All Chapters of เพียงรักเดียว: Chapter 111 - Chapter 120

ก่อนวันเลิกรา"พรุ่งนี้ เพื่อนอาจะมาจากต่างประเทศ จะมาคุยเรื่อง สัญญาบางอย่าง อาก็เลยนัดที่นี่ "เธอที่กำลังเก็บเสื้อผ้าของตัวเอง แขวนใส่ตู้เสื้อผ้า ขยับเสื้อผ้าของตัวเองเข้าไปด้านใน และเก็บต่างหูใส่กล่อง"รินทร์ ไม่มานะคะ เผื่ออาวีจะดื่ม ""ดื่มก็มาได้ ทำไมล่ะ " เขาเดินไปช่วยเธอเก็บเสื้อผ้า แล้วเอาชั้นใน ใส่ลิ้นชักด้านล่างให้"รินทร์ มีงานเลิกสองทุ่ม เพื่อนอาวีจะกลับกี่โมงคะ ""ถ้าไฟล์ไม่ดีเลย์ ก็น่าจะเที่ยงน้องรินทร์มาสามทุ่มก็ได้ ""ไม่รับปากนะคะ ""ถ้าไม่รับปาก วันนี้ ต้องชื่นใจ ชื่นใจ "เสียงร้องกรี้ดของเธอ ทำให้เขาหัวเราะออกมา สาวน้อยเอวบางที่อุ้มขึ้นมาได้อย่างสบายๆ ถูกพาเข้าไปในห้องนอนชายหนุ่มที่กลืนน้ำลายทุกครั้งที่เห็นเธอ นอนเปลือยเปล่าอยู่บนเตียง ผู้หญิงในฝัน ที่เขาต้องการ อยู่ตรงนี้"รินทร์ ให้ไปส่งที่ไหน " เพื่อนที่เดินออกมาจากตึกด้วยกัน ถามเมื่อไม่เห็นรถจอดรอ"สถานีรถไฟฟ้า ขอบใจจ้ะ " นักศึกษาสาวที่สวมเสื้อยืดสีดำ หอบกระเป๋าพะรุงพะรัง เดินขึ้นรถไฟฟ้า ตรงไปยังคอนโด ที่อยู่ไม่ไกลนักสามทุ่มครึ่งแล้ว และเธอหวังว่า เขาจะอยู่คนเดียวรองเท้าผ้าใบสีขาวที่สวมอยู่ เดินไปที่หน้าห้อ

"น้องรินทร์ อามาแล้วครับ "เสียงของร่างสูงใหญ่ที่มาถึงก่อนตัว ปวินทร์มองคนที่กำลังเดินเข้ามา ความสูงน่าจะพอๆ กับเขา แต่สิ่งที่สะกิดใจที่สุดก็คือใบหน้าที่เคยเห็นในรูปที่ถ่ายรวมกับกลุ่มครอบครัว ที่หายหน้าหายตาไปนาน ตัวเขาที่รู้จักสมาชิกในครอบครัว หรือแม้แต่กลุ่มเพื่อน ของแต่ละคน ก็มองออกว่า คนนี้ ไม่ใช่คนรุ่นราวคราวเดียวกัน ญาติข้างไหน ถึงมาแทนตัวเองว่าเป็นอา"อาวี สวัสดีค่ะ " มือบางยกมือไหว้ คนที่กำลังเดินเข้ามา แล้วมองชายสองคน ที่มองหน้ากัน แบบหยั่งเชิง"พี่วิน คนนี้ชื่อ ""ผมชื่อวีวิศน์ครับ เรียกตามน้องรินทร์ ว่าอาวีก็ได้ " ชายวัยสี่สิบปี บอกเสียงนุ่ม มองหนุ่มรุ่นน้อง วัยละอ่อนแล้วน่าหมั่นไส้ใบหน้าขาวใส เนียนเรียบไม่มีสิวสักนิด แต่งตัวดี มาดดี แต่ยังเท่สู้ตัวเองไม่ได้"อาวีเชิญด้านในค่ะ ""น้องรินทร์ พาอาไปได้ไหมครับ " ท่าทีสุภาพ ไม่ได้น่ากลัวอะไร และมีคนตั้งหลายคน คอยมองอยู่ ปภาวรินทร์ จึงเดินนำเธอเขามาที่ด้านใน"น้องรินทร์สวย " เขาบอกกับเธอ แล้วก็เดินมาใกล้ๆ จับมือของเธอเอาไว้ แล้วเอาตัวเองบังไม่ให้ใครเห็นมือบางที่อยู่ในมือของเขาเย็นเฉียบ แววตาตื่นกลัว จนคนมอง อยากจะไปโอบและโอ๋ใ

ปวินทร์ มองคนสองคน เดินหายไปด้วยกัน ความรู้สึกที่คาดหวัง และ ผิดหวัง มันทำให้เขา เจ็บปวดหัวใจ ไม่ว่านานแค่ไหน เขาทำดีเท่าไหร่ ถ้าไม่ใช่ มันก็ไม่ใช่อยู่ดี ตลอดระยะเวลาที่ใช้เวลากับน้องรินทร์ น้องสาวที่แสนน่ารัก สดใส และแสนดี เธอขีดเส้นเขา ด้วยรอยยิ้ม และ เสียงที่อ่อนหวาน แต่เขารู้ดี ว่าเธอจะไม่มีวันคิดอะไรกับเขาแน่นอน ความหวังเพียงนิดเดียว จางหายไป เมื่อเธอบอกกับเขาวันนี้ เขาเสียใจ แต่ไม่เคยเสียดายเธอเดินนำหน้าเขาเข้ามา แล้วหยุด คนที่เดินตามหลังมาติดๆ สะดุดกึก ก่อนจะยกมือขึ้น เพราะกลัวว่าเธอจะหาว่าไปแตะอั๋ง"อาวีมีอะไรคะ " ใบหน้าบึ้ง แต่แววตาที่มอง ทำให้วีวิศน์ อยากจะไปกอดคนที่หน้าบึ้งจริงๆ" อามาตามหัวใจของอากลับบ้าน " เขามองชุดที่เธอใส่ แล้วก็อยากจะถอดเสื้อตัวเอง ห่อตัวของเธอ"หัวใจของอา อยู่ที่ไหนคะ ให้เขาประกาศตามหาให้เอาไหมคะ " เธอย้อนเขากลับ" น้องรินทร์ สองปี นานไหม ที่เราห่างกัน สองปี ทรมานมากไหม ที่เราไม่ได้ ""สิ่งที่เกิดขึ้น เพราะอาวีค่ะ อาวีเป็นคนทำให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้ อาวีไม่ชัดเจน เพราะฉนั้น หัวใจของอาวี อาวีก็ไปตามหาเองแล้วกัน "เธอเดินหนีเขาไป แต่เขาก็เดินตามเข้าไปในง

ภาคย์ มองชายตรงหน้า แล้วถอนหายใจออกมาด้วยความ ลำบากใจ"ผมแค่มาขอโอกาสครับ แค่ขอโอกาสเท่านั้น ถ้าน้องรินทร์ ไม่อยากคบหากับผม และระหว่างนี้ ถ้าน้องรินทร์ มีคนอื่น ที่น้องรินทร์ พอใจมากกว่า ผมจะถอยครับ ผมสัญญา ""คุณจะปล่อยลูกสาวผมไป "พ่อถามย้ำอีกครั้ง แล้วมองชายวัยสี่สิบ ที่นั่งอยู่ตรงนี้"ผม ไม่มีข้อแม้อะไรเลยครับคุณภาคย์ สิ่งเดียวที่ผมต้องการ คือได้รักกับน้องรินทร์ เท่านี้จริงๆ "การขอเข้าพบในครั้งนี้ วีวิศน์ไม่แน่ใจว่า จะมีผลอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า แต่สิ่งที่เขาต้องทำ คือเขา จะไม่มีวันยอมเสียเธอไปห้องว่างที่เดิมทีเป็นร้านชานม ถูกรีโนเวทใหม่ ด้วยฝีมือการออกแบบของพี่ดอม ที่จัดการทำให้น้องสาว โดยมีพ่อเสือ มาควบคุมงานด้วยตัวเอง ห้องกระจกที่วาดรูปเป็นลายจุดหลากสีสัน ทำให้ ห้องดูโดดเด่น และมองเห็นไกลๆ ประธานบริษัท ที่อึดอัดมาก ที่ไม่มีส่วนร่วมอะไรเลย มองความเปลี่ยนแปลงทีละนิด และเห็นทุกความตั้งใจ ที่คนตัวเล็กทุ่มเท"สวยมาก น้องรินทร์ เอาไฟ มาเปลี่ยนตรงนี้ดีไหม "ปภาวรินทร์ มองแบบโคมไฟ ที่เขาเลือก แล้วเม้มปากตัวเองเพราะต้องใช้ความคิด คนข้างๆ ที่มองอยู่ แทบจะอดใจไม่ไหว"พี่ไทม์ ให้บัตรลดมาค่

นางแบบสาวที่ยืนตัวขาวผ่อง ตรงหน้า ค่อยๆ นั่งลงตรงหน้าเขา แฟชั่นโชว์สุดพรีวิลเลจ ที่มีเขาคนเดียว ที่ได้นั่งดูแบบใกล้ชิด ได้เห็นทั้งภาพเคลื่อนไหว และกลิ่นน้ำหอม โจมาโลน ที่เธอชอบฉีด"อายอมทุกอย่างเลยครับ น้องรินทร์จะให้อาทำอะไร อายอม ขอแค่ ""ขอแค่อะไรคะ "เธอหยิบเสื้อ มาสวมแล้วค่อยๆ ขยับเสื้อครอป ให้ปิดความอวบอิ่ม ที่พุ่งตรงหน้า ของเขา หน้าท้องขาวเนียน และกางเกงซับใน ที่ปิดอะไร ไม่มิดเลย ให้ตายเถอะ"เราไม่ได้มีอะไรกันตั้งนาน อาวี ไม่ต้องการเหรอคะ " เธอถามเข้าประเด็น แล้วมอง อวัยวะของเขา ที่เขาเอาหมอนปิดอยู่"อาช่วยตัวเอง ดูรูปน้องรินทร์ แล้วช่วยตัวเอง อาไม่ไปทำอะไรกับใคร เพราะไม่ต้องการ ให้น้องรินทร์เกลียดอา "เขายอมรับออกมาตรงๆ ภาพที่เธอ ร้องไห้ต่อหน้าเขา มันยังวนเวียนอยู่ในจิตใต้สำนึก ร่างกายของเธอ ที่สะกดให้เขา ไม่อาจจะไปทำอะไร กับใครได้อีก ผู้ชายหื่นๆ อย่างเขา ตั้งใจแล้วว่า จะมีแค่เธอ ดังนั้น ถ้าเขาไปมีอะไรกับคนอื่น รับรอง เขาไม่มีวันได้เธอ คืนมา"อาวีจะบอกว่า ไม่ได้เรียกใคร มาเลยจริงๆ เหรอคะ "เธอถามย้ำ แล้วขยับมาใก้ลเขาอีก"อา สาบาน ให้ตายตรงนี้ ตั้งแต่น้องรินทร์ ไม่ใช่ ตั้งแต่อา