All Chapters of พ่ายรักเมียชั่วคราว: Chapter 31 - Chapter 40

หนึ่งเดือนต่อมา“วันนี้เมียเราใจดีจัง”ภามพลิกตัวก่อนเอวคนที่ยืนอยู่ข้างเตียง หลังจากที่เธอกลับเข้ามาปลุกให้เขาตื่นกินอาหารมื้อเช้าในช่วงเวลาเที่ยงวัน เนื่องจากเมื่อคืนนี้บอกตามตรงว่าเขากับเกวลินแทบไม่ได้นอน เพราะเขามัวแต่กินเธอจนเกือบรุ่งสาง ช่วงนี้เกวลินทั้งอ่อนหวานและเอาอกเอาใจเขายิ่งกว่าเดิม อะไรๆ ก็ไม่ขัดใจยอมตามใจกันไปเสียหมด จนทำให้เขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เลยและทั้งๆ ที่เธอกับเขาก็ต่างแทบจะไม่ได้นอน เกวลินก็ยังเป็นคนที่ตื่นก่อนแล้วลุกมาเตรียมอาหารให้ อันที่จริงภามรู้สึกตัวไปรอบหนึ่งตอนที่เธอผละจากอ้อมกอดของเขาบนเตียง แต่เวลาต่อมาเขาก็หลับต่ออย่างรวดเร็ว กระทั่งเกวลินเข้ามาปลุกนี่แหละถึงตื่นถึงแม้จะนอนน้อย ทว่าเวลาการนอนของเขาก็เต็มอิ่มดี ภามมองใบหน้าหวานของคนช่างเอาใจแล้วอมยิ้มขณะซุหน้ากับเอวเล็กที่เขาคว้ามากอดหมับแน่นเขาชอบชีวิตแบบนี้เหลือเกิน เกวลินทำให้เขาเคยชินกับการมีเธออยู่ในชีวิต จนกระทั่งตอนนี้ภามวาดภามไม่ออกเลยว่าถ้าไม่เจอเธออยู่ด้วยกันนั้นจะเป็นอย่างไรปกติแล้วเขาคบกับผู้หญิงแทบไม่เคยทิ้งช่วงห่างนาน แต่ไม่เคยมีใครเข้ามาถึงพื้นที่ส่วนตัวของเขาแบบนี้ พวกเธอล้วนผ่า

“อะไรนะคะแม่ พี่แพรกลับมาแล้วเหรอ” คีรีมาที่กลับบ้านมาในช่วงเย็นหลังจากที่ออกไปตระเวนช่วยเพื่อนสนิททำงานที่ร้านขายติ่มซำที่บ้าน เนื่องจากช่วงนี้ตัวเธอยังไม่ได้ทำงานอะไร และกำลังอยู่ในช่วงตัดสินใจว่าชีวิตจะไปทางไหนต่อดีทว่าเมื่อกลับมาถึงบ้าน ก็พบมารดาทำท่ายิ้มมีความสุขอยู่ พอสอบถามแล้วถึงได้รู้เรื่องราวทั้งหมด และแน่นอนว่าคีรีมาไม่ได้ดีใจสักนิดที่แพรวากลับมาเลย!กลับมาทำไมตอนนี้ ทั้งๆ ที่ยัยป้านี่มันทิ้งพี่ชายของเธอไปน่ะ!“อื้อ” คุณรสิกาผงกศีรษะรับ “แวะมาเยี่ยมแม่ทุกวัน ถึงไม่บอกก็รู้ว่าแวะมาหาใคร แม่เลยเรียกภามมาที่บ้านให้มาเจอกัน แม่ก็คิดอยู่ว่าภามรอแพรตลอดเลย”เธอเอ่ยด้วยท่าทีภูมิใจ แพรวาเองก็เป็นคนดีใช้ได้ รู้จักกันมาตั้งนาน ครอบครัวก็รู้จักกันดีตั้งแต่รุ่นปู่ย่า ตั้งแต่แพรวาไปเรียนต่อที่อเมริกา ภามก็ไม่มีใครที่จริงจัง ไม่มีท่าทีจะแต่งงาน นั่นทำให้เธอรู้สึกได้ว่าลูกชายเธอกำลังรอแพรวาอยู่ พอวันนี้แพรวากลับมาแล้ว จึงอยากให้ทั้งสองคนสมหวังเสียทีเธออยากเลี้ยงหลานแล้ว“ยัยพี่แพรมันกลับมาทำไมเนี่ย โอ๊ย แม่ตีครีมทำไมคะ”คีรีมาร้องลั่น แล้วเอามือลูบแขนที่โดนแม่ตีป้อยๆ“พูดไม่เพราะนะเรา

“ทำไมลินตื่นเช้าจังเลยจ๊ะ”ภามถามคนที่เดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่เขารู้สึกตัวเพราะเธอปุบปับลุกขึ้นมาจากอ้อมกอดของเขาในเวลาเช้าตรู่ และนั่นทำให้เขาพลอยตื่นไปด้วยและเมื่อมองนาฬิกาก็พบว่ายังเช้าอยู่มาก ซึ่งไม่ใช่เวลาปกติที่เกวลินจะตื่นเลย“พอดีปวดท้องเข้าห้องน้ำน่ะค่ะ”เกวลินที่เดินมาหยุดตรงหน้าภามด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนักตอบกลับสงสัยเพราะช่วงนี้เธอเครียดหนัก นับตั้งแต่แพรวากลับเข้ามาในชีวิตของภาม เธอนอนไม่ค่อยหลับ กินอะไรไม่ค่อยลงจนร่างกายอ่อนเพลียไปหมด แต่วันสองวันนี้อาการแสดงออกชัดเจนสุด แต่เมื่อวานก็ยังไม่หนักเท่าวันนี้ที่ทำให้เธอต้องลุกพรวดพราดทำเอาภามรู้สึกตัวจนได้“เหรอจ๊ะ” ภามตอบรับขณะลุกไปหาคนที่หน้าท่าทางไม่มีแรงแล้วประคองให้หญิงสาวกลับมานั่งบนเตียง “ไปหาหมอไหม หน้าลินดูเป็นซีดๆ นะ ปวดนานแล้วหรือยัง พี่สังเกตว่าลินตื่นเช้าผิดปกติมาสองสามวันแล้ว”เขาเอ่ยด้วยความเป็นห่วงเกวลินอาจจะคิดว่าตัวเองปกปิดอาการป่วยจากเขาได้เป็นอย่างดี แต่เธอคิดผิด ถึงเขาจะไม่พูดอะไรแต่ก็สังเกตเห็นความผิดปกติของเธออยู่ตลอด ซึ่งเขาไม่ค่อยไว้ใจเลยเขาไม่รู้ว่าช่วงนี้เธอเป็นอะไรจึงทำท่าเก็บเนื้อเก็บตัวเหมือ

“ลินเอ๊ย...ยัยโง่ ยัยงี่เง่า”คีรีมายิ่งฟังยิ่งปวดใจตามจนแทบอยากจะร้องไห้“สัญญากับลินนะ” เกวลินขอร้องรุ่นพี่สาวอีกหนด้วยสีหน้าเว้าวอนหมดหัวใจ “แล้วพอทุกอย่างโอเคแล้ว ยังไงลินก็คงจะคิดได้เองว่าจะทำยังไงต่อไป”“อย่าได้คิดหนีไปจนไม่ติดต่อพี่นะ” คีรีมาสำทับอย่างหนักแน่น แต่ก็เป็นสัญญาณบ่งบอกว่าเธอจะทำตามที่เกวลินขอ “สัญญานะ ยังไงในท้องลินก็หลานพี่ แม่พี่กับป๋าไม่มีทางทิ้งลิน ถ้าพี่ภามทิ้งลินแต่คนอื่นๆ จะไม่มีวันทิ้ง โดยเฉพาะที่ลินมีหลานของตระกูลเศรษฐวัฒน์อย่างนี้!”เกวลินพยักหน้ารัก อีกครั้งที่น้ำตาของเธอร่วงรินอย่างห้ามไม่อยู่เธอทั้งปวดใจและทรมานไปหมด แต่กลับไม่รู้ว่าตนเองควรจะทำอย่างไรต่อไปดีบางทีอาจจะมีทางออกให้เธอเลือกเดินสักทาง แล้วความเจ็บปวดของเธอคงจะสิ้นสุดลงระหว่างที่กำลังจมอยู่กับความคิดของตนเอง เสียงกริ่งที่ดังขึ้นจากหน้าประตูก็ทำให้เธอกับคีรีมาชะงัก แล้วมองหน้ากันด้วยความประหลาดใจ“สงสัยพี่ภามกลับมาแล้ว”เกวลินเอ่ยขณะรีบเช็ดน้ำตา แม้จะประหลาดใจที่ภามกดกริ่ง ทั้งๆ ที่เขาก็มีคีย์การ์ดและรู้รหัสปลดล็อกประตูอยู่แล้ว“เดี๋ยวลินไปเปิดเองค่ะ”เกวลินอาสาแทนคีรีมาที่ลุกขึ้นอีกฝ่าย

“เหรออออ” หญิงสาวลากเสียงยาวกวนโมโหพี่ชาย ทั้งที่ออกจะประหลาดใจนิดๆ ที่ภามไม่ยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้น เกวลินไม่ใช่คนโกหก แพรวามาหาภามทุกวัน วันนี้ก็ไปหากัน มีแต่พี่ชายเธอนั่นแหละที่เริ่มโกหก! “ไปไหนมาไหนด้วยกันจนเป็นข่าวขนาดนี้ ใครจะเชื่อ!”แม้จะประหลาดใจอยู่บ้างว่าน้องสาวเอาเรื่องแบบนี้มาจากไหน เขาไม่เคยไปไหนกับแพรวา มีแค่หล่อนนั่นแหละไปดักหน้าดักหลังรอพบเขาจนน่ารำคาญ เขาพยายามหนีด้วยซ้ำเพราะไม่อยากให้เกวลินไม่สบายใจ และเธอก็เคยบอกว่าเธอเชื่อใจเขาเรื่องนี้ เขาถึงไม่ได้กังวลอะไรแต่ใครจะไปรู้ว่ามันจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น!“พี่ไม่ต้องการให้ใครเชื่อ ถ้าลินสงสัยทำไมไม่ถามพี่เอง!”เขาบอกอย่างถือดี เพราะนี่ไม่ใช่เรื่องที่ต้องมาอธิบายกับคีรีมา คนที่เขาควรบอกคือเกวลินต่างหากแต่เธออยู่ไหนล่ะ?เลิกล้อเล่นบ้าๆ นี่แล้วกลับบ้านซะ!“อย่ามาทำเป็นพูดว่าลินไม่ถาม” คีรีมาเอ่ยเสียงหยัน “ครีมเชื่อเหอะว่าลินมันถามแต่พี่ไม่ตอบไปตรงๆ ใครมันจะไปเชื่อว่าไม่มีอะไรถ้าพี่ยังควงกันออกงานอยู่ตลอดอย่างนี้!”“ก็แพรนั่นงานวันเกิดพ่อแพรไง พี่ต้องไป! อีกอย่างแพรเขาขอว่าครั้งสุดท้าย”นั่นเป็นแค่ครั้งเดียวเอง และที่เขาตกลง