Chapter 59

"หยาบคาย! ผู้ชายสารเลว!" ฮันน่าตะคอกออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ ก่อนที่น้ำตาของเธอจะค่อยๆ ไหลลงมาจะดวงตาคู่สวย เพราะนอกจากเขาจะย่ำยีเธอแล้ว ชายตรงหน้ายังเห็นเธอเป็นเพียงแค่ดอกไม้ริมทางแม้จะไม่มีราคาค่างวด แต่เขาก็ควรให้เกียรติเพศแม่มากกว่านี้

"จะร้องไห้ทำไม ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้! " อีธาน ตะเบ็งเสียงออกมาด้วยความเกรี้ยวกราดอีกครั้ง ทำให้ฮันน่ายิ่งร้องสะอึกสะอื้นจนตัวสั่นเทา ชายหนุ่มไม่คิดว่าเธอจะหวาดกลัวเขามากขนาดนี้ แต่น้ำเสียงเมื่อสักครู่เขาตะคอกออกมาดังๆ เพียงเพื่อต้องการให้เธอนั้นหยุดร้องไห้ อีธานเองก็ไม่รู้ทำไม เมื่อเห็นน้ำตาเธอแล้ว เขารู้สึกเจ็บปวดและไม่อยากให้เธอเสียน้ำตาเพราะเขาเลยแม้แต่หยดเดียว

ฮันน่ายกมือขึ้นมาปาดน้ำตาออกจากแก้มสองข้างอย่างลวกๆ เธอพยายามดันตัวลุกขึ้นยืน แต่รู้สึกเวียนหัวอีกครั้ง จนเซถลาเกือบล้มลงไปกับพื้น ยังดีที่อีธานคว้าร่างอรชรของเธอเอาไว้ทัน

"ว้าย! ปล่อย" แม้หญิงสาวจะยืนทรงตัวแทบไม่ได้ แต่เธอก็พยายามผลักอีธานให้พ้นจากตัว

"อยู่นิ่งๆ อย่าดิ้น กลิ่นเหล้าหึ่