All Chapters of พ่ายรักเมียชั่วคราว: Chapter 11 - Chapter 20

เกวลินได้แต่ครางหน้าซีดเผือด เถียงอะไรไม่ทันเพราะคิดไม่ออก ด้วยปกติเธอไม่ใช่คนที่โต้เถียงอะไรกับใครได้เก่ง จึงมักเป็นฝ่ายเสียเปรียบเสมอ“ไม่ต้องมาเรียกกูอีลิน! มึงมันคนเนรคุณ นี่ที่หนีไปน่ะไม่มีเงินแล้วใช่ไหมถึงซมซานกลับมาบ้านกู อย่าฝันเลยว่ากูจะให้มึงมาเหยียบบ้านกูอีก แล้วที่มึงอยู่ฟรีเป็นปีๆ ก็ต้องจ่ายเงินให้กูด้วย ไม่อย่างนั้นของในห้องมึงกูจะเอาไปโยนทิ้งให้หมด!”“ลุงสง! หนูไม่ได้...”“เถียงกูเหรอ ปีกกล้าขาแข็ง พาผัวมาบ้านแล้วคิดจะไม่ฟังคำสั่งกูแล้วใช่ไหมอีตัวซวย คนอย่างมึงไปที่ไหนก็ฉิบหายที่นั่น ทำทั้งพ่อทั้งแม่ตายแล้วยังทำกูซวยไปอีก”“เขาไม่ใช่สามีลิน!”เกวลินเถียงออกไปได้เพียงประโยคนี้เพราะประสงค์พูดมากเหลือเกิน เสียงดังลั่นของเขาเริ่มทำให้ผู้คนที่อาศัยแถวนี้ออกมามุงดูแล้ว ส่วนใหญ่ล้วนเป็นคนคุ้นหน้าคุ้นตากันทั้งนั้นเกวลินอายเหลือเกิน อายที่สุดก็คือภามที่ตอนนี้เธอไม่รู้ว่าเขามีสีหน้าอย่างไรนี่แหละที่เธอทำให้เธอไม่อยากให้เขามาที่นี่ภามเป็นผู้ดีขนาดนั้น ไม่สามารถทนความหยาบคายของประสงค์ได้หรอก“ไม่ใช่ผัวแล้วมึงหนีไปอยู่กับมันคือให้มันฟันมึงฟรีๆ ใช่ไหมอีลิน โธ่! อีร่าน! กูอุตส่าห์เ

ชลวีมองเพื่อนสนิทที่ลงมาหาเขาถึงห้องด้วยสายตาขบขันเล็กน้อย หลังจากที่ฟังอีกฝ่ายบอกเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดจบแล้ว“ซึ่งตอนนี้ แกก็เลยเอาน้องลินมาอยู่ด้วยกัน”“เออ ฉันสงสาร เด็กคนนี้ไม่มีที่ไปจริงๆ”ทั้งๆ ที่เคยตั้งใจว่าจะดูแลห่างๆ ก่อนหน้านั้นภามวางแผนชีวิตแล้วว่าคงจะ ‘ใช้เงิน’ ดูแลเกวลิน คงหาที่อยู่ที่ปลอดภัยให้แล้วเฝ้ารอเวลา แต่เพียงแค่เธอลืมตาขึ้นมาและพูดคุยกัน ความตั้งใจเดิมของเขาเหมือนจางหาย มิหนำซ้ำยังพัวพันกันจนยากจะแยกออกเพราะความสงสารกับสิ่งที่เห็นกับตาถ้าตอนนั้นเขาปล่อยมือไปจากเธอ ไม่เอะใจสงสัยว่าเกวลินอาจจะหนีไปอีกครั้ง ชีวิตของเกวลินอาจจะเลวร้ายลงมากกว่านี้ และสาเหตุที่ยากจะปฏิเสธก็คือเขามีส่วนร่วมนั้นภามอาจจะไม่ใช่คนดี แต่ก็ไม่ได้ร้ายเสียจนไม่ช่วยคนที่กำลังเดือดร้อนอย่างนั้น เงินล้านเดียวที่เสียไป มันเล็กน้อยมากเมื่อเทียบกับชีวิตทั้งชีวิตของใครอีกคนและเขาก็ยอมเสีย...เสียอย่างเต็มใจเสียด้วย“นายก็ดูแลตามสมควรละ อย่าไปทำอะไรเด็กอีกนะไอ้ภาม”ชลวีเอ่ยดักคอเอาไว้ แม้จะค่อนข้างประหลาดใจกับพฤติการณ์ผิดแปลกไปในคราวนี้ของภาม สหายสนิทของเขาผู้นี้แต่ไหนแต่ไรไม่ได้เป็นคนใจด

‘ลินเป็นของของพี่ พี่ไม่ยอมให้ลินไปไหน!’คำประกาศนั้นสะท้อนไปมาในหัวเธอ เกวลินมองคนประกาศตาโต และโดยไม่ทันตั้งตัว เธอก็ถูกเขาใช้มือจับปลายคางเอาไว้มั่น ก่อนที่ชายหนุ่มจะเป็นฝ่ายแนบจูบลงมาบนริมฝีปากเธอจนได้เกวลินได้แต่พยายามสู้ เธอทุบแผ่นหลังแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อแรงๆ แต่ดูเหมือนว่ายิ่งทุบเขาก็เหมือนกับเธอทุบหินเพราะภามไม่สะเทือนเลยสักนิด มิหนำซ้ำเขายังตอบโต้ที่เธอต่อต้านเขาด้วยการกัดริมฝีปากนุ่มของเธอแรงๆ จนเธอเจ็บจี๊ดขึ้นมาเกวลินแค้นใจจนน้ำตาคลอ ประท้วงอะไรไปภามก็รับมือได้หมดจนเธอไม่รู้จะทำอย่างไร เพราะเหมือนกับว่ายิ่งต่อต้าน ภามก็ยิ่งสนุกกับการได้ไล่ต้อนเธอเช่นนี้เมื่อเธอละพยศ ภามก็ยอมเบาแรงลง จูบของเขาจากที่รุนแรงเอาแต่ใจก็เริ่มแผ่วเบากระตุ้นให้เธอให้ความร่วมมือกับเขา จูบของภามทำให้หัวใจสาวสั่นไหว ตัวเธอสั่นอย่างห้ามไม่อยู่เมื่อถูกเขาปลุกเร้าความรู้สึกบางอย่างขึ้นมาภามขบเม้มกลืนกินริมฝีปากของเธอ เรียวลิ้นของเขาซอกซอนดูดดื่มความหวานจากหญิงสาว เกวลินให้ความรู้สึกหวานเสียยิ่งกว่าครั้งแรกที่เขาเคยสัมผัสเสียอีก!ภามฮึกเหิม ความโกรธที่สะสมมานานหลายวันนับตั้งแต่เห็นเกวลิน ‘สนิทสนม’ กับค

“อ๊า...”เกวลินกรีดร้องออกมาอย่างซ่านสยิวไปทั่วกายในยามที่กดแทรกแก่นกายของเขาเข้าสู่ใจกลางร่างของเธอ ไม่อ่อนโยนและเต็มไปด้วยความร้อนแรงในยามที่ชำแรกเข้ามาจนสุดในครั้งเดียวความคับแน่นและความรู้สึกที่ถูกครูดสีภายในกายนั้นทำให้เกวลินเหมือนจะแตกสลาย ถึงจะเคยมีอะไรกับเขาแล้วครั้งแรก ทว่าความรู้สึกในครั้งนี้กลับรุนแรงยิ่งกว่า และความใหญ่โตของเขาก็ทำให้เธอคับแน่นแทบปริแตก น้ำตาเธอไหลซึมอย่างห้ามไม่อยู่ เมื่อรู้สึกจุกแน่นไปทั้งช่องท้อง“พี่ภาม”เธอได้แต่กรีดร้องเรียกชื่อเขาอย่างห้ามไม่อยู่ สองมือเล็กปะป่ายไปทั่วด้วยไม่รู้ว่าจะวางไว้ตรงไหน“ลินแน่นมาก...” เขาส่งเสียงครางออกมาไม่ต่างกัน ขณะที่แนบริมฝีปากลงบนปลายคางที่เชิดขึ้นเพราะแรงอารมณ์ของเธอ “วิเศษที่สุด ลินแทบจะรัดพี่จนพี่แทบทนไม่ไหวแล้ว”สิ่งที่เขาพูดกับเธอยิ่งกระตุ้นให้เกวลินทั้งเขินอายและตัวสั่นเทาด้วยความซ่านสยิว สองขาได้แต่เกี่ยวรัดสะโพกสอบของภามแน่นเพราะไม่อาจควบคุมตัวเองได้“ลิน...”หญิงสาวไม่รู้จะตอบอย่างไรดี ความรู้สึกในยามนี้ไม่อาจเป็นตัวของตัวเองได้อีกต่อไปเพราะทุกอย่างถูกควบคุมโดยภามทั้งสิ้น“อ๊ะ พี่ภาม ลิน...”หญิงสาวได้แต่ผว

เกวลินถึงกับทนไม่ไหว ศีรษะเล็กทิ้งตัวลงบนหมอนอย่างอ่อนแรง ในยามที่ภามจงใจไม่ทำตามคำขอเพราะเขาเร่งจังหวะเข้าหาเธออย่างดิบเถื่อนกระแทกกระทั้นจนทำให้เธอแทบจะหายใจไม่ออก“พี่ภาม อ๊า เลิกเอาเปรียบลินได้แล้วค่ะ”เกวลินถึงกับกรีดร้องวอนขออย่างทนไม่ไหว เมื่อภามทำให้อารมณ์ของเธอพุ่งขึ้นสูง และในที่สุดเธอก็รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังระเบิดพร่างพราย เธอรับรู้ได้ถึงความสุขและผิวเนื้อที่ซ่านซ่าเพราะสิ่งที่เพิ่งปลดปล่อยออกไป ขณะที่ร่างกายโอบรัดความคับแน่นที่ถูกแทรกสอดเข้ามาอย่างเป็นจังหวะ และเธอรู้ว่าภามจงใจรั้งตัวเขาเอาไว้ขณะที่เขาแนบริมฝีปากจูบขมับเธอ และเธอก็รับรู้ว่าเขายังคงอยู่ในตัวเธอ แข็งขึง ร้อนผ่าว และเหยียดขยายรอการปลดปล่อยเมื่อเกวลินหอบหายใจจนทรวงอกสะท้าน ทว่าดวงตาของเธอจับจ้องมองคนตรงหน้า ก็เห็นว่าเขายิ้มให้เธอ คราวนี้รอยยิ้มเจ้าเล่ห์นั้นบาดตาเธอจนแทบทนไม่ไหว ภามเหมือนปีศาจที่ปลุกให้อะไรในตัวเธอตื่นเตลิด ล่อลวงให้เธอทำผิดร่วมไปกับเขาเธอประท้วงภามเงียบๆ ด้วยการใช้มือเล็กดันอกเขา และภามก็ตอบโต้กลับด้วยการจงใจดันสะโพกเข้าสู่ตัวเธอ เน้นย้ำหมุนวนปลุกเร้าให้เธอร้อนขึ้นมาอีกครั้ง ขณะที่จงใจแนบริ