลไม่ได้ถามอะไรต่อ เขาก็เงียบไปเลย มาเบลอาบน้ำเตรียมตัวออกไป ข้างนอก กลับมาค่อยโทรหาเขาอีกที ฉันกลับมา ก็รีบโทรหาเขาทันที วันนี้เขาน่าจะอารมณ์ดีขึ้น เอเดนกดรับเปิดกล้อง“ที่รัก” มาเบลยิ้มหวานนั่งอยู่หน้ากล้อง“ไปเรียนเป็นไงบ้าง” “งานเยอะเลย”“แล้วพรุ่งนี้เอเดนทำอะไรบ้าง” ฉันชวนเขาคุยไปเรื่อย “ประชุมทีม คุยเรื่องแบบกับวิคเตอร์” “เอเดนดื่มมารึเปล่า” “นิดหน่อยเรียกคนขับรถไม่ได้ขับเองครับ” “อืม! ดีแแล้ว”“เบลทานอะไรรึยังครับ”“ทานแล้ว” “พรุ่งนี้วันหยุดเบลไม่มีเรียนจะทำอะไร” “เบลจะไปวิ่งออกกำลังกายตอนเช้า ช่วงบ่ายๆนัดกันไปนั่งเล่นกันที่สวนสาธารณะ” ฉันบอกเขาทุกอย่าง อยากใ

“มาเบลตกลงกลับไทยวันไหน”“ที่รักเบลมีเรื่องจะขอร้องเอเดนหน่อยค่ะ” เอเดนนั่งเงียบรอฟังเธอ “เบลต้องไปฮาวายกับเพื่อนก่อน กลับช้ากว่าเดิมนิดเดียว ได้ไหมคะ” ฉันทำหน้าอ้อนเขา“รำคาญมากเลยมาเบล”“เอเดนฟังก่อน ตอนแรกเบลไม่ได้จะไปเลยนะ เพื่อนเบลเขาตั้งใจไปกันสองคน เบลไม่ได้จะไปด้วย แต่เพื่อนอีกคนดันไม่สบาย ไปไม่ได้แล้ว อีกคนต้องมาทิ้งทุกอย่างที่จองไว้แล้ว เลยมาขอร้องให้เบลไปเป็นเพื่อน ที่รักอนุญาตนะคะเยลสงสารเพื่อน”“ขอร้องนะเอเดน ให้เบลไปนะ เบลสงสารเพื่อน ให้เบลไปนะคะ เบลกลับช้าแค่ไม่กี่วันเองค่ะ กลับไปจะชดเชยให้นะคะ”“เอเดนจะห้ามได้ยังไงจริงไหม ก็ทำได้แค่รอ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจ “ไม่ใช่ห้ามไม่ได้ แต่เป็นเหตุสุดวิสัยจริงๆ แต่เอาจริงๆ เบลอยากไปกับเอเดนมากกว่า แต่เพื่อนมาขอร้องเบลก็สงสาร” ฉันมองเขาอย่างลำบากใจเอเดนเงียบ“ที่รักใจดีหน่อยสิคะ” “ไม่คุยแล้วเบล อยากไปก็ไปเถอะ แค่นี้นะเบลเอเดนยุ่งอยู่ ต้องวางสายแล้วนะ”@ฮาวาย“เบลขอบคุณที่มาเป็นเพื่อนกันนะ เอเดนโกรธเบลรึเปล่า” “ก็งอนแหละค่อยไปง้อละกัน” ฉันยิ้มให้เพื่อนไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะเดี๋ยวก็กลับไปหาเอเดนแล้ว เอเดนง้อไม่ยาก แล้วก็คงไม่