All Chapters of ขยะผู้นี้ข้ายกให้เจ้า: Chapter 11 - Chapter 20

หลินเหม่ยเหยาคิดถึงคำพูดของชุยอวี้หลันผู้เป็นมารดาเลี้ยงแล้วก็ได้แต่เศร้าใจ ‘บุรุษที่ไม่มีใจให้เจ้า ต่อให้เจ้าทำดีสักเพียงใดก็ไม่สามารถเข้าไปอยู่ในหัวใจของเขาได้หรอก’ เมื่อก่อนนางไม่เข้าใจคำพูดประโยคนี้ของมารดาเลี้ยง แต่เพราะเคยผ่านประสบการณ์อันเลวร้ายในชาติก่อนยามนี้นางจึงได้เข้าใจคำพูดประโยคนี้ได้

หลังจากที่ส่งคนสกุลซ่งออกจากจวนไปแล้ว หลินเจวี๋ยก็มาตรวจสอบร่องรอยเขียวช้ำที่ข้อมือของบุตรสาวอีกครั้ง ยามนี้นางใช้ผ้าเช็ดหน้าขจัดยาที่ทาลงไปแล้วทำให้ผิวหนังบริเวณนี้มีความบอบบางเป็นพิเศษออกไปแล้ว ดังนั้นในสายตาของหลินเจวี๋ยจึงเห็นแค่เพียงว่าข้อมือของบุตรสาวมีร่องรอยเขียวช้ำเพราะถูกจับอย่างรุนแรงมากจ

หลังจากงานเลี้ยงจบหลินเหม่ยเหยาก็กลับไปพักที่เรือนของตน คิดไม่ถึงว่าก่อนที่นางจะพักผ่อน อิงจื่อก็เข้ามารายงานว่าบิดาและน้องชายของนางมารอนางอยู่ที่โถงกลางของเรือนหนิงอันแล้ว“พี่หญิงท่านปรุงยาชนิดใหม่ได้ใช่ไหม เอามาให้ข้าดูได้หรือเปล่า” คำถามของหลินโม่วทำให้หลินเหม่ยเหยาหัวเราะออกมาในทันที น้องชายของ

“คิดไม่ถึงว่าลายมือของเจ้าจะดีขึ้นแบบก้าวกระโดดเช่นนี้” ชุยอวี้หลันเอ่ยพลางยิ้มออกมา“ต้องยกให้เป็นความดีความชอบของท่านแม่แล้วที่คอยเคี่ยวเข็ญข้าและทำให้ข้าสามารถพัฒนาลายมือของตนเองมาได้จนถึงจุดนี้” หลินเหม่ยเหยาเอ่ยพลางยิ้มออกมาในชาติก่อนนางไม่ได้ให้ความสำคัญและไม่ได้สนใจที่จะเรียนรู้ศาสตร์ทั้งสี่

ยามที่หลินเหม่ยเหยาติดตามมารดาเลี้ยงลงจากรถม้า มีคุณหนูหลายคนหันไปกระซิบกระซาบและถามกันว่านางใช้คุณหนูใหญ่จวนสกุลหลินหรือไม่ หลินเหม่ยเหยาได้แต่ยิ้มเยาะอยู่ในใจ นางเป็นคุณหนูเพียงคนเดียวของจวนสกุลหลิน ดังนั้นคุณหนูที่ลงจากรถม้าสกุลหลินจะเป็นผู้อื่นได้อย่างไร“อย่าได้สนใจคำพูดของผู้อื่น” ชุยอวี้หลันส