All Chapters of ผู้หญิงของฟีนิกซ์: Chapter 1 - Chapter 3

"หนูไปตลาดก่อนนะป้า" เสียงหวานตะโกนบอกป้าดาเพื่อนบ้านของเธอ"ระวังรถด้วยนะลูก""ค่า~" มองซ้ายมองขวาเพื่อข้ามถนนไปยังอีกฝั่ง บ้านของเธออยู่ในซอยเล็ก ๆ ที่มีบ้านแค่ไม่กี่หลังคาเรือน ระหว่างที่เดินไปตามถนน ในหัวก็พลางคิดเมนูเย็นนี้โมเดล หญิงสาวที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มและความอ่อนโยน ถึงอย่างนั้นก็ยังมีความแสบซนตามวัยของเธอ กำลังศึกษาอยู่ปีที่สอง และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่เธอต้องไปจ่ายตลาดโดยไม่ได้เอาน้องไปด้วย พ่อกับแม่เธอเลิกรากันตั้งแต่เธออายุ 7 ขวบ โมเดลถูกทิ้งให้อยู่กับป้า ป้าของเธอติดเหล้าอย่างหนัก เอาแต่ดื่มเหล้าเล่นพนันไปวัน ๆ หากวันไหนได้เงินมาเธอกับน้องก็จะรอดจากคำด่าทอ แต่ถ้าวันไหนเสียพนันมาเธอจะถูกป้าด่าไม่ก็ตีอยู่เป็นประจำโมเดลจะให้น้องไปแอบอยู่ในตู้ขณะที่ตัวเองกำลังถูกทำโทษ ไม่อยากให้น้องเห็นบาดแผลตามตัว ส่วนน้องชายเพิ่งจะอายุห้าขวบ ทุกคนคงจะสงสัยใช่ไหมว่าทำไมเธอถึงมีน้องทั้งที่พ่อแม่ทิ้งไปตั้งแต่เด็ก เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกัน รู้ตัวอีกทีก็มีน้องชายคนนี้เข้ามาอยู่ในชีวิตแล้ว เอาเป็นว่าจะไม่ขอพูดถึงเรื่องราวในอดีตก็แล้วกัน ตอนนี้เลโก้คือน้องชายของเธอ และเป็นคนที่เธอรักมากที่สุดในชีว

"เลโก้!"คนตัวเล็กวิ่งเข้าบ้านไปด้วยความร้อนรนเมื่อได้ยินเสียงดังมาจากด้านในตัวบ้าน ฟีนิกซ์เองก็ไม่รอช้าที่จะตามไปตึก ตึก"แงง โก้ไม่ได้ทำ อย่าตีโก้ อึก~" เด็กน้อยนั่งอยู่ที่พื้นพนมมือไหว้ขอร้องไม่ให้ป้าขี้เมาตีตัวเอง"ป้าพอแล้ว!" โมเดลเข้าไปขวางขณะที่สายไฟกำลังจะฟาดลงที่น้องชายอีกครั้ง ทำให้สายไฟนั้นฟาดลงที่แขนเธอแทน"มาแล้วเรอะอีเด็กเหี้ย มึงแหกตาดูน้องมึงสิ ของกูซื้อมายังไม่ได้แดกมันเสือกทำของกูแตกหมด มีปัญญาซื้อคืนกูไหม ฮะ!!" ทันทีที่เห็นหวานสาว ป้าของเธอจึงตะคอกใส่ด้วยความโมโห คนเสียไพ่มาด้วย กลับมาแทนที่จะได้กินเหล้าให้หายเครียด กลับต้องมาอารมณ์เสียเพราะเด็กเปรตคนเดียว อยากฆ่าพวกมันให้ตายคามือไปเลย เลี้ยงเสียข้าวสุกทั้งพี่ทั้งน้อง"...." ฟีนิกซ์ปรายตามองยังสองพี่น้องที่นั่งกอดกันกลม นี่น่ะเหรอครอบครัวที่ว่า ครอบครัวที่เต็มไปด้วยความรุนแรง น่าขำชะมัด"กูเลี้ยงพวกมึงแต่ละตัวกว่าจะโตมาได้รู้ไหมมันเหนื่อยแค่ไหน" จะบอกว่าเลี้ยงก็คงไม่ถูก เพราะคนที่เลี้ยงเธอจริง ๆ คือป้าดา ป้าข้างบ้านต่างหาก เมื่อครั้งที่โมเดลยังเด็ก เธอถูกทอดทิ้งให้นอนหิวข้าวอยู่ที่บ้านคนเดียว หากไม่ได้ป้าดาช่วยชีวิ