บททั้งหมดของ ผมจะจีบคุณแล้วนะ: บทที่ 21 - บทที่ 30

ผมเผลอเอามือลูบปากตัวเอง นั่งคิดไปเขินไป จนเต็นท์เปิดขึ้นมาอีกครั้ง ลมเย็นจากภายนอกเข้ามาปะทะร่าง ทำให้ร่างกายผมที่ยังปรับสภาพไม่ได้ ขนลุกตั้งชันทั้งแขน นายชานมชวนให้ผมไปดูพระอาทิตย์ขึ้นที่จุดชมวิว ซึ่งจะต้องเดินออกจากจุดกางเต็นท์ไปอีกประมาณหนึ่งร้อยเมตร แต่ถ้าจะดูที่จุดกางเต็นท์ก็สามารถมองเห็นเหมือนกัน แต่อาจจะไม่ปังเท่าจุดชมวิว ผมจึงตัดสินใจยอมเดินฝ่าลมหนาวไปที่จุดชมวิว บรรยากาศรอบตัวตอนนี้ก็ยังมืดอยู่ บางจังหวะที่ผมสะดุดกิ่งไม้ก็จะมีมือของอีกคนคอยมาพยุงประคองไว้ไม่ให้ล้ม และหลังจากนั้นก็เดินจูงมือผมไปจนถึงจุดชมวิว จุดนี้ไม่มีที่บังลมเลย ทำให้ผมต้องยืนหนาวสั่นโดยเฉพาะเวลาที่ลมพัดมาแต่ละครั้ง ผมถึงกับต้องกอดอกปากสั่นฟันกระทบดังกรุบกรับเลยทีเดียว แล้วต้นน้ำก็ทำให้ผมใจสั่น ใจเต้นแรงอีกครั้ง เมื่อเขาเข้ามายืนซ้อนด้านหลังผมแล้วโอบกอดผม ทำเอาผมตกใจเตรียมจะขยับหนี แล้วก็มีเสียงพูดเบาๆ ข้างหูผมว่า“อยู่แบบนี้แหละดีแล้ว จะได้ไม่หนาว ถ้าเจออากาศเย็นมากๆ เดี๋ยวจะไม่สบายเอานะ”สัมผัสที่อบอุ่นจากอ้อมกอดและน้ำเสียงอันอ่อนโยนของต้นน้ำ ทำให้ผมก็รู้สึกอุ่นทั้งกายและใจขึ้นมากจริงๆ ผมก็ยืนนิ่งอยู่ภายใ

ใบเฟิร์นจ้องตาไข่มุก ส่วนหว่าหวาก็หยิบไก่ย่างใส่ปากตามด้วยข้าวเหนียวหนึ่งปั้นแล้วเคี้ยวตุ้ยตุ้ย แต่ตาก็ยังคงมองไปที่ไข่มุกไม่วางตาเหมือนกับใบเฟิร์น เมื่อเจอสายตาสองคู่ของเพื่อนสาว และนึกถึงคำตอบที่จะต้องตอบออกมา ไข่มุกก็หน้าร้อนผ่าวขึ้นมาเสียดื้อๆ“ยังไงคุณไข่ เอ๊ะจู่จู่ก็หน้าแดงขึ้นมา คืออะไร มันต้องมีอะไรแน่แน่เลยใช่มั้ย เธอนอนเต็นท์เดียวกับเขา แล้วก็ได้กันแล้วใช่มั้ย”“ไม่ใช่ไม่ใช่”ไข่มุกยกมือมาโบกปฏิเสธเสียงแข็ง“แล้วทำไมหน้าแดงเล่ามา”“ก็เรานอนเต็นท์เดียวกับเขานั่นแหละ ก่อนนอนก็มีดื่มกันนิดหน่อย แล้วเราก็เมา ก็เผลอไปหอมแก้มเขานะสิ”“กรี๊ดยัยลูกสาวแม่ทำไมไม่รักนวลสงวนตัวเลยคะ ไปหอมแก้มผู้ชายก่อนได้อย่างไร”หว่าหวาทำเป็นท้วงติงนิดแล้วซักต่อ“แล้วไงต่อ เล่ามา ฉันลุ้นจะแย่แล้ว”“ก็ไม่มีอะไรฉันเมาแล้วภาพตัด ฉันเข้าไปนอนในเต็นท์ได้อย่างไร เข้าไปนอนตอนไหน ยังไม่รู้ตัวเลย และตื่นมาเขาก็ทำตัวแปลกๆ ทำเป็นอ้อน แล้วก็มาจูบเราด้วย”พูดจบไข่มุกก็ยกมือขึ้นปิดหน้าด้วยความเขิน ซึ่งตอนนี้ทั้งหน้า ลำคอ ใบหูของไข่มุกนี้แดงแป๊ดเลย“กรี๊ดดดดด”ทั้งใบเฟิร์นและหว่าหวาร้องกรี๊ดตื่นเต้นพร้อมกัน ใบเฟิร์นถ

อีกด้านหนึ่งของถนนหลักในมหาวิทยาลัยใบเฟิร์น หว่าหวา ไข่มุกที่พึ่งจะเลิกเรียนเดินออกจากตึกเรียนรวม มาตามถนนหลักของมหาวิทยาลัย ซึ่งถนนเส้นนี้จะผ่านคณะบัญชี ซึ่งติดกับถนนใหญ่ และที่หน้าคณะบัญชีก็มีป้ายรถเมล์ที่ไข่มุกกับหว่าหวาจะไปยืนรอขึ้นรถเมล์กลับหอพักเป็นประจำ แต่ก็มีบ้างที่วันไหนใบเฟิร์นขับรถมาก็จะไปส่งทั้งสองที่หอ แต่ส่วนมากใบเฟิร์นจะเลือกนั่งรถไฟฟ้าแล้วมาต่อรถเมล์อีกป้ายหรือไม่ก็นั่งแท็กซี่มาที่มหาวิทยาลัย และจากถนนด้านข้างคณะบัญชีถ้ามองเข้าที่คณะก็จะสามารถมองเห็นบูชร้านชานมไข่มุกได้ชัดเจน“ยัยเฟิร์น เธอดูนั่นสิ ใช่คุณชานมของยัยคุณไข่หรือเปล่าที่ยืนกอดกับผู้หญิงอยู่ข้างร้านชานมนั่นน่ะ”“ไหนแก เฮ้ยจริงด้วย คุณชานมมายืนกอดกับผู้หญิงที่ไหนเนี่ย ทำงัยดีล่ะ ยัยคุณไข่ก็เดินมาโน่นแล้ว”ไข่มุกที่มัวหยุดทักทายกับเพื่อนต่างคณะ ทำให้เดินช้ากว่าสองสาว หว่าหวากับใบเฟิร์นจึงพากันเปลี่ยนทิศทางเดิน จากเดิมที่คุยกันไว้ว่าจะไปทักทายคุณพ่อค้าแซบก่อนกลับบ้าน ก็เปลี่ยนเป็นมุ่งตรงไปที่ป้ายรถเมล์หน้ามหาวิทยาลัยทันที“อ้าวจะไปไหนกันล่ะ ก็บอกแล้วว่าจะไปหาคุณชานมก่อนกลับงัย”“เอ่อ.. คุณไข่ เราว่ามันเย็นมาก

วันนี้ไข่มุกมีสอบช่วงบ่าย จึงตั้งใจว่าจะแวะมาขอกำลังใจจากหวานใจตอนเช้า ก่อนไปนั่งทบทวนเนื้อหาก่อนเข้าห้องสอบ ไข่มุกมาถึงร้านชานมก็ประมาณสิบโมงกว่าแล้ว แน่นอนล่ะ วันนี้เขาไม่ได้เป็นแก้วแรกของวัน ก็คงไม่ได้ส่วนลดแต่ไม่เป็นไร เพราะเมื่อคืนก็อ่านหนังสือโต้รุ่ง พึ่งมาได้นอนสองสามชั่วโมงในช่วงเช้านี้เอง“บ่ายนี้มีสอบ อวยพรเราหน่อยสิ”ไข่มุกมายืนเกาะเคาน์เตอร์อ้อนคนที่อยู่หลังเคาร์เตอร์ ต้นน้ำหันหน้ามามองคนตัวเล็กที่มายืนเกาะเคาน์เตอร์ แบบตาที่ยังดูปรืออยู่ เขาก็หยิบแก้วไปเขียนอะไรบางอย่าง แล้วก็หันไปชงเครื่องดื่ม สักพักแก้วเครื่องดื่มก็ถูกวางตรงหน้าไข่มุก ไข่มุกมองด้วยสีหน้าประหลาดใจ“จะไม่กินเหรอ”“หน้าตาไม่คุ้น มันกินได้จริงๆ เหรอ”“ลองดูแล้วจะติดใจ บอกเลยว่าอร่อยเหมือนคนทำนั่นแหละ”“ก็ยังไม่เคยชิม จะรู้ได้ยังไงว่าอร่อย”ไข่มุกโต้ตอบไม่ยอมแพ้“จะลองมัดจำตอนนี้ก่อนเลยมั้ย แล้วคืนนี้จะไปนอนให้ชิมทั้งคืนเลย อยากชิมตรงไหนก็ชิมได้เลย”ต้นน้ำโต้กลับ มองไข่มุกที่ยิ้มเขินอยู่ คนอะไรทำเป็นปากกล้า แต่แซวนิดแซวหน่อยก็เขินเก่งชะมัดไข่มุกก้มหน้าแล้วยิ้ม หยิบเครื่องดื่มตรงหน้าขึ้นมาก่อนที่จะได้ลิ้มรสก

ไข่มุกตื่นขึ้นมาแล้วรู้สึกปวดหัวหนึบ นี่คงเป็นเพราะเขาร้องไห้จนหลับไปเมื่อคืนแน่เลย“ปวดหัวจัง .. ต่อไปนี้เราจะเป็นไข่มุกคนใหม่ เราจะไม่เศร้า ใครไม่รักเราก็ช่างเขาสิ เราก็รักตัวเราเองก็ได้ เมื่อก่อนไม่มีเขา เราก็ยังอยู่ได้เลย สู้สู้นะไข่มุก”ไข่มุกปลุกพลังในตัวเองแต่เช้า ไปจัดการตัวเอง แล้วออกมาเก็บเสื้อผ้าใส่เป้ใบน้อยของเขา ใช่แล้วเขาจะกลับบ้านไปชาร์จเติมพลังชีวิตสักหน่อย เดี๋ยวเปิดเทอมแล้วค่อยกลับมาสู้ชีวิตใหม่สำหรับต้นน้ำวันนี้เขาคิดอะไรบางอย่างได้ เขาจึงเขียนข้อความโพสต์ลงเพจร้านชานมของเขา ซึ่งปกติเขาจะไม่ค่อยได้เล่นโซเชียลเท่าไหร่ เพราะฉะนั้นเพจของร้านจะให้ปลายฟ้าพี่สาวของเขาเป็นผู้ดูแล ซึ่งเวลาที่ปลายฟ้าโพสต์ ปลายฟ้าจะโพสต์เหมือนตัวเองเป็นตัวแทนของต้นน้ำ จึงทำให้ลูกค้าหรือสาวสาวที่เข้ามาส่งเพจร้านคิดว่าต้นน้ำเป็นคนโพสต์รวมทั้งไข่มุกด้วยเพจชานมไข่มุก โพสต์ข้อความแล้วแนบรูปที่เขาเป็นคนถือโทรศัพท์แล้วเซลฟี่กับคนตัวเล็กที่ร้านครั้งแรกลงไปด้วย“ต้องขออภัยคุณลูกค้าด้วยนะครับ ช่วงนี้ทางร้านของดขายเมนู ‘ชานมไข่มุก’ ก่อนนะครับ เนื่องจากไข่มุกคนพิเศษของทางร้านได้หายไป ผมขออนุญาตไปตามหาเ