บททั้งหมดของ ขยะผู้นี้ข้ายกให้เจ้า: บทที่ 21 - บทที่ 30

หอเซียงอวี้เป็นอาคารไม้สามชั้นขนาดใหญ่ตั้งอยู่ติดกับถนนตะวันตก ประดับตกแต่งด้วยโคมไฟและผ้าแพรจนดูหรูหรา ดอกไม้ใบหญ้าล้วนได้รับการดูแลและตัดแต่งอย่างดี พนักงานที่เข้ามาต้อนรับก็ล้วนมีอัธยาศัย แม้ว่าจะมีการแบ่งลำดับชั้นการให้บริการตามฐานะทางการเงินลูกค้าอยู่บ้างก็ตามแต่ก็ให้การบริการด้วยความนอบน้อมทุก

หลังจากที่ได้พบกับนายใหญ่ของหอเซียงอวี้ กิจการของร้านฝูโซ่วก็พลันสร้างผลกำไรจำนวนมาก ยามนี้สำนักคุ้มภัยสกุลมู่แทบจะไม่ได้รับงานอื่นนอกจากออกไปหาซื้อสมุนไพรหรือไม่ก็ไปเสาะหาสมุนไพรหาแยกตามแหล่งต่างๆ ที่ในตำราของหลินเจวี๋ยระบุเอาไว้ทุกครั้งที่มีรายการสั่งซื้อสมุนไพรไปที่ร้าน ผู้ดูแลร้านก็จะคัดอีกชุดห

ยามที่หลินเหม่ยเหยาลงจากรถม้าก็ได้เห็นว่ามีคนผู้หนึ่งขี่ม้าติดตามรถม้าของนางมาด้วย เขาและนางจ้องมองกันอยู่ครู่หนึ่งแล้วเขาจึงได้เดินเข้าไปในหออวิ๋นหรูโดยการเดินผ่านนางหน้าไป หลินเหม่ยเหยาได้แต่กะพริบตาแล้วเงยหน้าขึ้นไปมองป้ายชื่อของหออวิ๋นหรูอีกครั้งด้วยความคาดไม่ถึงว่าคนอย่างซ่งเสวี่ยหรงจะเข้าไปหออ

ทางด้านหลินเหม่ยเหยานางไม่ได้รู้เลยว่าเส้นทางชีวิตของนางกำลังจะได้รับผลกระทบจากการพูดจาตอบโต้กับซ่งเสวี่ยหรงเมื่อครู่นี้ ยามนี้นางกำลังเล่นสนุกกับหวังจื่อเถียน เฉินฮุ่ยเจียง และกัวไป๋จูในห้องรับรองพิเศษของหออวิ๋นหรู ทุกครั้งที่หลินเหม่ยเหยาหยิบจับเครื่องประดับชิ้นใด สตรีทั้งสามก็พลันยื้อแย่งซื้อไปก่

ยามที่หลินเหม่ยเหยาและหลินโม่วกลับมาถึงจวน คนของหยางเจี้ยนก็นำของขวัญมามอบให้ที่จวนพอดีเช่นกัน หลินเหม่ยเหยาจึงได้มอบยารักษาแผลและยาที่ช่วยลดไข้ให้คนของเขานำกลับไปอีกหลายขวด ในครานั้นเพราะต้องการขอขมาที่ล่วงเกินเขาด้วยการทำร้ายลูกสุนัขจิ้งจอกของเขานางจึงได้มอบยาสลบให้เขาไป ในใจของนางไม่ได้คิดถึงเรื่