All Chapters of ผูกดวงวิวาห์(ไร้)รัก: Chapter 1 - Chapter 10

"ฮ่ะ ฮ่า ฮ่า""จมูก""ฮะ พี่ว่าอะไรนะ?""จมูก""ของใครเหรอ?""ของฉันเนี่ยแหละ! เธอจะยัดแอปเปิ้ลเข้าจมูกฉันเพื่ออะไรฮะยัยเอ๋อ!"เสียงตวาดจากชายหนุ่มใบหน้าคมสัน ขาข้างซ้ายของเขาถูกห้อยต่องแต่งพร้อมกับใส่เฝือกไว้ราวกับกล้วยโมเลน คนนอนอยู่บนเตียงถึงกับร้องเมื่อโดนยัยบ้าที่นั่งเฝ้าไข้เขาอยู่ยัดแอปเปิ้ลเข้าจมูกเขาแทนที่จะป้อนเข้าปาก นั่นเพราะเธอมัวแต่ดูซีรีส์โดยไม่สนใจจะมองสิ่งรอบข้างเลยสักนิดเดียว อีกสักพักคงยัดเข้าลูกกะตาเขาตาบอดไปแล้วล่ะมั้งนั่น"อุ้ย~ หวาขอโทษค่ะ แฮะ ๆ " คนโดนดุยังคงยิ้มแฉ่งอย่างไม่หวาดกลัวต่อสายตาอันดุดันจากเขาสาวน้อยวัย 22 ที่ยิ้มเก่งและสดใสคนนี้ก็คือ 'ยี่หวา' ฉายาที่พี่ชายตรงหน้าเรียกเธอก็คือยัยเอ๋อ จริง ๆ เธอเปล่าเอ๋อซะหน่อย เธอแค่มองโลกในแง่ดีและเป็นคนเข้าใจอะไรยากนิดหน่อย เวลาที่พี่ชายจอมเหวี่ยงซึ่งอายุห่างกับเธอถึงสิบปีคนนี้เหวี่ยงทีไรก็มักจะทำหน้างง ๆ ไม่ก็ยิ้มโชว์ฟันขาวซะเลย"เลิกยิ้มเป็นคนปัญญาอ่อนซะที ฉันเห็นแล้วปวดหัว"ผู้ชายวัยสามสิบสองที่ขี้เหวี่ยงคนนี้คือ 'ไต้ฝุ่น' เขาคือเจ้าของบริษัทและโรงงานหลายแห่ง เป็นลูกชายคนเดียวของครอบครัวเศรษฐีที่รับยัยเด็กกำพร้า

หลายเดือนผ่านไป...หลังจากพักฟื้นจนหายดีเรียบร้อย ไต้ฝุ่นก็เตรียมตัวกลับไปดูเเลงานที่บริษัทต่อ หลังจากที่ปล่อยภาระหน้าที่บางส่วนให้เพื่อนสนิท ซึ่งก็เป็นหุ้นส่วนกันดูแลไปก่อน เพราะงานส่วนของเขาไม่ไว้ใจให้ใครดูแลต่อนอกจากคนสนิท กระทั่งเลขาส่วนตัวเขายังไม่ยอมมีเลย มักจะทำทุกอย่างด้วยตนเองเสมอ"อุ๊ต๊ะ! อะชะบ๊ะ! เฮ่ย! เธออีกแล้ว!"เสียงอุทานแบบประหลาดคนดังขึ้น เมื่อจู่ ๆ จังหวะที่เขาเปิดประตูห้องออกมาก็เจอเข้ากับ ยัยบ้าที่หัวฟูน้ำยังไม่ทันได้อาบฟันก็ไม่แปรง อยู่ ๆ ก็โผล่หน้ามาจ๊ะเอ๋เขาตั้งแต่เช้าตรู่ขนาดนี้ ต้องว่างเบอร์ไหนถึงจะทำได้แบบเธอกัน!"สวัสดีตอนเช้านะคะพี่ฝุ่น" ยัยโก๊ะจอมซกมกหน้าห้องเอ่ยขึ้นพร้อมกับส่งยิ้มให้เขาไม่ต่างจากคนเสียสติไปเเล้ว"เธอเป็นแม่ฉันหรือไงหา? สวัสดีเช้าวันจันท์วันอังคารอยู่นั่นแหละ ว่างนักหรือไง"ไต้ฝุ่นเอ่ยอย่างคนหัวเสีย ก็เธอเล่นโผล่หน้ามาแบบนี้นี่ และอีกอย่างถ้าเป็นเรื่องสำคัญเขาคงไม่หงุดหงิดเธอขนาดนี้ นี่อะไรกัน มาสวัสดีตอนเช้า? แค่แม่เขาคนเดียวก็ส่งข้อความสวัสดีมาทุกวันอยู่แล้ว อย่าบอกนะว่าเธอก็จะเอาด้วย"หวาแค่อยากมาทักทาย อยากให้วันนี้คนแรกที่พี่เจอคือหวาไ

ในที่สุดเขาก็ต้องลากยัยเอ๋อที่ชวนปวดหัวตลอดการเดินทางมาอย่างคนจนใจ เขาปฏิเสธได้ที่ไหนกันเล่า ยัยเอ๋อนี่หน้ามึนจะตาย ตัวติดเเหง็กเป็นกาวตราช้างตั้งแต่เล็กจนโต เป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ารำคาญที่สุดในชีวิตของเขาเเล้ว เมื่อไรยัยนี่จะโตและออกไปจากชีวิตเขาได้สักที จะมีผู้ชายดวงตกคนไหนมารับเธอไปกันนะ..."พี่ฝุ่นจะไปไหนเหรอคะ?""ไปไหนก็ได้ โตแล้ว"เขาวีนบ่อยจนเกิดเหนื่อยเเล้ว จึงตอบกลับเธอด้วยโทนเสียงที่ปกติต่างจากตอนมา เขาพาเธอมายังตึกที่ต้องการขายให้กับเขา มันทั้งเก่าและดูทรุดโทรมก็จริง แต่ทว่าคนข้างกายเขากลับไม่มีท่าทีหวาดหวั่นเลยสักนิด พาเดินดูตรงไหนก็ไปด้วยหมด ไม่ปริปากบ่นหรือพูดจาไร้สาระรบกวนตอนเขาคุยงานกับทีมอื่น จนกระทั่งตอนนี้"ทำงานก็บอกหวาว่าทำงานดี ๆ ก็ได้ มาบอกว่าไปไหนก็ได้โตแล้ว ใช่สิ แก่แล้วนี่นา หวาลืมค่ะ""ตบปากตัวเองเดี๋ยวนี้นะ!"เธอจะไม่ให้เวลาเขาได้เลิกเหวี่ยงวีนเลยหรือไงกัน เขาปวดหัวเป็นนะเว้ย!"แล้วพี่ฝุ่นจะไปไหนเหรอคะ?" เธอยังคงถามคำถามเเรกที่ถาม โดยไม่สนใจชายเจ้าอารมณ์ตรงหน้าเลยสักนิด"ไปเข้าห้องน้ำ พอใจรึยัง เลิกถามฉันสักทีเถอะรำคาญ!" เขายอมบอกแล้วก็ได้ เขายอมเธอแล้ว"ระวัง

"เข้าใจก็ได้ค่ะ"คนตัวเล็กถึงกับหุบยิ้มแต่ก็ยังคงสีหน้าปกติ เธอก็ยังไม่คาดหวังให้เขาหันมาสนใจเธอภายในวันสองวันนี้หรอก"อย่าหลุดนะ เข้าใจไหม?" ไต้ฝุ่นพูดซ้ำ"ค่ะ""ดี""พี่ฝุ่นอาบน้ำแล้วลงไปทานมื้อเช้าเถอะค่ะ หวาทำไว้รอแล้วมีแต่ของที่พี่ชอบทั้งนั้นเลย"ยี่หวาฉีกยิ้มกว้างให้กับคนตรงหน้า รอยยิ้มสดใสใบหน้าสวยสมวัยของเจ้าหล่อนนั้นทำเอาไต้ฝุ่นถึงกับหยุดมอง เขาเพิ่งสังเกตว่าเธอโตเป็นสาวขนาดนี้แล้วหรือเนี่ย ในความคิดเขายังมีภาพจำเธอเป็นยัยเด็กเอ๋อในชุดมัธยมอยู่เลย"ถ้าจะมองหวาขนาดนี้เอารูปหวาไปอัดกรอบห้อยคอเลยดีไหมคะ"ดูเธอพูดเข้าสิ! เขาไปมองเธอด้วยสายตาที่พิเศษอะไรขนาดนั้นกัน เขาเพียงแค่มองเฉย ๆ มองเฉย ๆ เท่านั้นเอง ยัยนี่ก็เอาไปคิดเพ้อเจ้อใหญ่"จะ จะบ้าเหรอ ออกไปได้แล้วฉันจะอาบน้ำ""แล้ววจะกินไหมคะมื้อเช้าที่หวาทำ" คนตัวเล็กเอ่ยถามซ้ำอย่างคนรอคำตอบ เธอแอบคาดหวังให้เขาตอบรับความตั้งใจที่เธอนั้นอยากมอบให้บ้าง แต่ถ้าเขาไม่ต้องการแล้วก็ไม่เป็นไร เธอเองก็คงไม่บังคับ..."ถ้าฉันไม่อยากกินล่ะ""หวาก็จะอยู่ตรงนี้ ดีไม่ดีหวาอาจจะตามไปรอให้พี่ตอบตกลงในห้องน้ำเลยก็ได้นะคะ" เธอเปล่าบังคับซะหน่อย เพียงแค

"อื้อ~~"เสียงครางอู้อี้เมื่อคนที่นอนหลับไหลตั้งแต่เมื่อคืนเพิ่งจะรู้สึกตัวตื่น ตอนแรกคิดว่าตนนั้นจะนอนไม่หลับเสียด้วยซ้ำ แต่เพราะคนข้างกายช่วยแบ่งปันความอบอุ่นผ่านร่างกายมาให้จึงทำให้ค่ำคืนก่อนหน้าเป็นคืนที่หลับสบายมาก ๆ คืนหนึ่งเลยทีเดียว"หวา หวา" เขาเริ่มเรียกชื่อคนที่เอาแต่ไล่ให้เธอไปไกล ๆ อยู่ทุกวี่ทุกวัน ก็เพราะตื่นมาตอนนี้แล้วหาเธอไม่เจอต่างหากเล่า หรือเธอจะลงไปทำมื้อเช้าให้เขาอย่างเช่นทุกวันกันนะ ยัยเด็กนั่นตื่นเช้าจริง ๆ แถมช่วงนี้เธอยังไปหาวิธีทำสวนอะไรก็ไม่รู้ งานที่ทำอยู่ทุกวันนี้ไม่หนักพอหรือไงกัน?เขาลุกจากเตียงด้วยท่าทีงัวเงีย ก่อนจะเดินออกมาตั้งใจว่าจะลงไปหายี่หวาตรงชั้นล่าง แต่ก็ต้องหยุดเสียก่อนเพราะเห็นว่าในห้องของตนประตูห้องถูกเปิดค้างไว้ และบังเอิญเหมือนมีเสียงดังนิดหน่อยเกิดขึ้นภายในห้อง เขาจึงรีบเปิดประตูเข้าไปในทันที"เธอทำอะไรยี่หวา?"พอเข้าไปในห้องก็เจอเข้ากับต้นตอที่ทำให้เกิดเสียงซึ่งก็คือยี่หวา เธอกำลังมุดใต้เตียงค้นหาบางสิ่งบางอย่างด้วยความตั้งใจ นี่เธอเข้ามาค้นหาอะไรในห้องเขาอีกแล้วงั้นหรือ? ยัยนี่ชักจะวุ่นวายกับพื้นที่ส่วนตัวเขาเกินไปแล้วนะ!"อ้อ หวามาหา