All Chapters of รักเล่ห์เสน่ห์ร้าย: Chapter 21 - Chapter 30

พิชชาวิ่งหนีเข้าห้องน้ำใจเต้นโครมคราม ธาดาเป็นบ้าไปแล้วหรือไรถึงทำอะไรแบบนั้น หญิงสาวยกปลายนิ้วแตะริมฝีปากเหมือนว่ามันยังมีสัมผัสเมื่อครู่หลงเหลือ“พราว ผมลงไปก่อนนะ พราวเปลี่ยนชุดแล้วรีบตามลงไปเผื่อลูกร้องหาครับ” ชายหนุ่มเดินมาเคาะประตูห้องน้ำบอกเธอ จากนั้นมีเสียงประตูเปิดและปิด เธอรอจนแน่ใจว่าเขาออกไปแล้วจริงๆ จึงรีบออกจากห้องน้ำมากดล็อกประตูห้องนอนทันที'เมา เขาต้องเมาแน่ๆ หรือคุณใหญ่อาจจะกินยาแก้แพ้ กินอะไรสักอย่างเลยทำแปลกๆ แบบเมื่อกี้' พิชชาบอกตัวเอง เมื่อคิดได้ดังนั้นเธอจึงสบายใจขึ้น ธาดาเป็นคนไว้ใจได้ เขาไม่เคยฉวยโอกาสทำอะไรเธอสักครั้ง อย่าเอาการกระทำบ้าๆ แค่ครั้งเดียวมาตัดสินเขาสิ พิชชาบอกตัวเอง หญิงสาวหายใจเข้าลึกตั้งสติใหม่แล้วรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าตามเขาลงไปด้านล่าง“หนูพราวมาแล้ว หิวไหมลูก” คุณเกตุวดีที่ตอนนี้เป็นแม่สามีอย่างถูกต้องรีบเรียกเธอ“ค่ะ พราวขอไปนั่งกับเพื่อนนะคะ วันนี้ยังไม่ได้คุยกันเลยตั้งแต่เช้า” พิชชาไม่ได้พูดเกินความจริง เพื่อนสาวๆ ของเธอมากันตั้งแต่เช้ามืดเพื่อช่วยเตรียมของทำบุญเลี้ยงพระ ช่วยแต่งตัวด้วยพวกเธอยุ่งกันตั้งแต่เช้าเพราะไม่ได้จ้างคนเ

ผลตรวจออกมาว่าพิชชาข้อเท้าแพลง นายแพทย์เจ้าของไข้แนะนำให้พิชชานอนโรงพยาบาลหนึ่งคืนเพื่อดูอาการแทรกซ้อนอื่น “หนูจะนอนกับแม่ด้วยค่ะ” พิชนันท์อ้อนมารดา เธอขึ้นไปซบกับไหล่พิชชาบนเตียงคนไข้“พุทด้วยฮะ” ณพิชย์พูดบ้าง เด็กชายยังคงเข้าใจว่าแม่มาเที่ยวที่โรงพยาบาล “จะนอนตรงไหนล่ะลูก” พิชชาครึ่งนั่งครึ่งนอนอ้าแขนรับร่างเด็กชายที่ปีนขึ้นมาอีกคนพิมาลาเห็นว่าน้องสาวยังเดินไม่ได้ หากธาดาต้องดูแลทั้งคนป่วยและคู่แฝดอีกสองคนเขาคงไม่ไหว “ป้าว่าไปนอนบ้านป้าดีกว่า คืนนี้เราจะได้นอนดูการ์ตูนกันไงลูก” เธอเกลี้ยกล่อมหลานๆณพิชย์นิ่งคิด เด็กชายอยากอยู่กับพ่อแม่แต่การไปนอนบ้านป้าพิมก็อยากไปเช่นกัน“ไปค่ะป้าพิม แต่หนูอยากกินไอติมด้วยได้ไหมคะ” พิชนันท์ตอบทันทีทำให้คู่แฝดรีบพูด“พุทไปด้วยฮะ พาพุทไปกินไอติมด้วยนะป้าพิม” ธาดามองพี่สาวของภรรยาอย่างขอบคุณ“ขอบคุณมากครับคุณพิม คืนนี้คงต้องรบกวนฝากดูแลพุทแพรวด้วย” “พุทแพรวอยู่กับป้าพิมก่อนนะครับลูก คืนนี้คุณแม่เจ็บขาหนูนอนด้วยไม่ได้” เขาหันไปพูดกับลูกๆ“ไม่เป็นไรค่ะ คุณธาดาจะนอนเฝ้าพราวใช่ไหมคะ จะเอาของส่วนตัวอะไรบอกได้เลยค่ะจะให้แม่บ้านจัดเอามาส

หัวค่ำพิชชาเริ่มใจคอไม่ดีเมื่อคิดถึงการขึ้นนอน ธาดาพาเธอขึ้นไปบนห้องเขาส่งหญิงสาวที่หน้าห้องน้ำ“พราวอาบน้ำนะ ผมจะไปพาลูกเข้านอน” “ค่ะ ขอบคุณนะคะ” ตกค่ำขาเธอเริ่มดีขึ้น ได้ที่ช่วยพยุงข้อเท้าบวกกับการประคบเย็นทำให้ลดบวมลงได้เร็ว เธออาบน้ำใส่ชุดนอนแบบกางเกงขาสั้นลายตุ๊กตาที่เป็นเซทเดียวกับของลูก พิชชานั่งลงบนเตียงหยิบยามาตั้งใจจะทาก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อประตูห้องนอนถูกผลักเข้ามา“ผมทาให้” ธาดาทายาให้เธอเงียบๆ เสร็จแล้วเขาลุกขึ้นทำท่าจะไปอาบน้ำ“ลูกหลับหมดแล้วใช่ไหมคะคุณใหญ่” “ครับ หลับหมดแล้ว ผมอาบน้ำก่อนนะเดี๋ยวออกมาคุยด้วย” เธอรีบเรียกเขาไว้“เดี๋ยวค่ะคุณใหญ่ คืนนี้พราวขอนอนคนเดียวได้ไหมคะ คือว่า...เจ็บขากลัวว่ากลางคืนขาจะไปโดนคุณแล้ว...” เธอพูดไม่จบเขาแทรกขึ้นว่า“พราวเจ็บขาอยู่จะนอนคนเดียวได้ยังไง แต่ถ้าไม่อยากให้ผมนอนด้วยบนเตียงคืนนี้ผมไปนอนโซฟาเอง” ชายหนุ่มทำธุระส่วนตัวเงียบๆ จากนั้นเขาออกมาจากห้องน้ำสวมเสื้อผ้าเรียบร้อย ธาดาเดินมาหยิบหมอนและผ้าห่มอีกชุดไปวางบนโซฟาแล้วดับไฟ ในระหว่างนั้นเขาไม่ได้หันมามองเธอหรือชวนคุยจนพิชชาอึดอัดเธอนอนพลิกไปพลิกมาจนธาดาต้องถามในความส

พิชชาด่าตัวเองในห้องน้ำในมือถือชุดนอนซีทรูนั้นแล้วมองดูตัวเองในกระจก ไม่น่าเลย ไม่ควรปากไวไปพูดว่าจะใส่ชุดนี้แล้วดูสิผ้าบางแบบนี้ใส่ก็เหมือนไม่ใส่อะไรเธอไม่ใช่เด็กจนไม่รู้ว่าธาดาต้องการอะไร ตั้งแต่แต่งงานกันเขาแสดงออกชัดเจนเสมอว่าคำว่าแต่งงานของเขาหมายถึงการใช้ชีวิตร่วมกันแบบสามีภรรยาจริงๆ ไม่ใช่แบบที่เธอคิดเองในตอนแรก จะเลี่ยงก็ไม่รู้จะเลี่ยงได้ไปอีกนานแค่ไหน จะเลิกกันก็คงไม่ง่ายเหมือนตอนแต่ง 'โว้ย ทำไมวู่วามแบบนี้นะพราวเธอเป็นบ้าอะไร' เธอรู้แล้วว่าธาดาร้ายแค่ไหน เขามีเสน่ห์เฉพาะตัวที่หาจับยากใครๆ ก็ชอบเขาไม่ว่าจะเป็นพิมาลา อัทธกานต์ ลูกแฝดสองคนและคนที่โดนเล่นงานหนักสุดคงเป็นเธอเอง เวลาเขาพูดอะไรจึงคล้อยตามง่ายๆ ทุกครั้งพิชชายืนคิดอยู่นานจนตัวแห้ง ธาดาอาจจะหลับไปแล้วก็ได้ตอนนี้ หญิงสาวปลดผ้าเช็ดตัวแล้วสวมเสื้อนอนชุดนั้น ตัวเสื้อสายเดี่ยวสีม่วงเย้ายวนใจชายเสื้อแค่คลุมสะโพกยังไม่มิด ส่วนด้านหลังเป็นสายผูกโบว์ ช่วงอกเป็นผ้าลูกไม้สีขาวช่วงใต้อกลงมาเป็นซีทรูบางเฉียบ ด้านล่างเป็นกางเกงซีทรูลูกไม้สีเดียวกันเธอตัดสินสวมเสื้อคลุมอาบน้ำทับอีกชั้น เพราะทำใจออกไปทั้งแบบนี้ไม่ไ

ชายหนุ่มผ่อนร่างเธอให้นอนหงายบดจูบอีกครั้ง พิชชาหลับไปแทนจะทันทีที่เขาผละไปหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดตัวให้เธอและปล่อยให้หลับในตอนเกือบตีสามเธอลุกไปอาบน้ำแต่งตัว วันนี้ข้อเท้าเธอดีขึ้นมากเดินได้เกือบเป็นปกติ หญิงสาวแต่งตัวเสร็จธาดาเปิดประตูห้องเข้ามา“พราวตื่นแล้วงั้นกินข้าวในห้องดีกว่า ผมสั่งมาให้แล้ว” เธอหลบตา ความสัมพันธ์ที่เพิ่งพัฒนาขึ้นทำให้ยังหน้าร้อนผ่าวเวลาคิดถึงเรื่องเมื่อคืน “ไม่เป็นไรค่ะ พราวออกไปกินกับลูกได้ เด็กๆ กินข้าวหรือยังคะ” “เด็กๆ ไม่อยู่ออกไปกินข้างนอกก็ไม่เจอใคร” เธอหันขวับเมื่อได้ยินดังนั้น ลูกเธอไปไหนไปกับใครทำไมธาดาพูดว่าไม่อยู่“หมายความว่ายังไงคะ ลูกไปไหนแล้วไปกับใคร” พิชชาถามรัวเร็ว ลืมความขวยเขินไปครู่ไปหมดสิ้น“พ่อแม่ผมมารับไปล่องเรือยอร์ช พอดีเรือจะออกแล้วพราวยังไม่ตื่น พุทแพรวก็อยากไปผมเลยให้ลูกไปกับพ่อแม่ ฌานมันก็พาลูกเมียมาด้วยไม่ต้องกังวลหรอก พรุ่งนี้ก็กลับ” “อะไรนะคะ ทำไมคุณไม่ปลุกพราวล่ะ” ถึงจะมีใครมากมายไปด้วยเธอก็ห่วงเด็กๆ อยู่ดี โดยเฉพาะลูกชายที่ชอบปีนป่ายไปทั่วเกิดตกทะเลจะทำอย่างไร“ไม่เป็นไรหรอกพราว แม่ขอพี่เลี้ยงมาสองคนคอยประกบติดล