All Chapters of ผูกดวงวิวาห์(ไร้)รัก: Chapter 11 - Chapter 20

"อื้อหือ! นี่ไอ้วิทย์มันเอาเหล้าให้เธอกินเหรอฮะ?"เพียงแค่อีกคนเปิดประตูเข้ามานั่งยังเบาะด้านข้างเท่านั้น คนที่จมูกไวแบบบเขาก็ถึงกับร้องถามทันที แค่กลิ่นเธอเพี้ยนไปนิดหน่อยเขาก็รู้แล้ว"เอิ้ก~ นิดหน่อยค่ะ ดื่มเป็นเพื่อนลูกค้า" ยี่หวาไม่คิดจะโกหกเลยสักนิดเดียว เธอดื่มก็บอกว่าดื่มแต่เพราะมันเป็นงานเธอก็จำเป็นต้องทำอย่างเลี่ยงไม่ได้"ไอ้วิทย์!"หลังจากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดโทรออกทันที ปลายสายก็คือคนที่เขาเพิ่งเรียกชื่อออกมานั่นแหละ เขาจะโทรไปด่ามันสักยกข้อหาปล่อยให้ยัยอ๋องนี่ดื่มแอลกอฮอล์ หากเขารู้ว่าไอ้วิทย์มันจะให้ยี่หวาทำแบบนี้เขาไม่มีทางปล่อยเธอไปเด็ดขาด เธอยังเด็กอยู่เลยด้วยซ้ำ เขาอุตส่าห์ย้ำนักย้ำหนาว่าให้ดูแลเธอให้ดี เขาเพียงอยากให้เธอเรียนรู้งานเท่านั้น"ไอ้วิทย์ไอ้เวร! มึงให้หวากินเหล้าเหรอวะ" เพียงแค่ปลายสายกดรับเขาก็โพล่งด่าไปในทันทีเพื่อไม่เป็นการเสียเวลา[อ้าว มึงรู้ด้วยเหรอ? นิดเดียว ๆ น้องคุยกับลูกค้าถูกคอมากเลยนะเว้ย ลูกค้าชอบมากตกลงเซ็นสัญญาเรียบร้อย ฮ่า ฮ่า ฮ่า]ปลายเสียงแม้จะสงสัยเล็กน้อยว่าเขานั้นทำอะไรผิด แต่ก็ไม่รู้สึกแปลกใจกับไต้ฝุ่นที่โมโหง่ายเป็นเรื่

 "ทำไมมาช้าจัง?"เพียงแค่เธอถือแก้วกาแฟเข้ามาในห้อง ก็มีเสียงของคนที่นั่งรออยู่ก่อนหน้าเอ่ยถาม เธอไม่ได้ไปนานขนาดนั้นเสียหน่อย เอะอะก็หาว่าเธอชักช้ายืดยาดไปซะหมด แต่เอ๊ะ! หรือเขาคิดถึงเธออยากเจอเธอเร็ว ๆ กันนะ แต่ใช้เหตุผลและข้ออ้างต่าง ๆ มาว่าเธอแก้เขิน?"หวาแวะคุยกับพี่เจนแป๊บเดียวเองค่ะ" คนตัวเล็กเอ่ยเสียงเรียบต่างจากปกติที่มักจะร่าเริงวี๊ดว๊ายอยู่ตลอดเวลา จนเขานั้นดูออกว่าเธอต้องมีเรื่องไม่สบายใจอย่างเเน่นอน"เป็นอะไร?""เปล่านี่คะ ก็ปกติ" ยี่หวาปรับสีหน้าให้ดีขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะวางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะข้าง ๆ เขาอย่างเบามือ"สีหน้าเธอบอกฉันหมดแล้วยัยเอ๋อ มีอะไรก็บอกฉันสิ เผื่อฉันช่วยเธอได้" คนตัวโตเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่น่าฟังกว่าเมื่อก่อนหลายเท่า จนเธอถึงกับต้องเหลือบสายตามองเขาอย่างคนไม่อยากเชื่อหู นี่เขาหัดพูดจาดีเป็นตั้งแต่เมื่อไรกัน?"หวาบอกพี่ได้จริงเหรอ?""ได้สิทำไมจะไม่ได้ล่ะ""หวาแค่รู้สึกว่าหวาไม่เหมาะสมที่จะมาทำงานตรงนี้ หวาไม่เก่งเลย"คนตัวเล็กเอ่ยความอัดอั้นภายในใจพร้อมกับใบหน้าที่เศร้าสร้อยลงอย่างเห

 "เลี้ยงหมาต้องใช้อะไรบ้างล่ะ?"เสียงคนตัวโตที่นั่งฝั่งคนขับเอ่ยถามขึ้นทำลายความเงียบงัน ไต้ฝุ่นลอบชำเลืองมองคนข้างกายเป็นระยะ หลังจากที่พูดคุยกับพลอยที่ไม่เจอกันหลายปีเพราะเจ้าตัวนั้นไปเรียนที่เมืองนอก เขาก็พาเธอกลับบ้านที่เป็นเรือนหอซึ่งแน่นอนว่าจะใช้อยู่อาศัยเพียงแค่ปีเดียวเท่านั้น"ก็อาหารกับที่นอนแหละค่ะ พี่ฝุ่นแวะร้านขายของสัตว์เลี้ยงให้หวาก็ได้" ยี่หวาตอบกลับแบบไม่มองหน้าเขา เธอก้มลงลูบหัวเจ้าสัตว์สี่ขาในอ้อมแขนโดยไม่สนใจเขาเลยสักนิด นี่เธอเริ่มเห็นเจ้านี่ดีกว่าเขาแล้วงั้นหรือ"ก็ได้ แต่เดี๋ยวฉันลงไปดูด้วยนะ จะได้เลือกช่วยกัน""ไหนพี่ฝุ่นบอกว่าไม่เลี้ยง?" คนตัวเล็กเอ่ยถามพลันช้อนตากลมขึ้นมองเขา เล่นเอาอีกคนที่โดนมองถึงกับทำตัวไม่ถูก เขารู้สึกถึงบางอย่างที่ผิดปกติ จนเริ่มอยู่ไม่สุข"กะ ก็ เธออยากเลี้ยงไง ฉันก็แค่จะช่วย""อ๋อ ขอบคุณค่ะ"นี่มันไม่ใช่ปกติของยี่หวาแล้ว ปกติเธอต้องดีใจร้องจ๊าก ๆ ไม่ใช่หรือไง แต่ทำไมตอนนี้ถึงไม่เหมือนเป็นเธอกันนะ หรือว่าเธอไม่พอใจที่เขาเลือกจะเลี่ยงบอกเรื่องเเต่งงานของเธอและเขาให้พลอยฟัง

 ร่างเล็กถูกอุ้มลอยหวือขึ้นกลางอากาศ แม้สติที่เลื่อนลอยยังไม่กลับเข้าที่แต่ก็รับรู้ได้ว่าเขานั้นกำลังหมายถึงสิ่งใด และกำลังจะพาเธอขึ้นไปบนห้องเพื่อทำสิ่งนั้น เขาใช้เรี่ยวแรงที่มีมากมายอุ้มเธอขึ้นมายังห้องนอนอย่างคนรีบร้อนจวนคลั่ง เพราะอารมณ์ความต้องการที่พุ่งสูงบวกกับร่างกายส่วนล่างที่แข็งเปี่ยมกำหนัด พร้อมที่จะจัดการกับคนที่นอนแผ่หลาอยู่บนเตียงกว้าง"พี่ฝุ่น~" คนตัวเล็กเอ่ยเรียกชื่อเขาเสียงเบาพร้อมกับดวงตากลมโตจ้องมองอย่างไม่ลดละเขาเองก็สบตากลับมาอย่างไม่ยอมกัน มือหนาไม่รอช้าปลดเปลื้องเสื้อผ้าที่ปกปิดร่างกายส่วนบนออกเพราะอาการร้อนวูบวาบจนแทบทานทนไม่ไหว ความรู้สึกต้องการสอดใส่และมีเซกซ์กับคนตรงหน้ามากเกินจะควบคุมได้ ไม่อาจมั่นใจว่าเป็นเพราะฤทธิ์ยาที่ทำให้สติของเขาลดลง หรือเป็นเพราะความต้องการในส่วนลึกของจิตใจกันแน่"หืม~ อยากถอดเหมือนฉันสินะ ได้"ไต้ฝุ่นเออออไปคนเดียวซะเลย เขาถอดเสื้อตัวเองเสร็จก็ตามด้วยชุดนอนตัวโคร่งของหญิงสาว เขาถอดและโยนมันทิ้งไปทำให้ร่างกายสวยงามปรากฏชัดถนัดตาจนเขาเองก็อึ้งไปเหมือนกัน หน้าอกหน้าใจขนาดล้นบราเซียสีดำนั้นทั

 “งั้นกลับไปทำงานเถอะ ไอ้วิทย์มันกำลังมาพอดี”ไต้ฝุ่นพยักเพยิดหน้าให้ยี่หวามองตาม มองผ่านกระจกใสทะลุไปยังทางเดินก็จะเห็นได้ว่ามีร่างชายอารมณ์ดีเดินเข้ามา ปาร์ตี้หนักขนาดนั้นแต่ก็ยังยิ้มมาทำงานได้ น่านับถือจริง ๆ เขานึกว่าต้องไปเยี่ยมมันที่โรงพยาบาลเสียอีก“สวัสดีครับน้องยี่หวา” เสียงทักทายแรกก็คงจะมอบให้ยี่หวาเสมอ“สวัสดีค่ะพี่วิทย์ อารมณ์ดีจังเลยนะคะเนี่ย” ยี่หวาเอ่ยแซวตามประสา“แน่นอนสิครับน้องหวา ไมใช่แค่พี่นะที่อารมณ์ดี พี่ว่าเพื่อนพี่ก็น่าจะ…” วิทย์ทำทีเล่นหูเล่นตา เขาก็พูดจาแบบนี้เป็นปกติไม่คิดอะไรมาก เพียงแต่วันนี้มันต่างจากปกติน่ะสิ“เป็นไงวะเพื่อนรัก ไปกับพลอยเมื่อคืนอ่ะ พวกกูรู้นะเว้ย”“ไอ้วิทย์! มึงหุบปากดิ๊!”“……”ไต้ฝุ่นถึงกับต้องรีบดีดตัวลุกจากเก้าอี้ทันที นี่เพื่อนเขาพูดบ้าอะไรเนี่ย! แถมมาพูดตอนยี่หวาอยู่ด้วยนี่นะ แซวไม่ดูเวลามันน่าโมโหนัก!“ทำเป็นโกรธ ๆ มึงช่วยทำหน้าแบบอื่นได้ไหมวะ ห