All Chapters of Amnesia's Curse, Mafia's Love: Chapter 11 - Chapter 17

Celeste Amara Valdez (POV)Hindi ko alam anong oras na, pero ang alam ko lang sobrang bigat pa ng ulo ko. Parang may maliit na drumline na tumutugtog sa loob ng skull ko. Ugh, hangover is real.“Celeste! Ate Celeste!” may kumakalampag sa pinto ng kwarto.Napabalikwas ako ng bangon kahit feeling ko malalaglag pa ako sa kama. Binuksan ko ang pinto at bumungad ang dalawang kapatid kong babae, parehong nakaayos at parang ready na sa kung anong lakad.“Bakit ang aga niyo? And bakit kayo naka-dress?!” tanong ko, napapikit pa dahil sa sikat ng araw.“Ate, hindi aga ‘to. Tanghali na. And hello, family outing today!” sagot ng bunso kong kapatid na parang excited na excited.“What outing?!” halos mapasigaw ako, sabay hawak sa ulo ko. “Did no one tell me this?!”“Sinabihan ka kagabi, kaso lasing ka na,” pang-aasar ng kuya kong dumungaw sa likod nila. “Akala mo kasi kaya mo pa eh.”Napangiwi ako. “Oh my gosh. So what now?”“Maligo ka na. Magbihis ka. May pupuntahan tayo.”Pagbaba ko sa sala, halo

Celeste Amara Valdez (POV)Pagkatapos naming magtampisaw kanina, tuloy-tuloy pa rin ang bonding namin ng mga pinsan ko. Para kaming mga bata ulit na walang iniisip kundi tawanan at kwentuhan habang naliligo sa lawa. Ang sarap pala ng ganitong pakiramdam walang pressure, walang iniisip na responsibilidad, kundi puro kasiyahan lang.“Grabe, Celeste, ang puti mo pa rin kahit naliligo tayo sa araw. Hindi ka ba naiinitan?” biro ni Camille habang nagsplash ng tubig sa akin.“Ay excuse me, darling, hindi ako basta basta iniinitan. Alam mo naman, pang-mayaman ang balat ko. Parang automatic may sunblock kahit wala.” sabay taas baba ako ng kilay na parang model.Nagkatawanan silang lahat. Yung pinsan kong sila kuya Renz at Louie, parehong lalaki, biglang serious mode kasi they notice something.“Uy, napapansin n’yo ba? May mga nakatingin dito sa atin. Lalo na sayo, Celeste,” bulong ni kuya renz sabay wink sa akin.Napalingon ako discreetly at ayun nga may ilang group ng mga lalaki sa hindi kala

Celeste Amara Valdez (POV)Madilim.Pero sa dilim, may boses akong naririnig. Malambing, parang musika na nakakalma kahit may lungkot sa ilalim.“My daughter…”Parang may ilaw na sumilip sa harap ko. Doon ko nakita ang isang babae mahaba ang buhok, maputi, at may ngiti na pamilyar pero hindi ko maipaliwanag. Suot niya ang isang simpleng dress, pero sa paningin ko, parang anghel siya.“My daughter, Aurelia…”Who's Aurelia???Me?!!Halos lumambot ang tuhod ko sa narinig ko. Who is she? Why does she feel so… familiar?“Mommy?” bulong ko, pero halos wala ring tunog na lumabas.Lumapit siya. Hinaplos ang pisngi ko. “Anak… you’ll be okay. Huwag kang matakot. Mommy is always here.”Pero bago ko pa siya tuluyang makita nang malinaw, biglang lumabo ang paligid. Parang nagmistulang usok ang imahe niya at nag-fade. Sinubukan kong abutin siya, pero wala nawala siya.“Mommy! Wait! Please don’t leave me!” halos pasigaw na ako. Pero huli na.At doon, bigla akong nagising.Pagmulat ko ng mata, puti a

Celeste Amara Valdez (POV)Umaga na.Nagising ako sa ingay ng mga yabag sa labas ng kwarto. Ang dami ko pang antok, pero naririnig ko na yung mga pinsan at tita’t tito ko na abala na sa paghahanda. May mga nagbubukas ng maleta, may nag-aayos ng mga gamit sa sala, may tumatawa, may nagsisigawan na para bang ang daming ginagawa pero ang saya pa rin ng tunog.Napahikab ako at bumangon. Pagharap ko sa salamin, medyo sabog pa yung buhok ko. Pero syempre, kahit bagong gising, dapat presentable pa rin ako. Hinawi ko ng kaunti yung buhok ko at ngumiti ng pilit.“Good morning, world. Today is… dramatic day,” bulong ko sa sarili ko habang inaayos ang sarili.Paglabas ko ng kwarto, naamoy ko agad ang nilulutong sinangag ni Mama at yung bagong pritong tuyo. Nakaka-gutom kahit busog pa ako kagabi. Sa mesa, andun na yung iba kong pinsan, kumakain ng pandesal habang nakatayo lang at nagtatawanan.“Uy, gising na si sleeping beauty!” sigaw ng isa kong pinsan.Nag-arte ako ng konti. “Excuse me, hindi a