บททั้งหมดของ อยากเป็นแฟนหมอ ( NC 18+ ): บทที่ 71 - บทที่ 80

“ใบอยู่นี่นะคะ ไม่มีใครทำอะไรพี่ได้แล้ว ใบอยู่ตรงนี้แล้ว” น่าแปลกที่เธอตัวเล็กกว่าเขามาก แต่อ้อมกอดของใบบุญญากลับอบอุ่น ทำให้ร่างหนาของอินน์รู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย “พี่รักใบ” “ใบก็รักพี่ค่ะ พี่อินน์” เธอช้อนใบหน้าหล่อเหลาของเขามาพรมจูบ ก่อนจะจูบดูดดื่มเพื่อปลอบโยนและลบอดีตอันแสนเลวร้าย สองลิ้นรัดเกี่ยวกันไม่ต่างจากสองร่างที่กอดเกี่ยวกันอย่างแสนคิดถึง ความค้างคาใจของอินน์ในตอนนี้ถูกแทนที่ด้วยความจริงที่เขาจำได้ทุกเหตุการณ์ แม้มันจะโหดร้าย แต่เพราะวุฒิภาวะที่เพิ่มขึ้น จิตใจที่เข้มแข็งขึ้น และกำลังใจแสนดีจากคนในอ้อมกอด เขาคิดว่าเขาจะผ่านมันไปได้ เจ้าประกายแก้วรัตนายิ้มกับท่าทีของสองหนุ่มสาว เมื่อทั้งสองเปิดประตูห้องทำงานออกมา ใช่ว่าเจ้าท่านจะไม่รู้ถึงความสัมพันธ์ของทั้งคู่ เพราะได้รับรายงานตลอดว่าทั้งสองแอบย่องเข้าหากันมาสักพักแล้ว วันนี้เมื่อเห็นทั้งคู่รักและดูแลกันอย่างนี้ เจ้าเองก็หมดห่วง อินน์เหมือนตัวคนเดียวบนโลกใบนี้ นอกจากเจ้าผู้เป็นป้าแล้วก็ไม่มีญาติสนิทที่ไหนอีก “เราคบกันอยู่ครับเจ้าป้า” อินน์บอกกับผู้เป็นป้า

“อา...อา” เสียงร้องครางของทั้งคู่ดังแรงมากขึ้นเมื่ออินน์กระแทกบั้นเอวเข้าหาร่างเปล่าเปลือยที่ตอนนี้นอนร้องครางเพราะความสุขสมรอบที่สาม และกำลังจะตามติดเขาไปถึงฝั่งฝันด้วยกันอีกรอบ “อ๊า / อ๊า” ทั้งสองร้องครางด้วยกันทั้งคู่ เขาทิ้งตัวลงนอนทับร่างโปร่งบาง กอดเธอไว้แน่นและกระตุกตัวตนฉีดพ่นทุกอย่างในกายสาว ใบบุญญาเองก็กระตุกเกร็งไปพร้อมกับเขา “ดีจัง” เธอพึมพำกับรสสวาทครั้งแรก ดียิ่งกว่าลิ้นของเขา “ทูนหัว โคตรดี” ครั้งแรกของทั้งสองคนที่สามารถสอดใส่กันได้ ทั้งคู่ต่างดีใจเหมือนกับว่าครั้งนี้พวกเขาทำภารกิจครั้งยิ่งใหญ่ที่หนักอึ้งสำเร็จเสียที หลังจากที่รอและทดลองมานาน “คุณอินน์! อื้อ” เธอตีไหล่กว้าง เมื่อเขาชันตัวลุกขึ้นเหมือนจะถอดถอนตัวตนออก แต่กลับขยับเข้าออก “ต่อเลยเนอะ” คำขอของเขาทำเธอหน้าร้อนผ่าว “ค่ะ ต่อเลย” แต่คนอย่างหมอใบมีเหรอจะถอย ก็มาสิคะ กว่าบทรักครั้งแรกของเขาทั้งสองคนจะจบลงต้องเรียกว่าฟ้าเหลืองมีอยู่จริง ใบบุญญาต้องขอยอมแพ้กับความแข็งและแรงดีของคุณอินน์ เธอยื่นมือไปจับเจ้าน้องชายเขา หวังว่าครั

อย่างที่เป็นข่าวดังในช่วงนี้ คงไม่พ้นเรื่องของนักร้องดังฟ้องภรรยายักยอกทรัพย์ ทั้งที่อยู่ด้วยกันมายี่สิบกว่าปี พอมีเมียน้อยเท่านั้นแหละ เมียหลวงฟ้องเมียน้อย ผัวมาฟ้องเมียหลวง วุ่นวายดีแท้ “แต่มึงก็ไม่ต้องมืดไปตามอาชีพที่ทำก็ได้ธรณ์” “ไม่รู้สิวะ พอโดนหลอกเรื่องส่งเด็กเรียนแล้ว ก็ไม่อยากมีอีกแล้วความรัก เสียทั้งเงินเสียทั้งใจ” ธรณ์บ่นอุบ เงินหลายล้านที่เลี้ยงเด็กสี่ปี เขาช่วยเธอทุกอย่าง จุดจบของสายเปย์ “อย่าลืมว่ามึงก็ได้เขา สี่ปีมึงนอนกับน้องเขาไปกี่ครั้ง ถ้าไปซื้อแดกจะไม่แพงกว่าที่มึงจ่ายเหรอ” อินน์ว่า เด็กของไอ้ธรณ์ก็ระดับดาวมหาวิทยาลัย เกรดโฟร์เอ “เฮ้อ...มันก็ใช่” ธรณ์บ่นพึมพำ เพราะว่าเกรดโฟร์เอไงถึงได้เสียดายและเสียใจด้วย เพราะเขาดันมีใจรักจริงหวังแต่ง “เออ เลิกพูดถึงน้องเขาเถอะ อย่างมึงหาใหม่เดี๋ยวก็ลืมเอง” อินน์ตัดบท ถ้ามัวแต่พูดเรื่องเด็กเก่าของเพื่อน วันนี้ทั้งวันคงไม่จบ “แล้วมึงกับคุณหมอใบนี่ยังไง รักจริงหวังแต่ง” ธรณ์ถาม “อืม อยากแต่งเสียวันพรุ่งนี้ได้ไหมวะ” อินน์หัวเราะ “ใจเย็นเพื่อนกู มึงขอเขาแล้วเหรอวะ

“จ้า หวังว่าคุณอินน์ของแกคงได้มีโอกาสไปงานรับปริญญาลูกตัวเองนะ แต่ถ้าเขาไม่คิดจะมีลูกก็แล้วไปนะแก จะได้ไม่กดดันทางแกด้วย” คำพูดของลูกพีชทำให้คนฟังหน้าหงอย “ป้าเขาอยากมีหลาน เขาเป็นคนสืบสกุลคนเดียว” “นั่นไง แรร์ไอเทมของแทร่ แล้วทีนี้จะทำยังไงฮึ อีใบ” “พีช ทำไงดีอะ ตอนนี้รักเขาหัวปักหัวปำแล้วอะ ไม่เลิกกันนะ แต่ก็ยังไม่อยากมีลูก เอาไงดีแก แกรับอุ้มบุญไหม” “ฝันไปเถอะย่ะ ลูกใครก็ลูกมันสิ อุ้มท้องเอง จะมาวุ่นวายกับเพื่อนทำไม แล้วอย่างกับไม่รู้ว่าพี่ชายแกขี้หวงแค่ไหน” ลูกพีชแหวใส่เพื่อนรัก “คลินิกกำลังไปได้สวยเลย ตอนนี้เรามีคนไข้มาใช้บริการและช่วยคนได้เยอะเลยแก ฉันกลัวว่าถ้าแต่งงานแล้วจะไม่มีเวลาทำงาน” นั่นเป็นสิ่งที่ลูกพีชรู้อยู่แล้วว่าเพื่อนต้องคิดแบบนี้ “กลับไปคุยกันให้รู้เรื่อง อย่าปล่อยผ่าน เรื่องบางเรื่องมันต้องคุยตั้งแต่เริ่มคบกันเลย อย่าต้องเสียเวลาทั้งเราและเขา เพราะถ้าเป้าหมายชีวิตไม่ตรงกัน มันก็ไปกันไม่ได้” ลูกพีชเน้นย้ำสิ่งที่พ่อภาสหรือพ่อสามีย้ำให้เธอแอบมาคุยกับใบบุญญา เพราะรู้ว่าเรื่องแบบนี้คนเป็นเพื่อนจะคุยได้ดีกว่

“วันนี้เราไม่ได้รีบไปไหน พี่ว่า...” อินน์ลูบแก้มใส แววตาเขาบ่งบอกว่าต้องการอะไรจากเธอ “หื่น!!!” เธอว่าคนหื่นตรงหน้า “จริงครับ อยากมาก” อินน์ว่าทั้งยังกอบกุมหน้าอกงามบีบเบา ๆ อย่างขออนุญาต “อื้อ” เธอครางเบา ๆ การตอบรับและชุดใส่สบายอยู่บ้านก็ถูกเขารูดออกจากร่าง ส่วนเขาเองก็ถอดง่ายเหลือเกิน ไม่กี่วินาทีก็เปลือยเปล่า ห้องแต่งตัวขนาดใหญ่และมีกระจกรอบด้าน บนโซฟาทรงกลมมีสองร่างกำลังเล่นรักกันอีกครั้ง ใบบุญญาถึงกับหน้ามืด เพราะกว่าจะได้กินข้าวเช้า เวลาก็ล่วงเลยไปเกือบเที่ยง เธอเป็นหมอนะ ไม่ใช่พระ จะได้ฉันเพล คิดแล้วก็อดค้อนคนตรงหน้าไม่ได้ “ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นเลย ใครใช้ให้ใบน่ารัก” นอกจากชมว่าน่ารักแล้ว อินน์ยังกดจมูกลงสองข้างแก้มคนตัวเล็กฟอดใหญ่ “ข้ออ้างของคนหื่น” “ว่าพี่เดี๋ยวโดนอีกยก” เขาขู่ไม่จริงจัง แต่ถามว่าทำได้ไหม ทำได้สบาย อินน์รู้สึกว่าช่วงนี้พลังชีวิตเขาล้นเหลือ การมีเมกเลิฟมันดีอย่างนี้สินะ ก่อนหน้านี้เขาแค่ปลดปล่อยความต้องการที่มีตามธรรมชาติ ทำให้มันเสร็จ ๆ ไป แต่ตอนนี้ไม่ใช่ ยี่สิบ