All Chapters of THE BILLIONAIRE'S ASSISTANCE ON MY VENGEANCE : Chapter 11 - Chapter 20

“OY, OY, OY...” ani Bobby. “Narinig ko yung sinabi mo kanina, Philip. Pumirma na ang pamangkin ko kaya pakawalan na ninyo ako.” Napatingin si Philip sa nakatatandang lalaki. Yumakap naman sa kaniya si Shaira at nakita niya ang natatakot na ekspresyon nito. “Babe, natatakot ako sa kaniya...” naiiyak na bulong nito. “Huwag mo siyang palayain... Ituloy mo ang kaso.” Gusto niya. Gustung-gusto niya. Kaya lang ay ayaw niyang kumalat ang affair nila ni Shaira bago pa man ang anunsiyo ng annulment nila ni Camilla. “Mr. Limjoco,” untag sa kaniya ng pulis. “Ano hong plano ninyo? Itutuloy ho ba ninyo ang kaso o abswelto na lang ang taong ito?” “Aba, Sir,” sabad ni Bobby. “Narinig naman ninyo na siya pa ang nag-offer sa pamangkin ko na iaatras nila ang kaso laban sa akin kapalit ang annulment na iyan di ba? Hayan nga at hawak na nila ang pinirmahang papel ng kawawa kong pamangkin.” Tiningnan lamang ito ng pulis bago muling bumaling ang mga mata sa kaniya. “Ano, Mr. Limjoco?” Humigpit ang

TUMAYO SI CAMILLA at lumapit sa bintana, pinaghiwalay niya ng mga daliri ang blinds upang masilip ang lalaki sa labas. Nakita niya si Philip na nakatayo sa labas ng lumang gate na bakal. Palakad-lakad ito at palingon-lingon sa bahay. Ang ilang kapitbahay ay napapatingin na sa lalaki na bakas sa mukha ang kawalan ng pasensiya.Kinalampag nito ang gate at tinadyakan. Napapitlag siya. Ito ba ang lalaking minsan niyang minahal? Ang lalaking inakala niyang isang prinsipe na magtuturing sa kaniya bilang isang prinsesa. “Patawarin mo ako, Kelly, hindi ako nakapili ng maayos na ama para sa iyo.”“Camilla! Lumabas ka riyan! Ilabas mo ang anak ko!” sigaw pa ni Philip.Natawa siya nang mahina bago umalis sa bintana. “Ang kapal naman ng mukha na mag-demand na makita ang anak ko... Kung hindi lang nakakahiya sa mga kapitbahay ay hindi ko haharapin ang sira-ulong ito...”Saktong pagbukas niya ng pinto ay nakaamba na naman ang sipa ni Philip sa gate. “Isang sipa mo pa riyan at ipababaranggay na ki

ILANG ARAW NANG naninirahan muli sa bahay ng kaniyang mga magulang sa Laguna si Camilla. Payapa ang kaniyang buhay roon dahil malayo sa kalupitan at pambabalewala ni Philip. Gayunman ay hindi niya ikinatutuwa ang kapayapaang iyon. Paano kasi'y nagkakaroon siya ng mahabang oras ng katahimikan na siyang nagiging dahilan sa pag-iisip niya kay Kelly. Damang-dama niya ang kahungkagan at pag-iisa ngayong solo niya ang bahay. Lalo na tuwing umaga na nakasanayan na niyang bumangon kaagad upang ihanda ang pampaligo, almusal at baon ng pinakamamahal na anak. Ngayong wala na si Kelly ay hindi niya malaman kung ano ang gagawin sa bawat paggising. Kailangan niya muling magsimula at parang wala siyang ganang gawin iyon. Salamat na lamang at kaniyang napanaginipan ang mahal niyang anak, sa panaginip ay kaylusog ni Kelly, napakasigla at tila buhay na buhay. Hindi bumubuka ang bibig nito upang magsalita ngunit naririnig niya ang tinig nito... ‘Mama, mabuhay ka po nang matagal para sa akin,’ anang ti

SI SHAIRA ANG unang nakabawi at nagsalita, “Camilla, kilabutan ka nga sa mga pinagsasasabi mo.” Nanlalaki pa ang mga mata nito at nanginginig ang kamay na nakatakip sa bibig. “Anak ninyo ang pinag-uusapan dito, paano mo nasasabi ang bagay na ‘yan tungkol kay Kelly? Anong klase kang ina?!” Nakangising binalingan ni Camilla ang babae, alam niyang umaarte lamang ito na nabigla at nangingilabot sa kaniyang sinabi, pero syento porsyento siyang sigurado na wala naman talagang pakialam ang babaeng ito kung ano na nga ba ang kalagayan ni Kelly, kasasabi lamang niya—ito ang dahilan ng lahat ng paghihirap ng kaniyang anak; kung bakit hindi nasundo ni Philip sa eskwelahan si Kelly, kung bakit narinig ni Kelly ang masasakit na salitang iyon mula kay Philip at kung bakit inatake sa puso si Kelly. Walang puso si Shaira para kay Kelly, kaya paano siya maniniwala sa kunwaring panghihilakbot nito sa kaniyang sinabi? “Tumigil ka, Shaira,” mahinahon niyang wika habang nakatitig sa babae. “Sa ating da

PINILIT KUMAWALA ni Camilla sa gapos ng mga braso ng kaniyang tiyuhin at inis na tinulak ito.“Ano na namang ginawa ninyo, Tiyo?!” Nasabunutan niya ang sarili.“Huwag mo akong kinukuwestiyon!” Dinuro siya nito. “Gumalang ka sa akin dahil kapatid ako ng nanay mo—”“Igalang n'yo naman ang tanging ari-arian na iniwan sa akin ng mga magulang ko!” ganting sigaw niya habang pigil ang luha. “Saan ako pupulutin kapag binenta ninyo itong bahay?! Maawa naman kayo—”“At hindi ka naaawa sa akin na papatayin ng mga—”“Problema n'yo ‘yon! Kayo ang gumawa niyan sa sarili ninyo, huwag ninyong pakialaman ang bahay ng mga magulang ko!”“Aba't— Wala ka talagang utang-na-loob na hay0p ka—”“At ano ang tatanawin kong utang-na-loob sa inyo, ha?!”“Hoy! Kung hindi dahil sa akin, hindi ka gagalawin ni Philip at—”Napasigaw siya at tinakpan ang mga tainga. “Akala n'yo ba natuwa ako sa ginawa ninyo?! Puro pagdurusa lang ang dinanas ko sa kamay ng hayvp na ‘yon! Nadamay pa si Kelly—”Isang sampal ang nakapagpat