เสียงหัวเราะเบา ๆ ดับลงไปพร้อมกับไวน์แก้วสุดท้ายดวงตาทั้งสี่คู่เริ่มหยีลงด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ และความเหนื่อยจากทั้งวัน“โอ้ย...ไม่ไหวละ ขอพุ่งใส่เตียงก่อนละกัน” เฟิร์นว่าแล้วก็เอียงตัวพิงไหล่นัทเบา ๆนัทยิ้มรับ ไม่ได้ผลัก ไม่ได้ถอยนิภาเห็น...ทุกวินาทีเธอลุกขึ้นช้า ๆ พร้อมกับป้องที่ยื่นมือมาให้แบบสุภาพ“ขอบใจนะ” เธอรับมือเขาไว้“แค่เดินเข้าห้อง อย่าเพิ่งขอบใจเลยครับ” ป้องพูดติดตลก แต่แววตานั้น...ไม่ใช่เล่นห้องพักติดกันมีประตูบานไม้เล็ก ๆ เชื่อมไว้ตรงกลาง เหมือนที่รีสอร์ทหลายแห่งทำไว้สำหรับครอบครัวแต่คืนนี้...ในหัวของทุกคน ไม่มีใครคิดว่าพวกเขาเป็นครอบครัวเฟิร์นเปิดประตูฝั่งตัวเอง“ง่วงจัด...จะอาบน้ำมั้ย?” เธอหันมาถามนิภา“แค่เช็ดตัวก็พอ...” นิภาตอบเบา ๆ ดวงตาเธอกวาดไปยังประตูไม้บานกลางที่ยังปิดอยู่ขณะที่นัทเดินไปเข้าห้องน้ำฝั่งของเขาป้องหันมาสบตานิภาอีกครั้ง สั้น แต่หนักแน่นเธอรู้...ว่าประตูบานนั้นไม่ได้ล็อกและเขาก็รู้...ว่าเธอกำลังลังเลไม่นานนักเฟิร์นเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ก็นอนเอนบนเตียงด้านในนิภานั่งอยู่ปลายเตียง เปิดไฟหัวเตียงสลัว ๆ แสงวอร์มส้มกระทบผิวที่เริ่มมีเหงื่อบาง ๆ
Last Updated : 2025-10-09 Read more