Lahat ng Kabanata ng ถ้าจะร้าย สุดท้ายก็อย่ามารัก: Kabanata 261 - Kabanata 270

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!“เสร็จแล้วยัง” ไคล์ตะโกนอยู่ตรงประตูห้อง เขานั่งรอน้ำตาลมาสักพักแล้วก็ยังไม่เห็นเธอออกมา“ใกล้แล้วค่ะ” น้ำตาลวางโทรศัพท์ลงบนที่นอนแล้วรีบวิ่งไปยังตู้เสื้อผ้า เธอลืมไปซะสนิทว่าเธอเข้ามาในห้องทำไม เพราะมัวแต่ดีใจที่ได้คุยกับน้องชายครั้งแรกในรอบสองเดือน“ให้ฉันเข้าไปช่วยเปลี่ยนมั้ย”“

“แฮ่ก แฮ่ก” เสียงหอบหายใจของทั้งคู่ดังผสานกันทั้ง ๆ ที่คิดว่าก่อนหน้านี้ตัวเองได้สร่างเมาไปแล้วเพราะคำพูดที่ชวนให้หงุดหงิดใจของน้ำตาล แต่พอเอาเข้าจริงกลับพบว่าคิดไปเอง ไม่รู้เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ หรือฤทธิ์ไฟสวาท ทำเขามัวเมาจนไม่อาจจะหยุดความต้องการที่มีต่อร่างนุ่มนิ่มของคนตรงหน้าได้ ยิ่งเธอคล้อยตามเข

น้ำตาลมองตามพนักงานกลุ่มนั้นไป แน่นอนว่าเธอพอจะเดาออกว่าพนักงานสาวพวกนั้นต้องพูดถึงเธอและไคล์ แต่จะทำไงได้ล่ะถ้าเธอจะถูกพูดถึงและมองด้วยสายตาแปลก ๆ แบบนั้นเพราะครั้งหนึ่งเธอเคยสร้างวีรกรรมไว้ที่นี่“มีอะไรหรือเปล่า”“เปล่าค่ะ” น้ำตาลเงยหน้ามองคนที่ชะโงกหน้าเข้ามาถามจากด้านหลังของเธอ“ฟังออกหรือเปล่า

ผ่านไปราวสิบห้านาทีรถก็ถูกเปลี่ยนเส้นทางเมื่อได้รับคำสั่งจากเจ้านาย ทั้งที่ตอนแรกเขาตั้งใจจะพาเธอไปทานข้าว แต่เมื่อถึงร้านกลับพบว่าเธอหลับเขาจึงให้รถวนมาส่งเขากับน้ำตาลที่คอนโด ส่วนอาหารเขาก็สั่งให้มาส่งที่ห้อง“เจอกันตอนเย็นนะ” หลังวางน้ำตาลลงบนที่นอนเขาก็จัดการห่มผ้าให้เธอ และตามด้วยจุมพิตไปบนหน้า

[ไคล์ช่วยหลินด้วย]ขณะที่น้ำตาลเอาแต่จ้องมองไปที่ไคล์ หลินหลินก็ใช้จังหวะที่น้ำตาลเผลอผลักน้ำตาลหงายหลังจนก้นกระแทกพื้น ส่วนเธอก็รีบลุกขึ้นแล้ววิ่งไปกอดไคล์ไคล์มองหญิงสาวที่ยังคงนั่งอยู่บนพื้นสลับกับคนที่อยู่กำลังกอดเขาอยู่ เขาไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงได้รู้สึกโล่งใจที่น้ำตาลไม่ได้เป็นอะไร