Todos os capítulos de รวมเรื่องสั้น เสียว NC+++: Capítulo 31 - Capítulo 40

มื้อค่ำในร้านอาหารสุดหรูพัชรานั่งฝั่งตรงข้ามกับหมอภัทร์ผู้ชายเรียบร้อย ใจดี ยิ้มง่ายเขาพูดเก่งคุยเรื่องอนาคต แพลนชีวิตแต่ในหัวของเธอกลับเต็มไปด้วย…แท่งเนื้อที่เคยแนบแน่นเมื่อคืนกับเสียงครางต่ำที่กระซิบว่า “ผมอยากจำน้องของหนูตลอดไป…”เธอยิ้มแต่ใจลอยมือถือส้อม แต่ปลายเล็บจิกแน่นจนแม่ต้องเอื้อมมือมากุมมือเธอไว้ใต้โต๊ะ“พัช…ลูกโอเคไหม”“หนู…แค่เหนื่อยนิดหน่อยค่ะแม่”แม่พยักหน้าไม่ได้ถามซ้ำแต่สายตานั้น…อ่านออกจนหมดในรถระหว่างทางกลับแม่ไม่พูดอะไรแต่พอจอดหน้าบ้าน เธอจับมือลูกสาวไว้แน่น แล้วพูดเบา ๆ“ตอนแม่อายุเท่าหนู…แม่ก็เคยเลือกคนที่ไม่มีใครเห็นด้วย”“แต่หัวใจแม่มันสั่งแบบนั้น…”พัชรานิ่ง น้ำตาซึม“แม่ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร…”“แต่ถ้าลูกคิดว่าเขารักลูกจริง…แม่จะไม่กีดกัน…”เธอเงยหน้าขึ้นสบตาแม่เธอโผเข้าไปกอดแม่แน่นเวลาสี่ทุ่มเศษเสียงจักจั่นดังเป็นจังหวะในเมืองที่เงียบลงแล้วไฟถนนสลัวส่องทางพัชราใส่เสื้อยืดตัวหลวม กางเกงวอร์มรองเท้าแตะเดินเสียงเบา ๆ ตามฟุตบาทหน้าคอนโดของราเมศเธอไม่ได้โทรไม่ได้ทักไลน์แค่…มาถึงหน้าห้อง และเคาะประตูเบา ๆก๊อก...ก๊อก...เสียงฝีเท้าหนัก ๆ เ

หลังจากเสียงกระซิบของแทนผ่านไป พร้อมกับมือลูบต้นขาใต้ผ้าห่มหัวใจของมีนากลับไม่ได้สั่นเพราะเขา...แต่เพราะสายตาของคนที่ยืนเงียบอยู่ตรงประตู พี่ธามเขาไม่พูดอะไรเลยแค่เดินเข้ามาช้า ๆ แล้วนั่งลงที่ปลายเตียงข้างเธอ...ใกล้พอให้เธอได้กลิ่นสบู่จาง ๆ ที่ติดตัวเขาเสมอ“เธอกลัวพี่เหรอ?”เขาถามเสียงต่ำ ดวงตาคู่นั้นยังจ้องเธอไม่วาง“ไม่ค่ะ...หนูแค่...”“ตื่นเต้น?”คำพูดนั้นทำเอาหัวใจเธอกระตุกเพราะใช่เพราะตั้งแต่วันแรกที่มาอยู่บ้านนี้ เธอไม่เคยมองธามเหมือนเพื่อนเลยสักวินาทีเดียว“ถ้าหนูจะชอบพี่ธาม...พี่จะว่าอะไรมั้ย?”เธอถามเสียงสั่น แทนถึงกับเงียบไปทันทีธามไม่ได้ตอบเขาเพียงแค่เอื้อมมือมาจับมือเธอไว้ “พี่ไม่ได้พูดเยอะ...แต่พี่ดูออกนะว่าเธอรู้สึกยังไง”“แล้วพี่รู้มั้ย...ว่าหนูอยากให้พี่ทำอะไรกับหนูตอนนี้”สายตานั้นเปลี่ยนทันทีธามโน้มตัวเข้ามาใกล้ ปลายจมูกแตะที่ข้างแก้มเธอเสียงหายใจของเขาอุ่นจัดจนเธอตัวสั่นมือเขาลูบเอวเธอใต้เสื้อเบา ๆ ช้า ๆ ราวกับจะถามว่า หนูพร้อมให้พี่สัมผัสแล้วใช่ไหม"ร่องของหนู...กำลังสั่นเลยรู้ไหม”“มันบอกพี่หมดแล้วว่าเธอไม่ใช่แค่ ‘กล้า’ แต่เธอกำลัง ‘ขอ’ อยู่ด้วยซ้ำ”ม

หลังจากธามโอบเธอไว้ในห้อง และแทนพูดทุกอย่างชัดที่หน้าประตูมีนาก็เปิดประตูรับ…ทั้งสองคนเข้าไปในห้องเล็ก ๆ ของเธอมือของธามยังจับเธอไว้มั่น ส่วนแทนก็ปิดประตูล็อกกลอนในห้องนี้…จะไม่มีใครได้ยินนอกจากเสียงเธอเอง“พี่ธาม...แทน...”“หนูยอมแล้ว...จะไม่เลือกแล้ว”“หนูจะให้ทั้งสอง ให้ทั้งเสียง...แต่ขออย่างเดียว…”“ไม่ให้ด้านหลังนะคะ หนูยังไม่กล้า”ธามสบตาเธอ ก่อนจะพยักหน้าช้า ๆแทนยิ้มร้าย แต่ไม่ฝืน“งั้นของเธอต้องรับผิดชอบนะ...”“เพราะคืนนี้จะไม่มีว่างเลยซักวินาทีเดียว”แท่งเนื้อของธามเสียบเข้าร่องสาวจากด้านล่างเขานอนหงาย ขณะที่มีนาคร่อมลงมาช้า ๆ จนความยาวทั้งหมดมุดเข้าไปในตัวเธอจนสุด“อ๊าาาา พี่ธาม...แน่นจัง...”“ยังไม่หมดหรอกหนู...คืนนี้พี่ยังไม่ได้คนเดียว”แทนเข้ามาจากด้านหลังเขาไม่เสียบก้น แต่ ก้มลงเลียจากข้างหลัง ลิ้นร้อนของเขาเลียจากใต้ร่อง ขึ้นมาตรงกลาง จนมีนาสะดุ้งทั้งตัว“อ๊ะ...แทน...อย่าแกล้ง...มันเสียวมากกกก”“กูไม่ได้แกล้ง...กูเลียให้ตรงนั้นมันเปิดรับกูง่ายขึ้น”แท่งเนื้อของแทนเข้ามาสอดแทนธามทันทีสลับกันกระแทกคนละ 5 ทีคนหนึ่งกระแทก คนหนึ่งกอด คนหนึ่งเลีย อีกคนจูบยอดอก“อ๊าาา

หลังจากที่แทนพูดจบ ไม่มีเสียงใดออกจากปากเขาอีกเขาขี่รถมอเตอร์ไซค์พาเธอกลับบ้านเงียบ ๆมือที่เคยจับเอวเธอแน่น ๆ กลับเปลี่ยนเป็นแค่สัมผัสเบา ๆเหมือนว่าเขากลัว...จะทำให้เธอ “อึดอัด”แต่จริง ๆ แล้ว...มีนา “อึดอัดอยู่แล้ว” ตั้งแต่ยังไม่ทันกลับถึงบ้านเธอเดินเข้าห้อง แล้วล็อกประตูแน่นพิงหลังกับบานไม้ หายใจแรงก่อนจะปล่อยน้ำตาไหลอีกครั้ง“เราไม่ได้ชอบพี่นที...”“ไม่ได้รู้สึกอะไรเลยด้วยซ้ำ”“แต่ทำไมถึงจัดการมันไม่ได้ ทำไมถึง...อ่อนแอขนาดนี้”เธอเดินไปนั่งที่เตียงมองร่างตัวเองในกระจก หัวฟู ใบหน้าแดง รอยดูดบนอกยังไม่หายร่องรอยจากแทน ยังเต็มตัวแต่เธอกลับกลัวว่าเขาจะเป็นฝ่าย “ทิ้งเธอ” ไปก่อนเธอซุกหน้าลงกับหมอนที่เมื่อคืนถูกกระแทกไม่หยุด…วันนี้กลับเย็นชาไม่มีใครกอดเธอ ไม่มีมืออุ่น ไม่มีเสียงกระซิบหื่น ๆ ข้างหูเธอหลบในห้องอย่างตั้งใจ เพราะ...“ถ้าออกไปเจอแทนตอนนี้...หนูกลัวว่าจะร้องไห้ต่อหน้าพี่อีก”เสียงในบ้านเงียบสนิทมีนาไม่ออกจากห้องอีกเลยตั้งแต่เย็นแทนนั่งอยู่หน้าห้องเธอทั้งคืน ไม่แตะโทรศัพท์ ไม่เล่นเกมแค่กอดเข่าฟังเสียงเงียบ ๆ จากอีกฝั่ง เพราะเขารู้...ว่าเธอกำลังร้องไห้อยู่ในนั

เสียงลมร้อนต้นฤดูพัดปะทะใบหน้าเบา ๆ ขณะนิภาก้าวลงจากรถกระบะสี่ประตูสีขาวขุ่นที่เธอนั่งมากับ "นัท" แฟนหนุ่มที่คบกันมาเกือบห้าปีรีสอร์ทกลางป่าเขาในจังหวัดเล็ก ๆ ไม่ไกลจากกรุงเทพมากนัก...สงบ ร่มรื่น และไกลจากสายตาใคร“อื้อหือออ~ สวยจริงแม่!” เสียงใส ๆ ของ “เฟิร์น” เพื่อนสนิทตั้งแต่มัธยม ที่เพิ่งก้าวตามมาจากรถอีกคัน ดึงให้บรรยากาศครื้นเครงขึ้นทันที“ห้องติดกันเลยนะคะ” พนักงานสาวในยูนิฟอร์มเรียบ ๆ ยิ้มส่งกุญแจให้กับนัทกับเฟิร์น“ห้องติดกัน?” นิภาขมวดคิ้วมองเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ เพราะในใจเชื่อใจแฟนและเพื่อนที่สุด...หรือเธอแค่ "เชื่อว่าเชื่อใจ" ก็ไม่แน่ใจนักเพราะไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่สายตาของนัทเริ่มเหลือบมองเฟิร์นบ่อยขึ้นและก็ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่เหมือนกัน ที่หัวใจของนิภา...เริ่มเต้นแรงทุกครั้งที่ “ป้อง” เพื่อนของนัท ซึ่งมาเที่ยวด้วยอีกคน มองเธอด้วยสายตาแบบที่นัทไม่เคยมอง“คืนนี้จะปิ้งบาร์บีคิวกันตรงลานหน้าน้ำตกเลยนะ บรรยากาศดีจัด” ป้องว่าแล้วก็โยนเบียร์กระป๋องให้นัท ก่อนจะหันมายิ้มบาง ๆ ให้ผู้หญิงอีกสองคน“แต่เราน่าจะเริ่มด้วยการแยกย้ายไปอาบน้ำก่อนมั้ง ตัวเหนียวหมดแล้ว” เ