All Chapters of ใจเถื่อนรัก: Chapter 31 - Chapter 33

คืนนี้เป็นคืนที่สองของการมีสามี พ่อเลี้ยงยังคงทำงานอยู่ที่อู่ซ่อมรถ เขาไม่เอ่ยปากว่าให้นั่งรอกลับบ้านพร้อมกัน หรือสั่งให้กลับก่อน ฉันจึงตัดสินใจเอาเอง วิ่งข้ามถนนกลับมายังบ้านอาคารพาณิชย์ เพราะอาการปวดท้องน้อย การเกิดเป็นลูกผู้หญิงแสนจะลำบาก นอกจากจะเป็นประจำเดือนแล้ว ยังปวดท้องอีกหลังอาบน้ำเสร็จ เหงื่อยังซึมเต็มกรอบหน้า ฉันนอนคุดคู้ กุมท้องใต้ผ้าห่ม พยายามข่มตา แต่ยิ่งปวดก็ยิ่งหลับไม่ลงเสียงฝีเท้าดังขึ้นจากชั้นล่างดังเข้ามาใกล้ก่อนจะผ่านเลยขึ้นไปชั้นที่สาม เสียงเปิดปิดประตูก่อนที่เสียงน้ำกระทบพื้นกระเบื้องไม่นานทุกอย่างเงียบลง'ปวดท้องจัง หรือจะขอให้พ่อเลี้ยงช่วยดีนะ'ห้องชั้นสาม….พ่อเลี้ยงอธิษฐ์เอนตัวลงนอนเหมือนเช่นเคยอย่างทุกวัน แต่กลับหลับไม่ลง” เป็นไรวะ “เขาสบถหยาบในใจทั้งที่เมื่อคืนวานไม่ได้นอน และวันนี้ทำงานอยากหนักร่างกายอ่อนเพลีย แต่กลับนอนไม่หลับเขาลุกขึ้นนั่งหลังพิงหัวเตียง กดเปิดโคมไฟตรงข้างเตียงนอน หยิบหนังสือแต่งรถมาเปิดอ่าน แต่ภาพในหัวกลับผุด ร่างเปลือยเปล่าใต้แขนแกร่งกลิ่นคาโมมายล์เมื่อคืนยังติดจมูก เสียงหวานเรียกชื่อเขายังดังก้อง… แทบจะเดินลงไปหาทันที"ไม่! ฉันไม

แสงตะวันลูบไล้ยอดไม้ เสียงนกกระจอกบินมาจับขอบระเบียง ฉันตื่นขึ้นท่ามกลางอ้อมกอดของพ่อเลี้ยงอธิษฐ์ ที่กอดแน่นราวกลับกลัวหาย'มันหมายความว่าอย่างไรปากบอกแสนเกลียด แต่กอดแน่นขนาดนี้'สายตาคู่งามลอบมองใบหน้าอันหล่อเหล่าที่ยามหลับดูหน้าเข้าหา ภาพรอนกล้ามเนื้อตึงแน่นที่เคยสัมผัส เพียงนึกก็ใจเต้นโครมคราม ตื่น!ยายน้ำหวาน เขาไม่มีทางชอบฉัน"เธอมองให้ฉันละลายเลยเหรอ"พ่อเลี้ยงอธิษฐ์เอ่ยกับคนในอ้อมแขน ทั้งที่ตาไม่ยอมลืม และแขนกอดแน่นกว่าเดิม'เขารู้ได้ไง ว่าฉันมอง'"ปล่อยนะคะ""อย่าเล่นตัวให้มันมากนัก เงินที่น้าหยกจ่ายเธอไป ฉันซื้อผู้หญิงได้ตั้งเยอะ มีผู้หญิงหลายคนต่อแถวอยากเป็นของฉัน ใช้นามสกุลฉัน เธอควรภูมิใจ น้ำหวาน"น้ำเสียงราบเรียบไม่ใช่คำขอแต่มันคือคำสั่งว่าฉันต้องตามใจเขา จากแขนที่โอบกอดกลายเป็นกระชากเต็มแรง เขาไม่สนว่าคนถูกลากจะเจ็บหรือไม่ เพียงเขาโกรธทุกอย่างต้องย่อยยับเป็นธุลี"เสียอารมณ์!"แขนเรียวถูกสะบัดตามแรงเหวี่ยง ก่อนพ่อเลี้ยงจะลุกขึ้นยืนเดินออกไปด้วยใบหน้าไม่สบอารมณ์"ก็ดี ไปให้พ้น ๆ "ฉันเอ่ยพึมพำพลางพับที่นอนแล้วจึงเดินไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนทำอาหารเช้าต้มจืดหมูสับตำลึง ไข่เจียว