Todos os capítulos de รวมเรื่องสั้น เสียว NC+++: Capítulo 71 - Capítulo 75

พราวค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นจากห้วงนิทราที่แสนยาวนานและแสนสุขอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนสิ่งแรกที่เธอรู้สึกไม่ใช่ความว่างเปล่าข้างกาย แต่เป็นไออุ่นและน้ำหนักของแขนแกร่งที่โอบรอบเอวเธอไว้จากด้านหลัง ร่างสูงใหญ่ของคินนอนซ้อนอยู่ด้านหลังเธอ ลมหายใจอุ่นๆ ของเขาเป่ารดอยู่ที่ต้นคอ พราวขยับตัวเล็กน้อยเพื่อมองเขาให้ชัดขึ้น ในยามหลับ คินดูผ่อนคลายและไร้พิษสง แต่ถึงอย่างนั้นเค้าโครงใบหน้าที่คมคายและร่างกายที่กำยำใต้ผ้าห่มก็ยังคงฉายแววของความเป็นชายที่แข็งแกร่งและน่าหลงใหลความรู้สึกนี้...มันดีเหลือเกิน...ดีกว่าการตื่นขึ้นมาข้างๆ ธันมากมายนักกับธัน...ต่อให้คืนนั้นจะมีอะไรกันหรือไม่ก็ตาม...เช้ามาเธอก็มักจะตื่นขึ้นมาคนเดียวบนเตียงฝั่งของตัวเองเสมอ เขาคงตื่นไปทำงานหรือไปทำธุระของเขาโดยไม่เคยปลุก ไม่เคยบอกลา ไม่เคยมีแม้แต่สัมผัสเบาๆ เป็นการบอกว่าเขายังอยู่ตรงนั้นแต่กับคิน...เขากอดเธอไว้ตลอดทั้งคืน ราวกับว่าเธอคือสิ่งล้ำค่าที่เขาจะปล่อยให้ห่างกายไม่ได้เลยพราวนอนนิ่งๆ ซึมซับความรู้สึกดีๆ นี้อยู่นานหลายนาที ก่อนจะค่อยๆ เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียงอย่างแผ่วเบาที่สุด เธอกล

...ติ๊ด...เสียงตัดสายที่ดังขึ้นในหูทำให้ธันยืนนิ่งงันราวกับถูกแช่แข็ง โทรศัพท์มือถือยังคงแนบอยู่ที่หู แต่สมองของเขากลับขาวโพลนไปชั่วขณะ‘เมียมึงอยู่กับกู...และจากนี้ไป...เธอจะเป็นเมียกูคนเดียว...มึงไม่ต้องตามหาเธออีก’ประโยคของคิน...เพื่อนสนิทที่สุดของเขา...ยังคงดังก้องซ้ำไปซ้ำมาในหัว มันเหมือนเสียงค้อนที่ทุบลงมาบนกำแพงโลกอันแสนสบายและน่าเบื่อของเขาจนพังทลายลงไม่เป็นท่า"เป็นไปได้ไงวะ..." ธันพึมพำกับตัวเองเสียงเบา ความรู้สึกแรกที่ถาโถมเข้ามาไม่ใช่ความโกรธ แต่เป็นความสับสนและไม่อยากจะเชื่อพราว...ภรรยาที่แสนเรียบร้อย ว่านอนสอนง่าย และดูจืดชืดในสายตาเขามาตลอด...จะไปอยู่กับคินได้ยังไง? แล้วทำไมต้องเป็นคิน ผู้ชายที่เป็นเหมือนน้องชายของเขา คนที่เขาสนิทใจและไว้ใจมากที่สุดเขานึกย้อนไปถึงเมื่อเช้า ตอนที่ตื่นขึ้นมาแล้วไม่พบพราวอยู่บนเตียง เขาก็แค่คิดว่าเธอคงไปตลาดหรือไปทำธุระเหมือนทุกที เขาจึงพิมพ์ข้อความไปถามสั้นๆ อย่างเคยชิน `ไปไหน` แล้วก็ใช้ชีวิตต่อไปโดยไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่านั้น ไม่ได้รู้สึกเอะใจหรือเป็นห่วงเลยสักนิดแต่ตอนนี้...ความไม่ใส่ใจของเขากำลังย้อนกลับมาทิ่มแทงตัวเองอย่างเจ็บปวด

เสียงดนตรีแนว EDM ดังกระหึ่มจนอกสั่นสะเทือน แสงไฟเลเซอร์หลากสีสาดส่องไปทั่วฟลอร์เต้นรำที่เนืองแน่นไปด้วยหนุ่มสาวซึ่งกำลังปลดปล่อยตัวตนไปตามจังหวะเพลง กลิ่นแอลกอฮอล์คละเคล้ากับกลิ่นน้ำหอมลอยอบอวลอยู่ในอากาศ สร้างบรรยากาศมึนเมาและเร่าร้อนให้กับค่ำคืนวันศุกร์ ธาม ชายหนุ่มร่างสูงเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาคมคาย เอนหลังพิงโซฟาหนังราคาแพงในโซน VIP ดวงตาคมกริบของเขากวาดมองไปทั่วบริเวณอย่างเบื่อหน่าย ในมือถือแก้ววิสกี้ชั้นดีที่พร่องไปเพียงเล็กน้อย บทสนทนาเรื่องธุรกิจและเรื่องไร้สาระของเพื่อนฝูงในกลุ่มไม่ได้อยู่ในความสนใจของเขาเลยแม้แต่น้อย "มึงมองหาเหยื่ออยู่เหรอวะไอ้ธาม" เพื่อนคนหนึ่งเอ่ยแซวเมื่อเห็นสายตาของเขา ธามเพียงแค่กระตุกยิ้มมุมปาก ไม่ได้ตอบอะไร เขายกแก้วขึ้นจิบ ปล่อยให้ของเหลวสีอำพันรสชาติร้อนแรงไหลผ่านลำคอ ในขณะที่สายตายังคงสอดส่ายไปเรื่อยเปื่อย... และแล้ว...สายตาของเขาก็หยุดนิ่ง...ราวกับถูกแม่เหล็กดึงดูด กลางฟลอร์เต้นรำที่เบียดเสียด ร่างระหงในชุดเดรสสั้นรัดรูปสีแดงเพลิงกำลังเคลื่อนไหวอย่างโดดเด่น เรือนร่างอรชรนั้นขยับไปตามจังหวะเพลงอย่างพอดิบพอดี ไม่มากไป ไม่น้อยไป ทุกการเคลื่อน