All Chapters of ผูกดวงวิวาห์(ไร้)รัก: Chapter 21 - Chapter 30

 "ใจร้ายมาก ไม่คิดจะรับสายฉันสักสายเลยหรือไงยัยเอ๋อ"เสียงพึมพำอย่างคนไม่พอใจ เขาบ่นแบบนี้วันละไม่ต่ำกว่าสามรอบมาเป็นเวลาเกือบหนึ่งเดือนเต็ม นั่นเพราะเขาติดต่อเธอไม่ได้ตั้งแต่วันนั้น ส่วนเขาเองก็มีงานด่วนเข้ามาต้องมาคุมงานต่างจังหวัดด้วยตัวเองสาเหตุที่ไม่พาเธอมาก็เป็นเพราะเขาไม่กล้าพาเธอมาลำบากที่ต่างจังหวัดด้วย กะจะรอให้เธอใจเย็นก็กลับกลายเป็นว่าต้องห่างกันไปซะอย่างนั้น เขาจึงกระวนกระวายอยู่ไม่สุขอย่างที่เป็นอยู่มาเเรมเดือนแบบนี้ ยังดีที่สามารถติดต่อผู้เป็นแม่ที่กลับมาจากต่างประเทศและเป็นคนเดียวที่บอกเล่าข่าวของยี่หวากับเขาได้"สวัสดีครับคุณแม่ หวาอยู่ตรงนั้นหรือเปล่า"[ไม่อยู่นะลูก น้องเข้าไปทำงานรอลูกที่บริษัทไง นี่ไม่ได้คุยกันเหรอ?] ปลายสายฟังดูแปลกใจเล็กน้อยที่ลูกชายตนเอาแต่ถามหาลูกสะใภ้เช้า เที่ยง เย็น แทบจะทุกคาบหลังอาหาร ทำไมถึงไม่โทรหากันเองกันนะ?"อ๋อ ก็...ไม่ค่อยได้คุยเท่าไหร่ครับ" ไต้ฝุ่นตอบผู้เป็นแม่ไปแบบนั้นเพราะเลี่ยงไม่ได้ ไม่รู้ว่าควรจะตอบอย่างไรดีนี่ จะให้บอกว่าเธอไม่ยอมคุยกับเขาเลยคุณแม่ก็คงจะไม่เชื่อเขา หาว่าเขาเพ้

 ในที่สุดช่วงระยะเวลาทรมานจิตใจก็สิ้นสุดลง ไต้ฝุ่นร้องเรียกชื่อคนที่ลงจากแท็กซี่เสียงดังลั่นจนเธอสะดุ้งโหยง ก่อนที่ร่างของเธอจะถูกดึงเข้าไปกอดแน่น การกระทำที่ให้ตายก็ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นก็ดันเกิด"ไปไหนมาหา? ฉันเเป็นห่วงเธอมากรู้ไหม โทรหาก็ไม่เคยรับเลยสักสาย ฉันผิดอะไรฉันยอมขอโทษเธอทุกอย่างเลยยี่หวา แต่อย่าทำให้เป็นห่วงได้ไหม?""ขอโทษ? พี่ขอโทษใครเป็นด้วยงั้นเหรอ?"เธอดันอกแกร่งออกได้เพียงเล็กน้อยก็เปิดปากถามเขาทันที นี่เขาไปโดนตัวไหนมาอีกล่ะเนี่ย? การกระทำและคำพูดถึงได้เปลี่ยนไปขนาดนี้"กับคนอื่นไม่เป็น แต่กับเธอฉันทำได้ ขอโทษนะยี่หวา ขอโทษที่ไม่เคยสนใจเธอ ขอโทษที่รู้ตัวช้า"ไต้ฝุ่นเอ่ยคำขอโทษที่มาจากใจจริงของเขา เขาอยากเจอเธอเพื่อเอ่ยคำขอโทษและขอโอกาสกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง เหมือนเดิมที่ว่าก็คือการกลับมาเป็นครอบครัวเหมือนช่วงที่ผ่านมา เขาอยากใช้ชีวิตกับเธอคนนี้โดยไม่เกี่ยวกับเรื่องดวงอะไรนั่นส่วนเรื่องรักแรกอะไรนั่นมันเป็นความรู้สึกที่เขาจำไม่ได้แล้ว หรืออาจจะไม่เคยอยากจดจำด้วยซ้ำ ปมในใจทุกอย่างของเขาถูกปลดล็อคออกจนหาคำตอ

 “เดินไม่รอพี่เลยอ่ะ”เสียงบ่นอุบอิบไล่หลังร่างเล็กที่กำลังเดินขึ้นลิฟต์มา คนที่วิ่งตามเธอก็คืออดีตสามีที่เธอขอหย่าและไล่ตะเพิดเขาให้ออกไปนอนคอนโดเมื่อคืนนี้ เธอเล่นยึดกุญแจบ้านเขาพร้อมกับใจแข็งปิดประตูไม่ยอมให้เขาเข้ามา“ไม่ได้บอกให้ตามซะหน่อย”“หวารอพี่ด้วย เรามีเรื่องต้องคุยกันนะ”“หวาไม่มีอะไรจะคุยทั้งนั้น”คนตัวเล็กเอ่ยไล่เขาไม่พอ ยังปัดมือไล่ยังกะรำคาญเขาหนักหนา วันนี้เธอเปลี่ยนไปมากจริง ๆ น้ำเสียง สีหน้า แววตา กระทั่งการแต่งกายก็ยังเปลี่ยน วันนี้เธอใส่เสื้อครอปด้านในทับด้วยสูทสีดำ กางเกงขายาวสีเดียวกับเสื้อเข้ากับรองเท้าส้นสูง เธอในวันนี้ดูสวยและโตขึ้นมาก ไม่เหมือนยัยเด็กน้อยที่เขามักจะเห็นในทุกวัน“เรื่องของเราไงหวา นี่เรายังคุยกันไม่จบเลยนะ”“พี่เซ็นใบหย่าทุกอย่างมันก็จบแล้วพี่ฝุ่น พี่ทำเรื่องง่ายให้เป็นเรื่องยากทำไมฮะ” เธอเดินเข้ามาในลิฟต์ตามด้วยเขา ภายในลิฟต์มีเพียงเขาและเธอเท่านั้น ทำให้ยี่หวาสามารถเหวี่ยงวีนชายหนุ่มได้อย่างไม่ต้องเกรงใจ

 "แค่ดมหัวเมียตัวเอง พี่ผิดตรงไหน?"ชายหนุ่มเน้นย้ำคำว่าเมียซะหนักเเน่น ยิ่งทำให้เธอหน้าแดงก่ำด้วยความโมโห ตอนแรกก็สนใจเรื่องที่เขาไปเจอป้าจันทร์ แต่ทว่าตอนนี้กลับอารมณ์ไม่ดีจนถึงขั้นผลักเขาออกห่างอย่างคนนึกรังเกียจ ไม่อยากให้อีกฝ่ายเข้าใกล้ตนแม้แต่นิดเดียว"เมียบ้าอะไร! หวาไม่ใช่เมียพี่แล้ว""จะไม่ใช่ได้ยังไงครับ อื้ม~ พี่ต้องอธิบายยังไงเนี่ย"เขาแสร้งทำท่าทีคิดหนัก ช่างน่าหมั่นไส้จนเธออยากยกเก้าอี้แถวนั้นทุบเขาให้เละ เมื่อก่อนเธอก็ไม่ได้หงุดหงิดเขาขนาดนี้หรอก เขาทำอะไรก็ดีไปหมด ดูน่าตื่นเต้นสำหรับเธออยู่เสมอ แต่พอถึงครั้งใจไม่อยากเอาเพียงแค่เขาหายใจอยู่ใกล้ก็ผิด"ไร้สาระมาก หวาจะกลับแล้ว!"ยี่หวาสะบัดตูดเดินหนีเขาเพราะทนมองหน้าเขาต่อไปไม่ไหว คนตัวเล็กสาวเท้าเดินโดยไม่รอคนข้างหลังที่วิ่งตาม เหอะ! เป็นฝ่ายวิ่งตามเธอบ้างแล้วสินะ จะได้รู้ว่าการเป็นคนคนนั้นมันเหนื่อยขนาดไหนกัน..."รอพี่ด้วยสิ~ เดี๋ยวพี่ไปส่งนะครับ"น้ำเสียงหวานหยาดเยิ้มแถมยังสุภาพจนขนเธอรวมตัวกันลุกฮือ พักหลังมาไต้ฝุ่นมักจะแทนตัวว่าพี

 "แล้วนี่มึงจะเอายังไงต่อ?" วิทย์เอ่ยถามเพื่อนที่นั่งอยู่ตรงข้าม"ฟ้อง"ไต้ฝุ่นตอบกลับสั้น ๆ แต่ได้ใจความ แน่นอนว่าเขาจะต้องเอาเรื่องให้ถึงที่สุด กล้าเล่นก็ต้องกล้ารับ เขาคิดว่าตอนนี้อีกฝ่ายก็คงดิ้นเป็นปลาโดนน้ำร้อนอยู่ไม่สุขจนถึงขั้นเครียดจัดเป็นแน่ แต่เขาสนใจที่ไหน คนที่เขาสนใจเวลานี้ก็คือร่างที่นอนคอพับอยู่บนโซฟาท่าทีเหนื่อยล้า เธอคงจะตกใจและเหนื่อยไม่ใช่น้อย นี่เป็นช่วงจังหวะเหมาะสมที่เขาจะทำคะแนนได้เลยนะ"หวาเหนื่อยเหรอครับ กินอะไรสดชื่น ๆ หน่อยไหม เดี๋ยวพี่สั่งมาให้"เขาเอ่ยอย่างเอาใจใส่ สร้างความแปลกใจระคนขนลุกขนพองไม่ไหว วิทย์เคยชินกับไต้ฝุ่นในแบบที่เอาแต่ใจ หัวร้อน และมักจะมียี่หวาที่เป็นดั่งน้ำเย็นคอยดับไฟนรกในกระบาลของไต้ฝุ่น เห็นแบบนี้แล้วไม่แปลกใจมันก็คงเลี่ยงไม่ได้"ชามะนาวแก้วหนึ่ง""ได้เลยครับ เดี๋ยวพี่จะรีบสั่งมาให้เลย"ไต้ฝุ่นดูดีใจหน้าระรื่น ทั้ง ๆ ที่ยี่หวาทำหน้าเหมือนกับไม่อยากมองเขาด้วยซ้ำ แต่เขาสนที่ไหน เพียงแค่ตอนนี้เธอไม่ปฏิเสธเขามันก็ดีแค่ไหนแล้ว เขาน่ะต้องทำตัวดีเข้าไว้ นิสัยอะไรที่มันไม่ดีเขาก็