Crazy in love วิศวะคลั่งรัก (เอเดน)

ครื่นน ครื่นน เสียงเรียกสายเข้าโทรศัพท์เอเดน

เขางัวเงียตื่น

“ใครวะโทรมาคนจะหลับจะนอน มาเบลเหรอ” เขารีบกดรับสายรู้สึกเป็นห่วงเธอ

“เบลมีอะไรโทรดึกจัง”

“เอเดนมารับหน่อย”

รับที่ไหนเบล แล้วเป็นอะไร เมาเหรอ?”

มาเบลพูดเสียงอ้อแอ้บอกเอเดน ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน และรีบบอกให้เขารีบมารับ

สักพักเอเดนไปถึง

“เอเดนนายมาช้าจัง ง่วงจะแย่” มาเบลบ่นเขาทันทีที่เห็นหน้า

“โทษทีนะเอเดนฉันห้ามนางแล้ว ว่าไม่ต้องโทรเรียกนาย ให้นอนนี่ เพื่อนคนอื่นก็นอนนี่กัน แต่ยัยคนนี้บอกว่าจะให้นายมารับให้ได้” เพื่อนมาเบลอธิบายเขา

“ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันพาเบลกลับเอง” เอเดนยิ้มบอกเพื่อนๆ ของมาเบล

เอเดนอุ้มมาเบลขึ้นรถ ขับรถออกมาสักพักหันไปถามคนที่ทำท่าจะหลับ “เบลจะกลับบ้านรึจะนอนที่คอนโด”

“อืม! นอนคอนโด”

“ดื่มเยอะจังวะเบล พรุ่งนี้ตื่นมาปวดหัวแน่” อดไม่ได้ที่จะดุไปตามประสา

“เงียบเลยเอเดน บ่นทำไมฉันง่วงนอน พูดอยู่ได้”

“ก็มันกี่โมงแล้วละ ก็ต้องง่วงไหม” เอเดนปรายตามองเป็นเชิงปราม

“อืม! ขี้บ่นพูดเยอะจังเอเดน”

“เดี๋ยวเหอะ จะปล่อยให้เดินเองไม่อุ้ม”

“เอเดนอุ้มนะ เบลเดินไม่ไหวหรอก ขาไม่มีแรงเลย” ฉันพูดน้ำเสียงออดอ้อน

“หึ! อย่ามาอ้อนมาเบล ฉันไม่ใช่พนักงานส่งของจะได้อุ้มเธอไปส่งนั้นส่งนี้”

“อย่ามาว่าฉันเป็นของนะ ฉันไม่ใช่สิ่งของสักหน่อย ฉันน่ารักเกินกว่าที่นายจะเอาไปเปรียบเทียบกับกล่องนะเอเดน” ฉันเถียงเขาไปตามประสาไม่ยอมง่าย

“หลับไปเบลพูดมาก”

“นายนี่มันกวนใจจริงๆ”

“ไม่เท่าเธอหรอกกวนใจทุกเรื่อง แล้วรบกวนเวลานอนด้วย”

“ห้ามเลยนะนายห้ามบ่นฉัน ฉันจะกวนใจนายจะทำไม”

เอเดนส่ายหัว เมาแล้วยังจะเถียงเขาทุกคำ เอเดนขับรถมาถึงคอนโดเขาปลุกมาเบล

“เบลคีย์การ์ดอยู่ไหน”

“อืม!” มาเบลทำเสียงขัดใจ

“เบลคีย์การ์ดห้องเธออยู่ไหน ตื่นถึงแล้ว”

“อื้อ! ไม่มีไม่รู้” มาเบลตอบเสียงรำคาญ

“เบลแล้วจะเข้าห้องยังไง”

“ไม่รู้ง่วงนอน” ตอบเสียงหงุดหงิด

“งั้นไปนอนห้องฉันได้ใช่ไหม ว่าไงเบล ง่วงมากแล้วเหมือนกัน”

“อืม! ก็ได้”

เอเดนอุ้มมาเบลไปที่ห้องเขา เขาวางเธอบนเตียง

“ตัวหนักจังวะเบล”

“อย่ามาว่าฉันนะ”

“ยังจะได้ยินอีกนอนไปเลยเบล”

“ขอเสื้อใส่นอนหน่อย”

“เสื้อใส่นอนอะไรอีก”

“เสื้อนายน่ะ” มาเบลถอดชุดตัวเองที่เป็นชุดรัดรูป เหลือแต่ชุดชั้นใน

“เฮ้ย! เบลๆใจเย็น หยิบเสื้อให้นะ” เอเดนหยิบเสื้อยืดของเขามาสวมให้เธอ

“เอเดน”

“เอาอะไรอีก”

“มานอนสิ”

“ฉันจะไปนอนข้างนอก เธอนอนไป”

“มานอนนี่ มาเร็วๆ สิจะไปนอนข้างนอกทำไม นายตัวสูงนอนลำบาก”

“ไม่ดีมั้งเบลตื่นมาจะมาโวยวายฉันอีก”

“ฉันอยากให้นายมานอนนี่”

เอเดนไม่รอให้เธอเรียกซ้ำ เขารีบขึ้นไปบนเตียงไปนอนใกล้ๆ เธอ

คนตัวเล็กตัวหอมจนอยากกอด เอเดนดึงเธอมากอด มาเบลซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดเขา แทนที่จะโวยวาย

“เป็นอะไรอ้อนทำไม” เอเดนยิ้มเมาแล้วอ้อนเหมือนแมวเลยนะมาเบล

“ง่วงนอน หนาวด้วย” มาเบลตอบเขาแต่เอามือซุกเข้าไปในเสื้อเขา

เอเดนรีบตะครุบมือเธอ “เบลอย่าเล่นแบบนี้”

“ก็มันอุ่นดี”

“ก็กอดอยู่นี้ไงแต่มือเธอน่ะห้ามซน มันจะไม่ไหวเอาเข้าใจไหม”

“ไม่ไหวอะไร”

เอเดนยิ้ม “อดใจไม่ไหวไงเบล นอนกอดก็จะแย่แล้ว เล่นมาลูบฉันอีกใครจะไปทนไหว เห็นใจกันหน่อยสิ”

“แล้วทำไมต้องอดใจ นายมีใครงั้นเหรอ”

เอเดนแทบจะไม่เชื่อหูตัวเอง เขาจับคางเธอให้มองสบตาเขา

“เมาเหรอเบลพูดอะไรรู้ตัวรึเปล่า”

“ก็เมาแต่รู้ตัว”

“เอเดนไม่มีใครหรอกนะเบล รอเบลใจอ่อนอยู่ตลอด”

“ถ้าตอบว่าเบลใจอ่อนแล้ว เอเดนจะว่ายังไง” มาเบลตอบพร้อมกับเงยหน้ามองสบตาเขา

เอเดนโน้มหน้าลงไปประกบปากจูบเธอดูดดื่ม เลื่อนลงมาจูบไซซ์ซอกคอหอมกรุ่น เขาสูดดมกลิ่นสาวอย่างพอใจ กระซิบข้างหูเธอ

“มาเบลห้ามฉันสิ ถ้าเธอไม่ห้ามตอนนี้ เธอจะห้ามฉันไม่ได้แล้วนะ”

ฉันไม่ห้ามเขา พร้อมกับโอบแขนเรียวไปรอบคอเขา

เอเดนเลื่อนมาจูบปากอิ่มอีกครั้ง มือเขาลูบไล้ไปทั่วร่างกายของเธอ เขาถอดเสื้อตัวโคร่งที่เป็นคนสวมให้เธอออกไปจากตัวเธอ มาเบลอยู่ในชุดชั้นในลูกไม้สีดำแสนเซ็กซี่ สองเต้าอวบที่ล้นออกมาทำให้อารมณ์หนุ่มของเอเดนยิ่งพลุ่งพล่าน

เขาถอดเสื้อของตัวเองออกพร้อมกับจ้องมองภาพตรงหน้าอย่างหลงใหล สายตาที่มาเบลมองมายังเขาช่างเซ็กซี่เย้ายวน

“สวยมากมาเบล” เอเดนเอ่ยชม ไม่รอช้าเขาโถมตัวลงไปหาสองเต้าคัพซี ที่เขาอยากลองสัมผัส ซุกหน้าตรงอกขาวอวบ

เลื่อนมือไปปลดตะขอบราเธอออก มือหนาบีบเคล้นความนุ่มหยุ่นอย่างมันมือ ปากครอบครองยอดอกสีหวาน ดูดดึงอย่างพอใจ มีความสุขที่เธอยอมใจอ่อนกับเขา

เช้าวันต่อมา

เอเดนขยับตัวตื่น คว้ามือไปหาคนข้างๆ เธอไม่อยู่เขาลุกจากเตียงด้วยสีหน้าตื่นๆ

“เบล เบล” เอเดนเดินหามาเบลจนทั่วห้อง เธอไม่อยู่ในห้อง เอเดนรีบไปหยิบโทรศัพท์โทรหามาเบล เธอไม่รับสายเขา

เอเดนรีบพิมพ์Lineหาเธอ

Aden : เบลอยู่ที่ไหน

Aden : ทำไมไม่รับสาย

Aden : ตอบ line ฉันเลยนะ

Aden : ได้ฉันแล้วจะชิ่งเหรอ กลับมารับผิดชอบฉันเลยนะ

Aden : เบลฉันไม่ได้ใส่ถุงยางนะเมื่อคืน เธอท้องแน่ๆ

ครื่นน ครื่นน มาเบลรีบโทร กลับมาทันที เอเดนยิ้ม กดรับสาย

“ไอ้บ้าเอเดนนายบอกว่าไม่ได้ใส่ถุงยางงั้นเหรอ” มาเบลแว๊ดใส่เขา

“เบลอยู่ไหน” เขาถามไปอีกเรื่อง “อยู่ที่ห้องเธอรึเปล่าจะได้ไปหา”

“ไม่ต้องมาเลยนะ”

“เป็นอะไรเบล เมื่อคืนก็คุยกันแล้ว”

“ก็นายทำฉันเจ็บ เดินแทบไม่ไหว คนบ้า”

เอเดนกลั้นขำ “ก็ปกตินะ เธอโดนของใหญ่อะเบล ก็ต้องเจ็บเป็นธรรมดาสิ ของพี่ใหญ่มากซะด้วยนะน้อง”

“ไอ้บ้า เอเดน”

“ให้ไปหาใช่ไหม จะทานอะไรดีจะไปสั่งให้”

“ไม่ต้องมาถาม”

มาเบลวางสายไปเลย

เอเดนส่ายหัว แล้วรีบอาบน้ำ รีบไปซื้อนั้นนี้ให้เธอ เอเดนไปเคาะห้องมาเบล เขากับเธออยู่คอนโดเดียวกัน มาเบลอยู่ชั้นบน เธอมาเปิดประตู เอเดนซื้อของที่ชอบมาให้มาเบลหลายอย่าง

“เบลทานเลยไหม”

“เดี๋ยวกินเองกลับไปได้แล้วไป”

“ไล่ทำไม มานั่งนี่มากินข้าว” เขามองคนหน้างอใส่เขาตั้งแต่เปิดประตู

“แล้วยังเจ็บมาอยู่รึเปล่า”

มาเบลแก้มแดงปลั่งขึ้นมา “ห้ามพูดอีกนะ”

“ก็บอกเองว่าเจ็บ ถามก็ไม่ได้อีก”

“ก็บอกว่าห้ามพูดไง”

“โอเคไม่พูดมากินข้าวเถอะ แล้วกินยานี่ด้วย”

“แล้วนายเป็นบ้าอะไรไม่ป้องกัน นายเก่งเรื่องนี้ไม่ใช่เหรอ”

“ถุงหมด ขี้เกียจไปเอาที่รถ”

มาเบลทุบเขาไปหลายที เอเดนรวบมือเธอไว้ดึงเธอมานั่งบนตักเขา

“ไม่เห็นเป็นไรเลยเบลเราเรียนจบแล้ว ปล่อยท้องเลยไหม”

มาเบลมองหน้าคนพูดไม่คิด “คิดรึยังน่ะเอเดนพูดออกมา”

“คิดแล้วสิ ฉันเลี้ยงเธอได้น่าไม่ต้องกลัวหรอก ค่าทำผมทำเล็บ ซื้อกระเป๋าจัดการให้ได้หมดแหละ มีลูกเลยก็ดีนะน่าสนุกดี”

“จะบ้าเหรอเอเดน ฉันจะไปเรียนต่อ ใครจะมีลูกตอนนี้ล่ะ”

“ไปเรียนต่อ” เอเดนเลิกคิ้วถาม เพราะมาเยลไม่เคยบอกเขาเรื่องนี้

“ใช่ เบลอยากไปเรียนต่อ”

“อืม! งั้นฉันไปด้วย อยากให้ไปด้วยรึเปล่า” เขาหอมแก้มนุ่มไปหลายครั้ง

“ไม่รู้แล้วแต่สิ” ฉันแอบเขินไปไม่เป็นเลยเหมือนกัน กับความใกล้ชิดที่เปลี่ยนไปจากเพื่อนมาเป็นคู่รักแบบนี้

“ทานข้าวก่อน ป้อนนะ” เอเดนยิ้มเมื่อเห็นคนแอบเขิน

“ไม่ต้อง”

“มาเบล ฉันไปเรียนกับเธอไม่ได้สิทำไงดี ตกลงเรื่องทำโรงแรมกับพี่เจกับเฌอไว้แล้วเอาไงดีไม่อยากห่างเบลเลย”

“นายก็อยู่นี่แหละไม่ต้องไป”

“อะไรวะเบลเพิ่งจะได้กัน จะให้แยกกันได้ไง” เอเดนมองคนบนตักอย่างไม่ชอบใจ

“บอกว่าอย่าพูดไง”

“ไม่เอาไม่อยากให้ไปไหนไกล” เอเดนพูดหน้ายุ่ง น้ำเสียงเอาแต่ใจ

“เรียนต่อที่ไทยได้ไหมเบลไม่ต้องไป ฉันดูแลเรื่องค่าเรียนทุกอย่างให้เอง เดี๋ยวฉันจะเรียนด้วย ดีไหม”

มาเบลมองคนพูดไม่หยุด “ไม่ดี ฉันอยากจบนอกฉันจะไปอเมริกา” ฉันยืนยัน

เอเดนนิ่งเงียบไป สีหน้าขรึมจัดขึ้น