All Chapters of พ่ายรักเมียชั่วคราว: Chapter 1 - Chapter 10

ปัง!เสียงปิดประตูดังสนั่นทำให้หญิงสาวร่างเล็กซึ่งกำลังซุกตัวอยู่บนเตียงกว้างถึงกับสะดุ้งตื่น เธอผวาลุกขึ้นนั่งท่ามกลางความมืดบนเตียงกว้างที่ตนเองล้มตัวนอนไปเมื่อสามสี่ชั่วโมงก่อน ด้วยความตกใจเพราะไม่คิดว่าห้องนอนในยามนี้จะมีผู้บุกรุกเข้ามา ทั้งๆ ที่เจ้าของห้องที่ไหว้วานกึ่งบังคับให้เธอมาอาศัยอยู่ที่นี่เพราะรู้ว่าเธอกำลังมีปัญหาทางบ้านได้บอกกล่าวกันแล้วว่าจะไม่อยู่ในประเทศเสียหลายวัน ซึ่งนั่นทำให้เธออดรู้สึกประหลาดใจไม่ได้ที่เจ้าของห้องพักได้กลับมาก่อนกำหนด ไม่เพียงมาเสียดึกดื่น มิหนำซ้ำยังมาอย่างเอิกเกริกถึงเพียงนี้“พี่ครีมเหรอคะ”เกวลินเอ่ยถามท่ามกลางความมืด น้ำเสียงหวานทว่าแหบพร่านิดๆ เพราะเพิ่งตื่นนอน แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้รับการตอบกลับจากคนที่บุกเข้ามาในห้องนอนภายในคอนโดมิเนียมหรูแห่งนี้ ทว่าท่ามกลางความมืดสนิทนั้นกลับรู้สึกได้ว่ามีร่างของใครคนนั้นที่เธอคาดว่าน่าจะเป็นเพื่อนรุ่นพี่ก้าวเข้ามาในห้อง และตรงดิ่งมายังเตียงนอนที่เธอครอบครองอยู่ในเวลานี้คีรีมาอาจจะกลับมาจากต่างประเทศก่อนกำหนดก็เป็นได้ เกวลินที่ถูกปลุกกลางดึกจึงพยายามเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟหัวเตียง ทว่าวินาทีที่แตะสัมผัส

หน้าเธอเขายังจำไม่ได้ แสงสว่างแค่นั้นไม่ได้เอื้อให้เขาเห็นหน้าผู้หญิงเมื่อชัดเจน อีกอย่างสมองเขาใช้งานได้ไม่ถึงครึ่ง นอกจากความรู้สึกส่วนล่างที่คึกคักฮึกเหิมต้องการการปลดปล่อยเขาก็จำอะไรไม่ได้มากหรอก ตอนนั้นยอมรับว่ามัวเมาในความปรารถนาจนยากจะห้ามได้มากกว่าจะสนใจพิจารณาว่าตัวเองนอนกับผู้หญิงคนไหน! มันมืดขนาดนั้นเขาไม่สนใจหน้าตาเท่ากับความอยากของตัวเองหรอก!“พี่ภาม หนูหายัยลินไม่เจอจริงๆ บ้าจริง! หายไปไหนทำไมไม่บอกอะไรกันสักคำ ตัวเองก็ใช่ว่าจะมีทางไปซะที่ไหนล่ะยัยเด็กนี่!”ตอนท้ายคนตัวเล็กกว่าบ่นอย่างหงุดหงิด ก่อนจะกดโทรศัพท์มือถือตนเองอีกครั้ง“โทรศัพท์เอาไว้ทำไมกันยัยลิน รับสายสิยัยน้องโง่!”เสียงเล็กบ่นพึมพำ ขณะที่ภามได้แต่โคลงศีรษะกับท่าทีร้อนใจของน้องสาวต่อมาคีรีมาก็เปลี่ยนเป็นตื่นเต้น แล้วตะโกนใส่โทรศัพท์เสียงดังลั่น“ฮัลโหลลิน! แกอยู่ไหนพี่เป็นห่วงแกจะตายอยู่แล้วนะ!”ทว่าวินาทีต่อมาคีรีมาก็ชะงัก เบิกตากว้างแล้วรับคำเสียงระรัวแค่ ‘ค่ะๆ’ ก่อนจะวิ่งออกไปข้างนอกอย่างรวดเร็ว ขณะที่ภามก็อดไม่ได้ที่จะตามติดคีรีมาไปด้วยเขาไม่ได้ห่วง ‘เด็กลิน’ อะไรนั่น แต่บางอย่างที่คาใจก็อยากไปเห็นเด็ก

‘เจ็บ...’เกวลินร้องออกมาเสียงแผ่วเบา ความรู้สึกเสียวซ่านและอารมณ์พิศวาสที่ถูกปลุกเร้าขึ้นมาจากคนเหนือร่างนั้นจางหายไปในทันทีที่เขาแทรกสอดแก่นกายแข็งขึงร้อนผ่าวใหญ่โตเข้าสู่ร่างกายของเธอวินาทีที่เขาโจนจ้วงเข้าหาเธออย่างดิบเถื่อนนั้นทำให้เธอถึงกับได้สติหลังจากที่เตลิดไปกับสัมผัสปลุกเร้าอย่างชำนาญของคนเหนือร่าง น้ำตาหยดเล็กไหลซึมจากหางตาร่วงรินลงสู่หมอนใบนุ่มที่ตนเองหนุน สองมือเล็กจิกข่วนแผ่นหลังกว้างหนั่นแน่น ทว่ายิ่งเธอต่อต้านดึงดัน คนที่อยู่เหนือร่างกลับไม่สะเทือนสักนิด ซ้ำยังกดสะโพก บดเบียดตัวตนใหญ่โตนั่นเข้าสู่ความอ่อนนุ่มของเธอมากขึ้น‘แน่นมาก...’ชายหนุ่มเหนือร่างครางเสียงสั่นพร่า เต็มไปด้วยอารมณ์และนั่นทำให้เกวลินได้แต่กัดริมฝีปากแน่นไม่ตอบอะไร วินาทีนี้ใครจะมีปัญหาตอบอะไรได้!‘ฉันคิดว่าเธอยังไม่เคยใช่ไหม คิดยังไงมารับงานนี้’ เขาเอ่ยถามขณะที่ก้มหน้าลงมาคลอเคลียกับทรวงอกของเธออีกครั้ง ทว่าถึงอย่างนั้นก็ไม่คิดรอคำตอบอะไรเมื่อเขาเอ่ยต่อไปด้วยน้ำเสียงรัญจวนใจ ‘อย่าเกร็ง...’ เขากระซิบบอกเท่านั้นก่อนจะครอบครองยอดอกของเธอด้วยริมฝีปาก เรียวลิ้นตวัดกลืนกินยอดอกเธอ ขบเม้มทิ้งร่องรอยบนเน

หลังจากที่ดูจนแน่ใจแล้วว่าเกวลินหลับสนิทดี ภามก็ออกมาข้างนอกห้องนอนที่ให้หญิงสาวยึดครอง ส่วนตนเองนั้นกลับไปยังห้องทำงานหลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวใหม่ในชุดอยู่บ้านแล้วเสร็จ ถึงวันนี้จะเป็นวันพักผ่อนของเขา ทว่าเอาเข้าจริงก็มีหลายเรื่องที่รองประธานกรรมการอย่างเขาต้องจัดการอีกไม่กี่ปีเขาจะต้องขึ้นเป็นผู้บริหารสูงสุด งานของเขาทุกวันนี้แทบจะไม่มีวันหยุด หลังจากส่งข้อความไปสั่งงานกับเลขาฯ ส่วนตัวแล้วเขาก็นั่งอยู่ในห้องทำงานนั้น พยายามทบทวนว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นเขาควรจะทำอย่างไรต่อไป และข้อเสนออะไรที่เขาจะให้ผู้หญิงคนนั้นเป็นการชดใช้ได้บ้างกับสิ่งที่เกิดขึ้นถึงคีรีมาจะพยายามยืนยันว่าเกวลินเป็นคนดี เหมือนจะแย้มพรายกลายๆ ให้เขารับรู้ว่าเธอไม่เอาเปรียบใครแต่เขาไม่เชื่อหรอก...ไม่เชื่อสักนิดผู้หญิงไว้ใจได้ที่ไหน ต่อให้ต่อหน้าดูซื่อแค่ไหน ทว่าสุดท้ายก็ไม่ต่างจากงูพิษที่แว้งกัดแล้วทำให้ชาวนาที่เก็บมาชุบเลี้ยงอย่างเขาต้องตายเขาเคยเกือบตาย และผ่านมาได้ ฉะนั้นไม่ว่ายังไงก็จะไม่ไว้วางใจอีกไม่ว่ากับใครหน้าไหนทั้งนั้นสงสารเวทนาและรู้สึกผิดเป็นเรื่องหนึ่ง แต่การแต่งงานนั้นเป็นอีกเรื่อง เขาโตเกินกว่าจะ

“ลินไม่ต้องการการดูแลจากพี่ภามค่ะ”หญิงสาวตอบออกไปอย่างหนักแน่นในที่สุด เธอยังจำประโยคที่เขาพูดได้เป็นอย่างดี‘พี่ให้ได้ทุกอย่างยกเว้นการแต่งงาน’เธอไม่ได้ต้องการการแต่งงาน มันไม่ใช่สิ่งที่จะทำให้คนสองคนต้องมาแต่งงานกันได้เพียงเพราะความผิดพลาดชั่วคืนแต่การแต่งงานนั้นสะท้อนให้เห็นว่าเพราะเขาไม่มีความรักให้ ถึงไม่อยากให้เกิดการแต่งงานอย่าว่าแต่ความรักเลย แค่รู้จักกันมาก่อน รู้ว่าบนโลกใบนี้มีผู้หญิงอย่างเกวลินอยู่ด้วยเขาก็เพิ่งรับรู้เมื่อคืนนี้เอง!“...ลิน”ภามเรียกชื่อเธออย่างไม่พอใจนัก เห็นได้ชัดจากหัวคิ้วที่ขมวดมุ่นเข้าหากันทันทีคงไม่คิดว่าเธอจะปฏิเสธสินะ...แต่เธอไม่ต้องการจริงๆไม่ได้อยากใช้ข้ออ้างนี้จับผู้ชายรวยๆ“ให้มันเป็นเรื่องผิดพลาดเถอะค่ะ” เกวลินบอกเขาเสียงเบาทว่าสั่นเครือด้วยความรู้สึกเจ็บปวดวาบลึกในอกอยู่ “ลินไม่เอาอะไรจากพี่ภามเลย ไม่เอาเงิน ไม่เอาอะไรทั้งนั้น”ไม่ต้องการการรับผิดชอบใดๆ จากเขาทั้งสิ้น!เธอไม่ต้องการให้เขาทำดีกับเธอ เธอรู้ว่าถ้าภามทำดีกับเธอ มันจะทำให้เธอถลำลึกไปมากกว่านี้เธอไม่อยากมีสายสัมพันธ์อะไรใดๆ กับเขาไม่ต้องการ ไม่อยากมีเธอกับเขาอยู่กันคนละชั้