มุมมองที่เปลี่ยนไป

“จุ๊บ~~” ริมฝีปากหนาประทับลงบนหน้าผากมนของคนตัวเล็ก เขาแอบลอบฉวยโอกาสกับเจ้าของร่างที่นอนหลับใหลไม่รู้ตัว หลังจากที่ผ่านกิจกรรมบนเตียงเมื่อคืน ไม่รู้ว่าผ่านไปกี่ครั้งหรือกี่รอบเขาเองก็ไม่ได้นับ รู้เพียงว่าสุขก็ทำต่อจนหมดแรงกันทั้งคู่

"เฮ้ย อย่าขึ้นมานะโคล่า เดี๋ยวแม่แกก็ตื่นหรอก"

จังหวะที่เขาเงยหน้าขึ้นมาก็ดันเจอะเจอเข้ากับเจ้าโคล่าที่นั่งน้ำลายห้อยอยู่ตรงข้างเตียง หลังจากที่โดนเขาร้องปรามก่อนที่มันจะกระโจนขึ้นมาหาคนที่นอนหลับอยู่ข้างเขา

"อื้อ~" เพราะเสียงที่รบกวนทำให้คนใต้ผ้าห่มเริ่มรู้สึกตัวเล็กน้อย แต่จู่ ๆ ก็มีอ้อมแขนอบอุ่นและน้ำเสียงทุ้มกล่อมให้เธออยากหลับไปอีกครั้ง

"นอนพักเถอะ เดี๋ยวฉันจะคอยเฝ้าไม่ให้มันกวนเธอเอง"

คนตัวโตโอบกอดเธอไว้แน่น พร้อมกับเบนสายตาไปมองเจ้าโคล่าที่รู้เวลา และขึ้นมาถูกจังหวะพอดี โคล่าจะเข้ามาในทุกเช้า โชคดีเหลือเกินที่ไม่เปิดเข้ามาช่วงเย็นในช่วงที่พ่อกับแม่กำลังทำเรื่องนั้นกันอยู่ มีหวังกล้องบนปลอกคอของเจ้าโคล่าได้เก็บทุกช็อตอย่างไม่ต้องสงสัย

ชายหนุ่มส่งสัญญาณมือให้เจ้าสัตว์เลี้ยงสี่ขาออก