บททั้งหมดของ ผมจะจีบคุณแล้วนะ: บทที่ 11 - บทที่ 20

ไข่มุกนั่งมองแก้วชานมที่ต้นน้ำเป็นคนชงให้ และเขียนข้อความต่างๆ ไว้ เขาเก็บไว้ตั้งแต่ใบแรกที่ไปกินที่ร้านต้นน้ำ และเก็บมาเรื่อยๆ ซึ่งเขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเก็บไว้ทำไมวันนี้เขาเอาแก้วอีกใบที่พึ่งได้มา ล้างจนสะอาด เช็ดให้แห้งแล้วนำมาคว่ำเรียงกันไว้ ไข่มุกอ่านข้อความนั้นซ้ำไป ซ้ำมาแล้วอมยิ้ม“แก้วนี้สีชมพู ถ้าอยากบอกว่าเลิฟยู ต้องทำงัย”‘คนบ้าอย่ามาล้อเล่นกับหัวใจเราแบบนี้นะ เดี๋ยวถ้าเผลอใจรักไปจริงๆ จะทำไง จะรับผิดชอบหัวใจดวงน้อยๆ ดวงนี้ของเรามั้ย’ไข่มุกนั่งกอดหมอนพูดพรึมพรำในใจคนเดียว แล้วก็เขินคว้าหมอนมาปิดหน้าดิ้นไปมาติ๊งติ๊ง เสียงไลน์เด้งเข้ามา พอเห็นว่าเป็นข้อความของใคร ก็ใจเต้นโครมครามนายชานม : ทำไรอยู่Little Pearl : หายใจอยู่นายชานม : กวนตี...เหรอLittle Pearl : พูดไม่เพราะเลยนายชานม : ก็ถามดีดี ใครกวนก่อนLittle Pearl : แล้วเราตอบไม่ดีตรงไหน ก็หายใจอยู่จริงๆ ถ้าไม่หายใจแล้วจะคุยกับเธอได้อย่างไร อิอิLittle Pearl : ว่าแต่ว่าที่ทักเรามาเนี่ย คิดถึงเราเหรอนายชานม : เปล่า ก็แค่มือลั่นLittle Pearl: เหรอ... ลั่นมาเป็นประโยคเลยนะ อิอินายชานม : (ส่งสติ๊กเกอร์ สติ สติ)นายชาน

กลุ่มบิ๊กไบค์ขับตามกันออกมาจากปั๊มน้ำมันปั๊มใหญ่มุ่งหน้าไปยังจังหวัดกาญจนบุรี ผ่านตัวเมืองแล้วลัดเลาะไปตามทางมุ่งสู่อำเภอทองผาภูมิ ระหว่างทางเป็นภูเขาสีเขียวเรียกความสดชื่นและตื่นตาตื่นใจให้กับไข่มุกไม่ใช่น้อย เพราะที่ผ่านมาไข่มุกไม่ค่อยได้มีโอกาสไปเที่ยวต่างจังหวัดบ่อยนัก เพราะไข่มุกค่อนข้างจะประหยัดและเรียนหนัก และแล้วกลุ่มรถก็เริ่มชะลอความเร็วเมื่อเข้าถึงหมู่บ้านเล็กๆ ที่แฝงตัวอยู่ท่ามกลางขุนเขา และรถของพี่โตกับพี่เป้ก็ขับนำเข้าไปในโรงเรียนประถมเล็กๆ แห่งหนึ่ง ที่มีอาคารเรียนชั้นเดียว มีเสาธงตั้งอยู่หน้าอาคารเรียน พอมองเข้าไปก็เห็นเด็กนักเรียนตัวเล็กบางคนใส่ชุดนักเรียนเต็มยศ บางคนใส่ชุดนักเรียนครึ่งท่อน คือใส่เสื้ออยู่บ้านกับกางเกงนักเรียนสีกากี วิ่งเล่นหยอกล้อกันอยู่ต้นน้ำขับรถวนตามพี่โตพี่เป้ไปจอดที่มุมหนึ่งของโรงเรียนอาศัยเงาจากต้นไม้ใหญ่เป็นที่จอด พอลงจากรถทุกคนก็เดินตามพี่โตที่มุ่งหน้าไปหาคนอีกกลุ่ม ที่กำลังจัดแจงโต๊ะ วางหม้อ วางถ้วยและอุปกรณ์ต่างๆ บนโต๊ะ ถ้าดูไม่ผิดกลุ่มคนเหล่านี้น่าจะมาทำอาหารเลี้ยงเด็กนักเรียนกัน มองไปอีกมุมก็เห็นของจำพวกอุปกรณ์กีฬา ลูกฟุตบอล ลูกวอลเล่ย์บอ

‘แต่เดี๋ยวอะไรนะ คืนนี้นอนเต้นท์หรือ ซวยแล้วไข่มุก จะนอนกันยังไงละเนี่ย ผมไม่ได้เตรียมอะไรมาสักอย่าง มีแค่เสื้อยืดตัวบางๆ กับกางเกงขาสั้นมาไว้ใส่นอน ก็อีตาชานมไม่ได้บอกรายละเอียดอะไรไว้เลยแล้วผมจะรอดชีวิตผ่านคืนนี้ไปได้มั้ยเนี่ย ผมยิ่งขี้หนาวอยู่ด้วย แค่คิดก็ขนลุกแล้ว’“เดี๋ยวก่อนนะ นี่นายคืนนี้เราจะนอนเต้นท์กันเหรอ”ไข่มุกทำหน้าเหวอ หันไปถามต้นน้ำ ต้นน้ำพยักหน้าให้ แล้วตอบเพียงสั้นๆ ว่า“อืม”“เฮ้ย แล้วทำไมนายไม่บอกเราก่อนล่ะ เราไม่ได้เตรียมอะไรมาเลยนะ นี่ก็เอามาแค่กางเกงขาสั้นกับเสื้อตัวบางไว้ใส่นอนกับชุดใส่กลับพรุ่งนี้แค่นั้น มีหวังคืนนี้ได้นอนหนาวตายแน่เลย”ไข่มุกบ่นหน้าหงิกหน้างอแล้วหันไปฟาดแขนต้นน้ำอีกทีด้วยความโมโห“เอาน่า ถ้าหนาวมากเราอนุญาตให้กอดได้”ไข่มุกทำหน้างอค้อนใส่ไปสองทีแล้วบ่นเบาๆ“ใครเขาอยากกอดด้วยเล่า นี่คิดถูก หรือคิดผิดนะ ที่มาด้วยเนี่ย”“อย่าให้เห็นนะ ว่าแอบมากอด บอกไว้ก่อนเลยว่าอยู่บนเขามันอ่ะหนาวมาก แต่ถ้าอยู่บนเรามันจะอุ่นจนร้อนเลยนะ”ไข่มุกฟังตามก็ยังทำหน้างง แปลความหมายที่ต้นน้ำพูดไม่ออก ว่าอยู่บนเขามันหนาว แล้วอยู่บนเรามันร้อน มันเกี่ยวอะไรกันด้วยนะ“ไปขึ้

บิ๊กไบค์คู่ใจกับใครอีกคนที่นั่งมาด้วยกันหลายชั่วโมงของวันนี้ แวะทำกิจกรรมระหว่างทางบ้าง สุดท้ายก็พากันมาถึงจุดที่พักค้างคืนสำหรับคืนนี้ นี่ก็คือเนินช้างศึก หรือยอดดอยปิล็อค ตั้งอยู่ที่อ.ทองผาภูมิ จ.กาญจนบุรี เพียงรถขึ้นมาจอดที่ลานจอดรถ พวกเราก็ได้รับการทักทายจากสายลมอันเย็นเฉียบ ชนิดที่ว่าพัดมาปุ๊บขนตั้งปั๊บ ต้นน้ำจอดรถแล้วยืดแขนบิดไปมาพอคลายความเมื่อยล้า“เดี๋ยวพวกเราไปดูกันว่าจะตั้งเต็นท์ส่วนกลางตรงไหน แล้วจัดการกางรอไว้ก่อนเลย อีกสักพักพี่นกก็น่าจะขึ้นมาถึง แล้วใครจะกางเต็นท์ตรงไหนก็เลือกมุมเอาเลย ตอนนี้ยังไม่มีนักท่องเที่ยวขึ้นมา ยังพอจับจองกันได้”พี่โตพี่ใหญ่ของแก๊งค์จัดการบอกกล่าวทุกคน ไนท์มากระซิบข้างหูต้นน้ำว่า“มึงจะเลือกปลีกวิเวกไกลหน่อยก็ไม่มีใครว่านะ กูเข้าใจ”“เข้าใจอะไรของมึงวะ”ต้นน้ำมองหน้าไนท์แบบงงงง“ก็แบบว่า เผื่อคืนนี้มึงจะ... ทำกิจกรรมอย่างว่า”“เชี่ยไนท์ มึงนี่กวนตีนเหรอ”“กูพูดจริง หรือว่ามึงไม่คิด”“มึงไปไกลไกลเลย”“เฮ้ย.. เดี๋ยวนี้เขินเป็นด้วยหรือวะ ไอ้เสือ ฮ่า ฮ่า คืนนี้กูจะทำเป็นไม่รู้ ไม่เห็น ไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น เต็มที่เลยนะเพื่อน”ไนท์ยักคิ้วให้แล้วเดิน

พระอาทิตย์ดวงกลมโต สีแดงชาดค่อยๆ จมหายไปท่ามกลางเทือกเขาที่ทอดแนวยาว คงเหลือแต่เส้นขอบฟ้าสีทองที่กำลังค่อยๆ ละลายหายลับไปเช่นกัน ทันทีที่ดวงอาทิตย์ลับหายไป ความมืดก็คืบคลานเข้ามาพร้อมกับหอบพัดพาความเย็นมาปะทะกับผิวกาย จนขนลุกตั้งชัน“ไปกินข้าวกัน วันนี้คุณพี่นกกับคุณพี่ปุ้ยคนสวยทำอะไรให้พวกผมกินครับ”ไนท์เดินเข้าไปคล้องแขนพี่ปุ้ย แล้วพูดถามด้วยน้ำเสียงออดอ้อน“มาถูกเนื้อต้องตัวพี่แบบนี้ มันผิดผีรู้มั้ย ต้องให้แม่มาสู่ขอพี่ด้วย”“เฮ้ย.. ไนท์แม่เอ็งอยากได้เพื่อนหรือเปล่าวะ สู่ขอไอ้ปุ้ยไปทีนี่ได้ทั้งเมียทั้งเพื่อนแม่เลยนะ คุ้มสุดคุ้มเลยทีเดียว”พี่เม่นเอ่ยขึ้นแซวเสียงดังฟังชัด ทำเอาพี่ปุ้ยค้อนตาประหลับประเหลือกแล้วพูดตอกหน้ากลับไปว่า“สงสัยเย็นนี้จะมีคนไม่อยากกินข้าวเย็น ดีจะได้ไม่เปลือง”“โอ๋ๆ น้องปุ้ยคนงาม คนน่ารัก แถมยังทำอาหารอร่อย ใครกันน้าจะเป็นผู้โชคดีได้ไปเป็นแฟน เป็นศรีภรรยาในอนาคต น่าอิจฉาที่ซูดดดดดด”พี่เม่นรีบเยินยอพี่ปุ้ยอย่างออกนอกหน้าสงสัยกลัวจะไม่ได้กินข้าวเย็นแน่ๆ เลย แล้วรีบเดินไปควงแขนพี่ปุ้ยอีกข้างที่เหลือพากันไปที่เต้นท์ส่วนกลาง ทุกนั่งล้อมวงที่มีอาหารวางอยู่ตรงกลาง