ความสัมพันธ์บางอย่าง…มันเริ่มจากเรื่องเล็กน้อย แค่บังเอิญสบตา แค่เสียงหัวเราะ หรือแค่การเผลออยู่ใกล้กันเกินไป แล้วอยู่ดี ๆ ก็กลายเป็นไฟที่ไม่มีใครตั้งใจจุด แต่กลับลุกลามอย่างควบคุมไม่ได้ รวมเรื่องราวสั้น ๆ ที่เต็มไปด้วยความรู้สึก ทั้งหวามไหว อ่อนไหว และร้อนแรง บางฉากอาจทำให้หัวใจเต้นแรง บางตอนอาจทำให้หน้าแดงจนต้องเผลอกัดริมฝีปาก และบางประโยค…อาจทำให้คุณนึกถึงใครบางคนขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว นี่ไม่ใช่แค่เรื่องเสียว แต่คือเสี้ยวหนึ่งของความสัมพันธ์ที่ทั้งน่าจดจำและน่าแอบหวง เพราะบางที…ความสุขก็เกิดขึ้นง่าย ๆ แค่ยอมปล่อยใจให้ไปตามมันเท่านั้นเอง
Lihat lebih banyakคอนโดเล็ก ๆ พอดีตัว อบอวลไปด้วยกลิ่นอายที่เรียบง่าย
เตียงนุ่มรองรับร่างเล็กที่นั่งนิ่งอยู่ เงียบงันในห้องสลัว มีเพียงแสงไฟสีส้มจากโคมเก่าบนหัวเตียงที่ส่องอุ่น ๆ คืนนี้…ไม่หรู ไม่หวาน ไม่โรแมนติก แต่มันเต็มไปด้วยแรงสั่นของหัวใจ ที่เต้นแรงจนเธอแทบหายใจไม่ทั่วปอด มีนานั่งกอดแก้วน้ำไว้ในมือ แต่สายตากลับจับจ้องชายหนุ่มตรงหน้า “พี่ต่อ” วิศวกรหนุ่มหล่อเข้ม ที่นั่งพิงหมอนอย่างคนอารมณ์พลุ่งพล่าน “หนาวเหรอ?” เสียงทุ้มเรียบ แต่ร้อนจนทำเอาเธอขนลุก “มานี่สิ…มานั่งตรงอกพี่ เดี๋ยวพี่อุ่นให้” น้ำเสียงที่ไม่ได้เร่งเร้า แต่กลับชวนให้ใจเต้นแรงยิ่งกว่ากองไฟในเตาผิง มีนาค่อย ๆ เขยิบเข้าไป จนกระทั่งมือใหญ่คว้าข้อมือเล็ก ดึงเธอซุกแนบอกกว้าง หน้าอกหนาอุ่นแน่นบดกับแผ่นหลังบาง ลมหายใจร้อนกรุ่นแนบข้างหู “ตัวก็เล็ก…แต่ทำให้พี่อยากเสียวทั้งคืน” “พี่ต่อ…” เสียงเธอแผ่วพร่า ก่อนสะดุ้งเมื่อริมฝีปากร้อนแตะต้นคอ ลิ้นหยอกไล่ขึ้นถึงติ่งหู เธอเผลอครางเบา ๆ ทั้งที่พยายามกลั้น เขาหัวเราะต่ำในลำคอ “อย่าเก็บเสียงสิหนู…พี่อยากฟัง” แล้วพลิกเธอหันมาเผชิญหน้า ก่อนกดริมฝีปากบดจูบอย่างลึก จูบที่ไม่ใช่คำขอ แต่คือความต้องการเกินควบคุม มือหนาสอดใต้เสื้อยืด ลูบผ่านหน้าท้องเรียบเนียนขึ้นถึงอกอิ่ม นิ้วหยาบบีบเค้นยอดอกที่แข็งตั้ง มีนาสะท้านเฮือก ครางแผ่วหลุดจากริมฝีปากที่ยังถูกจูบอยู่ “พี่จะไม่อ่อนโยนแล้วคืนนี้…” เขากระซิบเสียงพร่า ดวงตาคมจ้องลึก “พี่อดมานาน…อยากให้หนูรู้ว่าพี่อยากแค่ไหน” เสียงรูดซิปกางเกงดังขึ้น ความใหญ่โตของเขาเผยตรงหน้าทั้งหนา ทั้งยาว เต้นตุบ ๆ น่ากลัวแต่น่าหลงใหล มีนากลืนน้ำลาย หน้าแดงวูบวาบ เขาจับคางเล็กให้เงยขึ้นสบตา “อย่าหลบตาพี่…มองมันไว้ แล้วจำให้ขึ้นใจ ว่าใครกำลังจะกระแทกเข้าไปในร่องหนู” “พี่ต่อ…” เธอเสียงสั่น “หนู…หนูอยาก…” เขายิ้มร้าย ก่อนดันสะโพกเข้าลึกในจังหวะแรก เสียงครางหวานแหลมของเธอก้องไปทั่วห้อง สอดประสานกับเสียงเตียงกระแทกผนังถี่ ๆ “แน่นชิบหาย…ซี๊ดด” พี่ต่อกัดฟันต่ำ สะโพกหนาขยับลึกเข้ามาไม่หยุด “ครางออกมา มีนา…อย่ากลั้น เสียงหนูคือไฟของพี่” “อ๊ะ…อ๊า…พี่ต่อ! เสียว…!” เขากดร่างเล็กแนบเตียง จังหวะเร่งหนักหน่วงขึ้นเรื่อย ๆ “ดีมาก…เก่งมากเมียพี่ ตอดพี่แน่นแบบนี้ พี่ไม่ปล่อยทั้งคืนแน่” แดดยามบ่ายวันถัดมา ห้องทำงานที่เคยเต็มไปด้วยเสียงพิมพ์งาน ตอนนี้กลับสะท้านไปด้วยเสียงหอบหายใจ พี่ต่อเดินเข้ามาหา กักร่างเล็กไว้กับขอบโต๊ะ “รู้มั้ย…เมื่อคืนพี่แทบไม่ได้นอน” เขากระซิบข้างหู เสียงต่ำดิบ “เพราะภาพหนู…มันวนอยู่ในหัวจนพี่แทบบ้า” ริมฝีปากร้อนกดจูบลงดุดัน มือหนาล้วงเข้าใต้เสื้อนักศึกษา ลูบไล้จนยอดอกแข็งตั้งอีกครั้ง “พี่ต่อ…อย่าตรงนี้…มัน…” เขาตรึงแขนเธอกับโต๊ะไม้ ดวงตาคมวาว “ไม่ต้องห้าม…หนูยิ่งห้าม พี่ยิ่งอยาก” ชายกระโปรงถูกดึงขึ้น กางเกงเขาถูกปลดออก ความหนาใหญ่เสียบลึกเข้ามาในทันที “ซี้ดด…แน่นฉิบหาย…” เขาสูดลมพร่า กัดฟันแน่น “โต๊ะนี้เคยวางแบบก่อสร้าง…แต่วันนี้ พี่จะวางร่างหนูแทน” เสียงโต๊ะสั่น เอกสารปลิวกระจาย เสียงครางแหลมของเธอดังสอดประสานกับแรงกระแทกถี่รัว “พี่ต่อ…แรงอีก…หนูอยาก…” เขากระแทกสะโพกหนาเข้าไม่หยุด จนเสียงพร่าหนักดังใกล้หู “เรียกชื่อพี่ดัง ๆ …ให้ห้องนี้รู้ว่าหนูเป็นของใคร” “พี่ต่อ! อ๊าาา…พี่ต่ออออ!” เสียงครางยังสะท้อนก้องในห้องทำงาน เอกสารปลิวเกลื่อนพื้น โต๊ะไม้ยังสั่นตามแรงกระแทกถี่ ๆ ของพี่ต่อ “พี่ต่อ…อ๊ะ…อ๊ะ…ไม่ไหวแล้ว…” มีนาร้องเสียงขาดห้วง ร่างเล็กสั่นระริก เขากัดฟัน กระแทกอีกชุดแรง ๆ ก่อนครางต่ำในลำคอ “ซี้ด…ตอดพี่แน่นไม่หยุดเลยหนู…จะขาดใจเพราะพี่แล้วใช่มั้ย” เสียงเธอหลุดสะอื้นผสมคราง หัวคิ้วขมวดแน่น “ค่ะ…หนูเสียว…ไม่ไหวแล้วจริง ๆ…” พี่ต่อก้มลงฟังเสียงหวาน ๆ นั่นเหมือนคนเสพติด ก่อนจับเธอแนบอก ร่างหนายังสอดอยู่ในกายเล็กไม่ปล่อย เขากระซิบใกล้หู กลิ่นหายใจอุ่นร้อนราดรดข้างแก้ม “หนูจำไว้นะ…คืนนี้หรือวันไหน พี่ก็จะไม่ปล่อยให้ร่องหนูว่าง…มันต้องมีพี่อยู่ในนั้นตลอด” มีนาสะท้าน น้ำตาเอ่อเพราะทั้งเสียวทั้งเหนื่อย เธอพยักหน้ารับเบา ๆ “ค่ะ…หนูเป็นของพี่ต่อ…” เขายิ้มมุมปาก กดจูบซับน้ำตาที่ขอบตา “เก่งมาก…เด็กดีของพี่” ไม่นาน พี่ต่อก็อุ้มเธอลงจากโต๊ะด้วยแขนแข็งแรง ร่างเล็กซบอกกว้างอย่างหมดแรง เขาเดินพาเธอไปยังโซฟามุมนั้น วางลงบนตักแล้วกอดแน่น นิ้วหยาบเกลี่ยไรผมที่ปรกแก้ม เธอหลับตาอย่างอ่อนแรง หอบหายใจถี่ เขาก้มกระซิบเบา ๆ ข้างหู “คืนนี้…ไม่ต้องกลับห้องแล้ว อยู่กับพี่ทั้งคืน พี่จะเลี้ยงหนูด้วยร่างกายจนเช้า” เธอสะท้านอีกครั้ง แม้เหนื่อย แต่หัวใจกลับเต้นแรงกว่าเดิม เสียงน้ำไหลจากห้องน้ำดังขึ้นในเวลาต่อมา พี่ต่ออุ้มร่างเล็กเข้าไป วางเธอในอ่างอุ่น กลิ่นสบู่อ่อน ๆ คลุ้งไปทั่วห้อง เขาค่อย ๆ ใช้ฟองน้ำลูบผิวเธอ ริมฝีปากกดจูบตามไหล่และต้นคอ “หนูรู้มั้ย…เวลาเปียกน้ำแบบนี้…พี่ยิ่งอยาก” มีนาหลุดเสียงหัวเราะเบา ๆ แต่ก็รีบกัดริมฝีปาก เพราะรู้ว่าต้องไม่จบง่ายแน่ “พี่ต่อ…เมื่อกี้ก็…ยังจะ…” เขากดนิ้วชี้จรดริมฝีปากเธอ ขยับยิ้มพร่าละมุนและดิบในที “ชู่ว…พี่ไม่เคยพอหรอกหนู…คืนนี้ทั้งคืน จะไม่มีคำว่าพอ”ไฟในลานจอดรถสลัว ประตูเบาะหลังถูกเปิดออก ร่างบางถูกผลักลงนอนราบกับเบาะหนังเย็น กลิ่นปรับอากาศตัดกับผิวที่ยังร้อนฉ่า เสื้อกาวน์หลุดกระดุมบนเกือบหมด หน้าอกกระเพื่อมตามแรงหอบลมหายใจร้อนสอดประสานอยู่กลางเบาะรถ เสียงครางพร่าปนกับเสียงฝนด้านนอก“เธออยากได้แค่คำพูด…หรืออยากได้ควยฉันจริง ๆ หืม?”“อื้อ…อยาก…อยากให้มันเข้า…ให้สุดจนฉันครางไม่หยุด…”“พูดลามกดีนี่…พูดต่อสิ”“อยากให้พี่กระแทกแรง ๆ …อยากให้แตกใส่ข้างใน…อยากเป็นของพี่ทั้งคืน…”เขายิ้มเย็น ฟังเสียงเธอพร่าก็ยิ่งกดสะโพกเข้าไปแรงกว่าเดิม“ร่องเธอรัดจนฉันแทบขยับไม่ได้…หรือจริง ๆ เธอรอให้ฉันเย็ดอยู่แล้ว?”“ใช่…รอพี่…รอแค่พี่…อ๊าา…!”เสียงเนื้อกระแทกดัง ปั่ก ปั่ก…ชัดเจนในรถปิดเงียบมือหนาจับเอวบางบังคับให้รับทุกจังหวะ เขากดลึกแล้วถอนช้า จงใจให้เธอสั่นจนหัวทิ่มเบาะ“บอกสิ ว่าเธอเป็นของใคร”“ของพี่…ฉันเป็นของพี่…อยากให้พี่เย็ดฉันแรง ๆ กว่านี้ด้วย…”เขากัดฟัน กระแทกถี่ขึ้นจนเสียงครางเธอกระจาย“ดี…คราวนี้อย่าหวังว่าจะได้นอนทั้งคืน”“อ๊ะ…อ๊ะ…เสียว…ไม่ไหวแล้ว…จะเสร็จ…!”เขากดแน่นสุดโคน ร่างเธอกระตุกแรง ร่องตอดถี่จนเขาปล่อยน้ำล้นอุ่นเข้าตามไปไม่ห
เสียงน้ำฝักบัวกระทบร่างเปลือย เมนี่ต้องยันมือกับผนังห้องน้ำ ขาทั้งสองสั่นอ่อนเพราะยังไม่ฟื้นจากค่ำคืนที่ผ่านมา ข้างในยังคงมี ปลั๊กสั่น คาอยู่ ความถี่อ่อน ๆ ทำให้เธอเสร็จไปหลายรอบแล้วทั้งคืน โดยที่คิรินไม่แตะต้องแม้แต่นิ้วเดียวเงาร่างสูงเดินเข้ามาซ้อนหลัง กล้ามแน่นเปียกชื้นเป็นเงาเพราะละอองน้ำ มือหนาลูบสะโพกเปียกของเธอ ปลายนิ้วลากผ่านร่องกลางที่ยังสั่นอยู่ข้างใน“อ๊ะ…คิริน…อย่าเพิ่ง…” เสียงเธอสั่นหายใจไม่ทัน เพียงเขาดันไข่สั่นให้ลึกขึ้นอีกนิด ตัวเธอก็บิดเกร็ง ตอดรัวเหมือนจะเสร็จซ้ำเขาก้มลง ขบใบหูเบา ๆ กระซิบเสียงทุ้มต่ำที่ทำให้เธอแทบทรุด“เมื่อคืนยังแตกไม่พอหรือครับ…”“งั้นเช้านี้…แตกพร้อมกันอีกที”มือหนาดึงปลั๊กออกช้า ๆ เสียงแจะดังชัด น้ำใสไหลตามออกมา ขาเธอแทบหมดแรง แต่เขากดสะโพกเธอติดผนัง โน้มลงจูบปลอบเพียงแวบเดียว ก่อนแท่งร้อนแข็งถูกแทนที่ทันทีแรงแรก…ลึกจนสุดโคน เมนี่สะท้านเผลอคราง มือยันผนังสั่นระริก“อ๊ะ…คิริน…มันลึก…เสียว…!”เขากระแทกจากด้านหลัง น้ำจากฝักบัวราดร่างทั้งคู่ เสียงเนื้อกระทบดังปั่ก ๆ ผสานเสียงน้ำกระเซ็น มือหนึ่งกดเอวเธอ อีกมือบีบหน้าอกขยี้ยอดชื้นจนเธอสะดุ้ง ตอดเขา
คิรินอุ้มร่างเมนี่ที่ยังหอบแรง ประตูห้องทำงานเปิดออกสู่ห้องประชุมเล็ก โต๊ะไม้ยาวสะอาดเรียงเอกสารอย่างเป็นระเบียบ แสงไฟขาวสว่างตัดกับอารมณ์มืดร้อนที่กำลังลุกโชนในอกเขาเพียงพริบตา ร่างหมอสาวก็ถูกโยนลงนอนกลางโต๊ะ เอกสารปลิวตกลงพื้นอย่างไร้ค่าเมนี่หอบ เหงื่อเกาะอกเปลือย เสื้อกาวน์บางหลุดรุ่ยเปิดให้เห็นแทบทุกส่วนที่ควรปิด ร่างสั่นระริกไม่ใช่เพราะกลัว แต่เพราะรู้ดีว่าด้านล่างยังมีทีมงานบางคนอยู่ หากใครเผลอขึ้นมา…เสียงครางอาจเล็ดลอด แต่ตอนนี้เธอไม่มีสิทธิ์หยุดเขาได้อีกแล้วคิรินถอดสูทออกเผยแผ่นอกกำยำ เส้นกล้ามชัดเจนในทุกการเคลื่อนไหว ดวงตาคมจ้องร่างที่นอนอ้ารับเขาเพียงคนเดียว มือหนาจับข้อเท้าแยกออกพาดขอบโต๊ะทั้งสองฝั่ง ร่องกลางชุ่มฉ่ำสั่นไหวเพราะเพิ่งเสร็จมาไม่กี่คราวก็ยังเรียกร้องเขาอีก“หมอคนเก่ง…” เขาก้มกระซิบข้างหู เสียงแหบต่ำจนเธอสะท้าน “โต๊ะนี่เคยมีใครกดเธอแรงกว่าฉันบ้างไหม?”หัวหยักร้อนดันเข้าช้า ๆ แค่ปลายก็ทำเอาเมนี่ครางสั่นทั้งตัว“อ๊ะ…คิริน…อย่า…เดี๋ยวมีคนได้ยิน…”เขายิ้มเย็น กดเสียงต่ำ“ก็ครางเบา ๆ สิ…แต่ถ้ากลั้นไม่อยู่ ก็ปล่อยให้เขารู้กันทั้งตึก…ว่าหมอสาวคนนี้เป็นของใคร”สิ้นคำ
คิรินจับสะโพกเมนี่ กระชากร่างเธอออกจากขอบโต๊ะ กดไปชิดผนังกระจกใสสะอาด ร่างบางสะท้อนในเงาเต็มตา หมอสาวในเสื้อกาวน์ตัวบางที่ถลกขึ้นเหนือสะโพก หน้าอกกระเพื่อมแรง ขาอ่อนสั่นไหวเพราะยังไม่หายเสียวจากรอบก่อนเขายืนซ้อนหลัง มือหนาข้างหนึ่งโอบต้นคอ บังคับให้เธอเงยหน้ามองภาพตัวเองในกระจก อีกมือบีบเอวแน่นจนเธอหนีไปไหนไม่ได้แม้แต่นิดเดียว“มองตัวเอง เมนี่…” เสียงทุ้มต่ำกระซิบก้องในอกเธอ “มองหน้าตัวเองตอนโดนฉันกระแทกให้ลึกสุด”เสียงปั่ก ปั่ก ปั่ก ก้องสะท้อนทั้งห้อง แรงชนหนักแน่น เนื้อกระทบเนื้อจนสะท้านไปทั้งตัว เมนี่หลับตาพริ้ม น้ำตาซึมเพราะความลึกที่ดันเข้ามาจนสุดโพรง เสียงครางพร่าหลุดจากริมฝีปากสั่นไหว“อ๊ะ…อ๊ะ…คิริน…พอแล้ว…เสียว…จะ…แตกอีกแล้ว…”เขากัดฟันยิ้มมุมปาก มองเงาสะท้อนแผ่นหลังเธอที่กระเพื่อมตามแรงอัด ยิ่งเธอกัดปากกลั้น เสียงครางยิ่งเร้าใจ มือหนาที่กุมต้นคอเลื่อนขึ้นโอบคาง บังคับให้สบตากับตัวเองในกระจกขณะสะโพกยังเร่งไม่หยุด“แตกให้ฉันอีกสิ เมนี่… เสร็จให้ฉันดูตรงนี้ ให้เห็นว่าร่างหมอคนเก่งของเธอตอดฉันแรงแค่ไหน…”แรงกระแทกถี่หนักเป็นจังหวะสุดท้าย เสียงกรีดร้องของเมนี่แตกพร่าก้องห้อง ร่าง
เมนี่ หมอศัลยกรรมสาววัยยี่สิบแปดเพิ่งย้ายเข้าคอนโดหรูใจกลางเมือง ทุกอย่างในที่นี่ถูกดูแลเข้มงวด ความปลอดภัยสูงสุด และเบื้องหลังทั้งหมด…มี “คิริน” บอดี้การ์ดส่วนตัวร่างสูงคุมอยู่ชายหนุ่มใบหน้าคมเข้มในชุดสูทสีเข้ม ดวงตานิ่งเย็นเหมือนคำสั่งที่ใครก็ไม่อาจปฏิเสธได้ ร่างสูงสงบเสงี่ยม แต่ทุกอิริยาบถกลับเต็มไปด้วยแรงกดดันที่ยากจะละสายตาคืนแรกที่เมนี่เลิกงานดึก หลังการผ่าตัดฉุกเฉินกว่าแปดชั่วโมงเต็ม เธอเปิดประตูห้องเข้ามาอย่างอ่อนล้า แต่ยังมีประกายไฟในดวงตา และทันทีที่สายตาเจอคิรินยืนพิงผนังกอดอก รอเงียบ ๆ ราวกับเป็นเงาของเธอ“นี่มันเกินหน้าที่บอดี้การ์ดแล้วนะ”เธอปรายตามอง พลางถอดเสื้อกาวน์เผยให้เห็นชุดกระโปรงเข้ารูปที่ซ่อนอยู่ด้านใน และรัดสัดส่วนจนสายตาเขาเผลอกลืนน้ำลายเสียงทุ้มต่ำเอื้อนเอ่ย ดุดันแต่ไม่จำเป็นต้องดัง“ผมสั่งให้คุณกลับก่อนสี่ทุ่ม…แต่คุณกลับมาตีสอง”เมนี่หัวเราะเบา ๆ ย่างเข้าใกล้จนอกแทบชนอกเขา“ฉันเป็นหมอ…สั่งใครก็ได้ทั้งนั้น นายไม่มีสิทธิ์”คำพูดยังไม่ทันจบ เขาก็กระชากข้อมือเธออย่างแน่นหนา ผลักติดกำแพงเบาแต่มั่นคง จนหัวใจเธอสั่นรัว ริมฝีปากร้อนจัดโน้มลงชิดใบหู แค่ลมหายใจที่
สามวัน…สี่วันผ่านไปแล้วแพรยังนั่งมองจอโทรศัพท์ มือเลื่อนขึ้นลงที่หน้าจอแชท แต่ไม่กล้าแตะลงไปตอบข้อความของเขาเลยสักครั้งข้อความสุดท้ายยังค้างอยู่ “คิดถึงเมื่อคืน…แพรอย่ามาทำเป็นหายไปนะ”หัวใจเธอเต้นแรงทุกครั้งที่อ่านข้อความนั้นซ้ำไปมา ภาพคืนนั้นยังติดตา…แท่งเอ็นใหญ่โตที่สอดลึกเข้าไปในโพรงนุ่มจังหวะบดควงที่ทำให้ร่างเธอสั่นสะท้านไม่หยุด และเสียงลามกข้างหูที่ทำให้เธอเสร็จจนขาดสติ“ฮื่ออ…ทำไมถึงยังคิดถึงอันนั้นของเขาอยู่ได้…บ้าเอ๊ยแพร…”เธอกัดริมฝีปากแน่น หัวใจเต็มไปด้วยความร้อนวูบ แต่ก็แฝงความกลัวกลัวว่าถ้าก้าวต่อ มันอาจทำลายคำว่า เพื่อน ที่พวกเขามีอีกด้านหนึ่ง…หนุ่มโยนโทรศัพท์ลงบนเตียงด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ ข้อความที่ส่งไปตั้งแต่วันแรกไม่มีแม้แต่เครื่องหมายอ่านกลับมาเขาพ่นลมหายใจแรง พูดกับตัวเองเสียงต่ำ “แม่งเอ๊ย…คืนวันนั้นเธอยังครางลั่นขนาดนั้น ทำไมวันนี้ถึงเงียบเหมือนคนแปลกหน้า”มือหนาขยุ้มผมตัวเองแน่น ความหงุดหงิดปนไฟในกายยิ่งลุกลาม“แพร…ถ้าไม่ตอบแชท ฉันจะลากเธอมาถามเองเลยว่าอยากเล่นกับไอ้นี่ฉันอีกหรือเปล่า”เสียงเคาะประตูดังขึ้นย้ำ ๆ ไม่เหมือนปกติ แพรที่กำลังนั่งเหม่อบนเตียงสะดุ้ง
Komen