Lahat ng Kabanata ng พ่ายรักเมียชั่วคราว: Kabanata 21 - Kabanata 30

“กินอีกสิลิน” ภามคะยั้นคะยอเมื่อเห็นว่าเกวลินเพิ่งกินข้าวไปได้นิดเดียว แล้วทำท่ารวบช้อนเหมือนจะอิ่ม ทั้งๆ ที่อาหารยังเหลือเต็มไปหมดเขาเองไม่ได้ทำอาหารนาน หรือมันจะไม่อร่อย ภามคิดอย่างเป็นกังวลก่อนจะลองตักเอาไข่เจียวหมูสับมาลองชิมดู เออ ไม่ได้เข้าข้างตัวเองเขาก็ทำอร่อย ไม่ได้แย่อะไรเลยแม้แต้น้อย แล้วทำไมเกวลินทำท่ากินไม่ลงเกวลินไม่รู้เลยหรือว่าเธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขาทำกับข้าวให้กินเลยนะ ขนาดแม่กับน้องสาวก็ยังไม่เคยจะได้กินฝีมือของเขาเลย รวมถึงแพรวาคนรักเก่าของเขาด้วย“ลินอิ่มแล้วค่ะ”เกวลินตอบสั้นๆ เธอแต่ไหนแต่ไรก็กินไม่ได้มาก บอกตามตรงว่าถึงท้องจะหิวทว่าเพราะความเครียดเธอก็ยัดอะไรไม่ลงอยู่ดีการกินข้าวกับภามมื้อนี้เป็นอะไรที่ลำบากที่สุด ถึงแม้เขาจะเอาใจใส่ดูแลดีที่สุดก็ตามที แต่มันไม่ควรเป็นแบบนี้หรอก เธอรู้ดี...เธอว่าภามก็คงแค่อยากจะชดใช้ความผิด เขามีความผิดที่ล่อลวงล่วงเกินเธอเมื่อคืนนี้...รวมถึงเมื่อเช้าด้วยทว่าดูเหมือนภามจะไม่พอใจกับคำตอบปฏิเสธของเธอเท่าไรนัก ชายหนุ่มจ้องมองเธอดุๆ ก่อนจะเริ่มโวยวายขึ้นมาอย่างคนเอาแต่ใจ“อิ่มอะไรกัน ทำไมกินไปนิดเดียวเอง กินเข้าไปเยอะๆ เลย ไม

ผ่านมาหลายสัปดาห์แล้วนับตั้งแต่สถานะของภามกับเกวลินเปลี่ยนแปลงไป ทว่าภามก็หงุดหงิดใจแกมหวามในอกอยู่ลึกๆ ในทุกครั้งที่เขามองหน้าเกวลิน แน่นอนว่าพอไม่จำเป็นต้องเสแสร้งหักห้ามใจอะไรให้ทรมานอีกต่อไป เขาแทบจะย้ายตัวเองไปนอนอยู่ห้องของหญิงสาวเป็นการถาวร ซึ่งต้องยอมรับว่าเพราะเขาหลงไหลคลั่งไคล้เธออย่างหัวปักหัวปำ ทำให้แทบอดใจไม่อยู่ที่จะไม่ตักตวงความหวานล้ำจากร่างกายสาวทุกค่ำคืน แถมเกวลินพอกลายมาเป็นคนรักแล้วนั้นทั้งหัวไวแล้วก็เป็นคู่นอนที่แสนวิเศษ ภามบอกได้เลยว่าเขาหลงเธอหัวปักหัวปำ ไม่ว่าเธอจะทำอะไรที่ไหนล้วนจับตาจับใจเขาไปเสียหมด จนทำให้เขาแทบอยากจะประเคนทุกสิ่งอย่างให้เธอ ขอเพียงแค่เกวลินร้องขอ ทว่าถึงอย่างนั้นที่น่าหงุดหงิดก็คือนอกจากเกวลินจะไม่ยอมรับข้าวของหรือเงินทองที่เขาให้เธอ มิหนำซ้ำยังยืนกรานที่จะปฏิบัติต่อกันเหมือนปกติ แยกกันไปทำงาน เธอไม่รับเงินเขาและยังเคยคิดจะจ่ายค่าน้ำไฟที่ห้องนี้แทนค่าเช่าห้องที่เธอควรจะต้องจ่าย จนเขาโมโหแทบตายกว่าจะยอมให้เธออ่อนข้อให้ และเขาก็ยอมให้เธอจ่ายแค่ค่าน้ำ เพราะถ้าไม่ทำแบบนั้นเกวลินก็ยืนกรานว่าจะไป เธอให้เหตุผลที่น่าหงุดหงิดและโมโหว่าคนรักกันต้อง

“นี่...ทำไมวันนี้ลินใส่ชุดนักศึกษาล่ะ” ภามย้อนถามด้วยความประหลาดใจ เมื่อเห็นเกวลินอยู่ในชุดนักศึกษาเรียบร้อย เธอสวมกระโปรงพลีทยาวคลุมเข่า เสื้อสีขาวนั้นออกหลวมนิดๆ ผิดกับนักศึกษาทั่วไปที่เขาเห็น พวกเธอมักใส่กระโปรงทรงสอบสั้นๆ จนเห็นขาอ่อน และเสื้อนักศึกษารัดแน่นจนกลัวว่าหายใจแรงอีกนิดกระดุมจะหลุดแต่เกวลินกลับไม่ทำอย่างนั้น มิหนำซ้ำเธอยังไม่แต่งหน้าอะไรนอกไปจากทาลิปสติกสีชมพูที่แทบจะเป็นเฉดเดียวกับสีของริมฝีปากของเธอเท่านั้น เผยให้เห็นหน้าอ่อนใสด้วยวัยสาว ผมยาวของเธอมัดรวบเป็นหางม้าง่ายๆภามไม่เคยเห็นเกวลินใสชุดนักศึกษามาก่อน ค่อนข้างแปลกตาและรู้สึกแปลกๆอ่า...หรือนี่จะเป็นความรู้สึกของการเลี้ยงต้อยกันนะในบรรดาผู้หญิงทุกคนที่เขาคบ ต้องยอมรับว่าเกวลินอายุน้อยที่สุดเสียด้วยนี่บอกตามตรงว่าถ้าไม่รู้จักกันและเกวลินยืนยันเองกับตัวเองว่าเธอเรียนจบแล้ว เขาจะคิดว่าเธออยู่ปีหนึ่งจริงๆ ด้วย!คนถูกถามหันมายิ้มให้เขา เธอกำลังจัดข้าวของใส่กระเป๋าผ้าใบโต และในมือมีแฟ้มเอกสารที่ยัดลงไปในนั้นก่อนจะหันมาตอบเขา“ลินบอกพี่ภามไปตั้งแต่สามวันที่แล้วไงคะว่าลินต้องเข้ามหาลัยไปจัดการธุระ”ถึงจะเรียนจบแล้ว

“พี่ควรจะให้ลินออกไปจริงๆ หรือเปล่าเนี่ย” ชายหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่ชอบใจเท่าไรนักขณะที่มองเกวลินแต่งตัว ถึงเธอจะไม่ได้แต่งตัวโป๊อะไร มิหนำซ้ำเสื้อผ้าที่ใส่ยังเป็นเพียงกางเกงยีนขายาวเอกสูงและเสื้อยืนตัวเล็กที่เรียกว่าแบบครอปสั้นเพียงเอวสีแดงเบอร์กันดี เน้นช่วงเอวเล็กคอดกิ่ว ปล่อยเส้นผมยาวสีดำสนิทละแผ่นหลังและหน้าอก ใบหน้านั้นแต่งแต้มเครื่องสำอางบางเบา ดูเป็นวัยรุ่นธรรมดาๆ คนหนึ่ง แต่หน้าตารูปลักษณ์เธอโดดเด่นเสียจนเขานึกหวงจนต้องถามย้ำอีกครั้งเพราะไม่อยากให้เกวลินออกไปข้างนอกในวันหยุดแทนที่จะใช้เวลาอยู่กับเขา“อย่าเกเรสิคะ” หญิงสาวหันมาประท้วง “ถ้าไม่ให้ไปพี่ครีมต้องสงสัยแน่เลย”เพราะไม่ต้องการให้ใครมองว่าเธอคบกับภามเพื่อเงิน หรือหวังเกาะเขากิน เกวลินจึงได้ขอร้องภามให้เขาเก็บเรื่องระหว่างกันไว้เป็นความลับจากทุกคน แน่นอนว่านั่นย่อมรวมถึงคีรีมาด้วย แม้เธอจะแปลกใจอยู่บ้างที่ภามไม่ชอบใจที่ต้องปกปิดความสัมพันธ์เพราะบอกตามตรง ใช่ว่าเธอจะไม่คิดว่าภามยอมคบเธอเพราะแค่อยากได้ตัวเธอ อยากเอาชนะ อยากเป็นเจ้าของ แต่พอเขาแสดงท่าทีไม่พอใจและพร้อมจะเปิดเผยความสัมพันธ์ มันก็ทำให้เธอใจชื้นขึ้นมาแต่ว่า

ทว่าถึงอย่างนั้น เมื่อได้ยินที่น้องสาวพูดเช่นนั้น ภามก็ยังถึงขึ้นเลิกคิ้วแล้วมองคนรักผ่สนกระจกมองหลังด้วยความประหลาดใจจริงๆ“หือ นี่เราก้าวหน้าถึงขั้นรู้จักคนในบ้านพี่แล้วเหรอจ๊ะลิน”เขาถามด้วยความอยากรู้จริงๆ และค่อนข้างรู้สึกเซอร์ไพรส์เป็นอย่างยิ่งที่คนรักรู้จักกับคนในครอบครัวเขามากถึงจนาดนี้ น้ำเสียงทุ้มนุ่มนวลที่เอ่ยถามคนรักอย่างอ่อนโยนนั้นทำให้คีรีมาพลันรู้สึกว่าตนเองเป็นคนนอกอย่าฃไรไม่รู้ เธอเบ้ปาก หมั่นไส้พี่ชายจอมเผด็จการ ปกติไม่มีเสียละที่จะพูดกับน้องสาวเสียงสองเสียงสามจ๊ะจ๋าอะไรเนี่ย แต่พอกับคนรักทั้งเสียงสอง ทั้งลินจ๊ะ ลินจ๋าขนมาจนหมด ฟังแล้วคันยุบยิบในหูในใจ เหมือนคนพูดไม่ใช่พี่ชายของเธออย่างไรอย่างนั้นทว่าถึงภามจะเป็นคนถาม แต่คนที่ตอบแทนก็ยัฃเป็นคีรีมาไม่ใช่เกวลินน้องสาวจอมแสบร้องเสียงดังขณะแขวะเขาอบ่างสนุกสนาน“โอ๊ย ลินมันรู้จักคนในบ้านทุกคน ก่อนจะมารู้จักพี่ภามอีก!”ภามเลยได้แต่ละมือจากพวงมาลัยข้างหนึ่ง เขกหัวน้องสาวเต็มๆ แรงด้วยความหมั่นไส้ ก่อนจะหันไปตั้งใจขับรถ ทิ้งให้สองสาวคุยกันหงุงหงิง ส่วนตัวเขาก็คอยฟังเงียบๆเอาจริงๆ ที่ไม่ตอบแทนเกวลินมากไปกว่านี้ เพราะเขาก็อย