บททั้งหมดของ อยากเป็นแฟนหมอ ( NC 18+ ): บทที่ 51 - บทที่ 60

“ไม่ต้องห่วงครับคุณตำรวจ เดี๋ยวผมจะพาพี่ลัดดาไปที่โรงพักเองครับ ช่วงเวลาที่ว่าคนงานในคุ้มเข้านอนแล้วครับ เดี๋ยวผมจะเตรียมหลักฐานไปด้วย ขอเวลาเราเตรียมหลักฐานที่อยู่ของพี่ลัดดาก่อนนะครับ” อินน์บอกกับตำรวจอย่างไม่มีความกังวล ใบบุญญาอดชื่นชมความสุขุมของเขาไม่ได้ เขารับมือกับทุกสถานการณ์ได้ดี ลัดดายังคงสะอื้นน้อย ๆ รู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ได้ยิน หลายเดือนที่ผ่านมาเธอไม่ได้ติดต่อดนัยเลยสักครั้ง เธอพยายามใช้ชีวิตของเธอ พยายามก้าวข้ามความเจ็บปวดที่เคยได้รับ ในใจลึก ๆ เธอยังรักเขาและหวังดีกับเขาเสมอ แต่เขาไม่เคยหวังดีกับเธอเลยสักนิด แม้แต่เวลานี้เขาก็ยังคิดจะทำร้ายเธอ คนเราต้องเกลียดกันแค่ไหนถึงทำร้ายกันได้ขนาดนี้ หลังจากเจ้าหน้าที่ตำรวจกลับไปแล้ว อินน์จึงเรียกลัดดาให้ไปหาที่ห้องทำงาน ซึ่งห้องนี้มีระบบคอมพิวเตอร์ที่สามารถบันทึกภาพย้อนหลังหน้าห้องพักของเจ้าหน้าที่ในคุ้ม อินน์ยังไม่ได้เปิดดูภาพในกล้อง เขาอยากถามจากปากของลัดดาก่อน คนเราจะอยู่ร่วมคุ้มกันอย่างไรก็ต้องมีความเชื่อใจกัน “พี่ลัดดาไม่ได้ทำใช่ไหมครับ” อินน์ถามย้ำทั้งยังจ้องหน้

“อ๊า...ดีจัง” เขาพึมพำก่อนจะจูบเธออีกครั้ง คนขอจุ๊บที่ได้ทั้งจุ๊บทั้งจูบและมือหนาที่ฟอนเฟ้นหน้าอกเธออย่างลืมตัว แต่ก็ยังดีว่าเวลานี้ทั้งสองอยู่กันตามลำพังในห้องทำงานของอินน์ “อื้อ” ใบบุญญาร้องครางเบา ๆ เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกถึงความเปียกชื้นกลางกายสาว เธอมีอารมณ์... ร่างโปร่งบางโดนอุ้มไว้บนตัก เธอรู้สึกถึงความแข็งขึงที่กำลังดุนดันสะโพกนุ่ม อินน์เองก็มีอารมณ์ “คุณอินน์...อื้อ” เสื้อยืดตัวบางถูกรั้งขึ้นกองเหนือทรวงอก เขาครอบครองยอดถันและดูดกลืน ความเสียวซ่านเล่นงานเธอไม่หยุด เธอมีอารมณ์ในเวลาที่ไม่ควรมีและในสถานที่ที่ไม่ใช่เตียงนอน กลางกายสาวและชายหนุ่มมีผ้าขวางกั้นหลายชั้น แต่เขาทั้งสองยังรู้สึกถึงความต้องการของอีกฝ่าย อินน์จับเอวบางขยับเนินเนื้อให้รูดกับตัวตนแข็งแกร่งของเขา ความอุ่นชื้นทำให้เขารับรู้ว่าเธอกำลังมีอารมณ์ “แฉะเหรอใบ” เขาถามทั้งที่มือและปากยังอยู่บนหน้าอกเธอ “ค่ะ เสียว” เธอบอกกับเขาเสียงกระเส่า “พี่ทำให้นะ” เขาเอนร่างบางให้นอนลงบนโซฟาตัวใหญ่ที่เป็นกึ่งเตียงนอน “คุณ

ยังไม่ทันจะเห็นหน้าค่าตา เมียรักของเขาก็ตื่นเต้นกับนามสกุลแล้ว เชอะ! ‘โชติภิวรรธ’ ก็ดังเหมือนกันนะ “คุณอินน์เชิญพ่อกับแม่กินข้าวที่คุ้มอินทฐานนท์ด้วยค่ะ เจ้าป้าคุณอินน์มีสวนดอกไม้ใหญ่มากเลยนะคะแม่ ที่คุ้มก็มีเรือนดอกไม้ มีดอกทิวลิปด้วยนะคะ” ยิ่งได้ยินลูกสาวเจียระไนคุณสมบัติของแฟนหนุ่ม ภาสยิ่งหมั่นไส้ นึกอยากหาข้อติของชายหนุ่มที่ชื่ออินน์ แอบหมั่นไส้นิด ๆ ที่ลูกสาวตาเป็นประกายเวลาพูดถึงแฟน ลูกของเขายังเด็ก ไม่อยากให้มีแฟนเลย “อายุเท่าไหร่แล้ว คุณอินน์อะไรนั่น” ภาสเอ่ยถาม “สามสิบแปดค่ะ” “แก่!!!” ลูกเขาเพิ่งอายุยี่สิบแปด ไอ้คุณอินน์นามสกุลดังนั่นอายุสามสิบแปดเลยเหรอ จะแก่ไปไหม อายุห่างกันตั้งสิบปี “พ่อ!” เบญญาตีแขนผู้เป็นสามี “มันก็จริงนี่แม่ อายุห่างจากลูกเราตั้งสิบปี ไม่ใช่จะแอบมีลูกมีเมียซุกไว้หรือเปล่า” คนอคติเริ่มพ่นสิ่งที่ตัวเองคิดเพราะความหวงลูกสาวสุดที่รัก “ไม่มีแน่นอนค่ะ โสด ไม่มีเมียมีลูกแน่นอนค่ะ” ใบบุญญาอยากจะบอกว่า นอกจากโสดแล้วยังสดอีกด้วย แต่เพราะไม่อยากเอาความลับของคนไข้ที่พ่วงตำแหน่

“แล้วเจ้าประกายแก้วรัตนาไม่อยู่เหรอ” เบญญาถามเมื่อเห็นที่นั่งจัดไว้แค่สี่ที่เท่านั้น “เจ้าป้าไปต่างประเทศครับ ทริปท่องเที่ยวกับเยี่ยมญาติและไปเก็บเห็ดน่ะครับ” อินน์เล่าอย่างอารมณ์ดี “เก็บเห็ด?” ภาสเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย ไปต่างประเทศเพื่อเก็บเห็ดเนี่ยนะ เขาไม่ได้ฟังผิดใช่ไหม “ใช่ครับ เห็ดผึ้งหวานน่ะครับ เคยได้ยินชื่อไหมครับ มีทั้งในอเมริกาและยุโรปเลย” เจ้าป้าของเขาในตอนที่ยังไม่เข้าวงการเก็บเห็ดก็ไม่เคยคิดจะดูเรื่องเก็บเห็ดอะไรนั่นหรอก แต่เมื่อหลงเข้าไปเท่านั้น ตอนนี้หาทางออกไม่เจอ จากที่นั่งดูคลิปของชาวบ้านเขา แต่เมื่อเพื่อนของท่านได้ลองไปเก็บแล้วส่งคลิปมาให้ดูเท่านั้นแหละ เรียกได้ว่าเสพติดเลยก็ว่าได้ ภาสฟังกิจกรรมของเจ้าประกายแก้วรัตนาแล้วก็ได้แต่ยิ้ม ความสุขของคนเราต่างกันจริง ๆ เขากับเบญญาความสุขที่มีตอนนี้คือการเลี้ยงหลานกับการท่องเที่ยวกับเพื่อน ๆ ส่วนเจ้าคุ้มใหญ่โตกลับมีกิจกรรมการเก็บเห็ด น่าสนใจ แต่ไม่ว่ากิจกรรมอะไร วัยอย่างพวกเขา ขอให้เป็นกิจกรรมที่สร้างความสุขก็ถือว่าดีทุกอย่างนั่นแหละ “พรุ่งนี้ถ้

“ปากสิถึงพูดได้ ปกติมึงใช้ตูดพูด” “อย่ากวนไอ้รอง” “มึงกวนก่อนไอ้ภาส” “หวงลูกสาวน่ะค่ะพี่รอง” เบญญาพูดขัดขึ้นก่อนที่ทั้งสองจะตีกัน เป็นญาติกันเช่นไร เจอหน้าก็ตีกันตลอด “คนไหน” ภาสมีลูกสาวสองคน ทำให้ลักษณ์ต้องถามย้ำ แต่แค่เดา ๆ ว่าน่าจะเป็นใบบุญญาเพราะทำงานที่เชียงใหม่ “น้องใบ” ภาสตอบพร้อมทั้งถอนหายใจ ถึงจะสอนลูกเรื่องการดูผู้ชายว่าควรเลือกอย่างไร แต่ใจของคนเป็นพ่อยังไม่วางใจเสียทีเดียว “รอง มึงรู้จักอินน์ อินทฐานนท์ ไหม” “หลานเจ้าประกายแก้วรัตนา?” ลักษณ์เลิกคิ้วถามญาติผู้พี่ “ใช่ เป็นคนดีไหมวะ เจ้าชู้ไหม” “ทำไม คนนี้แฟนน้องใบเหรอ” ลักษณ์ถาม “อืม แก่กว่าลูกกูตั้งสิบปี ไม่รู้ว่าผ่านอะไรมาบ้าง” ถ้าอินน์ได้ยินคงจะบอกภาสว่า ผ่านแต่มือกับจิ๋มกระป๋องครับ แต่เพราะอีกฝ่ายไม่ได้ยินและไม่มีโอกาสอธิบาย จินตนาการของภาสกับลักษณ์จึงเกินเลยไปนิดเมื่อนึกเปรียบเทียบกับตัวเอง “ไอ้ภาส ลูกมึงยี่สิบแปดแล้วนะ มึงจะกังวลอะไร” ลักษณ์ส่ายหน้ากับอาการหวงลูกสาวของญาติ “กูหวง” “น้อ